Tasodifiy hikoya: Birinchi extirosim opajonim
Ismim zafar 99- yilman kollejda o'qiyman wu desaiz qizlarga biroz suyagim yoro dostlarim bilan qizla...davomi

Sensizlikdan charchadim...

Добавил:	-MAJNUN- (13.01.2017 / 07:06)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	23451
Комментарии:	Комментарии закрыты

Sensizlikdan charchadim...


- Sevgi nima! Bu o`zi qanday tuyg`u?
Sog`inchchi? - uning eskirib ketgan suratiga termuldim. - Bu tuyg`ular senga begona. Eshityabsanmi meni? - u kulib turaverardi.
``Sensizlik.`` Bu so`z qishning izg`irinidek, naqadar sovuq eshitilmasa. Bag`ritosh muhabbat neyligin bilarmidi.
- Sendan nafratlanaman. - zora alamimni bossa deb suratini to`rga bo`lib tashladim...
Ahlatchelak tepasida qo`l cho`zgancha, qo`limdagi bo`laklangan suratlarga nursiz tikilaman. Eng qammatli narsasini yo`qatayotganday, toqatsizlanaman. Tashlab yuborishga ko`zim qiymadi. Fikrimdan aynib poltoyimni ichki cho`ntagiga solib qo`ydim surat bo`laklarini. Bo`laklaganimdan qattiq afsusdaman...

Ko`chaga chiqdim qor yo`ib tuyrib, havo sovuq. Sovuqqa qaramay ko`chada odam ko`p. Hammalari shoshilishgan bazilar o`qishga, bazilar ishga, yana kimlar oyla tashvishlari bilan. Hammalari nima qilishlari-yu, qayerga borishlarini aniq bilshadi. Faqatgina men, ketyabman-u, qayerga nima uchun borayotganimni anglamayman. Tongi nonushtada oyim dadamning aytgan so`zlari qattiq tasir qildi. Ayniqsa dadamning jahil ustida, ``Sog`lig`ing joyidami o`zi?`` degan so`zlari suyak-suyagimdan o`tib ketdi...

Bu tushkun xolatda mashinada biror korholga uchramay deya chetga olib to`xtatdim. Birdan qo`lida guldasta ko`targan yigit old o`rindiqqa o`tirdi. Avvaliga, hech nimaga tushunmadim.

- Yaxshimisiz. - salomlashib qo`l uzatdi. - Talabalar shaharchasiga...
Tezda a`qliy foalyatim, ishga tushib ketdi. Nazarimda shu yigit boyagina qo`l ko`tarib taksi to`xtatayotgandi. Meni to`xtaganimni ko`rib taksis deb o`yladi chog`i. Sovuq bo`lishiga qaramay, yuzuda bahoriy kayfiyat, shunday qishli-qirovli kunda guldasta olvolgan, o`ziga qaragan, og`zi qulog`ida. Tushirib yuborib, shu yigitni ham kayfiyatini buzmayin degan hayol bilan, mashinani asta joyidan qo`zg`atdim...

- Aka narhini kelishmadik-ku?
- Ot bilan tuya bo`larmidi!
Balki shu kayfiyati ko`tarinki yigitga suhbatdosh bo`lsam, zora chalg`ib o`zimni qiynayotgan keraksiz o`y fikrlardan halos bo`larman degan o`yda yigitga gap qotdim.
- Bugun biror bayrammi?
- Yo`q shunchaki... -dedi, gapimga e`tiborsiz eski telifonini soatiga qarar ekan.
Gaplashgisi yo`q yoki u ham o`z olamida uchib yuribdi...

Talabalar shaharchasiga yetib ketdik. Yigit cho`ntaklarini titib tipirchilab qoldi. Nigohlari esa bizdan bir necha mertlar narida kutib turgan chiroylikkina qizda.
- Aka bizdan qancha? -menga gapiryabdi-yu, hayolan qizni oldiga yetib borib bo`ldi.
- Oshiqlarga tekinga hizmat qilamiz.
- Aaaaa! - yigit menga qaradi.
- Taksis emasman boraver ukam...
- Rahmat... - uzatib turgan, mayda pullarini cho`ntagiga qaytib soldi. - Rahmat aka! - qiz tomonga oshiqdi.
- Ho`y ukam... - mashinada qolib ketgan guldastani qo`limga oldim.
Bir necha qadam tashlab ulgurgan yigit ortiga qaytdi. Sal qolsa unitayozgan gullarini olarekan, hayajonini yashirib, iljaygancha yelka qisib qo`ydi...

Ketishga shoshilmadim. Qish kunida berilgan gullar, nozik qalb egalari uchun ajoyib sovg`a. Yettinchi osmonda uchib yurgan bu ikki yoshni ko`rib, hayolan bir necha yil o`tmishga qaytganday bo`ldim. Bir paytlar men ham huddi shu yigit kabi, sovuqni-sovuq, issiqni-issiq demay o`z dildorim oldiga shoshardim. Soatlab qizlar yotoqxonasi yonida kutishdan charchamas edim. ``Talaba ochdan o`lmaydi!`` degan shiyor bilan, uning birgina tabassumi uchun, stependiyamni so`ngi tiyinigacha sarflashdan tab tortmasdim. Ishq dardida telba edim...

