Tasodifiy hikoya: "Sevgilim" 2-qisim! Muallif:FeYa
Salom nodira? Nima qilib o'tiribsan bir o'zing deb mendan ko'z uzmay gapirdi. Salom yaxshimisiz jasu...davomi

ishora qildi. - Ularga e`tibor berma! Azizam sen tingla!
Yig`it Gulining qo`llarini ko`ksiga qattiqroq bosti. Jovdiragan ko`zlar bir biriga nimalar demoqchidek tikildi.
- Men ahir!
- Yaratgan egam, qalbimda muhabbat uchqunlarini alangalatganda, men juda yosh edim. Shunga hechkim meni jiddiy qabul qilishmasdi, ustimdan kulardi, o`zga sayyoralik bola deb! Mene esa ularga, rahmim keladi...
- Ahir...
- Tishshshsh... -Yigit Gulining lablariga bir barmog`ini qo`yib gapirishdan to`xtatdi. - U faryod chekmoqda, no umid qaytarma deb o`tinib so`ramomoqda, nahot eshitmayabsan Gullli...
Yigitning ham chap ko`zidan bir topchi yumolab tushdi. Birdan qattiq quchoqlab oldi va Gulining boshini chap ko`kkragi ustiga qo`ydi.
Duk-duk, duk-duk, duk-dukkk... Faqatgina o`z ko`ksida sigmay, beyhalovat tipirchilayotgan, yurang dupiri eshilardi...
Yigit asta siniqqan ohangdan gapirishda davom etdi:
- Fazoda ko`ringan, yog`du, unga intilgan kapalak...
U faylasufona iboralar bilan bir nimalar deb shivirlardi. Ammo Guli arosatda qolgani uchunmi, uning birorta so`zini eshitmas, o`z o`y-hayoli bilan ovora edi.
Nazarida unga hozir ket desa ham keyin afsuslandi, qol desa ham. Na bir qadam oldinga tashlay olar, na bir qadam ortga. Har ikkisi ham no to`g`ridek tuyulardi...
U nimalar degi, unga nima deb javob qaytardi. Guli hech nimani anglay olmay qoldi. Yigit uning ko`zyoshlarini sidirib qo`ydi va zinadan tusib chiqib ketdi...
Allaqanday pichir-pichirlardan keyin o`ziga keldi. Zina bo`ylab yuqoriga qaradi, yuqori qavatdagi qo`shnilardan besh oltitasi gap poylab turganiga ko`zi tushdi. Go`yo kimdur bo`yniga sirtmoq solib yuqoriga tortayotganday, nafasi bo`g`ziga tiqildi. O`zini uy ichiga urdi, kalhatdan qochgan musichadan yuragi taka-puka bo`lib urardi...
- Ey hudo endi nima bo`ladi?
Qulog`i ostida yana o`sha so`zlar yangragandek bo`ldi:
- Guli sen qo`rqyabsan odamlarni gap-so`zlaridan qo`rqyabsan...
U to`g`ri aytgan, men qo`rqaman. Yo`q endi qo`rqmasligim kerak. Lekin qanday, ahir ayolman-ku!
Yana beyqarorlik, yana arosatda. Bu a`qil va qalbing o`zora kurashi qachon tugar ekan...

Har safar a`qlning, qalb ustida tantana qilaverishi. So`ng qalb ustiga qilayotgan jabru zulmi haddan tashqari ortib ketardi...
To`ng otgan, deraza qarshisiga o`rnatilgan kursida o`tirar ekan, huddi rosa kaltaklangan odamday his etardi o`zini. Kuchikchaday ingragisi, yoki mushchaday qayoqqadur qochib ketgisi kelardi. Inson o`z-o`zidan qochib, qayoqqa ham borish mumkun!
O`rnidan turib yuz qo`lini yuvdi, o`zi uchun nonushta tayorladi, lekin tomog`idan biror luqma o`tmadi...
Betoqat uy ichida uyog`dan buyoqqa yurdi. Oynaga qarab o`zini tartibga so`ldi va egniga poltosini kiyib ko`chaga chiqdi. Qayoqqa borish mumkun, qayerga borsa bu yurak tinchlanadi. Atrofga bir qarab oldi, nazarida dunyo torayib ketganga o`xshardi...
Ishjoyi... Birgina yurakka taskin beruvchi, joy aynan o`sha yer. Qizlar davrasida bo`lganda, chalg`idi, bu azoblayotgan o`y-hayollardan halos bo`ladi vaqtincha bo`lsa ham...

