Tasodifiy hikoya: Yolgizlik
Yolgizlik... shuqadar sokinlik mavhumlik hammasi unda yolgizlikda. Hech his etganmisiz atrofizda bar...davomi

Tuzoq 4 (kamolov)

Добавил:	(((kamolov))) (24.11.2016 / 07:10)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	21513
Комментарии:	Комментарии закрыты

Ўзининг ҳолатини жувонга билдирмаслик мақсадида Рустам яна табассумга зўр берди. Илгари ҳам тўрт-беш марта бундай аҳволга тушганди у.
Айникса, унинг машҳур актриса билан тунни бирга утказгани ҳеч қачон ёдидан чиқмайди. Голливуд юлдузи худди Анжела каби қўнғироқ қилиб:
“Тезда етиб келмасанг, аҳволим чатоқ” , деб алдаганди. Борса, мутлақо бошқача манзара. Меҳмонхонада чиройли қилиб стол безатилган. Нимқизил чироқ ёқиб қўйилган.
Хонадаги буюмлар, деворга осилган турли расмлар — ҳаммаси эҳтирос учун мўлжалланган. Ўшанда Рустам актрисанинг кўнглидаги ишни қилиб берган эди.
Шундан кейин эса ундан қутулиш учун нақ бир йил ва бир ярим миллион доллар совурди. Рустам машинада келаётиб бу ҳақида ўйлаганди
ҳамда Анжела кўрсатиши мумкин бўлган ҳамма кирди корларга ўзича тайёргарлик кўрганди.
“Эҳтимол, у мени маслаҳат учун чақиргандир. Ахир унинг эри билан яқинлигимиз бор. Бу иккаламиз орамизда содир бўлиши мумкин бўлган ишқий “можаролар”га тўсиқ бўлиб туради” , — деган ўй ҳам ўтганди унинг хаёлидан.
Аммо Анжеланинг Рустам билан учрашувга алоҳида тайёргарлик кўргани уни янада сергаклантирди.
— Мана шу каталакдек уй менинг ҳақиқий бошпанам ҳисобланади. Қалай, ёқдими? — дея сўради Анжела улар стол атрофига ўтирганларидан кейин оёғини сонигача очиб қўйгач.
— Умуман олганда, ёмон эмас, лекин сиздай аёл
учун бироз торлик қилади. Сиз қасрларга муносиб хонимсиз, — деди Рустам.
— Таърифингиз учун катта раҳмат. Рустам, биласизми, сиз билан худди бегоналардай сизлашиб гаплашиш менга ноқулайлик тугдираяпти. Келинг, яхшиси, сенлашамиз, — деди Анжела ноз билан гапириб.
— Жуда соз, — деди Рустам унинг гапини маъқуллаб.
— Раҳмат, — дея Анжела ўрнидан турди-да, Рустамнинг ёнига келиб, унинг лабидан секингина эҳтиросли қилиб ўпиб қўйди.
— Бу қилиқ бизни янадаям яқинлаштириб қўйди,

— деди унга Рустам, — ҳар тугул менга анча унгайсиз.

— Сени бошқача ўпиш умуман мумкин эмас. Бу
ерда сен билан мен ўтирибмиз. Бошқа ҳеч ким йўқ. Бўлмайди ҳам. Шундай экан, кўнгилга бемалол эрк беришимиз мумкин. Албатта, бунинг учун бошқа ҳамма нарсани унутишимиз шарт.
— Мен сенга бошқа нарсани айтмоқчи эдим, —
деди Рустам гапни бошқа томонга буришга уриниб.
— Қанақа гап экан? — деб Анжела яна жойидан
қўзғалди-да, Рустамнинг тиззасига ўтириб олди. Ва узун бармоқлари билан унинг сочини силай бошлади.

