Tasodifiy hikoya: Uyimizdagi ustalar bilan
UYIMIZNI TAMIRLAShDI Men evropacha oilada tarbiya topganman. Shuning uchun kalta-kulta, ochik-sochik kiyimlar kiyaverardim. Buning ustiga kuprok rus tilida gaplashadigan kizlar bilan dugona bulganim uchun, bunday kiyinish uyat emasdi. Turmushga chikkach, erim va kaynonamning mingir-singiridan sal uzunrok kiyinishga xarakat kilardim. Shunda xam jaxlim chiksa shortik yoki kalta xalat kiyib olardim. Kaynonam kayinukam uylanadigan bulgach, bizni yangi uyga chikardi. Yangi uyga chikkach, keng uyning...davomi

Noza... (tanlov uchun) ΞEgoisteΞ

Добавил:	Egoiste (05.03.2017 / 19:54)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	37794
Комментарии:	Комментарии закрыты

Eshik taqillashi butun bir hayolat olamimni buzib yuborgudek qildi. Hisob-kitobga kirishib ketganimdan, qanday qilib "kiravering" deganimni bilmay qoldim.
-Afzal Akramovich! Majlisga aytilganlar yiģilib bölishdi. Ular sizni kutishmoqda.
-Yaxshi. Ularga ayting, yangi loyihamiz haqida takliflarni tayyorlab turishsin!
-Xop böladi Afzal Akromovich!
Hisob-kitoblarimni bir chetga yiģdimda, sal qolsa esimdan chiqarayozgan majlis tomon yöl oldim.
Majlislar zali odamlar bilan tölgan, faqatgina mening kursim bösh turar edi. Xonaga kirishim bilanoq, hodimlarim örnidan turib menga hurmat bildirishdi. Jasadimni kursiga tashladimda, öng tomonda ötirgan kotibamdan hisobotlarni oldim.
-Hööösh, -asta varaqlay boshlarkanman, közi ola-kula bölayotgan hodimlarimga bir qarab qöydim. -Eksport qilinayotgan yangi mahsulotlarning röyxati qani? Negadir körmayabman?!
Hamma jim. Hisobotni yopib birma-bir hodimlarimga köz yugurtirdim.
-Savolim tushunarsiz böldimi?
Nihoyat Feruza ismli kotibam istamaygina örnidan turdi.
-U röyxat hali tayyormas edi Afzal Akromovich.
-Menga hoziroq ösha röyxat kerak! Mana shu majlisda u qölimda böliwi kerak edi. Mahsulotlarimiz narxini kursga qarata boshqara olmasak, bizga savdo-sotiqning nima keragi bor? -shunday deb, ovozimning boricha baqirdim. -Bugun kechgacha ösha röyxat qölimda bölishi kerak. Chunarlimi hammaga?
Xonadan hech qanday nido chiqmagach, peshonam ikki chetini changalladimda, kotibamga qöl uzatib ishora qildim.
-Ertangi uchrashuvlar röyxatini bering!
-Hop böladi! Ertaga faqatgina bitta uchrashuvimiz bor. Biz hamkorlik qilayotgan yangi loyihaning muhandislari! Lobar Tursunovnaning kompaniyasi.
-Yaxshi. Restoranga qönģiroq qildingizmi?
-Hm. Joy buyurtirdim.
-Yaxshi. Bu hamkorlarni yaxshi kutib olishimiz kerak. Nozik tabli insonlar ekan... Yana bir-ikki oģiz gap va ikir-chikirlardan söng, majlisni ham tugatdim. Öz ofisimga borar ekanman, amaliyot ötashga kelgan qizlar chuğurlashib har qayoqda ötirishardi. Bir-biridan gözal va shirin bu qizlarni körib, bahru-dilim ochilib ketardi. Shu galgi bahor fasli menga nimagadur köproq yoqayotgandi. Chunki, ishxonamga kelgan bu suluvlarga qarab közim töymasdi. Kiyimlari ham özlariga yarashib, qomatlarini yaqqol körsatib turardi. Endigina 17-18ga tölgan qizlarni bu qomatlari, huddi modellarnikiga öxshar, tepadan-pastga bir maromda tushib bölmasdi. Nega yosh qizlarga qarayabman, özim bilmayman. Yoshim ham 37ga chiqganda, bu qilayotgan qiliģim yaxshimasdi. Ofisim oldida ötiradigan ikki kotibam ham ofatijonlardan. Har kuni ishdan chiqib qandaydir yigitlar bilan ketishadi. Ammo ularga mening közim örganib qolgan. Shuning uchun ish buyurish va döq urishdan nariga ötmayman. Ishxonaga turli kalta-kulta ochiq kiyimlar kiyib kelishganda ham, zimdan nazar solib qolishimni hisobga omaganda, umuman qaramayman. Nimalar deyabman özi, oilali böla turib, bunday gaplar, bunday qiliqlar... Ehhh... Bunday bölishiga men sababchi emasman. Bu ishlarga Holida, ya'ni xotinim sababchi. U menga sönggi paytlarda boshqacha munosabatda bölayabdi. Töshakda ham juda sust. Uyga borganimda ham avvalgidek kutib olmaydi. Tez-tez janjallashadigan bölib qolganmiz. Shuning uchun ham hayolim va hayotimga boshqa ayollar suqulib qolgandek edi...

