Tasodifiy hikoya: Astanovkadagi pastanovka yohu qorovulxonadagi seks!!!!!!
Xullas sezdimki Nargizga dori ta'sir qila boshladi u menga qarab ko'zlari suzilib sochlarini silab g...davomi

бўлганини ҳечам айтмаяпти. “Сенга нима? — дея хаёлидан ўтказди Фозил, —
беш-бегона одам бўлса. Эртага кетади. Қоласан яна бигга ўзинг. Худди эрингдай меҳрибонлик қиласан”.

— Бунга балоям ургани йўқ. Довдирлигидан йиқилиб тушди, — деди Фозил жилмайиб.
— Айнан пешонаси билан-а? — деди киноя билан Оля.
— Индамасанг, бу кўзи биланам йиқиловради, — деди гапни ҳазилга бурган Фозил.
— Ана, кўрдингми? — деди Очил Оляга. — Шунақанги қадрдон дўстим борки, душман бунинг олдида ип эшолмайди. Бу гапдан кейин улар енгил кулиб олишди. Ароқ зумда тамом бўлди. Оля яна битта олиб келиб стол устига қўйди-да:
— Шуни ичасизлар, бўлди. Мендан бошқа сўрамайсизлар, — деди.
— Меҳмонлигимизнинг қадри шунчаликми? —
деди унга Очил.
— Маст бўлиб қолишларингни истамайман, — деб
Оля гапни қисқа қилди. Улар деярли тонг отгунча ўтиришди. Ниҳоят иккала йигитнинг ҳам кўзи уйқуга кетиб қолавергач,Фозил га қаерда ётишини кўрсатган Оля Очилнинг қўлидан етаклаб ўзининг хонасига олиб кириб кетди.

* * *
— Нималар деяпсан, Семён? Мақсадингни очиқ
айт! — деди Рустам асабийлашиб.
— Мен сенга нима дедим? Ечин дедимми?! — деди Семён ўзининг машҳур ўқрайиши билан.
— Ҳеч қачон мени бунга кўндиролмайсан. Мен
ўзимни шарманда қиладиган одамлар тоифасидан эмасман!
— Шунақами ҳали, қани бошланглар, — дея Семён йигитларига буйруқ берди.
— Фақат менинг ўлимимдан кейин мақсадингга етасан, аблаҳ.! — деди Рустам титраб.
— Бас қил! — дея бақириб юборди Анжела. Тўртта йигит аста-секин Рустамга яқинлаша бошлашди. Уларнинг башаралари бир-бириникидан хунуклашган, хаммаси иржайишарди. Анжела шу ҳолида бирдан Рустамни тўсди. Йигитлар шу заҳоти жойларида тўхташди. Зотан, ялангоч аёлнинг ёнига боришга журъатлари етмай қолганди уларнинг. Вазият анча қалтис эди. Бу томошани кўрган Семён бирдан хохолаб кулиб
юборди.

