Tasodifiy hikoya: yangam bilan
meni ismim abduvohit yoshim 19 da men yoz payti edi men amakimlardikiga bordim borsam amakim uzoqqa ...davomi

овқатланишга тушиб кетишди. Турли таомларнинг ҳиди томоғини қитикдаб, Очил хаёлида боя пайдо бўлган ўйни эсидан чиқариб юборганди. Шу боисдан ҳам кавшашда шеригидан ортда қолмасди. Ташқарида Анжела бекорга юрмади. У йигитларни қандай қилиб бутунлай ўзига оғдириб олиш, кейин уларнинг хизматидан усталик билан фойдаланиш режасини тузди. Анжела ошхонага кириб келганида Фозил билан
Очил тўйган қўзидай бўлиб ўтиришарди. Дастурхон ҳам анча очилиб қолган эди. Буни кўрган Анжеланинг лабида табассум пайдо бўлди. Жувон аввал сал энгашиб, кейин стулга секин ўтирди. Унинг шундоқ ҳам кўриниб турган оппоқ бўлиқ сийналари баттар ўзини кўз-кўз қилди. Буни кўрган Фозил ўрнидан туриб кетаёзди. Очил эса ютиниб қўйди. Анжела йигитларда пайдо бўлган ўзгаришни сезди ва оёқ томонига ноз билан қараб кўйлагини бироз тортиб, оппоқ сонини боДдиригача очиб қўйди. Очилнинг кўзи гарчи кейинги жодуга тушмаган эса-да, Фозилнинг юраги қинидан чиқиб кетаёзди. Уни асбоби туриб кетганди. Қўйиб берса шу ернинг ўзида Анжелани сикишга ҳам тайёр эди.
— Ҳали мен сизларга айтгандим, — дея гап бошлади қадаҳга шошмасдан шампан виносини ўзгача бир назокат, эҳтирос ила қуяётган Анжела, — менга ёрдамларинг керак.
— Қанақа ёрдам бўлса тайёрмиз, — деб юборганини Фозил ҳатто ўзи ҳам сезмай қолди.
— Оҳ, сиз эркаклар, — деди жувон қадаҳдаги шампан виносидан бир қултум ютаркан. — Ҳар доим мард ва шошқалоқсизлар. Рағбат Фозилга хуш ёқди. У лаб-лунжини умуман
йиғиштиролмай қолди. Агар ҳозир имкон бўлса Анжелага қапишиб ўтириб олган бўларди. Очил эса бироз сергакланди. Жодуланиб қолмаслиги учун бошини эгди.
— Сизларга айтмоқчи бўлган хизматим унчалик ҳам оғир эмас. Истасанглар ҳамма ишни шу ернинг
ўзида битириб қуйиш мумкин.
— Йўғ-э, — деди Фозилнинг кўзи ёниб, — бўлмаса тезроқ бошлайлик вақтни чўзмай, балки ундан кейин бошқа иш ҳам чиқиб қолар.
Анжела савдогар йигитнинг шамасини бирдан тушунди. Ва секин этагини тортиб иккинчи жодуни беркитиб қўйди-да:
— Гап бундай, йигитлар, — деди бирдан жиддий
қиёфага кириб, — Рустам билан қандай таниш чиқиб қолдинглар? Мени шу нарса қизиқтиряпти. Фозил билан Очил бу гапдан кейин бирдан бирбирига қаради. Ва маъноли кўз уриштириб қўйишди.

