Tasodifiy hikoya: Kenayishka "Nazokatligim"
Hikoya real voqea asosida yozilagn. 2016 yil avgust oylari, har kuni bir hillik erta tong iliq havo...davomi
Hikoya real voqea asosida yozilagn. 2016 yil avgust oylari, har kuni bir hillik erta tong iliq havo...davomi
Lola... Bolalar uyining bolasining dardlari...
| Добавил: | JaNoB_X (02.01.2017 / 20:23) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 15359 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Uning ko'zlari judayam chiroyli.
Tabassumiku xuddi menikiday.
Xavo qanday bo'lmasin, temir darvoza oldida kutib, qoram ko'rinishi bilan baqirib qoravul cholni o'takasini yoradi.
- Oyijon, oyijon kelyaptilar. Uraaa... Yugurib kelib bo'ynimga osilgach to'yib hidlaydi. Cho'lpillatib yuz-ko'zimdan o'pib, yelkamdagi sumkani yelkasiga ilgachgina ichkariga boshlar ekan hafta davomida yig'ilib qolgan hasratlarini yog'dirib tashlaydi.
- Nega kechikdingiz? Endi hafa bo'lmoqchi edim...
Unga har doimgidek kutilmagan ishim chiqib qolganini aytib, o'zimni oqlaganday bo'laman.
- O'qishlaring, sog'lig'laring yaxshimi?
- Yaxshi... Anuchi, bu hafta hech kimni olib ketishmadi. Xamma joyida. Komillarning guruhidagi Asalni esa qaytarib olib kelishdi. Yangi adasi yoqmagan emish. Yo'q, u adasiga yoqmabdi.
Bunday holatlardan xabarim bo'lgani uchun ham Lolaning holatini ko'z o'ngimga keltirib, eshitilar eshitilmas so'z qotaman.
- O'zi aytib berdimi?
- Yo'q, u hech kim bilan gaplashmayaptiku. Kechqurun uyqisirab yig'lagan ekan. O'shanda eshitishib qolishibdi.
- Xa, - deyman, bo'gzimga qadalgan tosh bilan arang ikki dona harfni bir-biriga qo'shilib
- Yana qanday yangiliklar?
- Qolganlarni darvoza oldiga chiqarmay qo'ydilar Ra'no opa. Ruxsat yo'q. Qochib ketishadi deb o'ylashsa kerak. Qayerga ham borardik.
- Ruxsat berishmasa, sen qanday chiqyapsan?
- Yo'lini topyapman... Sojida opaning ko'zlarini shamg'alat qilib yuguraman. Faqat, kelmay qolgan kunlariz yomonda. Kayfiyatim tushib ketadi.
Lolaning jingalak sochlarini silar ekanman, aybdorona xo'rsinaman;
- Meni ham ishlarim ko'pda bolam. Ba'zan kela olmagan kunlarim o'zimni yomon ko'rib ketaman.
- Nima uchun? O'zingiz aytgandingizku, yomon kayfiyat yomon kasallikni chaqiradi deb. Siz esa kasal bo'lmang, bizga keraksiz. Menga ham... Xa, aytgancha "Koptokcham" degan sher yozdim...
- Qani aytib berchi. Yoddan bilasanmi?
- Bo'lmasamchi!
Yarmi qizil loladay
Yuguraman ortidan.
Go'yoki yosh boladay...
- Nega endi "go'yoki yosh boladay". Atigi to'qqizga kirgansanku, yana keksa odamday yozibsan. Oxirgi satrini o'zgartiramiz...
- Yo'q, - deydi Lola qatiy bosh chayqab. Shundayligicha qolsin. Chunki men allaqachon yosh bola emasman.
Uning katta dardini his qilsamda bo'g'zimdagi titroqni arang bosib ko'nglini topishga harakat qilaman.
- Bu nima deganing qizim? Sen oppoqqina, shiringina qizaloqsan. Qolaversa judayam aqllisan.
- Aldamang, agar oppoqqina, shiringina bo'lganimda allaqachon meni bu yerlardan olib ketgan bo'lar edingiz. Agar aqlli bo'lganimda tuqqan onam tashlab ketmasdi... Men...men Lolani mahkam quchoqlab yuragim tub-tubidan otilib chiqqan faryodimni bosa olmay, yuz-ko'zidan o'par ekanman aybdorona shivirlayman.
- Qizim, sizlar ko'pchiliksiz, bir seni olib ketsam qolganlar hafa bo'lishadiku. Sardor, Munira, Nigor, Jamshid... Ular sendan ham kichkina. Axir sizlar bir oilasiz. Aka-opalaring, uka-singillaringni tashlab ketishsa ko'zing qiyadimi? Qani endi kattakon uyim bo'lsaku, hammangizni olib ketsam... Bunaqa sher yozaversang boshqa kelmayman...
Oybek, Alisher sherlarichi. Ayniqsa Yuliyaniki! O'zingiz eshitib yig'lab yuborgandingizku... Patila sochlari sap-sariq, quralay ko'zlari shaxlo qizchaning sheridan rostdan ham ta'sirlangan edim
Мама словно чуда, ангел
Но не видела ее''...
Но надеясь встречу с нею
Только пишу про нее''
Мьi конечно - дар от Бога,
Свет в окошка в дом родной
Не живи тьi одинока
Мама забери с собой...
O'shanda shaharning qaysidir puchmog'ida axlat quti ichidan topilib olib kelingan tashlandiq Yulyaning taqdiridan hali bexabar edim. 15 yoshli shogirdimning otasi o'zbek ekanligini bilgach esa bir lahzalik aysh-ishrat quli bo'lgan millatdoshimni la'natladim....
