Tasodifiy hikoya: Odam Bólaylik !!!! Qayumov ijodidan.....
Yigit tong bo‘zara boshlashi bilan bozorga oshiqdi. Havo sovuq: bahorga o‘xshamaydi. U bozorga oshiq...davomi

- “Воқеа тафсилотларини улар билишади. Барчаси ҳисоботларда кўрсатилган”.
Алиса Андреевна давом этди.
- “Лекин биздаги маълумотларга кўра, ушбу қиз йўқолганидан бир икки кундан кейин Витебск яқинидаги ўрмонда тўрт нафар таксист томонидан ҳушидак кетганича зўрланган. Бундан хабарингиз борми?”
Яна қанақа ўрмон? Қанақа таксист? Ахир Максимнинг ўзи уни икки кунлик маишатдан кейин кийинтириб, қўлиган озгина пул бериб, қайтиб келсанг сўяман, деб кўчага чиқарворганку.
- “Бундан хабарим йўқ?” – деди у.
- “Унда кейин эса, бу 19 ёшли қизчани ўрмон орасидан уйига кетаётган, яқин орадаги қишлоқда яшайдиган бир йигит чалажон ҳолатда топиб олган ва уйига олиб кетган. Улар бувиси билан қизни икки ҳафта парваришлаб, ўзига келтиришганидан кейин, у қизни уйига олиб боришган. Лекин қиз уйига боришга қаттиққўл отасидан қўрққан. Ва номаълум йўналишда ғойиб бўлган. Буни биз ўша йигитдан сўраб билдик”.
Максим асабийлаша бошлади.
- “Тушунмадим, буларни барчасини менга нима алоқаси бор? Тўғри ўша пайтда ўша шаҳар ва туманда ишлаганман, лекин бу пайтда нафақат бу қиз, балки ундан бошқалариям йўқолишган, зўрланишган, лекин қўлимиздан келганича чора кўрганмиз. Очиғини гапиринг, сиз мени бирор нарсада айбламоқчимисиз?” – деди у дудуқланганча.
- “Ҳали эмас. Биз фақат маълумотлар тўғрими ёки нотўғрими, шуни аниқлаяпмиз”, - деди Алиса Андреевна хотиржамлик билан. Лекин унинг кўзида қандайдир учқун пайдо бўлганди. - “Биласизми, кўп нарсадан хабардормиз. Ҳалиги тўртта таксистни топганмиз ва улар ўз жазосини олишган. Бу қизни дачада икки кун зўрлашганидан ҳам хабаримиз бор. Уларнинг бири Дмитрий Горецкий, у куни кеча ўз жазосини олди”.
Максимнинг ичида бир нима узилгандай бўлди.
- “Қайси Дмитрий? Бу билан нима демоқчисиз”.
- “Максим Викторович. “Махач”. Сизни Дима шунақа чақирган, тўғрими? ” – деди Алиса Андреевна. – “У билан бирга дачада қизнинг номусига тегиб зўрлаган Махач сиз бўласиз, шундай эмасми?”
- “Нималарни валдираяпсиз? Бу айбловми? Ҳаққингиз йўқ” – ғазабдан Максимнинг ўпкаси бўғзига келди. “Мен ҳуқуқшуносман. Давлат мукофотларини олганман. Мени ҳеч нима қила олмайсизлар. Керак бўлса барчангизни қамоқда чиритаман” – дерди у қуюшқондан чиқиб.
Оғзидан кўпиги чиқиб бақираркан, к Алиса Андреевнанинг ниғоҳи унга эмас, унинг тепароғига қаратилганини энди сезди. Сездию, кескин тепага қаради. Тепадан унга сал нарироқда ўтирган киши, ички бўлим бошлиғи – Арутюн қараб турарди. Унинг қўлида пичоқнинг тиғиданда ингичка, аммо жуда мустаҳкам пўлат сим кўринди. Сим бир зумда Максим Викторовичнинг бўйнига ўралди.
Унинг кўзи чиқиб кетаёзди.
- “Бўлди, бўлди, тўғрисини айтаман. Хўп, хўп. Ўша қизни ишми Лиза эди...”, – дея бўғилиб гап бошлади Максим.
- “Қанақа Лиза, Максим?”, - деган жавобни эшитди у. “Ўша қизнинг исми Лиза эмас, Алиса эди”.
Буни эшитган Максим ўйлай кетди, ва унга қараб турган бу юзни, бу табассумни, кимгадир ўхшатди. Лекин фикрлари охирига етмади. Бўйнига ўралиб турган сим таранглашиб тортилди. Сим ҳеч қандай қийинчиликсиз олдин унинг терисини, пайларини, трахея, қон томирлари, лимфа ипларини бемалол кесиб ўтди ва унинг бўйин суягига қадалди. Максимнинг боши пастга қараб қолди. Унинг ҳуши жойида эди, бўйнидан пастга оқиб тушаётган ўзининг қонини кўриб турарди, аммо фикрлари охирига мана шу чеҳрани ўзи билган чеҳралар билан солиштириш билан банд бўлди. Уни топди, аммо... узр сўрашгаям улгурмади.
Алиса Андреева ўрнидан туриб, Арутюнга жасадни ўрмонга олиб чиқиб, тўртта таксист ҳамла Дима ташланган ҳандаққа обориб ташлашни буюрди. Уйига қўнғироқ қилиб, ўғли ва қизига тайёрланиб туришни, уларни шаҳарни айлантириб келишга олиб кетишини айтди, ва хонадан чиқиб кетди. Хонага эса унинг секретари ўткир пичоқни кўтариб кирди.