Orqadan kelgan mashina signali, hushimni o`zimga keltirdi. Soatimga qaradim, ish vahti boshlangan. Ortga qaytib ishxonaga shoshildim. Ishga ko`milib o`zimni chalg`itishga urundim...

Abet vaqti xonada faqat o`zim qoldim. Ertalabgi nonushta sababli, ishtaham yo`q. Bir bo`lak qog`ozga yelim surib, o`zim bo`laklagan suratni butlash bilan ovoraman. Hayolan esa tongi nonushta vaqtidaman...

Har kungidek ishga shoshilardim. Stulga o`tirishim bilan onam oldimga bir xovich mayiz, qant-qurs qo`ydilar.
- Ol o`g`lim, Jimilani fotihasidan.
- Yangilik-ku baxtli bo`lsin, - deya mayizdan og`zimga soldim. - Jamilaxonam qishda turmushga chiqaman deb kutib yurgan ekanda. Baxtli bo`lsin nasib qilsa to`yida xizmat qilamiz...
- Ilohim senga ham yaxshi joylardan keln qilaylik... -onam yengilgina hursunib yuzlari burdilar. - Jamilayam turmushga chiqyabdi. Shu qizni kelin qilaman degandim...
Jamila qo`shnimizni qizi, juda yaxshi qiz. Onam ``Seni o`zim kelin qilaman!`` der edilar. Shuni uchun Jamila bir necha yil o`g`zimni poylab yurdi.

- Kecha ammang bilan bir yerga borib keldik...
- Bekor qilibsiz...
- Ahir senam uylanishing kerak-ku!
- Baribir mendan bir og`iz so`rashiz kerak edi.
- Senga qolsa, soqoling silkillab chol bo`lganingda ham uylanmaysan. Sen tengilarni bolalari maktabga bordi...
- Oyi shoshilmang. Hammasini o`z vaqti bor!
- Qachon? Yoshing ham o`ttizga chiqdi o`g`lim..!
- O`ttiz demang, endigina yigirma sakkiz, yarimdaman-u!
- Men bilmayman, o`sha qizga uylanasan!
- Dada duo qiling, - qo`l soatimga qaradim. - Ishga kech qolyabman...
Dadam shoshmay, piyoladagi choyni ho`pladilar.
- Ish qochib ketmaydi. Hozir sen menga ayt, qachon uylanasan?
- Eee dada. Siz ham oyimga qo`shildizmi?
- Yoqtirganing bo`lsa ayt. Oying, ammalaring bilan borib keladi...
- Yoqtirganim yo`q... - soatimga qarab-qarab qo`ydim.
Dadam qovog`larini solib, piyolani stol ustiga urdilar.
- Iloho omin, tan sihatlik, tinchlik omonligini bersin... -deya uzundan-uzun duo qilib yuzlariga fotiha tortdilar.
- Ishga ketyabman... -deya o`rnimdan turdim.
Dadam stolga bir musht tushirdilar.
- Sog`lig`ing joyidami o`zi? -dedilar g`azabno ohongda...

Dadamning bu so`zlari dilimni qattiq og`ritdi. Lekin o`ylab qaralsa, ularni ham tushunsa bo`ladi. Bitta o`g`il bo`lsam, faqat men uchun qayg`urishyabdi-ku. Oyim sho`rlik har gal to`y marosimlarga borib kelgandan so`ng homush tortib qoladilar. Ko`ngillaridan nimalar o`tishi ayon...

Taqdirimga tavakkal. Qo`l telifonimni oldim. Uyga qo`ng`iroq qildim.
- A`loo...
- Assalom a`laykum oyi men Odil...
- Ha... O`g`lim...
- Oyi men rozi, siz tanlagan qizga uylanaman...
Telifondan oyimning ovozlari eshitilmay qoldi. Bildim quvonganlaridan yig`layabdilar.
- Oyi qolgan gapni uyda gaplashamiz!
- Ho`p, o`g`lim... -dedilar titragan ovozda.
Telifon go`shagini qo`ydilar.
Qo`limdagi uning butlangan suratiga tikilaman. Labida tabassum, huddi meni shu kuyga solib qo`yib ustidan kulayotganday.
- Kul. Kulib qol! -hayolan u bilan gaplashaman. - Sen allaqachon ikki bolani onasi bo`lgandursan. Mana ko`rasan, men ham o`sha qizni dunyodagi eng baxtli qizga aylantiraman...
- Odil aka kim bilan gaplashyabsiz? -dedi abetdan qaytgan hamkasbim Umida.
- Jinlarim bilan... -deb suratni cho`ntagimga solib qo`ydim.
- Abetga chiqmadiz?
- Qornim to`q edi, -bu sersavol qizni savollaridan o`zimni olib qochib, tashqariga chiqdim...

Shomga yaqin ishdan uyga qaytim.