Tasodifiy hikoya: Sening xoxishing bolaqolsin 2 qism
barmog’ini tiqib, soat bo’ylab aylantirasan. Asbobing turyapdimi? Menda dori bor. – Keyinchi? – Asbobingni uning pastki labiga shoshmasdan, hotirjam tiq, – deya qo’lini musht qilib, tepadan pastga tushurdi. – Ana sevganing ham o’z oyog’i bilan keldi. Orqaga o’girilmayman. Agar, meni sevsa o’zi keladi. U keldi. Jin ursin. Meni ko’zlarimni to’sib, yuzimdan o’pdi va oldimga o’tirdi. – Do’stlar mushak bozlikka borasizlarmi? Shahar markazida o'yin kulgu qilamiz. Pivolar mendan. – Albatta. Seng...davomi

Ayol qalbi...

Добавил:	-MAJNUN- (23.11.2016 / 20:34)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	42388
Комментарии:	3

Ayol qalbi...



Yangi yil kelishigaham sanoqli kunlar qolgan. Shaharning tungi qiyofasiga, rang-barang chiroqlar o`zgacha jilo bergan, ko`zlarni quvnatib yog`du sochmoqda. Kun bo`yi yog`gan qor allaqachon yo`llarni oppoq parday qoplab olgan...
Qizlar bekatga yetishganida har tomonga ayrilishdi. Guli yoqalari mo`ynali paltosini issiq cho`ntaglariga qo`llarini solgancha, o`z o`y-hayollari bilan ovora, asta yurib borardi. Mayda qadam bosgancha, hiyobon yoqalab buruldi. Yo`l bo`yidan qator joy topgan ko`cha chiroqlari atiyin u uchun nur sochayotganday go`yo. Kiprigiga kelib qo`ngan oppoq parcha hayolini chalg`itib yubordi. Boshini ko`tarib yuqoriga qaradi, qor parchalari, yorqin nur sochayotgan chiroqlari shulasida mitti yuldurchalarga o`xshab ko`ridi. Mayda uchqunlar yuzlariga urilib dudoqlarini mayin erkalab o`tdi. Sochlariga kelib qo`nib, so`ngra erib yo`q bo`lib ketayotgan qorlar o`zidan keyin yarqiroq iz qoldimaqda. Yozib olgan uzun qora sochlari, hiyol namlanib harakatiga hamohang tebranadi. Balant poshnali etigi ostida ezilayotgan qor esa, ajib ovoz chiqarmoq... Buning hammasi Gulining qalbida allaqanday bir sokinlik, ayni damda iliqlikni ham olib kirganday bo`ldi. Qo`llarini bey ehtiyor ikki yonga yoygancha, yanada ko`proq zavqqa to`ldi. Yo`lini hiyobonning tor yo`laklari tomon burdi. Atrofda tungi sayrga chiqgan yigit qizlar. Havo sovuq ammo birinchi qor zavqi qalablarni alangalatgan...
Ana ikki sevishgan skamekada shirin suhbat qurishyabdi, havas bilan ular tomon boqdi. Hozirgina nararoqda bir yigit sevgan qizi ustiga daraxtni silkitib yubordi. Bu ikki sevishganlarni, quvnoq hatti-xarakatlarini ko`rib, Gulining lablarida tabassum yoyildi. Biroq bir necha qadamdan so`ng, bu tabassum, issiq kaftiga qo`nib erib ketgan qor parchasiday, qayoqqadur g`oyib bo`ldi...
Ertadan kechgacha salonda, tiroqlar bo`yash, sochlarni turmaklaydi, yuzlarga bo`yoq, upa tortish bilan kun o`tqazadi. Mijozlar aksaryati yangi hayotga qadam qo`yayotgan baxtli kelinchaklar. Ularni baxtdan sarhush chehralarini ko`rib, sal bo`lsada ko`ngli yorishadi. Ishini yaxshi ko`radi.
Hamkasiblari yosh qizlar bo`lgani uchun, ularni oldida, katta ko`rinmaslik uchun, doyimo o`ziga qaraydi, parhez qiladi. Salonni yuzi bo`lishga urunidi. Uning husni jamoliga mijozlarida havas uyg`otadi...
- Guli sizga yillar tasir o`tqazmaydi! -deyishadi havas bilan.
Aslida bu husun, bu malohat kim uchun, nima uchun kerak?!
- O`zi menga kerakmi? -o`ziga savol beradi bazan. Ha kerak albatta baxtsiz qiyofani yashirish uchun, hammaning nazlida baxtli ko`rinish uchun, juda zarur bu niqob...
Unga ko`pchilik aytgan bu so`zni: Guli siz juda go`zalsiz...
Bu so`zlarni aytganlarning barchalari tashqi ko`rinishga qarab baho berishgan, hech birlari yerga boqib turgan, yashirilgan ko`zlarga qarashmagan. Bu qora ko`zlar, nima uchun yerga qadalganligini so`rashmagan. Ayol qalbi sirlar ummoni, uning aksi manashu tun qorong`usidan rang olgan qorachiqlarda aks etadi. Shuni bilgan bu baxtsiz ayol, shuning uchun ko`zlarini yashiradi...
- Yashashimdan nima mani bor? Shunday kunda birov eslamasa alam qilar ekan. Nahot qolgan umrim shu zaylda o`tsa! - hiyobonni tark etar ekan Gulining hayolidan shu o`y-hayollar yelday huvvillab o`tdi...

