Tasodifiy hikoya: Jalab sikan kecham
Salom bu meni ilk hikoyam Yangi yil oldi urtoqlarim bilan shaharga chiqdik u yerda qizlarga gap oti...davomi

Қизлар қандай фоҳишага айланишади?

Добавил:	Barnoshabonu (12.01.2017 / 13:20)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	21031
Комментарии:	Комментарии закрыты

Мен Хуршид билан ётдим, – деди Гули, – энди ўзимни фоҳишадай ҳис қилаяпман.
У беихтиёр йиғлаб юборди, мен нима қилишимни билмай қолдим. Тушунмадим, муаммо нимада?
– Биринчи учрашувдаёқ ўзимни унга бериб қўйдим!
– Кейинчи?
– Бу энг муҳими эмас, тушуняпсанми, лекин кейин...
Гули баттар йиғлай бошлади. Э, тушунарли, деб ўйладим, Хуршид битта мазза қибдиде, балки зўрлагандир, мажбурлагандир. Бўмасам нимага йиғлайди?
Гулини юпантиришга ҳаракат қилдим, ҳозир қайси учрашувда сенга эришганини фарқи йўқ, асосийси, унга ёқиб қолгансан, кўпчиликда шунақа бўлади, баъзан биринчи учрашувдаёқ яланғочлаб, маззасини қилади, деб тушунтирдим. Яна у-бу нарса бўлдими? Гули портлади:
– Мени ҳамма вақт турмушим бўлган. Ёки жиддий муносабатларда бўганман. Биринчи кўрганим, 18 ёшимда менга уйланган. Ҳеч қандай ўтиришлар, ҳавои ҳаваслар, кўчаларда юришлар бўлмаган. Фақат иссиққина уйда ўтирардик. Кейин ажрашдик. Узоқ вақт ўзимга кела олмадим. Кейин Мансур акамни учратдим. Жиддий муносабатлар таклиф қилди. Лекин мен рози бўлмадим. У беш ой кутди. Кейин учраша бошладик. Кейин тўйимиз бўлди, икки йилдан кейин ажрашдик. Қиморбоз экан. Ҳар доим шунақа бўлган. Эркаклар ҳар доим мен уларга ўрганишимни кутишган, бир, икки, тўрт ой. Сардор эса бир кун ҳам кутмади. Биринчи учрашувда уни уйига кетдик. Мени бутунлигимча эгаллаб олди. Уяламанми, деб ўйлагандим, йўқ. Мазза қилдим.
– Хўш, энди муаммо нимада? – ҳеч нимани тушунмасдим.
– У кейин қўнғироқ ҳам қилмади, ёзмадиям! “Яхши етволдингми”, – деб смс ҳам жўнатмади. Ўзимни фоҳишадай ҳис қилаяпман, енгилтак қиздай, битта итариб, кейин гаплашмайдиган. Ўзим шунга лойиқман, шекилли. Албатта, биринчи учрашувдаёқ кўрпа остига киришга тайёр қизга яна қанақа муносабатда бўлиш мумкин? Уни қўнғироқ қилмаганига ҳайрон ҳам бўлиш керакмас. Бунақаси менда биринчи марта бўлганини, дуч келгани билан ётиб кетавермаслигимни у билмайдию. Айтганимдаям, ишонмасди, ҳамма шунақа деса керак. Лекин, мен узоқ муносабатда бўлишни хоҳлайман, деб айтдим. У рози бўлди. Унга ишондим, у бўлса ҳаммасига тупурди, мен ўзим нотўғри иш қилдим, шекилли. Бу шунчаки гаплар, деб тушунган бўлса керак. Аҳмоқман.
Гули тўхтамасдан йиғларди.
Унга қараб туриб ўйлаб қолдим. Чинданам, аҳмоқ.
Олдимда гўзал, ташқаридан ақлли, вояга етган аёл ўтирибди. У учрашган эркак унга ўнинчи ёки йигирманчи учрашувдамас, биринчи учрашувдаёқ кўрпасига олиб киргани учун қўнғироқ қилмаяпти, деб ҳисоблайди. Йўқ, унга секс ёқмаганлиги ёки орасида бирор учқун бўлмаганлиги учун эмас. Уни ёқтириб қолмаганлиги, ёки ёқтириб қолишдан қўрққанлиги учун эмас. Бошқа бирорта қизни севганлиги учунмас. Айнан, биринчи учрашувда уни итарганлиги учун. Аҳмоқ.
Бу ҳақида нима деб ўйлашимни Гулига тушунтирдим. “Тўйгача пинжига кирмайман”, деган гап чиройли бўлсаям, лекин “мен унақа аёлларданмасман”, деган чўпчак йил сайин кулгили бўлиб бораверади. “Мен ҳақимда нима хаёлга боришаркин”, деб ўйлайдиган аёл жинни бўлиши ҳеч гапмас, чунки у фикрларни ўқий олмайди. Хўш, битта “поқ-поқ”дан кейин севги-муҳаббат пайдо бўлса – бу ажойиб, пайдо бўлмаса – дамини осин, мазза қилдингку! Шунга ётволиб йиғлаш керакми?
– Қани, кўз ёшингни артчи... Сенга Доник ёқадими? Матлуни олдинги хуштори. Ҳамма жойи бут. Тўшакда – умуман олов. Матлу мақтаган.
Гули кулворди.
Қараб туриб, шуни ўйладим: аёллар фақат “муносабатлар учун” эмас, аксинча, шунчаки ўзлари мазза қилиш учун тўшакка рози бўлишса, бахтли аёллар сони қанчалик кўп бўларди? Бахтли оилалар сони ҳам, балки, кўпаярмиди?