Tasodifiy hikoya: intilganimga yetdim
Ismim Sardor. Yoshim 24 da. Ins.tni bitirganimga 1 yil bölayapti. Diplomni olib bankka ishga joylash...davomi

мурувватли одамнинг бу ерда қандай пайдо бўлиб қолганлигига ҳайрон бўлган дўхтир Семённинг орқасида ранги гезариб турган шифокорни кўрсатиб:
— Бу киши аниқлаб айтади, — деди. Семён боягина ўзи ёқасидан олган одамга ўқрайиб қаради.

— Ҳозироқ қон группасини аниқлаймиз, — дея шошганча шифокор палатага кирди. Орадан беш дақиқа ҳам ўтмасдан ярадор қонининг гуруҳи маълум бўлди. Бу ҳакда шифокор Семёнга айтиши билан у тўртта йигитни унга рўпара қилди.
— Буларники тўғри келмаса, бошқа яна истаганча
одам топиб келаман, — деди Семён йўлакдаги ўриндиққа ўтириб. Ярадорга қон қуйилгандан кейин ярим соатлар
чамаси вақт ўтиб у кўзини очди. Шифокор бу ҳакда дарҳол Семёнга хабар берди. Ўрнидан сапчиб турган Семён шошилганча палатага кирди. Ярадор йигит шифтга тикилганча ётар эди.
— Исминг нима? — дея сўради елкасига оппоқ
халат ташлаб олган Семён мулойимлик билан.Ярадор нигоҳини шифтдан олиб Семёнга қаратди.
Ва бироз жилмайиб:
— Мени бекорга бу ерга олиб келишибди, — деди.
— Асосийси, жонинг омон қолибди. Шунисига
шукр қил. Исмингни айтмадинг?
— Боря, — деди йигит бироз афти бужмайиб.
— Боря, ким сени бу аҳволга солди? — дея сўради
Семён энди меҳрибон товушда.
— Сиз прокурор эмасмисиз? — дея суҳбатдошининг саволига савол билан жавоб қайтарди йигит.
— Мен сенга яқин одамман. Прокурор энди келади, — деди Семён тутақиб кетаётган бўлса-да, ўзини босиб.
— Ҳеч ким, ўзим йиқилдим, — деди йигит қўрслик
билан.
— Ҳов, итдан тарқаган! — деди бирдан жон-пони
чиқиб кетган Семён. — Мен сендан сўраяпман, ким сени бундай аҳволга солди? Бўл, тез айт. Йўқса, ҳозир қайтиб келган жойингга қараб жўнайсан. Фақат бу сафар қайтиб келмайдиган бўлиб.
— Сизни мен танимасам... — деди қўрқиб кетган
Боря.
— Яхшилаб эсингдан чиқмайдиган қилиб танитиб
қўяман, агар менинг саволларимга жавоб бермасанг, — деди Семён газабдан афти бужмайиб.
— Инглиз йигит, оти Эдуард. Қандайдир миллиардер билан Америкадан келган экан. Унинг долясини олиб боргандйк. Келишолмадик. Отишмада менинг шеригим билан инглиз ўлди. Мен, яраландим, — дея тез-тез жавоб бера бошлади Боря.
— Миллиардер қаерда? — дея сўради Семён Борянинг тезда тилга кирганидан хурсанд бўлиб.
— Уни Дима асир олган. Ленинградский кўчасининг охиридаги уйнинг подвалида қурилган тунги клубда
ҳозир, — деди Боря ҳансираб.

— Бу гапинг бошқача бўлди, — деди унинг елкасига қоққан Семён. — Энди худо xoxlaca, кўп яшайсан.Йўлакка чиққан Семён йигитларига Боря ни ҳозироқ бу ердан олиб кетишларини буюриб, узи ташкарига кетаётганда уни шифокор тўхтатиб қолди.
— Нима гапинг бор? — дея суради Семён афтини
бужмайтириб.
— Ярадорнинг бу ерга олиб келинганлиги ҳақида
ички ишларга хабар берилган. Ҳали-замон келиб қолишади. Шунинг учун ярадор шу ерда қолгани маъқул, — деди у қўрқа-писа.
— Ўлгинг келаяптими? — дея суради бамайлихотир Семён. — Унда уларга ўзинг ran топиб берасан! — деб
Семён тез-тез юрганча касалхонадан чиқиб кетди. У машинага ўтириши билан қўл телефон и жиринглади.
— Алло, — деди телефонии қулоғига олиб борган
Семён.
— Ишлар қалай, биродар? — деган овоз келди
телефондан.
— Вадим, ҳаммасини аникладим. Фақат мен бир
нарсага ҳайронман. Дима деган “тип”ни танийсанми ? .
— Дима... Дима, ҳа, сал эсладим. Бир сафар йигитларим Дима исмли чурвақа пайдо бўлганини айтганди. Ўша машинага ҳужум қилибдими? — деди Вадим.
— Шунақага ўхшайди, ҳозир борайлик-чи, кейин
кўрамиз, — деди Семён мамнун қиёфада.

