Tasodifiy hikoya: НИМАГА КЕЛДИМ-АХИР 4
Фукороликни олганман,тикилган кийимларни каерга топширишни биламан,ишлар ок булиб кетди-ку...davomi

Temur mashinasi darvozadan shundoq olib kirib qo`ygach. Ostona ustiga solingan kichik to`shama ustiga o`gir cho`kdi. Bir necha daqiqa shu fzoda o`tirdi. Homtok qilinmagan, uzum nadalari orasida o`tgan, do`ppidek quyosh nurlari yelkasiga tushib qizdira boshladi. Qalin barglar orasidan, qushning chirqiragan sayroqi ovozi eshitiladi. Biroz ochiq qolgan artizon jumragidan oqqan suv jildirashiga quloq tutdi. Saldan keyin, bu ovozga moylanmagan eshik oshiqlaridan chiqqan ``jichirlagan`` ovozi qo`shildi.
- Ruhshona... Dugonajon...
Biroz titroqli, mayin ovozda chaqirdi.
Tumur o`rnidan turib, ko`cha eshigi tomon yurdi. Biroz ochilgan eshikdan Aziza hijolat tortib qarab turardi. Temur ko`rinishi bilan ko`zlarini olib qochdi.
- Temur aka... Sizni! Ruhshona ikkingizni enam chaqirtirishyabdi!

Temur asta Azizaga yaqinlashdi va birdan bilagidan tutib ichkariga tortib oldi.
Buni kutmagan Aziza dovdirib qoldi. Nafisi ichiga tushib titroq bosdi.
- Nima qilganiz? Birov ko`rsa sharmanda bo`laman!
Bilaklarini qimirlatib Temurni changalidan chiqishga urundi. Birov ko`rmadimikin degan hadikda yarim ochiq eshikka tez-tez ko`z tashladi...
- Gapir Aziza... Men hammasini bilishim kerak gapir?
Buyurdi.
- Qo`yvoring... Nimani so`rayotganizni tushunmayabman!..
Ko`zlarini olib qochdi.
- Aldayabsan... Gapir hammasini bilasan... Bir-biringni hamma sirlarini bilasanlar-uu?
Iltimos ohingida so`radi.
- Men...
- Aziza nega ahir! -bilagini qo`yib yuborib, yuzini olib qochdi, - Bugun tunda nimalar bo`lganini sen a`qlinga ham sig`dira olmaysan! Dugonang homilador ekan!

Aziza bilaklaridagi barmoqlar izini yengi ostiga yaxshirar ekan. Ko`zi yoshlanib, labi pirpiradi!
- Shohrux... - qaltiroq, yeg`loqi ohangda biroz hansirab gapirdi, - Ruhshonada ayb yo`q! Iltimos unga tegmang...
Dugonasidan qayg`urdi.
- Ha... Ha... Hamma ayb menda akalik burchimni bajara olmadim...
Ko`zlarini ola-kula qilib, bosh chayqadi.
- Biz ikkimiz bir necha oy, shahar markazidagi (O.J) nomli atelyeda ishlagan edik, chok bosardik... - bir yutib olgan Aziza so`zida davom etdi, - Atelye xo`jayinini o`g`li, ismi Shohrux, Ruhshonani yoqtirib qolib ortidan yurdi... To`ymdan keyn men bormay qo`ygandim. Bir kuni kirsam, yeg`lab o`tiribdi bilsam o`sha Shohrux...
- Onangni... Itemgan...
Temur alam bilan tishlari orasidan so`kindi.

Aziza rumoli uchiga, ko`zlaridagi namlikni artib qo`ydida jadallagancha ortiga qaytdi.