Uyiga tezroq yetib olish uchun qadamini tezlatdi. Bugun 28 yoshga to`ladi, birovdan sovg`a kutmadi, shunchaki bir og`iz tabriklab qo`yishsa kifoya edi. Ammo shu ishni ham qilishmadi. O`z-o`ziga g`o`rligi kelib ko`zlariga yosh quyuldi. Hayotdan, butun olamdan ko`ngli qolib ketdi, ayniqsa o`zini shu ahvolga solgan hiyonatkor eri Ikrom, eng yaqin dugonam deb ishonib yurgan Feruzadan nafratlanib ketdi. Odamlarga bo`lgan ishonchini yo`qotishiga sababchiham aynan shu ikkisi. Shular tufayli mana 7 yeldirki biror yigitni yoniga yo`latmadi, biror qizni dugonasi kabi yaqin olib sirlasha, dardlasha olmadi, chunki endi muhabbat, do`stlik degan tuyg`ularga ishonmaydi...
Bazi bazida huddi shu ohshomday, o`sha baxtli, baxtsiz damlarini yodiga oladi.
Sevib, sevilib 20 yoshida turmushga chiqdi. O`sha damlarda undada baxtli odam yo`q edi. Mehribon qaynona-qaynotaning hizmatida bo`lish, sevimli yor yonida, yarashib yurishdi...
Biroq bu damlar bir yilgaham cho`zilmadi. O`sha lanatlangan kunda, tug`ulmagan go`dagi nobud bo`lganidan keyin, unga dalda bo`lish o`rniga hiyonat ko`chasiga kirgan erini qilimishi. Eng yaqin dugonasi bo`laturib, uning eriga o`ynash tutinishi, buni ustiga hayosizlar yotog`igachi kirishi...
Hammasi chidashga bardoshi yetar balki, lekin qaynonasini surbetlarcha:
- Eringni hiyonat qilishida asil aybdor sen o`zing! -deya qilgan tanasi hammasida o`tib tushdi...
Uydan chiqib ketdi. Ota uyiga qaytdi, lekin o`gay onasi sig`dirmasligini tushungani uchunham u yerda ham, ko`p qolmadi. Ijaraga uy olib chiqib ketdi, hunari bor qiynalmadi. O`zi uchun yashay boshladi. Tanholik yolg`izlik, sokinlik qalbini tinchlantirgan bo`lsada, haligacha yaralariga davo bo`lmadi...
Uyga qaytguniga qadar alamli ko`zyoshlar tinmadi. Zinapoyadan ikkinchi qavatga ko`tarilar ekan, ikki pog`ana qolganda joyida to`xtab qoldi. Eshik oldida hali ochilib ulgurmagan, bir dona qip qizil atirgul va kanvert turardi. Avval pastga, so`ng zina bo`ylab tepaga qaradi. Atirgul va kanverni olar ekan, bir muddat nima qilarini bilmay qoldi.
- Ahir bu o`sha...
Ko`zyoshlari kalit tushadigan teshikchani ko`rishiga hala bergani uchun tezgina artib oldi. Uy ichkarisiga kirganidaham, o`ziga kelolmay bir muddat qo`lidagi kanvetga tikilib turdi. Kanver ustiga katta harflar bilan, uning ismi yozilgan. Lablari titiradi, qo`l, oyoqlarida ham qaltiroq turdi, ko`zlaridagi alam yoshlarini yuvib, o`rnini sevinch yoshlari egalladi. Lablariga ohista teygan atirgul yaproqlari o`z iforlari, nafas yo`li orqali o`pkasi to`ldirdi. Guli bu ifordan entikib ketdi.
- Haaa bu o`sha...
Poltosini ilgakka ilgach, xona o`rtasiga chiqordan tushayotgan eng yoriqin yerga keldi. Hayajondan titrayotgan barmoqlari bilan kanvertni ochdi. Ichidagi xatni olarayotganda, kanvert ichidagi uzuk tushib ketdi. Engashib uzukni olgach avaylabgina kaftiga yashirdi. So`ng maktubni qo`liga oldi...

TUG`ULGAN KUNING BILAN...

Salom Guli atirgulni ko`rgach men ekanligimni bilgan bo`lsang kerak...
- Haaaa tanidim... -Guli beyehtiyor ovoz chiqarib gapib yubordi.
Qancha oylar, yillar, qancha yozu-qishlar, bahoru-kuzlar o`tdi. O`shanda menga yolg`on aytgan ekansan. Har qancha urunmay, qalbimdan seni o`chira olmadim. Barcha urunishlar zoye ketdi. Ohir bir narsani tushundim, sen men uchun tanho ekansan, sen tanho...
AZIZAM... Agar maqul ko`rsang bir umur senga AZIZAM deya murjat qilsam...
GULIM TUG`ULGAN KUNING BILAN...
Senga eng ezgu tilaklarim, yollab qolaman...
ISLOM...

Oyoqlari holsizlanayotgani sezgach kreslo tomon yurdi. Ammo ikki qadamdan keyin, butun tanani ko`tarishga oyoqlarida kuch qolmadi. Gilam ustiga o`tirdi, endi yelkalari ham og`irlashib ketayotgani sezdi. Yonboshlab, tizzalarini bukub yotib oldi, yoshboladay hiqqillab yig`lardi. Xatni bag`riga