Tasodifiy hikoya: "latifa-3 soni"
Orto agardachi ishkalga kirib qosen yoki biron muammo bo'pqosachi senda meni nomerim bor-a?- xa xa b...davomi

Taqdirmi yoki tasodif... 2 qism

Добавил:	SardorUmrzakov (17.03.2017 / 21:10)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11368
Комментарии:	Комментарии закрыты

Nafisa og'riqdan baqirib yig'lab yubordi. Odilni ham kayfi tarqab, o'ziga keldi. Qilib qo'ygan ishidan afsus chekdi va Nafisani yupata boshladi.
- Yig'lama Nafisa men senga uylanaman, kechir ehtirosga berilib o'zimni boshqara olmadim!
- Endi nima qilaman, sizdan buni kutmagandim.
- Nafisa! Iltimos yig'lama men senga uylanaman, yigitlik so'zim!
- Aldayapsiz!
- Aldaganim yo'q!
Nafisa biroz tinchlandi. Odil ustidagi kostyumini Nafisaga kiygazdi, Nafisani uyiga kuzatib qo'ydi. Og'riqdan zo'rg'a uyiga kirib ketdi.
Imtihonlar o'tdi, ungacha yana bir marta bo'lishga ulgurdi Odil va Nafisa. Odil bilmasdan ichiga tashlab yubordi, bu qilgan ishidan bilmasdiki Nafisaning butun hayoti o'zgarib ketishini. Keyingi paytlarda o'zini boshqacha his qila boshladi, qayt qila boshlashdi. Bildiki homilador bo'lib qoldi, lekin endi kech edi.
Imtihon javobini bilishga borgandi ikkovi ham, imtihondan o'tishibdi.
Ular uyga qaytishayotgandi Nafisa xafa edi.
- Nega xafasan jonim?!
- Nega xafa bo'lmay yaqinda ota bo'lasiz, men homiladorman.
- Nima??? Odilni ustidan bir paqir muzday suv quyvorganday bo'ldi.
- Endi nima qilamiz Odil aka?
Qanday qutulishni bilmay garangsib turdida:
- Hali oldimda ikkita akam bor. Menga yo'l bo'lsin
- Bu gapiz bilan nima demoqchisiz, senga uylanmayman demoqchisiz shundaymi, men endi qilaman deb izillab yig'lab yubordi.
Nafisa uyga qaytib, yugurib ketdi.
- To'xta! Nafisa.
Endi kech edi, Nafisa ancha uzoqlashib bo'lgandi.
Nafisaning yurish-turishidan onasi xabar topdi, boshida indamadi, bir kuni Nafisani oldiga chaqirib, o'shqira ketdi
- Meni sharmanda qildingku, yeryutkir, bo'may ketdi shunchalik *** qichib qoldimi, bolaning otasi kim?
-... Yig'i ovozi!
- Ayt! Iflos!
- Aytolmayman.
- Nega?
Baqir chaqirdan dadasi xabar topdi, xotinidan hammasini eshitib qizini oq qilib uydan haydadi. Tong sahar narsalarini yig'ishtirib, to'plab qo'ygan pulini olib uyidan chiqib shaharga ketdi. Kuni bilan kv. izlab, oxiri bir hovlidan boshpana topdi. Uy egasi bir rus kampir bo'lib juda ochiqko'ngil edi. O'qish ham boshlandi. Bu yoqda Odil ham o'qishga bordi. Nafisani topolmadi, qaytanga xursand bo'ldi qutulganiga... Bu orada Nafisa o'g'il tug'di. Unga Murod deb ism qo'ydi, rus kampir unga qarardi, Nafisa o'qishda payti. Bora-bora rus kampir Murodga buvi bo'ldi, uyini ham meros qilib qoldirdi, o'qishni ham tugatdi Nafisa maktabga ishga kirdi, o'qituvchi bo'lib ishlay boshladi, gohida Murod dadasini so'rab qolardi, dadang o'lgan derdi. Rus kampir o'lishini bilganday bir yil oldin Nafisani idoraga olib borib uyni uni nomiga o'tkazib berdi, bir yildan so'ng rus kampir vafot etdi, shunday qilib uy Nafisaga qoldi. U kampirdan judayam minnatdor edi, faqat uy masalasida emas, Murod jonajon buvisi ham bo'lib qolgandi. Bir ikki marta bozorda opa-singillarini ko'rib qolgandi, opasi xuddi begonani ko'rganday bo'lib o'tib ketgandi. Singlisi bilan ko'rishganda yig'lashib ko'rishishdi, singlisining aytishicha dadasi bir yil o'tib yurak hurujidan vafot etganini aytganda battar yig'lashdi, onasi yaxshi yurganini aytdi. Ular xayrlashayotib Nafisa uyining manzilini berdi.
Odil ham institutni bitirib bankda ishlay boshladi avvaliga uylandi, ishlari zo'r ketayotgandi, keyin ishi orqaga ketdi, ishidan kamomad chiqib, qamalib ketdi uch yilga.
Qamoqdan qaytib kelganida xotini ketib qolgandi, xuddi ersiz qolganday, jinsiy aloqani qumsay boshlagandi, boshqa erga tegganini eshitdi, unga endi farqi yo'q edi, ichkilikka ruju qo'ydi. Uyidagi hamma narsani sotib ichdi. Mardikorchilik qildi topgan pulini ichardi.
Oradan ancha yil o'tdi. Murod 19 yoshga kirdi. Bir kuni uyida qurilish qilayotgandi o'ziga og'irlik qildi, onasidan so'rab mardikor olib kelaylik dedi. Onasi xo'p dedi. Bozorga chiqib, bitta mardikor yolladi, bilmasdiku bu mardikor dadasi ekanligini. Uyga qaytib ishga kirishib ketishdi. Onasi ishdan ertaroq uyga qaytayotgandi tushlik tayyorlashga, darvozani ochgandi hamki... Mardikorni ko'rdiyu taxtaday qotib qoldi.
- Siz... Bu yerda nima qilyapsiz?
- Nafisa! Sen.
- Keting bu yerdan.
- Kechir meni Nafisa!
- Nega? Nima uchun?
Murod bu holatdan hayron bo'lib.
- Oyi bu odamni taniysizmi?
- Sening oyingmi?
- Nafisa bu sening o'g'lingmi!
- Demak!
- Yo'q Odil aka!
Odil yig'lab yubordi. Nafisa ham yig'lab yubordi. Murod esa lolu-hayron edi,
- Kimdir aytadimi bu holatni tushuntirib berilar!
- Sen mening o'g'limsan!
- Oyi shu gap rostmi?!
- ...
- Oyi???
- Ha o'g'lim!
Uchalasi ham yig'lab yubordi.
- Nafisa men kechirolsang kechir
- Hech qachon!
Odil foydasi yo'qligini bilib, uydan chiqayotgandi hamki, Murod
- Oyi men uchun xo'p deng!
Ona baribir onada kechirdi. Odil qoldi.
Kunlar o'ta boshladi Odil ichkilikni tashadi. Nafisa bilan yana avvalgidek yaqin bo'lib ketdi albatta to'shakda ham...

TAMOM.


E'tiborlariz uchun hammaga rahmat!!!


Adminga rahmat!!!