Tumur ichki xotirjamlikka erushguncha, artizon jumragini ushlagncha uzoq turib qoldi. So`ng muzdak suvda yuz, qo`lin yuvdi, kiymlarini epaqaga ketirib asta ko`chaga chiqdi. Nazira ena chaqirtirgani uchun, darvozani ikki bor taqqillatib to`g`ri kirib bordi. Huvli etagidagi yer ayvonchada, so`richa to`rida Nazira ena, paygasida do`sti Akrom o`tirardi. Nazira ena, darov hush kutib olishga taraddutlandi. Do`sti esa nigohlarini dasturxondan olmay o`tirardi.
- Kel bolam kel...
- Assalom a`laykun ena!
Temur so`ri chetida turib, enaga yelka tutdi. Nazira ena alik olarkan, Temurni yelkalariga qo`l qo`yib, so`ng yuziga fotxa tortdi.
- Qani bolam yuqoriga chiq! Kallapochcha pishirgan edik, birgalashib tushlik qilamiz, - Nazira ena bir qimirlab qo`ydida, ko`cha eshik tomonga qaradi. - Temur, singling chiqmadimi?
Temur so`ri chetiga omonat o`tirar ekan, avval shumshayib o`tirgan do`stiga, so`ng oshxona eshigi ortida yelkasi ko`rinib gap poylab turgan Azizaga bir ko`z qirini tashlab qo`ydi.
- Ammamnikiga ketgan edi!
- Qachon? Menga aytmadi-ku! - tajjublandi Nazira ena, - Tinchlikmi o`z?
- Ha, tinch...
Yolg`on gapirayotgani uchun ko`zlarini bir nuqtadan uzmay o`tirar edi.
- Unday bo`lsa, mayli... Qani bolalar dasturxonga qaraylarchi, - dedi.
Akrom boshini ko`tarib Nazira enaga bir qarab qo`ydi.
- O`rtog`inga ol demaysanmi?
Akrom indamadi.
- Bittang nabiram, ikkinchingni ham birinchingdan kam ko`rmayman! - Nazira enam keksalarga hos, kuyunchaklik bilan so`zida davom etdi. - Bolaliklaringda ham urushib talashardilaring, unda bolada der edim! Endi esa unday emas, devor qo`shni, o`rtoq bo`la turib, bir-birizga qovoq-firoq qilsangiz dilim ranjidi...
Azizani aytganlaridan keyin, do`stidan gumongir bo`lib, xato qilgani uchun tezda kechirim so`radi.
- Uzur ena... Asablar tortilib, yarimta gapni ham ko`tara olmaydigan bo`lib qolibman!..
- Temur mendan o`tdi jo`ra.. Nafsonyatinga tegmasligim kerag edi...
Akrom ham gina saqlab o`tirmadi. Nazira ena esa bolalar o`rtasidagi ginaga barxam berganidan quvondi...

Temurni yuzi kulsa ham, ichi yig`lardi. Shuni uchun ham, Nazira enani qistovi bilan yegan uch, to`rt luqmaham tomog`ini qirib, oshqozoniga toshday botti...

Uyga qaytib chiqgach, xovlida uyoqdan-bu yoqqa yurdi. Uyga kirdi, gah mashinga o`tirib, goh ostonaga. Hech qayerda qo`nim topolmasdi. Xashakxona tomon yurdi. To`sinda xali ham singlisi ilgan sirtmoq arqon osilib turardi. Yeqilib yotgan, yog`och eshshakni o`rnidan turg`azib ustiga chiqdi. Bir muddat arqonga termulgach, asta tepasidan bo`shatib yechib, olib tushdi. Huddi baloni ushlab olganday, qo`lini oldinga cho`zib, hovli o`rtasiga keltirib tashladi. O`tgan kuni, benza kalonkaga chiqqanida, zapas kanistirga ham benzen to`ldirib olib kelgan edi. Garajdan olib chib arqon ustiga ozrog`ini quydi va gugurt chaqdi...

Supaga bir oyog`ini osiltirib, ikkinchisini supa chetiga trab, tizzalarini ko`tarib, tizzasiga bilagini qo`yib, salkam odam barobbar bo`lib yonayotgan olovga ko`zlarini yarim qisgancha termuldi. Issig`i tok, barglarini, qovjiratib yongan olov, ko`p o`tmay asta pasayib bordi. Saldan keyin arqon iplari saqichday erib bitdi. Nihoyat bir xovuch, puf ets uchub ketgudek kulga aylandi. Temur esa qanday o`tirgan bo`lsa, shunday qimir etmasdi. Asta qosh qoraydi, oqshom tushdi, arrof qorong oy nuridan hiyla yorishib yarim tun bo`ldi ham. Lekin Temur shu kuyib, ko`zlari yarim qisiq, mudragancha o`tiraverdi...

Tong ota boshlaganda, qishlog`dagi xo`rozlarning qichqirig`i eshitildi. Yelkalarini namlagan shudring, tong yeli teyganda badani suvuqdan jujukdi. Temur shundagina qimirladi, ko`zlarini ochdi, o`rnidan turib, oshiqlarini g`isirlatib qaddini kerdi. Biroz chayqalib, artiz oldiga keldi. Hovuchiga suv to`ldirib yuziga urdi. Boshini ko`tarib, devorga qotirilgan kuzguga qaradi. Soqol mo`ylobi o`sgan, ko`zi qizargan, sochlari to`zg`agan...
``MEN AQILLIMAN, MEN KUCHLIMAN, MEN YENGELMASMAN`` ovozini chiqirib takrorladi. Negadur bu so`zlar kulgusini qitig`ladi. Yana birbor qaytardi endi o`z-o`zidan tirjaydi. O`z afti-angoriga qarar ekan, telbanamo xo-xoladi...
Saldan keyin qiyofasi, yana jiddiylashdi. Idishchada turgan ustarani olib, soqol-moylovini qirtichladi. Egnidagi kiyimlarni yechib, boshini artizon tagiga suqdi, hovuchlarini to`ldirib, butun tanasini yuvdi. Yuvinib bo`lgach, egniga toza kiyimlar kiydi. Kuzguga qarab sochlarini taradi. Endi, harakatlari mujmal emas, aniq bir maqsadni ko`zlab harat qilardi...

Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-