Davomi bor....
Odnodan olindi, bir tanishimni hikoyasi...
E'tiborlariz uchun rahmat!!!
Adminga alohida rahmat!!!
Tabassumiku xuddi menikiday.
Xavo qanday bo'lmasin, temir darvoza oldida kutib, qoram ko'rinishi bilan baqirib qoravul cholni o'takasini yoradi.
- Oyijon, oyijon kelyaptilar. Uraaa... Yugurib kelib bo'ynimga osilgach to'yib hidlaydi. Cho'lpillatib yuz-ko'zimdan o'pib, yelkamdagi sumkani yelkasiga ilgachgina ichkariga boshlar ekan hafta davomida yig'ilib qolgan hasratlarini yog'dirib tashlaydi.
- Nega kechikdingiz? Endi hafa bo'lmoqchi edim...
Unga har doimgidek kutilmagan ishim chiqib qolganini aytib, o'zimni oqlaganday bo'laman.
- O'qishlaring, sog'lig'laring yaxshimi?
- Yaxshi... Anuchi, bu hafta hech kimni olib ketishmadi. Xamma joyida. Komillarning guruhidagi Asalni esa qaytarib olib kelishdi. Yangi adasi yoqmagan emish. Yo'q, u adasiga yoqmabdi.
Bunday holatlardan xabarim bo'lgani uchun ham Lolaning holatini ko'z o'ngimga keltirib, eshitilar eshitilmas so'z qotaman.
- O'zi aytib berdimi?
- Yo'q, u hech kim bilan gaplashmayaptiku. Kechqurun uyqisirab yig'lagan ekan. O'shanda eshitishib qolishibdi.
- Xa, - deyman, bo'gzimga qadalgan tosh bilan arang ikki dona harfni bir-biriga qo'shilib
- Yana qanday yangiliklar?
- Qolganlarni darvoza oldiga chiqarmay qo'ydilar Ra'no opa. Ruxsat yo'q. Qochib ketishadi deb o'ylashsa kerak. Qayerga ham borardik.
- Ruxsat berishmasa, sen qanday chiqyapsan?
- Yo'lini topyapman... Sojida opaning ko'zlarini shamg'alat qilib yuguraman. Faqat, kelmay qolgan kunlariz yomonda. Kayfiyatim tushib ketadi.
Lolaning jingalak sochlarini silar ekanman, aybdorona xo'rsinaman;
- Meni ham ishlarim ko'pda bolam. Ba'zan kela olmagan kunlarim o'zimni yomon ko'rib ketaman.
- Nima uchun? O'zingiz aytgandingizku, yomon kayfiyat yomon kasallikni chaqiradi deb. Siz esa kasal bo'lmang, bizga keraksiz. Menga ham... Xa, aytgancha "Koptokcham" degan sher yozdim...
- Qani aytib berchi. Yoddan bilasanmi?
- Bo'lmasamchi!
Yarmi qizil loladay
Yuguraman ortidan.
Go'yoki yosh boladay...
- Nega endi "go'yoki yosh boladay". Atigi to'qqizga kirgansanku, yana keksa odamday yozibsan. Oxirgi satrini o'zgartiramiz...
- Yo'q, - deydi Lola qatiy bosh chayqab. Shundayligicha qolsin. Chunki men allaqachon yosh bola emasman.
Uning katta dardini his qilsamda bo'g'zimdagi titroqni arang bosib ko'nglini topishga harakat qilaman.
- Bu nima deganing qizim? Sen oppoqqina, shiringina qizaloqsan. Qolaversa judayam aqllisan.
- Aldamang, agar oppoqqina, shiringina bo'lganimda allaqachon meni bu yerlardan olib ketgan bo'lar edingiz. Agar aqlli bo'lganimda tuqqan onam tashlab ketmasdi... Men...men Lolani mahkam quchoqlab yuragim tub-tubidan otilib chiqqan faryodimni bosa olmay, yuz-ko'zidan o'par ekanman aybdorona shivirlayman.
- Qizim, sizlar ko'pchiliksiz, bir seni olib ketsam qolganlar hafa bo'lishadiku. Sardor, Munira, Nigor, Jamshid... Ular sendan ham kichkina. Axir sizlar bir oilasiz. Aka-opalaring, uka-singillaringni tashlab ketishsa ko'zing qiyadimi? Qani endi kattakon uyim bo'lsaku, hammangizni olib ketsam... Bunaqa sher yozaversang boshqa kelmayman...
Oybek, Alisher sherlarichi. Ayniqsa Yuliyaniki! O'zingiz eshitib yig'lab yuborgandingizku... Patila sochlari sap-sariq, quralay ko'zlari shaxlo qizchaning sheridan rostdan ham ta'sirlangan edim
Мама словно чуда, ангел
Но не видела ее''...
Но надеясь встречу с нею
Только пишу про нее''
Мьi конечно - дар от Бога,
Свет в окошка в дом родной
Не живи тьi одинока
Мама забери с собой...
O'shanda shaharning qaysidir puchmog'ida axlat quti ichidan topilib olib kelingan tashlandiq Yulyaning taqdiridan hali bexabar edim. 15 yoshli shogirdimning otasi o'zbek ekanligini bilgach esa bir lahzalik aysh-ishrat quli bo'lgan millatdoshimni la'natladim....
Davomi bor....
Odnodan olindi, bir tanishimni hikoyasi...
E'tiborlariz uchun rahmat!!!
Adminga alohida rahmat!!!
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!