Tasodifiy hikoya: Mehnat daftarchasi yoxud 9 A sinf xonasida
Ishonasizmi yo'qmi bu voqeani o'z boshimdan o'tkazganman.Maktabda shanbalik kuni edi.1-sinfdan to 9-...davomi

марта кўришим, — деди Наташа эшик ёнида туриб.
— О-о, менинг жаннатим, кел бу ёққа! — деб Семён ўрнидан турди...
Наташа
шошилмасдан олдин ечинди ва бир кадах вино куйиб ичди. Семён сабр билан уни харакатларини кузатди.
Наташа секин диванга утирди ва хап доимгидек ишишни Семённинг асбобини огзига ола бошлади. (бумаса турмайдиямда).....

* * *
Эрталаб соат саккизларга яқин Анжела келганида
ҳали Семён ухлаётганди. У эрига ижирғаниб қараркан Рустамни эслади.
Унинг ҳаракатлари Анжеланинг жонини суғуриб олишига озгина қолганди. Аммо Семён билан Анжела шунча йилдан бери бирга яшаган бўлса-да, ҳеч қачон бунақа лаззат ололмаган эди.
У Семённинг ёнгинасига келди ва ўзи ётадиган болишда уч дона сариқ сочни кўриб қолди-да:
“ Бу ҳеч қачон зерикиб қолмайди”, — деб хаёлидан ўтказди. Сўнг эрини секин туртди. Семён кўзини очган эди:
— Мен келдим, — деди жилмайиб.
— Яхши, — деди Семён кўзини уқалаб, — анча
бўлдими?
— Ҳозиргина, тур, сенга айтадиган муҳим гапим
бор, — деди Анжела. Семён дарров сергакланиб ўрнидан турди-да:
— Нима гап? — дея сўради.
— Рустам кеча миллатдошларини топибди.
— Ним-ма?! — деб бақириб юборди Семён. —
Қанақа миллатдошлари?
— Кеча у билан хиёбонга борганимизда, балки
миллатинг лўлидир, деганимдан хафа бўлиб кетиб қолганди. Тўғри бозорга борибди. У ерда иккита ўзбек йигити билан танишибди. Уларнинг гаплашиш оҳанги Рустамга таниш туйилибди...
— Тўхта, у ерда ўзбек йигитлари нима иш қилишаркан? — деди Семён хотинига еб қўйгудек қараб. Анжела доим эрининг мана шу қарашидан қўрқади.
Ўзича Семённинг ҳамма қудрати кўзида, деб ўйлайди. Ҳозир ҳам вужудига енгилгина титроқ кирди.
— Гулфурушлар экан.
— Исмлари нима экан? — дея сўради тобора тутоқиб кетаётган Семён.
— Билмайман, айтмади, — деди эридаги ўзгаришни кўрган Анжела баттар қўрқиб.
— Ўзи аёл зотига ҳеч нарсани ишониб бўлмайди!

— деб бақириб юборган Семён каравотидан сакраб тушиб эшик томонга энди қадам ташлаганида, Анжела уни тўхтатиб қолди.
— Ҳамма ишни рас во қилиб, яна нима демоқчисан? — дея бўкирди Семён хоти ни га. — Ҳеч қурса калта иштонингни кийиб олгин, —
деди Анжела юзи ни четга буриб. “Тутаб” турган Семён аҳволига бир қаради-ю, иржайди.
“ Паришонхотирликнинг бундан баттари бўлмайди” , дея ўйлаб кеча кечаси улоқтирган калта иштонини қидира бошлади.
“ Барака топгур” тезда топила қолмади. Бундан Семён баттар тутоқиб кетди.


— Қидиришсанг амалингдан тушиб қоласанми? —
деб бақирди хотинига.
— Балки малла соч эсдаликка олиб кетгандир, —
деди Анжела қовоғини солганча урнидан тураркан.
— Қанақа малла соч? — деб ўкрайди Семён.
— Сен билан бирга ётган малласоч-да!
— Қаёқдан олдинг бунақа гапни?
— Ана, менинг ёстигим устида ётибди.
— Мен сенинг Рустам билан ётганингни юзингга
солаётганим йўқ-ку.
— Мен бу ишни хохламагандим. Ўзинг мажбурладинг.
— Бўпти, — дея қўлини силтади Семён, — иштонимни топишиб юбор.
Зинадан учгудай бўлиб пастга тушган Семён хизматкор қизга тезда одамларини айтиб келишни буюрди.
Ўзи эса уйнинг у бошидан-бу бошига асабий тарзда бориб кела бошлади. У бунақа бўлишини умуман кутмаган эди.
Рустамни осонлик билан қўлга туширмоқчи эди. Бироқ ўзи тушиб қолди. Анжеласидан айрилди. Ахир у хотинини яхши кўради.
Аммо манфаат йўлида уни қурбон қилса-ю, натижа мутлақо тескари бўлиб чиқса, бундан батгар кўргулик ҳам бўлиши мумкинми?
— Бунча имиллайсизлар?! — бақирди эшикдан кириб келган бешта барзангидай йигитга. — Чақирганимга қанча вақт -бўлди?!
Шефнинг кайфияти эрталабдан бузуқ эканлигини
кўрган йигитлар бир-бирларига қарашди.
— Ҳозир бозорга борасанлар-да, гул сотаётган иккита ўзбек болани олиб келасанлар. Қўл теккизманглар. Улар менга жуда керак.

