Tasodifiy hikoya: .............YIGIT IRODASI........ davomi
Tor ko'cha kirganda ishini Tohir o'nglab qoldi. Sanobarni quchoqlab teraklar tagidagi ariqchaga yeqi...davomi

Ва қўриқчи йигитга кўкраги билан бироз суйкалиб:
— Ҳожат чиқариб олмасам, ҳозир тамом бўламан, — деди ноз билан.
— Бемалол, — деди тансоқчи йигит ва уй томонга йўлни бурди. Улар ҳожатхона ёнига борганларидан кейин Маргарита эшикни очди-да, ортига ўгирилиб, тансоқчига жилмайди ва бирдан унинг ёқасидан гижимлаб ушлаб, лабига лабини босди. Тансоқчи буни кутмаган эди, шу боисдан ҳам аввал довдираб қолди. Кейин ўзининг ҳам авжи келиб кетди ва Маргарита билан бирга ҳожатхонага кирди. Эшик қулфланди. Ишқий ҳангома тезда бошланиб кетди. Пешонасидан тер оқиб кетган тансоқчи ҳамма нарсани унутиб, қилаётган ишига бутун борлиги билан берилган маҳал, “ ғирч” этиб пичоқнинг ўткир тиғи унинг қорнига санчилди. Кутилмаган оғриқдан инграб юборган тансоқчи ўтириб қолди. Маргарита вақтни бой бермаслик учун тезда унинг томоғига ҳам тиғ ботирди. Кўзи олайиб кетган тансоқчи бир зумда тинчиди.
— Узр, — дея тансоқчининг пичоғини устига ташлаган Маргарита унинг тўппончасини олди, — шунақа бўлиб қолди. Бошқа пайт бўлганида сени бошқача эркалаган бўлардим. У ҳожатхонадан чиқиб, уй ичини яхшилаб кузатиб," ҳеч ким йўқлигига - амин бўлгач, яширйн йўл орқали ташқарига жуфтакни ростлади. Махфий йўлни унга бу ерга келган куни ҳар эҳтимолга қарши деб Анжела кўрсатган эди. Кўнгли сал хотиржам тортган Семён чўзилиб осмонга қараб ётганча хаёл суриб, икки шиша пивони бўшатганидан кейин керишиб олди-да, ўрнидан турди ва йигитларига стол безатиб қўйишларини тайинлаб, уй томон юрди. Уйга киргач, бирдан хотиржамлиги йўқолиб, безовталаниб қолди. Аввал атрофга алан глади. У кўнгли нега безовталигини ўзи ҳам тушунмасди. Бунинг сабаби эса ноаён. Шу пайт унинг хаёлига тансоқчи Маргаританинг такдири нима бўлганлиги тўғрисида хабар бермаганлиги келиб колли ва тез-тез қадам босиб ташқарига чиқаётганида полнинг у стид а ги бир томчигина қонга кўзи тушиб қолиб, шартта тўхтади.
— Аня! — деб бақирди кўзи олайиб кетган Семён. Ошхона томондан фаррош хотин югургилаб келди.
— Нима бу? — Семён полдаги қонни кўрсатиб ўшқирди унга.
— Ҳозиргина йўғиди, — деди қўрқувдан қалтирашга тушган фаррош аёл.
— Йўғиди? — Семён чўккалаб полга ўтирди-да, қонга диққат билан тикилди ва унинг янги эканлигини билгач, ўрнидан туриб, чуқур нафас олди ва фаррошга тезда тансоқчиларни айтиб келишини буюрди. Бирпасда айтилган йигитлар йиғилди, уларнинг орасида Маргаритани “тинчитиш” учун кетгани йўқ эди.
— Валера қани? — дея сўради Семён йигитларидан. Тансоқчилар бир-бирига қаради.
— Боя анави аёлни бу ёққа етаклаб келаётган эди, — деди улардан бири.
— Ним-ма?! — дея бақириб юборди Семён. —мен унга қанақа буйруқ берган эдим? Топларинг тезда! Тансоқчилар бирдан ҳар томонга тарқалишди. Бири
Ҳожатхона эшигини очди-ю, қўрқиб кетганидан бақириб юборишига озгина қолди. Валера шифтга бакрайганча ўлиб ётарди.

— Шеф! — деган овоз янграши билан Семён ҳожатхонага югурди ва у ердаги манзарани кўрганида бўкириб юборди. Семён ёнидаги тансоқчиларни тепкилади. “Итдан тарқаганлар! Ҳаромилар! Текинхўрлар!” — дея сўкди. Вадим келгунча Семён ўзини босолмади. Қанчадан-қанча чиннилар чил-чил бўлди, дераза ойналарининг соғи қолмади ҳисоб, бир-иккита жиҳоз асфаласофилинга жўнади

Давоми бор