* * *
Ертўлага қамалганларидан кейин Очил йиғлаб
юборди-да:
— Ҳаммасига сен айбдорсан! — дея қичқирди Фозилга, — сенинг лақмалигинг касофатига бу ерда
ўтирибмиз.
— Нима қилибман лақмалик қилиб?! — дея бақириб юборди Фозил xам , — мен бошлаб келдимми ўша бойваччани?
•— Сен тоғамнинг ўғли йўқолиб қолгандн демаганингда, шу кунлар йўғиди бошимизда, — деди Очил бетон жойга ўтираркан.
— Гап менинг шунақа деб гапирганимдамас. Сен
билан мен тушунмайдиган ўйинга тасодифан қушилиб қолдик. Бор-йўқ айбимиз шу, ошна. Боя анавиларнинг телефонда гаплашганларини эшитмадингми? Очил бошини эгди. Хотини, учта боласини эслади. Хотини Очил йўлга чиқаётганида: “Дадаси, кўнглим жуда ғаш. Сал кейинроқ боринг” , деган эди. Очил унинг гапига қулоқ солмади. “Ҳозир сезон, агар сезондан кеч га қолсак, ҳамма қилган ишларимиз чиппакка чиқади”, деди. Шу бўйи хотини жимиб қолди. Ортиқча сўз айтмади. Аммо Очил дарвозадан чиқар найти ортига ўгирилиб қараганида, хотини йиғлаб турарди. Унга қўшилиб учта боласи ҳам кўз ёши тўкишарди. Очилнинг кўнгли ўша пайт алланечук бўлиб кетди. Болаларининг ёнига югуриб боргиси, уларни бағрига босгиси келди. Аммо ўзини босди. Уларнинг йиғлаб қолишини одатий ҳол деб тушунди. Энди бўлса ўшанда хотинининг дилини оғритгани учун ичидан эзилиб ўтирибди. Орадан бир соатлар чамаси вақт ўтиб ертўланинг
эшиги очилди. Иккала савдогар йигит ҳам бирдан ўринларидан туришди. Тақ-туқ этказиб зиналардан
пастга Анжела тушиб келди.
— Яхши ўтирибсизларми? — дея сўради у йигитлардан. Очил билан Фозил бошини эгди.
— Хафа бўлмайсизлар, шунақанги ҳолатлар ҳам
бўлиб туради, қоринларингам роса очқагандир? Ҳозир мен сизларни овқатлантираман, орқамдан юринглар, — дея йигитларнинг кўнглини кўтарган Анжела ортига бурилди-да, яна зинадан тепага қараб
чиқа бошлади. “Ҳақиқат бор экан-ку, мана, бизниям одам қаторига қўшишди”, дея ўйлади Фозил. Очилнинг хаёли эса бошқача эди. “Нега энди дабдурустдан бу ойимча бизга мурувват кўрсатиб қолди? Бунинг тагида бошқа ran йўқмикан? Эри бунга “Ўзинг буларнинг адабини бер” , деб айтган бўлса-чи? Ҳозир бу мулойим супурги овқатимизга заҳар солиб берса нима қиламиз? Бекордан-бекорга ўлиб кетаверамизми?” — деган хаёлга борганди у. Эрига ёрдам бериш учун ҳамма одамлар унинг
ёнига кетганидан Анжела усталик билан фойдаланиб қолмоқчи эди. “Рустам булар билан гаплашган. Шундан кейин унинг феъли айниб қолди. Булар унга нималарнидир айтиб беришган. Мен Рустамни ўзбек эмаслигига ишонтиришим керак. Шунда у тўлалигича меники бўлади” , — деган ўй унинг миясига
ўрнашиб қолганди.

— Йигитлар, — деди Анжела егуликлар билан
тўлдирилган столнинг бир чеккасидаги стулга ўтириб, — менинг сизларга раҳмим келиб кетди. Эримнинг аҳволини кўрдинглар. Бўридай одам. Ҳеч нарсадан қайтмайди у. Боя сизларни ураётганида базўр тўхтатиб қолдим. Энди эса, сизларнинг менга ёрдамларинг керак бўлиб қолди. Ўйлайманки, бизнинг фикримиз бир жойдан чиқади. Фозил Аиж.ела гапиргунча дастурхонга қўлини узатган эди, Анжела ўтиришлари билан овқатга ҳам таклиф қилмасдан бирдан гапириб юборганидан кейин секин қўлини тортди. Очил унга ўқрайиб қараб қўйди-да: “Қани," бизни нима деб лақиллатишни ўйлаб қўйибсан? Бир эшитайлик-чи” , — деб хаёлидан ўтказди.
— Сизлар бемалол олаверинглар, тортинманглар.
Менинг одатим шунақа, овқатдан олдин кўп гапираман, — деди уларнинг жим турганларига ажабланган Анжела. Йигитлар дастурхондаги турфа ноз-неъматлардан
чўқина бошлашди. Уларнинг бундай овқатланишини кўрган Анжела йигитларни хижолатга қўймаслик учун ташқарига чиқиб кетди. Шундан кейингина беҳад очиққан иккала савдогар ҳам ҳақиқий эркакчасига