— Нақадар драматик ҳолат! Агар менга биров бу ҳақда гапириб берганида ишонмаган бўлардим. Миллиардерни қип-яланғоч аёл ҳимоя қилди. Кино, тайёр кино бу. Қўлимдан режиссёрлик иши келишини билмаган эканман. Нимага қараб турибсанлар?! — дея бақирди Семён бирдан юзи тундлашиб. Йигитлар энди аста-секин эмас, балки шиддат ила аёл ва эркакнинг устига ўзларини отишмоқчи бўлишганида:
— Тўхта! — дея ўкирди Семён. — Етади, энди йўқол ҳамманг бу ердан! Ҳанг-манг бўлиб қолган тансоқчилар бирин-кетин чиқиб кетишди. Видеокамера кўтарган йигит ҳам уларнинг орқасидан хонани тарк этди.
— Ҳазиллашдим, — деди бирдан мулойимлашган Семён, — шунчаки қалтис ҳазил қилгим келди. Бу гапдан кейин Анжела каравот устига утириб
қолди-да, ўкириб йиглашга тушди. Рустам эса асабийлашган куйи кийимларини кия бошлади. Уларнинг ҳолатини кўрган Семён тутоқиб кетди. — Ҳазиллашдим дедим-ку сенларга, нега тушунмайсанлар?! Одам бўлиб мениям ҳазиллашишим мумкин эмасми?!
— Шунақа ҳазил қиласанми?! — деди унга ўқрайиб қараган Рустам.
— Ҳа, энди ҳазил ҳам ҳар хил бўлади-да: бири унақа — бири бунақа. Шунга ота гўри қозихонами? Ундан кўра, юринглар, менинг оригинал ҳазилимни ювамиз.
— Менимча, анча кеч бўлиб қолди, — дея эътироз билдирди ҳамон ўзига келолмаган Рустам.
— Унда ҳамма уйқуга! — дея хитоб қилган Семён ортига бурилиб хонадан чикди. Елкасига халатини илиб олган Анжела Рустамнинг ёнига келиб унинг юзидан ўпиб қўймоқчи бўлганида, эркак бирдан ўзини тортди. Аёл бошини эгиб, хонани тарк этишга мажбур бўлди. Уни уй айвонида сигарета тутатганча Семён кутиб турар эди. Анжела аччиқ қилиб, у билан гаплашмасдан ўтиб кетмоқчи бўлганида, Семён қўлидан ушлаб қолди.
— Шарманда қилиб қўйиб, яна нима демоқчисан? — деди қовоғини солиб Анжела.
— Нимаси шармандалик экан? — деди иржайганча Семён.
— Анави югурдакларингнинг олдида сариқ чакалик ҳам обрўйим қолмади-ку.
— Эй-й, шуларам одамми? Керак бўлса, ҳозир оёгингни ялашади. Шуни истайсанми?
— Керакмас.
— Бўпти, буларни қўйиб турайлик. Ишлар қалай кетаяпти?
— Устимлан кулаяпсанми? — деди унга ўқрайиб қараган Анжела. — Ҳаммаёқ расво бўлди-ку. Бунга ким сабабчи эканлигини ўзинг жуда яхши биласан.
— Бўлди, дедим-ку! — дея бақириб юборди Семён.
— Бу масалага бошқа қайтмаймиз.
— Менга бақирма, мен ҳамма айтганларингни бажардим. Мендан тағин нима истайсан ўзи?
— Хўш, яна бошидан бошлаймизми?
— Рустамга имконият бериш керак. Яъни, Ўзбекистонга бориб келсин. Барибир у ердан ҳеч кимини тополмайди. Орадан қанча йиллар ўтиб кетган, — деди Анжела ўйланган киши бўлиб. Шу пайт Семённинг қўл телефон и жиринглаб қолди. У норози бўлиб телефонида ёзилган бегона рақамларга қаради. “ Ким бўлди экан?" — дея хаёлидан ўтказиб, истар-истамас телефон тугмасини босди-да, қулоғига тутиб:
— Алло, — деди.
— Шаҳар ДАН бошқармасидан қўнғироқ қилаяпмиз. Сизга теги шли бўлган машина аварияга учраган. Икки киши ўлган, — деди бегона овоз эгаси.
— Ким экан ўлганлар? Сиз менинг телефон рақамимни қаердан олдингиз? — деди ҳайрати ошган Семён.
— Ўлганларнинг ён дафтарчасида сизнинг телефон рақамингиз ёзилган экан. Сизни яхшй билганимиз учун қўнғироқ қилдик.
— Авария қаерда бўлган? — дея сўради Семён диққати ошиб.
— Петроград шоссесида, — аниқлик киритди телефон қилган одам. Семён ҳайрон бўлиб қараб турган Анжелага ҳеч қандай изоҳ бермасдан, икки йигитини олиб, шошилинч йўлга тушди. Воқеа содир бўлган жой га боргачгина, икки ўлган
йигит ҳам ўзига тегишли эканлигини кўрди.
— Бошқа ҳеч ким йўқмикин? — дея сўради ДАН
ходимларининг биридан.
— Ҳеч ким, — дея жавоб қилди у. Қаёқдаги овсар йигитларнинг бунақа иш қилиб
кетганига Семённинг ишонгиси келмасди. “ Бу ерда бир ran бўлганга ўхшайди. Уларнинг осонгина қўлдан чиқиб кетиши мумкин эмас, кимдир ёрдам берган. Лекин ким? Жонимга тегиб кетди. Ҳар хил қаланғиқасанғиларнинг оёғим тагидан чиқавериши. Ҳаммасини қираман. Биттаям қолдирмайман” , — дея хаёлидан ўтказиб, машинага минди у ва йигитларига икки савдогарни топишни буюрди. Ҳаддан зиёд чарчаган Семён уйига келди-ю, тўшакка ўзини ташлаб, қотиб ухлаб қолди. Тушга яқин уй гонга ни да эса, уни бир дунё муаммолар кутиб турар эди. Савдогар йигитлар ҳеч қаердан топилмаган. Анжела билан Рустам Ўзбекистонга учиб кетишган. Семён бу хабарларни эшитиб, бошини чангаллаб қолди.

* * *

Семён уйдан чиқиб кетгач, Анжела яна Рустамнинг ёнига кирди. Эндигина кўзи уйқуга кетган Рустам ёнига жувоннинг қайтиб кел га нидан тутоқиб кетди.
— Тинчлик борми-йўқми? — деди у ўрнидан туриб ўтираркан.
— Бу сафар сени кўп безовта қилмайман. Олдингга кирмасам бўлмасди, тўғриси. Эртага эрталаб сен билан Ўзбекистонга учиб кетамиз. Ҳозиргина Семённинг яна битта муаммоси чиқиб қолди. У шу масала бўйича кетди. Энди қачон келишини худо билади. Ҳозир ҳеч кимга кетаётганимизни айтмаймиз. Аэропортда танишим бор. Боришимиз билан чипта тўғрилаб беради. Илтимос, ўжарлик қилма, — деди шоша-пиша Анжела. Рустам бироз ўйланиб, жувоннинг гапида жон борлигига амин бўлгач, рози бўлди.

давоми бор