Musofir qadri... [by Melanholic]
| Добавил: | MelanholiC (27.03.2017 / 20:49) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 10764 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Hammaga salom. Uyda zerikib o’tirib hayolimga bir hikoya kepqoldi. Bu qisqa metrajli, lekin, ta’sirli hikoyani sizlar bilan xam baxam ko’rmoqchiman.(oldindan aytsam, erotic mazmundagi hikoya emas) Yoqsa, hursand bo’laman. Yoqmasa, hulosa chiqaraman…
Maskva ko’chalarida yurgan Aziz, yomg’ir tezlamasidan tezroq uyiga yetib olishni o’ylardi. Bazor, ko’chalar anchagina salqin edi. Kimlardur uyiga, yana kimlardur ishlari blan ko’cha bo’ylan shoshishardi. Soat xam 17:12… ish tugaganiga xam oz fursat o’tdi. Azizning uyi ishjoyidan uncha uzoq emasdi. Piyoda yursa 20 daqiqalik yo’l edi.xar daqiqada soatiga bir bir qarab qo’yarkan, ko’zi uzoqdan u tomon yaqinlashayotgan palitsiya xodimlariga(mentlarga) tushdi. Bir oz xadiksiradi. Chunki unda hozirgi paytda na passport, na patent bor edi. Ichida bir so’kinib qo’ydida, ko’chaning narigi betiga o’tish uchun yo’l bo’yiga keldi. Xa deganda mashinalarning xam keti uzilmadi. Bu orada mentlar Azizning yoniga yetib kelishdi va undan xujjatlarini so’radi. Aziz mentlarga hujjatlari yonida emasligini tushuntirdi. Shunda mentlar tap tortmasdan undan pul talab qildi. Aksiga olib Azizda pul xam yo’q edi. Shunda mentlar unga mashinaga o’tirishini buyurdi. Aziz indamasdan mashina tomon yurdi va to’satdan yo’nalishni o’zgartirib o’ziga yaqin turgan ko’cha tomon yugurdi. Aziz bor kuchi bilan yugurdi, lekin mentlar unga yetib olishdi. Qo’llaridan qayirib mashinaga o’tqazishdi va shaxar chetidagi o’ronga olib borishdi. Bu yerda odamlar yo’q edi. Mentlar Azizni qiynashdi, do’pposlashdi… kuchi qolmagan Azizni yana qaytarib mashinaga o’tqazishdi va politsiya ofisiga olib kelib, kameraga tiqishdi. Azizning xabar beradigan odami yo’q edi. Bergandaxam ular yordam bera olishmasdi. Shu tariqa musofirning dardli kunlari boshlandi. U kamerada qancha o’tirganini xam bilmadi. Qorni och, madori qolmagan azizni xar kuni so’roq qilishar edi. Azizni “men qurilishda ishlaydigan oddiy odam bo’lsam, pulim kamligi tufayli ishdan uyga xam oiyoda qatnayman. Pasportim bor, lekin, patentim yo’q. bunga qurbim yetmaydi…” singari gaplardan boshqa gapi yo’q edi…
Mana Azizni sud kuni ham yetib keldi. Yigitchani omadi bor ekan, unga juda xam aqlli, o’z ishini yaxshi ko’ruvchi va halol advokat uchradi. Advokat yoshi 30-35lar atrofidagi Diana ismli ayol edi. Sud boshlandi. Xa deganda Diana xam kelavermadi. Azizda o’zini oqlash uchun hech qanday dalil yo’q edi. Shu payt sud zaliga Diana kirib keldi. Kechikkani uchun xammadan uzr so’radi va joyiga o’tirdi. Sud uzoq davom etdi. Nixoyat so’z navbati Dianaga berildi. Diana bir xo’rsindida, gap boshladi…:
“eex odamlar… sizlarga nima jin urdiya… axir bu bolani nima aybi bor? U sizlarga, boshqalarga, umuman hammaga nima yomonlik qildi? Xa xo’p mayli qonunga xilof eavishda Rossiya xududida yurgandur. Yo’q bo’lsa, patenti yo’qdur. Lekin sizlardan farqli ravishta unda “O’zbek”ning g’ururi bor! Urush yillari… xamma urushni oqibatidan qon qaxshagan yillar… bu yerdagi deyarli xammaning yoki otasi, yoki boro yaqin qarindoshi qatnashgan. O’sha yillarda vagon-vagon rus bolalarini O’zbekistonga olib borishgan. Xo’sh o’shanda o’zbeklar rusladan xujjat so’raganmi? Yoki pul talab qilganmi? Yo bo’lmasam hududlaridan xaydaganmi? Yo’q! o’shanda o’zbeklar ruslarga uylaridan joy berishgan, ba’zilar ruslarni o’zlariga farzand qilin okishgan, non berishna, suv berishgan! Mexr berishgan! Sizlar esa bittagina begunox o’zbekni arzimagan patenti uchun shunday katta, qudratli mamlakatga sig’dirmayapsizlar! Buyuk ruslarning oqibati, mehmondo’stligi shu yergachami..?”