Kun böyi shunday hayollar bilan bölib, kech bölganini bilmay qolibman. Tashqariga qarasam köcha chiroqlari yongan, qosh qorayib, kech ham tushib qolgan ekan. Kompyuterni öchirib, qoģoz va hujjatlarni saranjom qildimda, uyga yöl oldim...

Uyga kirar ekanman, birinchi bölib bolalarimning ovozi quloģimga chalindi. Nimalarnidir talashayotgan bu ikki öģlimning ovozlari, meni biroz tetiklashtirganday böldi. Men tomon yugurib kelayotgan öģillarimni, birvarakayiga dast kötardim.
-Assalomu alekum! -dedi ikkovi baravariga.
-Voleykum assalom. Yana topolon qilyabsizlarmi?
-Akam meni ahmoq dedi Dadaaa!
-Ahmoq emassan ikkoving ham!
-Bizga nima olib keldingiz?
-Mana bu senga, yashili esa ukannga!
Chöntagimdan ikki dona shokolad chiqarib, bolalarimga tutqazdim. Kostyumimni yechib, oshxonaga kirdim. Xotinim qozonning tepasida edi. Bir qölida kapkir bölsa, ikkinchi qölida telefon. Tinmay gap sotardi, oshxonaga kirganimni ham bilmadi. Qattiqroq qilib yötalib qöydim. Shundagina ortga qaradi va:
-Assalomu alekum dadasi, yaxshi keldingizmi? -Yaxshi. -dedim qisqa javob qilib.
Kelganimni ham payqamadi beparvo. Oshxonadan chiqib, yotoqxonaga yöl oldim. Kiyimlarni almashtirib, mehmonxonaga kirdim. Kechki ovqatga oilaviy ötirdik. Laganni tagi köringuncha, palovni paqqos tushurdik. Dasturxon yiģilgandan söng, bolalarni yotoģiga kuzatdimda, tashqariga toza havoga chiqdim. Tamakini tutatdimda, hovlida biroz sayr qildim. Bahorning havosi dilga hush yoqardi. Töyib-töyib nafas oldimda, yana tört devor orasiga ravona böldim...
Yotoqxonaga kirdim, yengil yotoq kiyimlarimni kiyib, televizor köra boshladim. Hech qancha vaqt ötmasdan, Holida kirib keldi. Yaltiroq matohlar bilan bezatilgan libosini asta yechdida, tungi och pushti libosini kiydi. Astagina yonimdan joy oldi. Uning etagi tagidan körinayotgan oyoqlari, bir tekisda yoyilgan sochlari, televizordan köz uzishimga majbur qila boshladi. U narigi tomonga ögirilib yotib oldi. Bu qiliģi meni jaxlimni chiqardiyu, lekin indamadim. Anchadan beri qöshilmaganimiz sabab shunday qilayabdi menimcha. Nima bölganda ham, bugun u bilan birga bölishim kerak. Oradagi gina-arazlarni shu kecha yiģishtirishga qaror qildim. Uning nim ochilib turgan yelkasiga asta qöl tekkazdim. Yelkasidan mayin siqdimda, qöliga ohista tushdim. Qölidan özim tarafga tortdim. Yuzi köringanidan söng, yuqorilab yuzidan öpdim. Qölimni belidan ötkazib özimga töģriladim. U tomonga ozgina surildimda, oyoqlari orasiga bir oyoģimni qöydim. Uni közi boshqa tomonda, garderobdan nimanidur izlayotgandek edi. Oramizdan ötgan bir tutam araz sababmi, yo boshqa sabab bölganigami, u shunday ģalati qiliq qilardi. Qöl harakatlarini yomon körsamda, uni biroz bölsa ham özimga oģdirishga harakat qildim. Beliga qölimni jönatib, asta tepaga siladim. Shu harakatdan töxtamasdan, oyoqlari orasiga butunlay kirib oldim. Orani kengroq qildimda, qulayroq joylashdim. Özimning pastki ich kiyimimni yechdimda, uni sonlarida yuqoriroqqa tortib, a'zolarni bir-biriga töģirlagan edim, u oyoqlarini qayirib oldi. Hayollarim yoppasiga buzilib ketdi.
-Bu nima qiliq? -dedim hayrat ohangida.
-...
-Menga qara! Senga savol berdim. -Hohlamayman!
-Nega axir?
-...
-Sababini ayt!
-Charchadim.
-Juda ham yaxshida!
Jaxl ustida öz joyimga qaytdim. U ham ögirilib yotib oldi. Har safargidanda hunukroq bölgan bu holatni, sukunat bilan hatlab ötgim kelmasdi.
-Bu birinchisi emas, shuni bilsang kerak?!
-... -indamadi. Oyoqlarini bukkanicha narigi tomonga qarab yotardi.
Hafsalam ham pir böldi. Foydasi yöq xotinimga gapirgim ham kelmadi. Bugungi tunni boshqacha kutgan edim. Shu kunlarim orasidagi ajralib turuvchi böladi deb öylagandim. Hozir esa, aksi yuz berdi. Asablarim taranglashgani yetmagandek, asbob ham tarangligini