* * *





Гарчи ҳориган, уйқуга тўймаган эса-да, Рустамнинг кайфияти аъло эди. Шу боиски, меҳмонхонага келгач, қайтадан тўшакка ётмади.
Вақтни ўтказиш учун қоғозларини бирма-бир титкилашга тушиб кетди. Шу пайт унга Нью-Йоркдан қўнғироқ булиб колди.

— Сизга халақит берганим учун узр, — деди иш
бошқарувчиси, — лекин қунғироқ қилмасдан чидаб тура олмадим. Куни кеча икки ой мобайнида туриб қолган молларнинг ҳаммасини сотдик. Ўн миллион доллар ҳисобимизга тушди.
— Зўр бўпти-ку, — деди қувонганидан Рустам.

Бироқ шунча пул келиб тушгани ҳам туғилган юртига боришдек қувончдан устун эмасди,
— мен боришим билан сизга мукофот пули бераман. У гўшакни қўйганидан кейин кафтларини бир бирига ишқалаб қоғозларига термилди.
Бошига ҳеч нарса кирмади. Соатига қаради. Соат миллари саккиздан ўн беш дақиқа ўтаётганлигини кўрсатиб туpap эди.
“ Вақт бўлиб қолибди” , — дея хаёлидан ўтказиб қоғозларни йиғиштирди-да, тансоқчиларидан бирини чақирди. Ва унга аэропортга қўнғироқ қилиб Ўзбекистонга учта чипта буюртма беришини айтиб, ўзи шкафни очди.
Очди-ю, кийимларига тикилиб қолди. У эндигина костюм-шиму кўйлаклари титкиланганлигини кўриб турарди.
Тезда шкафнинг тепадаги кўзини очиб чамадонини олиб кўрди. Унинг хам очилиб-ёпилгани шундоққина кўриниб турарди.
“Ким қилиши мумкин? — дея ўйлади у. — Ўзимдан бўлак бу хонага ҳеч ким кирмаса? Фаррош хотин ҳам фақатгина ўзимнинг борлигимда келади.
Мени бу ерда танийдиганлар Семён билан Анжела. Уларнинг қўлидан бунақанги пасткашлик келмаса керак...
Тўхта, тўхта! Нега энди улар шу пайтгача иноқ яшаб келиб мен келишим билан ажрашиш тадоригига тушиб қолишди?
Анжела эрига хиёнат қилди. Унга қўшилиб мен ҳам қадрдонлашиб қолган одамнинг юзига оёқ босдим...
Лекин мен буни истамагандимку, Анжеланинг ўзи ёпишган бўлса... Бизнинг бундай иш қилишимизни Семён билмаган...
Билган бўлса-чи? Билганидан кейин бу ерга йигитларини жўнатиб, текшириш ўтказганмикин?
Бўлди, Москвала ҳеч қандай иш қилмайман. Нью-Йоркдаги ишларим ҳам етиб ортади. Кетишим керак.
Агар юртимга бориб қаринлошларимни топсам, ўша ёқда бирон нима қилишим мумкин".
Рустам ўзидан-ўзи хафа бўлган кўйи хонасидан ташқарига чиқли ва йигитларилан чиптани сўради.
Ҳаммаси жойида эканлигини билгач, унинг хонасидаги буюмларни машинага ортишларини буюриб, ўзи секин-аста пастки қаватга қараб кета бошлади.
Уларнинг орқасидан иккита тимқора “Мерседес”
тушди. Буни аввал машина бошқариб бораётган тансоқчи сезиб қолди. Ва бу ҳақда Рустамга айтди.
Рустам орқасига ўгирилиб қаради-да, кейин ҳайдовчига тезликни оширишни буюрди. Машина тезлашгани билан орқадагиларни ортда қолдириб кета олмади.
Светофорлардан бирида тўхтаганларида эса орқадаги “Мсрседес”нинг биттаси ёнларига келиб тўхтади. Ва дераза ойнаси автоматик тарзда очилиб, кўзойнакли йигит бошини чиқарди-да, Рустамнинг тансоқчисига:
‘ Машинани бизнинг орқамиздан ҳайда, хўжайинингни шефимиз кутиб ўтирибди”, — деди. Ҳайдовчи орқасига ўгирилиб, хўжайинига “ нима қилай?" маъносида қаради.
— Унинг айтганини қил, — леди Рустам. Яшил чироқ ёниши билан машиналар ҳаракатга
келди. Боши қотиб қолган Рустам нима қилишини билмай орқа ўриндиққа суяниб кўзини юмди.
У ҳамма нарсани тақдирнинг измига қўйганди. Орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас қарама-қарши томондан келаётган оппоқ “ Волга” тиккасига Рустам ўтирган машинага