Tasodifiy hikoya: Zilolam bn o7
moshinada ketarkanmz unga oynakdan qarab ketardm gapirsam ha yo'q db qisqa javob berardi Quva shahri...davomi

o’zini tashlaganini ko’rdim “Umar to’xta, unday qilma!!!” yana bir portlash va jimlik…. Ko’z oldim yorisha boshlagach tuproqqa botgan yarim tanamni bazo’r ko’tardim. Hayolimda bitta savol “Umar qani?”. Tuproq titib uni qidira boshladim, qo’limga bir narsa ilashdi – etik kiygan oyoq faqat tanasi yo’q! Esdan oqqan telba singari yana kavlay boshladim va burdalanib ketgan tanani ham topdim, hali unda jon alomatlari bor. Umid bilan yuzini o’zimga qaratdim, chakkasidan oqqan qon tuproqqa qorishib qotib qolgan ojizgina ixrab nafas olyapti. Gapiraman desam tilim aylanmaydi, qotib qolgan ongim bir narsa deyishga ojiz. Meni o’rnimga ham do’stim gapirdi “Ali…qutichamdagi xatlar.. onamga xizmat… savob!” shu tutilib aytilgan so’zlar bilan qo’shilab joni ham tark etdi uni… Xushimga dala gospitalida keldim. Keyingi voqealar quyidagicha bo’lgan ekan: biz otgan o’qlardan biriga dushman qo’mondoni nishon bo’lgan, shu sabab bizni batamom yo’q qilish uchun granatalar uloqtirilgan. Bizning qurshovda qolganimizdan xabar topgan qo’shin qutqaruv otryadini jo’natishgan va ular dushmanlarni chekinishga majbur qilgan… Sog’aygach istefoni rad etdim va yana jangga qaytdim. Bir yilcha ayovsiz talato’plarda qatnashdim. Uzoq kutilgan muzaffariyatni qo’lga kiritdik. Jasoratlarim uchun taqdirlashdi va endi istefoni qabul qildim. Narsalarimni yig’ishtira turib qutichani topib oldim, ichidan bir xaltacha. Unda esa do’stimning onasiga atab yozgan xatlari. Uyga qaytgach xatlarni berish uchun Umarning onasini qidirib shu yerlarga keldim. Kelib ko’rdimki yakkayu yagona farzandi urushga ketib qarovsiz qolgan kampir bolasining halokati to’g’risidagi xabardan esdan oqqan edi. Birorta harbiyni ko’rsa o’g’limning qahramon bo’lganini aytgani kelyapti deb o’ylaydigan bo’lib qolibdi. Har kuni ertalab uyg’onganda o’tgan kunlarda nima bo’lganini unutadi, xuddi bir necha oy ilgari o’g’lini urushga jo’natgan undan xat-xabar kutayotgan bo’ladi. Shu sabab deyarli har kuni oldiga borib o’g’lining xatlaridan o’qib beraman, bechora ona bolam urushda yuribdi deb o’ylaydi. Qo’limdan kelgancha yordam beraman, har uch oyda uyimga borib xo’jalik yurituvchimga kerakli topshiriqlarni berib yana qaytaman. Umar bir marta agar sog’ salomat uyga qaytsa kerak bo’lsa hammol bo’lib onasini peshona teri bilan boqishini entikib entikib so’zlab bergandi. Shu gaplarini vasiyat deb bilib shu hayotni tanladim.”
Hikoyasini tamomlagan yigit gap oxirida qo’shib qo’ydi:
- Qaytgunimcha kampirga qarab turing iltimos.
Lekin shu mahal yorishib kelayotgan ton yorug’ida kimdir bog’ko’chaga baqirgancha kirib keldi:
- Savob jinni!!! Qayerdasan?! Onangning ahvoli og’ir… - bu usta Bakir edi.
---
Kampirni tushdan so’ng yerga qo’yishdi. Qabr boshida allamahalgacha turgan yigit hech narsani anglamas quloqlari tagida kampirning xira ko’zlarini unga tikib qavariq qo’llarini bilan peshonasini silab aytgan gaplari “Umarjon bolam, bilardim qahramon bo’lib qaytishingni…”
Yigitni bu yerda ushlab turguvchi rishta uzilgan edi. Omonat qilib berilgan xatlarni egasiga topshirdi. Shu bilan bu “telba” yigitni boshqa bu yerlarda ko’rishmadi. Kimlardir qochoqligini bilib qolgan jandarmlar tutib olgan desa yana kimlardir uni Istanbul ko’chalarida ko’rganini aytadi.
---
Nizomiddinbey qo’rg’oni, Izmir. Uch oydan so’ng.
Bahor nafasi bo’lgan iliq nasimlar erta esa boshladi. Tabiat mudroqlikdan uyg’onib daraxtlarda kurtak yora boshlagan, kichikroq butasimon gullar esa barg yozib ulgurgan. Ularning tagini yumshatib yurgan bog’bonni bir qarashqayoq tanishingiz aniq – bu o’zimizning Savob Jinni.
Faqat bu yerlarda uni Alibey deb atashadi shu ko’rkam qo’rg’on va atrofdagi kattagina bog’ xojasi. Yana allaqancha mulklar egasi. Kunlar ilibdiki nimadir qidirgandek gulzorlarida timirskilanadi. Lekin hech o’zi qidirgan bo’y-iforni tuya olmaydi, olislarda qolib ketgan faraxli damlarni.
Bugungi tong ham yana shu umid bilan ko’chat o’tqazishga tutindi. Xuddi kutgan narsasi – nechi oylardan beri tushlarida ko’rgani bugun sodir bo’ladigandek rosa berilib ter to’kdi. Ortidan kelib nimadir so’rashga iymanib turgan chodrali ayolni anglab ortiga burildi.
- Kechirasiz, savob tarqatadigan kishini qidirib yurib edim….