— Танишлигимиз, — дея гап бошлади зумда бояги
шайтон хаёллари пучга чиққанини сезганидан ҳафсаласи пир бўлиб Фозил, — танишлигимиз, умуман, бизнинг у билан танишлик жойимиз йўқ...
— Ҳа, — шундай дея бирдан Фозилнинг гапини
бўлди Очил, шериги ўйламай яна биронта гапни лақиллаб қўйишидан чўчиб, — биз у билан гул бозорида тасодифан танишиб қолдик. Гулимизни сотиб олди-да, кўнглида бизга бир яқинлик сезди, сўнг ресторанга таклиф қилди. Еб-ичиб, мает бўп қолибмиз. Бўлган ran шу.
— Яхши, — деди Анжела жилмайиб. — Унда қайси бирларинг унга қариндош чиқиб
қолдиларинг? Фозил Анжеланинг сўроғидан дув этиб қизариб
кетди:
— Битта қариндошимиз ёшлигида йўқолиб қолган
экан. Шуни айтувдим, у ўша менман, деб қолди. Бўлмаса уни умримда биринчи кўриб туришим. Менга умуман ўхшамайдиям, — деди у тутилиб-тутилиб.
— Шу, холосми? — деди Анжела таажжубга тушиб. Биронта гап кам бўлмадими деган ўйда Фозил
Очилга қаради.
— Бори шу, — деди Очил.
— Айнан мен кутган нарса, энди буларнинг барини Рустам келганидан кейин унинг ўзига айтиб берасизлар, келишдикми? — дея Анжела ўрнидан турди.
— Энди сизларни кузатиб қўяман, — деди. Яна қамалиб қолганларидан кейин бурчакка угирганча икки тиззаси орасига бошини тиқиб олган Фозил секин борди-да:
— Ошна, лекин зур нарсайкан-а? — деди. Асабий равишда бошини кутарган Очил овсар шеригига еб қўйгудек тикилди-да:
— Зўрлигини пишириб ейсанми? Эртага Рустамга
шунақа сени алдагандик десак, бизни ўлдиртириб юбормайдими, эшшакмия! — Ваҳима қилаверма, балки қўйиб юборишар. Ҳар
қалай, биз уларнинг киссасига угирликка тушмадикку! — деди ранги ўчиб кетганлигини билдирмаслик учун бошқа ёққа қараган Фозил. Анжела савдогар йигитлардан ўзи кутган жавобни
олган эди. Энди у Рустамни қўйиб юбормаслик учун ҳамма чорани қўллашга тайёр, фақат бунинг учун эри уни олиб келиши шарт эди. “Семён осонлик билан Рустамни қўйиб юбормайди. Бунинг учун мен ҳийла ишлатишим керак. Агар бунда эрим қатгиқ жабрланиб қолсаям ҳеч нарса қилмайди. Шунга лойиқ у. Аммо ўша ҳийлани қандай амал га ошириш лозим?” дея ўйлаган Анжела ўзининг саволига ўзи жавоб излаб топоЛмай хуноби ошди. Худди шу пайт унинг қўл телефони жиринглаб
қолди. У телефондаги рақамга қараб ҳайрон бўлди. Унда мутлақо номаълум рақамлар ёзилган эди. Жувон телефон тугмачасини босиб қулоғига олиб борди-да:
— Алё, — деди
— Анжелка, — деган овоз келди ундан,
— дугонажон!
— Маргарита! — деб юборди бирдан Анжела ҳам.
— Сени базўр топдим, Анжелка, одам шунақаям бўладими, бир йилдан ошиб кетди-я кўришмаганимизга. Ҳеч қурса бир маротаба қўнғироқ ҳам қилиб қуймайсан.
— Тўхта, тўхта, — деди бирдан кулиб юборган
Анжела, — индамасам ҳозир пулемёт бўлиб кетасан. Аввал саломлашиб олайлик-чи!..
— Саломдан олдин ҳамма гапларимни айтиб олмасам, сени ҳозир эринг чақириб қолади, худди аввалгиларидай. Кейин гапларим ичимда қолиб кетади.
— Эрим ҳозир уйда йўқ, — деди Анжела ва бояги
саволига жавоб топилгандай бўлди-ю, юзига табассум югурди.
— Рита, бугун сен билан кўришишнинг иложи борми?

— Бўлмасам-чи? — деган овоз келди гўшакдан.
—Сенга худди шунинг учун қўнғироқ қилаётган эдим. “ Белые ночи”га келгин, шу ерда кўришамиз.
Анжела шошилганча гўшакни жойига қўйди-да,
кийиниш учун хонасига югурди. У ресторанга етиб келгунча орадан бир соатга яқин
вақт ўтди. Маргарита аллақачон келиб улгурган, дугонаси кўринавермагач, битта шампан виносини эрмак қилиб ўтирар эди. Улар ўпишиб кўришдилар, Маргарита дугонасига
бошдан оёқ қарар экан:
— Анжелка, намунча очилиб кетдинг? Ёшарибсанам. Ҳозироқ менга бунинг сир-асрорини айтасан, йўқса бу ердан сени қўйиб юбормайман, — деди.
— Тсс! - - дея кўрсаткич бармоғини лабига босди
Анжела. — Эркаклар шу гапларингни эшитишса, мени сендан тортиб олишади. Икки дугонага ҳам гап нашъа қилиб хандон отиб
кулиб юборишди. Сўнг улар столга бир-бирига қарама-қарши ўрнашиб, озгина у ёқ-бу ёқдан гаплашиб ўтиришди. Маргарита эрмак қилган шампанни тугатишиб, бошқа олиб келтиришди. Кейин Анжела бу ерга келгунича миясида пишитган гапларни дугонасига бирма-бир айта бошлади.
давоми бор