Bir necha kun ham, shu zalda o`tdi. Ammo bugun ertalabda labida tabassum bor. Bugun kechga borib otasini ko`radi. Oyla davrasida bo`ladi. Kun bo`yi ishxonada bo`ldi, kechga yaqin katta to`rt oldi. Otasiga, o`gay bo`lsalarham jigarlari bo`lga ikki ukasiga sovg`a oldi. Hatto borganida hush kutib olmaydigan o`gay onasini ham unutmadi...
Uyga yaqinlashar ekan ko`nglini bir nima hijir qilardi. Yolg`iz yashay boshlaganidan buyon, har safar yangi kuni otasi kelib:
- Uyga bor qizim, bugun birga oyla davrasida kutib olamiz yangi yilni! -deya aytib ketardi. Yoki ukalaridan birini yuborardi. Bu safar esa na otasi, na ukalari keldi.
Otam, yoki ukam kelganu uyga yo`qligimni bilib qaytishgan degan hayol Gulini oldinga qadam bosishiga turtki bo`lardi...
Hovliga kirib ostonga yetib kelganda, barchasini tushundi. Deraza oynasidan ichkarida bo`layotgan, bazmu jamshidni ko`rib, huddi puflab o`chirilgan shamday, yuzidagi yorqinlik tabassum g`oyib bo`ldi. Ahir oylaning o`z ananalariga ko`ra, butun oyla yig`ilmaguncha dasturxon tepasiga kelishmasdi. Barchalari allaqon tanavul qilishga kirishishibdimi, deman meni unutibdilar. Endi bu oylaga begonaman...
Guli bu zarbani yuzida tabassum bilan qabul qilib oldi. Sovg`alarni, to`rtni ostonada qoldirdiyu sekingina ortiga qaydi. To mahallani tark etguncha, juda sekin yurdi, ahyon ahyonda ortiga qarab qo`ydi. O`zi tan olmasda ich-ichda, hozir otam yoki ukalarim eshikka chiqadi sovg`alarni ko`rib men kelganimni bilishadi va ortimdan chaqirishadi deb hayol qilgandi. Afsuski bunday bo`lmadi.
Yaqinlarning yodidan o`chib ketish, bundanda alamli tuyg`u bo`lmasa kerak. Bunday vaqtlarda insonni yashagisi kelmay qolarkan...

Ko`chada turarkan, ikkinchi qavatdagi o`z uyi derazasiga termuldi.
- Eeey Ollohim, ahmoqlik qilib qo`yishimdan o`zing asra...
Hayoliga kelgan dahshatli o`y-fikrladan o`zi ham qo`rqib ketdi.
Tashqarida, turib sovuqdan muzlay boshlagan oyoqlar, Gulini ichkariga boshladi. Zidan yuqori ko`tarilar ekan, eshigi oldida turgan ikki kishini ko`rib, yuragi tanovigacha tushib ketdi. Ulardan birini, ko`rganiga naq 14 yil bo`lgan bo`lsada taniy oldi. Ha bu o`sha gul do`konidagi sotuvchi ayol. Nahot endi Islomjon onasi olib kelgan bo`lsa...
- Guli qayoqda yuribsan, qachondan beri eshiging tagida turibmiz!
Yigit hech nima bo`lmaganday, hush kayfiyatda Gulini yoniga chorladi.
Guli salomlashar ekan, ich-ichidan qandaydur qo`rquvni tuydi.
Nima uchun onasi keldi, meni o`tmishimdan bey habarmikin degan o`ylar hayolini churmab olgandi...
Eshigini ochib ularni ichkariga taklif qildi.
- Guli mehmonga keldik, onam ikkimiz!
- Hush kelibsiz, marhamat...
Guli dasturxon yozdi, uyida topgan tutganini dasturxonga qo`ydi. Bitta non, bir likopchada mayiz, uch, to`rtta olma. Oshxonaga kirib gazga choynakni qo`yib ortiga qaydi. Mehmonlar oldiga yozgan dasturxonidan o`zi uyalib ketdi. Nima ham qilardi topganini qo`ygandi...
Yigit Gulini holatini tushun:
- G`izzilab magazinga borib kelaman...
- Yo`q ovora bo`lmang...
Guli yigitni qaytarmoqchi edi, qo`lidan uning onasi tutib qoldi.
- Qaytarmang ketaversin, keling yonimga o`tiring qizim...
Ayol Gulining yuzlariga termuldi. Ohosta yelkasidan siladi.
- O`g`limning tanlagani, meni bo`lg`usi kelinim...
Nahot meni erga tegib chiqqanimni onasiga aytmagan bo`lsa deya ko`nglidan o`tqazdi.
- Qizim ota-onangiz hayotmilar?
- Dadam hayotlar, onam olamdan o`tganlar!
Ayol yuziga fotixa tortdi:
- Ruhlari shod bo`lsin...
Ayoling muloyim ovozi, mehirli nigohlarimi, yoki hozirgina otasini yodida ko`tarib alam bilan uyga qaytgani turtki bo`ldimi, ko`zlariga yosh quyuldi...
- Qizginam nega yig`laysiz? - Ayol Gulini bag`riga tortdi. - Yaratganning inoyati. Islomjonimham ko`ngli yarim otasiz o`sgan! O`shanda do`ktirlar, bolang o`lib qoladi deyishganda, dunyo ko`zimga qorong`u bo`lib ketgandi...
Guli ayolni mehir gupirayotgan ko`ksiga bo`sh qo`yib o`tirarkan, ayolning ham yelkalari silkinib yig`layotganini