— Эсингдами, хиёбонда сен менга: “ Балки сенинг
авлодинг лўлидир” , дегандинг. Афсуски, ундай бўлиб чиқмади. Менинг ҳам ўзимни мақтаса арзийдиган миллатим бор экан, — деди Рустам бироз Анжелани ўз хоҳишига қўйиб.
— Рустамчик, мен сенга унақа демоқчи эмасдим. Оғзимдан чиқиб кетди. Илтимос, шу қўпол гапим
учун мени кечир.
— Мен сендан хафа эмасман. Қайтанга шу гапинг
яқинларимни топишимга ёрдам берди.
— Ростданми?! — деб Анжела боягидан сағал узоқроқ Рустамнинг лабига лабини босиб турди. — Энди айт, қанақа қариндошларингни топдинг?
Гарчи Анжела кулиб турган бўлса-да, Рустамнинг
гапидан кейин ичидан бир нарса чирт этиб узилгандай бўлди.
Чунки у Семённинг ишини битириш баҳонасида Рустамга тегиб олмоқчи, кейин у билан Америкага кетмоқчи эди.
— Бозорда гул сотадиган икки ўзбек йигити билан танишдим. Улар айнан менинг хотирамда сақланиб қолган тилда гаплашишар экан. Тўғри, мен бу тилни мутлақо эсимдан чиқариб юборганман. Аммо тилнинг оҳанги ёдимда. Улардан биттаси ҳатто менга қариндош чиқиб қолди. Эртагаёқ мен улар билан бирга Ўзбекистонга кетаман. Тезроқ яқинларимни кўрсам дейман, — деди Рустам Анжела ута назокат билан юзидан ўпаётганига эътибор ҳам қилмай.
Анжела унинг бу килигидан хафа булиб тескари угирилиб олди, Рустам уни хафа килиб куйганини билди ва унинг иягидан ушлаб узига каратди ва лабларини унинг лабига босди.
иккови бир бирини кучоклаб тинмасдан тугри келган жойини упа бошлади. кийимлар ечилиб хар тарафга отилгач Рустам Анжелани даст кутариб тушакка олиб борди ва охиста диванга ёткисиб устидан узи ётди. Рустам Анжеланинг сутдек оппок баданидан тинмай упарди. Анжела хтиросдан уни тагида инграб йотарди. Охири чидолмай Рустамнинг асбобини ушлади ва узига тортиб амига тугирлади ва Рустамнинг кулогига:
-жоним кийнама тикакол,
деди. Рустам асбобини Анжеланинг амига бироз уйнатиб намлаб олдида шошилмасдан тикди. Анчадан бери жинсий алока килмаган Анжеланинг ами хам бироз торайганди. у амидаги ёкимли огрикдан инграб юборди.
бундан рухланган Рустам асбобини ботириб тикиб сика бошлади. Рустам анчадан бери жинсий алока килмагани учун уники дарров келди. Анжела бундан асло хафа булмади ахир тонг хали узок. Рустам туриб баняга кириб кетди у ювиниб чиккунча Анжела унга кахва тайёрлади ва ичига виагра солишни хам унутмади. (Бечора Рустам дори тасирида Анжелани тонгача сикади энди).

* * *


Рустамнинг Анжеланикига кирганлигини эшитган
Семён мамнун жилмайди-да, анча йилдан бери қадрдони бўлган Тарасга қўнғироқ қилди.
У Москва остонасида турарди. Икки гектар ер олиб шу ерда чорвачилик қилар, топилаётган тўрт-беш тангага қаноат қилиб яшарди.
Унинг биттагина ёмон одати бор — ичишга суяги йўқ эди. Айнан ўша одати сабаб хотини кетиб қолганди. Семён у билан Kacaлxoнада бир палатада ётган,
ўша кезлари танишиб, кўп гаплари бир жойдан чиққанлиги боис дўстлашганди. Мана, орадан олти йилдан мўлроқ вақт ўтибдики, Семён уникига камида икки ойда бир боради.
Фақат шу ердагина у ўзини эркин ҳис қилади. Чарчоги ёзилади.
— Қаёкдарга йўқолиб кетдинг?! — деди Тарас Семённинг овозини эшитганидан.
— Сўрама, ишларим бошимдан ошиб кетди. Эртага сенинг ёнингга бормоқчи эдим. Бир мазза қилайлик.
— Биласан-ку, сенинг келишингни интизорлик
билан кутаман, — деди Тарас дўстининг келишини эшитгандан кейин хурсанд бўлиб.
— Бу сафар бошқача бўлади. Хотининг кетиб қолганига анча бўлди. Ҳар-ҳар замон эркаклигингни эслаб турсанг, ёмон бўлмасди, — деди Семён яйраб кулиб.
— Сенинг бу ерга олиб келадиган одатинг йўқ
эди-ку, ёки Анжела бирон жойга кетиб, зерикиб ҚОЛДИНГМИ?
— Умуман, шундай, қолган гапларни кейин гаплашамиз, — деб Семён гўшакни хайрлашмасданоқ қўйди.
Чунки Анжеланинг номини эшитиб асаби ўйнади. “Ҳозир у Рустамнинг қўйнида эҳтиросдан овози бўғилаяпти... Қонуний иш қилиш бунчалик ҳам оғир-а...

Анжела ҳаром бўлди. У билан бир тўшакда ётиш керакмас, ишим битаверсин-чи, у ёгини ўзим биламан” , деб хаёлидан ўтказди-да, ўрнидан туриб ташқарига йўналди.
Очиқ осмонга қаради. Юлдузлар хира кўринарди. Юраги сиқилди. Уйга қайтиб кирди, яна бўлмади. Шаҳарнинг ўртасида содир бўлаётган воқеалар хаёлига келаверди.
Охири чидамади. Югурдаклардан бирини чақириб, доим ўзи силаб-сийпашадиган Наташани олиб келишларини буюрди-да, ётоғи томонга кетди.
Икки қадаҳ коньяк ичган эди, кўнглидаги губор бироз ёзилгандай бўлди. Хаёлига қўлга киритиши мумкин бўлган пуллар келди. Сиқилган юраги энди ҳаприқиб кетди.
Ўзича дунёнинг бешта энг гўзал масканида қаср қуришни, ҳар қасрга биттадан қиз қўйиб обдон роҳатланишни ўйлади.
Ва кутилаётган лаззатли онларни орзу қилишга шу даражада берилиб кетдики, Наташа кириб келганини хам сезмай қолди.
— Кўзи очиқ ҳолда ухлаётган одамни биринчи