Tasodifiy hikoya: CaralevA & DioR (Glamourniy_Family♥Ehtirosli tunlardan bir)
Hurmat ila assalom. Caraleva & Dior faoliyatidan yana ehtirosli tunlardan biri. Hullas biz o'tgan s...davomi

qoldi. Sement polda hech qanday yoriq yoʻq edi. Unga nima boʻlyapti, nahotki aqldan ozayotgan boʻlsa? Karl hammasiga oʻzi aybdor ekanligini tushundi. U uydan chiqmay faqat qotillik haqida oʻylayvergani uchun shunaqa tush koʻrgan.

Karl Bogan uyidan tashqariga chiqdi va shu zahoti xuddi yelkasidan togʻ agʻdarilgandek oʻzini yengil his qildi.

-Yaxshimisiz, janob Bogan?

Uning yuragini qoʻrquvning sovuq changali gʻijimladi. U bor kuchini toʻplab yonboshiga oʻgirildi va qaychi bilan butalarni tekislayotgan qoʻshni ayolga koʻzi tushdi.

-Yaxshi,-javob qaytardi u xotirjam gapirishga urinib.

-Bogan xonim-chi? Uni deyarli bir haftadan beri koʻrmadim.

Boshlanyapti! Laura oʻlganiga endi uch kun boʻldi, bu xotin esa bir haftadan beri koʻrmadim deyapti. Tez orada qoʻshnilar orasida boshlangan gap-soʻzlar uni qotillikda ayblash bilan yakunlanadi.

-Uning mazasi yoʻqroq,-arang gapirdi Karl Bogan.

Qoʻshni xuddi Laurada biror ishi bordek boshini chayqadi.

-Mabodo yordamim kerakmasmi, janob Bogan?

-Yoʻq, rahmat.

-Bogan xonimning kasali ogʻir emasmi?

-Bilmadim.

-Doktor chaqirdinglarmi?

Unga ayol shubha bilan qarayotgandek tuyuldi. Xudoga shukr, ish hozircha uni qotillikda ayblashgacha yetib bormadi. Hozir bu xotin uni Laurani doʻpposlaganlikda va bechora Laura kaltak izlari yoʻqolmaguncha uyidan chiqishga uyalayotganlikda ayblaydi.

-Ha. Doktor unga orom kerakligini aytdi. Tinchlik va orom.

-Koʻrib chiqsam boʻladimi? Unga shoʻrva pishirib berishim mumkin.

-Yoʻq, yoʻq, rahmat,-dedi Karl shoshib-pishib. Ichida esa «Nima boʻlyapti oʻzi? Nimadan qoʻrqyapman?», dedi.-Rahmat, Van-Nays xonim, oʻzim qarayapman.

-Ammo siz ishga ketganingizda…-Demak, qoʻshnilar uni haliyam ishlaydi deb oʻylashadi. Yaxshi, ammo bu Van-Nays oʻtaketgan qiziquvchan va qaysar ayol. U Lauraning yoniga kirmaguncha qoʻymaydi. Jin ursin!

-Men hamshira yollamoqchiman.-Bogan bu gapni juda tez aytdi va bu qiligʻi uchun ichida oʻzini soʻkdi.

Marjeri Van-Nays jilmaydi. Hamshira haqida gapirib toʻgʻri qilibdi. Qoʻshnining koʻzidagi shubha shu zahoti gʻoyib boʻldi. Qiziq, kerakli joyda va kerakli paytda aytilgan kichkinagina yolgʻon qanday moʻ’jizalarga qodir.

Karl uyiga qaytdi va eshikni ichidan berkitib oldi. U Van-Nays xonim bilan boʻlib oʻtgan suhbatni toʻligʻicha eslashga urindi. Albatta, u oʻzini xotirjamroq tutishi lozim edi. Ammo Marjeri kutilmaganda shoʻrva koʻtarib Laurani koʻrgani kirmasligiga uning ishonchi komil edi.

Umuman olganda, hamshira haqidagi fikr yomon emas. Toʻgʻri, u haqiqiy hamshira yollay olmasdi, ammo uy yigʻishtiradigan, ovqat pishiradigan ayolni topishiga hech kim xalaqit bermasdi. Shunday qilish kerakki, bu ayol yuqoriga chiqmasin va Bogan xonimni koʻrmasin. Bogan xonimning ahvoli ogʻirligini va oʻzidan boshqa hech kim uning yoniga kirmasligi shartligini aytish mumkin.

Ertasiga mahalliy gazetalardan birida uy bekasi kasaldan turguncha uy ishlarini bajarib turadigan ayol kerakligi haqida e’lon chiqdi. Ikki kundan keyin eshik qoʻngʻirogʻi jiringladi.

Karl eshikni ochdi va ostonada baland boʻyli, istarali, lablari chiroyli va koʻzlari aqlli boqadigan ayolni koʻrdi. U qoʻlida e’lonlar sahifasi ochilgan gazetani ushlab olgandi.

Ayollar bilan munosabatda boy tajribaga ega boʻlgan Bogan uning qirqqa ham kirmaganini va sir saqlay oladigan ayollardan ekanligini bir qarashdayoq sezdi. Ehtimol, vaqti kelib u sirini mana shu ayolga aytishi mumkin.

