Tasodifiy hikoya: savolim xammaga
Salom man turmuwga ciqdim darov cillada boyimda bolib erimi yoqtirmiy qoldim brga boliw buyogda turs...davomi

вақтида келибмиз-ку, а? Қани, ўрниларингдан бир туринглар-чи, яхшилаб кинога олиб қўяйлик.
— Нима қилиқ бу, Семён?! — деди Анжела йиғламоқдан бери бўлиб.
— Эротик фильм ишлаяпмиз. Бош қаҳрамонлар бор. Вазият ниҳоятда романтик. Шундай имкониятни қўлдан бой бериб бўларканми? Қани, устинглардаги ёпинчиқни бир олиб ташланглар-чи, — деб Семён Анжела бўйнигача ёпиниб турган кўрпани тортиб олди. Жувон қип-яланғоч бўлса-да, Рустамнинг калта иштони бор эди. Буни кўриб Семён афтини бужмайтирди.
— Оббо, — деди у иккала қўлини ҳам юқорига кўтариб, — бунақаси қизиқ бўлмайди. Рустам, ўзинг онадан туғилгандай бўласанми ёки ёрдамлашиб юборишсинми?
— Эсингни йиғ, шунча устимдан кулганинг етар. Кимга кераги бор бунақа майнавозчиликларнинг?
— Менга, қадрли дўстим, менга! Мен кино ишлаб бизнес қиламан, газетага иккалангнинг ҳам расмларингни чиқариб, “Америкалик миллиардер Россияда” деб сарлавҳа қўяман! Зўр-а!.. Нима, сен мени аҳмоқ, осонгина оғзидаги ошини олдириб қўяди, деганмидинг? Чучварани хом санабсан! Мен бунақанги хиёнатни кечирадиганлар хилидан эмасман, укдингми?! — деб бақирди Семён.
— Қани, ечин!
Анжела йиғлаб юбориб, юзини кафти билан бекитди.
— Семён, керакмас, илтимос! — деди у йиғлаб.
— Энди тушундим, — деди Рустам Семённинг ўқрайган кўзига тикилиб, — сен буларнинг барини уюштиргансан. Ҳатто мени олиб қочишлариниям ўзинг ташкил қилгансан. Ҳаммасини очиқ-ойдин айтсанг бўларди-ку! Шартмиди шунча одамнинг қонини тўкиб!
— Мен ҳеч нима ташкил қилганим йўқ! Мен сен аблаҳни бир ўлимдан сақлаб қолдим. Эвазига эса, мана менга совға! — дея Семён Анжелани кўрсатди.
— Энди менинг айтганимни бажар!

* * *
— Чиқинглар бу ёққа! — деб тансоқчи бақирганидан кейин Фозил билан Очил ўринларидан сакраб туришди.
— Ҳали гонг отмади, шекилли, — деди Фозил Очилга қараб, — шу пайтдан нега уйғотишди?
— Яна сўроққа бўлса керак, — деди Очил ўзича
тусмол қилиб. Сўнг иккаласи ҳам олдинма-кейин зина томонга
юра бошлашди. Ташқарига чиқишганларидан кейин уларни машинага ўтиришга буюрди иккала шерикни уйқусидан
уйғотган тансоқчи.
— Қаерга борамиз? — дея сўради ундан Очил.
— Онангникига, — деди тансоқчи ва ўзининг шеригига қараб кулиб қўйди.
— Сизларни қўйиб юборамиз, энди керакларинг йўқ.
— Хайрият-э! — деди чуқур нафас олган Фозил ва энди яшаш манзилини айтмоқчи бўлганида, Очил енгидан тортиб қўйди. Шу билан унинг гапи бўғзида қолиб кетди. Машина чароғон кўчалардан елдек кетиб борар
экан, Очил ўзларини қўйиб юборишларига ишонмай қолди. “Қўйиб юборишса, уйидан чиқариб орқамизга бир-бир тепарди, жа бўлмаса, бир-икки кўча берироққа олиб келиб ташларди. Лекин бунчалик узоққа оборишмасди. Бу ерда бир ran борга ўхшайди. Агар иложини топиб қуён бўлиб қолмасак, ким билади, бизларни нима кутиб турибди”, — дея ўйлади у. Ва секин Фозилни туртди.
— Нима дейсан? — деди Фозил ўзбекчалаб.
Давоми бор