Tasodifiy hikoya: Nega xohlayman?!...
Nima sababdan “Drachit” qiganday “Nimaga shunaqa qildim?” deb o’ylab qolaman? Yoki qo’zg’algan paytd...davomi

-Nimaga, nimaga...
Shunga! Tamom, vassalom. Oldiraman!

Mahliyoning bola tug'ishga o'z noroziligini qayta eshitgan Kamolning quvonchi yanada oshdi.

-Mayli jonim, sen nima desang shu. Senga qarshilik qilib bo'ladimi...

Yuz qiyofasida biroz Mahliyoning gapidan soxta hafagarchilikni namoyon qilgan Kamol, ro'l o'ynayotgan obrazining harakatlarini so'nggigacha yetkazishni xohlab, istamaygina juvon tanasidan o'z tanasini nari oldi.
Kamol akasining o'zining aytgan qaroridan ranjiganini ko'rgan Mahliyo:

-Ahir, nega tushunmaysiz Kamol aka (Mahliyoning nozik qo'llari Kamolning yelkasidan quchdi). Hali bola tug'ish, uni tarbiyalab voyaga yetkazishga tayyor emasman. Yosh bo'lsam...
Atirgul misoli ochilgan vaqtimni bola tarbiyasida o'tkazish...
Yo'q, hech qachon! Meni ham tushuning Kamol aka...

Kamolning qulog'i ostida, qizning og'zidan eshitmoqchi bo'lgan gaplar yangraganidan so'ng, u sekin-astalik bilan ichidagini yuzaga chiqarmay Mahliyoga, garchi o'ziga unchalikham yoqmayotgan bu qilayotgan ishlari aktyorlik mahorati bo'lsa-da, undan anchayin hafa ekanligini bildirmoqda edi. Uning bu bachkana qiliqlari ish berib, chamasi oradagi o'tgan o'n besh daqiqalik vaqt mobaybida o'z samarasini ko'rsatmoqda edi.
Kamol o'z yelkalarini quchgan nozik qo'llarni ushlaganicha, ortidagi Mahliyoni quchog'i tomon tordi.
Gina-arazli kayfiyatlar buluti yotoqxonani tark etib, o'rnini, ikkisi tomonidan boshlangan lazzatli oqshomning davomiga bo'shatib berdi. Ikki yosh bir-birlarining quchog'ida yana bir, o'zlari uchun ehtirosli bo'lib o'tayotgan tunning davomini boshlashdi...

Ortda qolish, bugunning o'tmishiga aylanish arafasida turgan qorong'u tun o'z o'rnini erta tongning kelayotganini daraklaguvchi quyoshning zarrin nurlariga asta-sekin bo'shatib bermoqda...
Yurtga yangi tongning kelganini allaqachon bildirguvchi bobo xo'rozlar tong yorishmasidanoq o'z xonishlari bilan o'z taxtida viqor ila o'tirgan tunning yurtda hukmronlik vaqti poyoniga yetayotganini bildirmoqdadek ma'no kasb etar edi.
Bir-birining pinjida yotgan Kamol va Mahliyo ham boshqa insonlar singari zulmat tunda eshik qoqmay kelguvchi uyqu deb atalmish g'aflat balosiga duchor bo'lishgan edi. Nogohon yangragan qo'l telefoni ovozi yotoqda yotgan ikkisining ham uyqusini bir zumda ochib yubordi...
Lek, charchagan tanalarga egalik qiluvchi ikki shaxsdan birortasi, yotgan joyidan qo'zg'alishga erindi. Qayta-qayta yangragan qo'l telefon ovozi oxiri ustun kelib Kamol yotgan joyidan turmoqlikka shaylandi. Istamaygina o'rnidan turgan Kamol asabga tekkanicha yangrayotgan o'z qo'l telefoni tomon harakatlandi.
O'z qo'l telefoniga yuzini bujmaytirganicha qaragan Kamol uning ekranidagi tanish raqamga ko'zi tushgani hamono uni ko'tardi. Har doimgi tanish klientlaridan biri bo'lganligi sababli, bemahalda telefon qilib o'zining oromini buzgan odam bilan garchi istamasada, samimiy suhbat olib bordi. Telefondagi suhbatini yakunlagach, o'zini qaytadan to'shak ustidagi jononining quchog'iga otdi.

-Mahli...(uni erkalagancha).
Men ketishim kerak. Zakas chiqib qoldi.

Anchayin to'zg'ishga ulgurgan Mahliyoning qalin va birozgina uzun sochlari uning yuzi va yalang'och badani yelkalarini yopib turar edi.
Mahliyo yuziga tushgan sochlarini boshini orqasiga olganicha:

-Mayli jonim. Yaxshi boring. Qaytishingizda ul-bul ham olib keling.

-Senga pul tashlab ketaman... O'zing chiqib olarsan. Bilasan, ish bilan bo'lib mening yodimdan ko'tarilishi mumkin.