Betta Kul uning savollariga qisqa-qisqa javob berdi.

-Agar zarur boʻlsa hamshiralik ham qilishim mumkin,-qoʻshib qoʻydi u.

-Yoʻq, yoʻq, bunga hojat yoʻq!-bosh chayqadi Bogan.-Siz faqat uy ishlarini bajarasiz va ovqat tayyorlaysiz. Bogan xonimga tinchlik kerak.-U bir oz jim turgach, qoʻshib qoʻydi:-Doktor uni haftada bir marta kelib koʻrib ketadi.

Kul xonim unga sinchkovlik bilan tikildi. Karl uning nimadir soʻramoqchiligini, ammo soʻrashga botinolmayotganini sezdi.

-U farzandli boʻlishi kerak edi, ammo…-dedi Karl Bogan. Betta afsuslangandek xoʻrsinib qoʻydi.-U judayam zaif.-Karl koʻzlarini yerga qadadi, ammo ovoziga yaxshilikdan umid qilayotgandek ohang berishga urindi.

Yarim soatdan soʻng ular hamma narsani kelishib oldilar. Kul xonim ertalab keladi, birinchi qavatni yigʻishtiradi va Bogan xonim uchun ovqat tayyorlaydi. Karl ovqatni Laura yotgan xonaga olib chiqadi, uni ovqatlantirgach, idishni olib tushadi.

-Laura sizning qoʻlingiz shirinligini aytib maqtadi,-dedi u birinchi kuniyoq.

-Rahmat.

Bogan uni diqqat bilan kuzatdi. «Koʻrinishi yomonmas», oʻyladi u. Ba’zan Karl ayol ham unga boshqacha koʻz bilan qarab qoʻyayotganini sezib qolardi. U ayolning achinayotganini va bu oxiri nimaga olib kelishini bilardi.

Oradan bir hafta, keyin ikkinchisi oʻtdi. Har kuni ertalab va tush payti Karl patnis koʻtarib Lauraning boʻm-boʻsh xonasiga kirar, eshikni ichidan qulflab olib ovqatlanishga tushardi. Ba’zan esa Kulga Lauraning nomidan biror gapni aytardi. Soat toʻrtda Betta uyiga ketar va Karlning oʻzi yolgʻiz qolardi.

Bir kuni u Bettani avtobus bekatigacha kuzatib qoʻydi.

-Bogan xonim qalay?-qiziqdi Betta Kul.

-Afsuski, oldingidek,-qaygʻu bilan bosh chayqadi Karl,-hech qanday oʻzgarish yoʻq. Kecha siz ketgandan keyin doktor keldi. Uning aytishicha, yaxshi tomonga oʻzgarish boʻlmabdi. Laura devorga tikilgancha miq etmay yotibdi.

-Bola haqida oʻylayotgan boʻlsa kerak.

-Boʻlishi mumkin,-dedi Karl.

Ular bekatga yetib kelishganida ayol unga tik qaradi va bir oz ikkilanib soʻradi:

-Tuzalib ketishiga umid bormi, janob Bogan?

-Gap ikkimizning oʻrtamizda qolsin,-dedi Bogan,-yoʻq. Doktor indamayapti, ammo uning koʻzidan tuzalishiga umid yoʻqligini koʻryapman.

-Sizga achinaman, janob Bogan. Sizga hozir qanchalar ogʻirligini oʻz tajribamdan kelib chiqib bilaman. Yolgʻizlik hissi menga yaxshi tanish.

-Balki bir-birimizning kayfiyatimizni koʻtararmiz?-kutilmaganda Karlning ogʻzidan shu soʻzlar chiqib ketdi.

U Betta javob qaytarmaydi deb oʻylagandi, ammo uning javobi hayratlanarli boʻldi:

-Agar Bogan xonimga biror kun qoʻshningiz qarab tursa, kinoga borishimiz mumkin.

Shunday qilib, har kuni kechqurun Boganlarning uyida «qoʻshnisi» oʻtirib turadigan boʻldi. Karl yana ayol kishi bilan uchrashishni boshlaganidan xursand edi. Kul xonimning yolgʻizligi ham barham topdi.

Karl Bogan xotini oʻlayotgan kishiga oʻxshamasdi. Ular raqs tushishar, kontsertlarga borishardi.

-Karl, sen tufayli men yana oʻzimni yoshligimga qaytgandek his qilyapman,-dedi bir kuni Betta Kul.

-Men ham. Hayotimizni oʻzgartirishimiz kerak.

-Uchrashuvlarimizni bas qilishimiz kerak deb oʻylaysanmi?

-Albatta yoʻq,-dedi Bogan.-Bu fikrni miyangdan chiqarib tashla, Betta. Biz hayotimizdagi noxush damlarni yengishga urinayotgan insonlarmiz xolos.

-Bu qancha vaqt davom etadi deb oʻylaysan?

-Bilmadim,-u yelkasini qisdi.-Laura hali ham yotibdi.

-Bu bir umr davom etishi mumkin.

Karl Bogan bu bir umr davom etmasligini tushunib turardi. Nimadir qilish