Diananing gaplari sud zalidagilarga qattiq ta’sir qildi. Ayniqsa, Azizga… u beixtiyor ko’zlariga yosh oldi va shunday buyuk Vatan farzandi ekanidan faxrlandi…
Sud hukm qildi. Aziz oqlandi va ozodlikka chiqdi…
Vaqtingizni ayamasdan o'qiganingiz uchun tashakkur. Adminlarga alohida minnatdorchiligimni bildiraman.
by Melanholic
Maskva ko’chalarida yurgan Aziz, yomg’ir tezlamasidan tezroq uyiga yetib olishni o’ylardi. Bazor, ko’chalar anchagina salqin edi. Kimlardur uyiga, yana kimlardur ishlari blan ko’cha bo’ylan shoshishardi. Soat xam 17:12… ish tugaganiga xam oz fursat o’tdi. Azizning uyi ishjoyidan uncha uzoq emasdi. Piyoda yursa 20 daqiqalik yo’l edi.xar daqiqada soatiga bir bir qarab qo’yarkan, ko’zi uzoqdan u tomon yaqinlashayotgan palitsiya xodimlariga(mentlarga) tushdi. Bir oz xadiksiradi. Chunki unda hozirgi paytda na passport, na patent bor edi. Ichida bir so’kinib qo’ydida, ko’chaning narigi betiga o’tish uchun yo’l bo’yiga keldi. Xa deganda mashinalarning xam keti uzilmadi. Bu orada mentlar Azizning yoniga yetib kelishdi va undan xujjatlarini so’radi. Aziz mentlarga hujjatlari yonida emasligini tushuntirdi. Shunda mentlar tap tortmasdan undan pul talab qildi. Aksiga olib Azizda pul xam yo’q edi. Shunda mentlar unga mashinaga o’tirishini buyurdi. Aziz indamasdan mashina tomon yurdi va to’satdan yo’nalishni o’zgartirib o’ziga yaqin turgan ko’cha tomon yugurdi. Aziz bor kuchi bilan yugurdi, lekin mentlar unga yetib olishdi. Qo’llaridan qayirib mashinaga o’tqazishdi va shaxar chetidagi o’ronga olib borishdi. Bu yerda odamlar yo’q edi. Mentlar Azizni qiynashdi, do’pposlashdi… kuchi qolmagan Azizni yana qaytarib mashinaga o’tqazishdi va politsiya ofisiga olib kelib, kameraga tiqishdi. Azizning xabar beradigan odami yo’q edi. Bergandaxam ular yordam bera olishmasdi. Shu tariqa musofirning dardli kunlari boshlandi. U kamerada qancha o’tirganini xam bilmadi. Qorni och, madori qolmagan azizni xar kuni so’roq qilishar edi. Azizni “men qurilishda ishlaydigan oddiy odam bo’lsam, pulim kamligi tufayli ishdan uyga xam oiyoda qatnayman. Pasportim bor, lekin, patentim yo’q. bunga qurbim yetmaydi…” singari gaplardan boshqa gapi yo’q edi…
Mana Azizni sud kuni ham yetib keldi. Yigitchani omadi bor ekan, unga juda xam aqlli, o’z ishini yaxshi ko’ruvchi va halol advokat uchradi. Advokat yoshi 30-35lar atrofidagi Diana ismli ayol edi. Sud boshlandi. Xa deganda Diana xam kelavermadi. Azizda o’zini oqlash uchun hech qanday dalil yo’q edi. Shu payt sud zaliga Diana kirib keldi. Kechikkani uchun xammadan uzr so’radi va joyiga o’tirdi. Sud uzoq davom etdi. Nixoyat so’z navbati Dianaga berildi. Diana bir xo’rsindida, gap boshladi…:
“eex odamlar… sizlarga nima jin urdiya… axir bu bolani nima aybi bor? U sizlarga, boshqalarga, umuman hammaga nima yomonlik qildi? Xa xo’p mayli qonunga xilof eavishda Rossiya xududida yurgandur. Yo’q bo’lsa, patenti yo’qdur. Lekin sizlardan farqli ravishta unda “O’zbek”ning g’ururi bor! Urush yillari… xamma urushni oqibatidan qon qaxshagan yillar… bu yerdagi deyarli xammaning yoki otasi, yoki boro yaqin qarindoshi qatnashgan. O’sha yillarda vagon-vagon rus bolalarini O’zbekistonga olib borishgan. Xo’sh o’shanda o’zbeklar rusladan xujjat so’raganmi? Yoki pul talab qilganmi? Yo bo’lmasam hududlaridan xaydaganmi? Yo’q! o’shanda o’zbeklar ruslarga uylaridan joy berishgan, ba’zilar ruslarni o’zlariga farzand qilin okishgan, non berishna, suv berishgan! Mexr berishgan! Sizlar esa bittagina begunox o’zbekni arzimagan patenti uchun shunday katta, qudratli mamlakatga sig’dirmayapsizlar! Buyuk ruslarning oqibati, mehmondo’stligi shu yergachami..?”
Diananing gaplari sud zalidagilarga qattiq ta’sir qildi. Ayniqsa, Azizga… u beixtiyor ko’zlariga yosh oldi va shunday buyuk Vatan farzandi ekanidan faxrlandi…
Sud hukm qildi. Aziz oqlandi va ozodlikka chiqdi…
Vaqtingizni ayamasdan o'qiganingiz uchun tashakkur. Adminlarga alohida minnatdorchiligimni bildiraman.
by Melanholic
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!