Oshiq-mashuqlar o'zaro xayrlashishgach, Kamol uydan chiqib ishga ketishni, Mahliyo esa yotoq ustiga qaytadan boshini qo'yganicha uxlamoqlikni ixtiyor etdi.



*******************************



-Ancha kechikib kelibsiz, homila ancha rivojlanishga ulgurgan. Bolani oldirgan taqdiringizdaham keyin yana qayta bolali bo'lishingiz shubha ostida qoladi. Bolaga qo'shib bachadoningizni ham olib tashlashimiz ham mumkin.

Mahliyoga, qarshisida o'tirgan vrach ayolning unga qarata aytayotgan gaplari umuman yoqmayotgan bo'lsa-da, lek ayni damda uni eshitishga majbur edi.

-Siraham iloji yo'qmi...(iltijoli ohangda). Balki, biron yo'li bordir...
Siz pulidan havotir olmang, qancha desangiz ham roziman.

-Aytyapmanku sizga qizim (yoshi anchayin kattaroq bo'lgan shifokor), bolani oldirsangiz keyin qayta farzandli bo'lishingiz dargumon.

Shifoxonadan tushkun kayfiyatda chiqqan Mahliyo bu yog'iga nima qilarini, qanday yo'l tutishni bilmay qoldi. Shu bugungi o'tayotgan kuniga lan'atlar o'qidi. Bugungi kun, xuddiki uning rohat-u farog'atda o'tayotgan hayotining so'ngi kuni edi go'yo. Vrachning unga qarata aytgan har bir gapi, misoli ko'ksiga botgan xanjar tig'idek bo'ldi. Bugungi kunning yarmigacha, bolani oldirish, undan halos bo'lish fikri bilan yashagan Mahliyo endilikda o'z istaklariga qarama-qarshi bo'lgan fikr va mulohazalarini hayolida yurita boshladi. Bolani oldirib tashlash haqidagi qarorini, uning ayollik makri butkul hayolidan chiqarib tashladi. Chunki bolani oldirib, keyinchalik "tug'mas" deya nom olgan qizga Kamol akasi uylanarmidi...?
- Aslo! Hechham bunday qilmasa kerak!

O'ziga-o'zi hayolan savol-javob o'yinini o'ynayotgan Mahliyo taksi mashinasi to'xtatish uchun katta va serqatnov yo'l yoqasiga chiqdi.
Taksi mashinasi ichida ketar ekan, ayni damdagi hayotdan uzilgan uning o'y-hayollari bu yog'iga nima qilish haqida o'ylar edi. Aytilgan manzilga yetib kelgan mashina, uning haydovchisi tomonidan to'xtatildi. Mashina haydovchisi bilan yo'l kira xisob-kitobini qilgan Mahliyo undan tushdi. Uyi tomon qadam tashlar ekan, yashash joyiga olib borguvchi oraliqdagi yuz metrcha piyodalar yo'lagi uning uchun bir necha chaqirimlik masofaday tuyulib ketdi.
Sillasi qurigan Mahliyo uy ichiga kirar ekan, qornidagi bolani tug'ishdan o'zga chorasi yo'qligiga amin bo'ldi. Telefonda Kamol akasi bilan suhbatlashdi. Bu haqida Kamol akasiga aytish uchun kech tushishini kuta boshladi. Kamol akasining bolali bo'lish haqidagi istagi, uni oldirishga, qilgan qarshi hatti-harakatlarini eslab, biroz bo'lsa-da Mahliyoning dili yorishdi. Ushbu xushxabar yangilikni unga aytish uchun tadorik ko'ra boshladi.
Avvaliga uyni supir-sidir qilib, so'ngra ovqatga unnadi. Oraliqdagi vaqtda dasturxon yasatishga ham ulgurdi. O'zining qilayotgan ishlaridan birmuncha zavqlandi. Dili oz bo'lsa-da shodlikka to'ldi. Lekin u bilmas edi. Kamol akasiga aytmoqchi bo'lgan bu xushxabari natijasi o'zgacha yakun topishini...



*******************************



-Nimaaaa!!!
Nima deding hozir Mahliyo...

Chiroyli qilib bezatilgan dasturxon o'rtasidagi taomdan, shoshganicha anchayin ochiqqan qorniga og'zi orqali joylayotgan Kamolning zo'r ishtahasini, unga qo'shib zo'r kayfiyatini ham Mahliyoning biroz quvonch ila og'iz juftlab gapirgan gapi allaqayergadur qochirib yubordi.

-Bolani oldirmayman...
Agar "abort" qildirsam, bu o'zim uchun ziyon ekan. Keyin kelajagimga ham ta'siri bor ekan.

-Hazillashma Mahli... (qo'lidagi qoshiqni stol ustidagi dasturxonga qo'ygan