Tasodifiy hikoya: Такдир эканда...4
Ахмед ога мани кучоклаб, упиб ётди, ман эса шу кайфни уз эрим берганида хаётда бу ерларга келмас эди...davomi
Ахмед ога мани кучоклаб, упиб ётди, ман эса шу кайфни уз эрим берганида хаётда бу ерларга келмас эди...davomi
Библиотека | Qarindoshlar (Insent) | NOMUS... ( III )
bor...
Bir ikki kun, Akmalxoni ham, Sayidani ham ko`ngli kirlanib yurdilar. Ammo keyingi kunlari, u notanish yingitning tashrifi yodlari o`chdi. Lekin bugun qizining hayallaganidan, Sayidaning ko`ngliga havotir oralab, allanechuk g`ashlandi...
Telvizir qarshisida o`tirb mudray boshlagan erini turtdi:
- Dadasi turing, negadur Sarvinoziz hayallayabdi?
- Qo`ng`iroq qil?!
- Qildim-qildim, o`chrilgan deyabdi.
Akmalxon og`zini katta ochib esnadi.
- Telifonini quvvati tugagandur?
- Bilmadim! Hecham bunday bo`lmas edi!
- Unda o`g`lingga qo`ng`iroq qil!
- Unga ham qildim. O`ziz mol keladi degan ekansiz! Hozir omborda kelishini kutib turgan ekan!
- Haya...
- Tursangizchi yotavermay, -erini yelkasidan turtdi, - Nega buncha beyg`amsiz-a! Bollar tarbiyasi qiziqtiradimi o`z?
- Qulog` ostida shang`illamay o`l! Qizbolani urolmasam, so`kolmasan. Aslida uni tarbiyasiga sen masul bo`lishing kerak, - Akmalxon Sayidani bir bo`ralatib so`kindida, u yonboshga qarab oldi, - Halizamon kelib qoladi, havotir olma!
Akmalxonni ko`zi ilinib, shirin uyqu og`ushiga olgan ekan. Xotinining allanimalar deb vaysanib, yig`lagan ovozidan uyqusi o`chdi. Boshini ko`tardi.
- Yotavering, uxlayvering... -dedi Sayida yig`lab zardali ohangda.
- Kelmadimi?
- Soat ham o`n ikkidan oshdi hali ham yo`q?!
Akmalxon ham, halovatini yo`qotdi, miyyasini bo`lmag`ur o`y-fikrlar cho`rmab ola boshladi. Buni ustiga xotinini tinmay javranishi, battar asabiga tegardi. Shuni uchun ham segaret chekish boxonasida, hovliga chiqdi. Hovli etagida dumaloq stol qo`yilgan, atrofida to`rtta yig`ma stullar, borib bittasiga o`tirdi. Stolda yarimlab qolgan, kanyk butulkasi turardi. Oqshomda uyga qaytganida, shu yerda o`tirib, asab bosdiga ikki qadaq ko`targan edi. Negadur shu bugun, ichib bo`lgach unutib qoldiribdi. Hozir shiysha idishga, suhlanib qarar ekan, ``Unutganim bekorga emas ekan!`` degan hayol qildi va qadag`ni to`ldirdi. Shu zaylda oradan yarim soatlar vaqt o`tdi. Birdan eshik qo`ng`irog`i chalindi. ``Hayryat!`` -dedi ko`nglini o`rtayotgan o`y hayollari bosilar ekan. Qo`ng`iroq ovozidan keyin, uy ichidan Sayida ham shoshgancha chiqib, zippillagan ko`yi, ko`cha eshigi tomon ketdi...
Akmalxon boshini quyi solgancha segaretini tortar ekan, qiziga aytajak achchiq-achchiq gaplarni tayorlardi...
- Yana senmi surbet! Yana nega kelding?
Sayidani alamli chiyildoq, ovozidan keyin, Akmalxon boshini ko`tardi. Ko`tardiyu, yana o`sha Temurni ko`rdi. Biroq negadur bugun u boshqacha, yuzida iljayish, qo`llari cho`ntagida. Asta o`ynoqi qadam bosar, huddi Samarqand obidalarida ziyorat qilib yurgan sayyohday. Uyining har tomoniga angrayib qarab kelardi...
Tumur Akmalxonga yaqin kelganda lablarini keng yoyib tirjaydi. Qo`llarini cho`ntagidan olmagan xolda, qarshisidagi stulni oyog`i bilan beri tortib. So`ng chuqur ``oh`` tortib sutulga o`tirdi, oyoqlarini chalishtirib, tomdagi tarnovlarga o`ynoqi nazar tashladi...
Hali ham, jig`i biyron bo`laryotgan Sayida Temurga yaqin kelib, qo`llarini bigir qildi.
- Sen yarim tunda uyimizga nega kelding?
Temur masxaraomuz tirjaydi va ko`z qirini Akmalxonga tashlab Sayidaga javob qildi:
- Xonim hamma narsaga yetgan a`qliz, nega ishlamay qoldi? -oppoq tishlarini ko`rsatgancha endi Sayidaga qaradi, - Boy otadan so`rangchi, nazarimda, aftilaridan nega kelganim malum bo`lib turibdi!
Temurning bunchalik surbetlarcha kirib kelishi, endi bu gaplari! Akmalxonning ham, Sayidaning ham gumonlariga tastiq bo`ldi.
- Vooy sho`rim! - Sayida lablari va burnini kaftlari orasi oldi. Ko`ziga yosh to`ldi, - Iymonsiz! Qizimda nima ayib? Insofing bormi seni?
Temur xo-xolab kuldi: - Xonim. Iymon, insof haqida gaprish sizga yarashmas ekan!
- Ho`o`o` haromi, - Akmolxon o`rnidan turib ketdi, ovozi dag`allashib g`azabi oshdi, - Agar Sarvinozni boshidan bir tola yerga tushsa, o`ldiraman. Go`shini itlarga beraman!
- Boyota, o`g`lizni sharofati bilan endi murdadan farqim yo`q! Siz bu dag`dag`ayzi boshqalarga qilasiz. Qizizni bir tola sochiga kelsak! Sochidan sudragan vaqtim ko`pam to`kilgan bo`lishi mumkun! - Tumur yana masxaraomus hiringladi, - Aytishadi-yu, qonga-qon, jonga-joooo!
Tumur gapini ohiriga yetqazishga ulgurmadi. Boshiga qattiq teygan, kanyek butulkasining shiysha parchalari atrofga sochib ketdi. Sayida qo`rqanidan, qotib qolgandi. Akmalxonning qo`lida, yarimta bo`tilka qoldig`i. Temur esa, beyhush yerga yeqildi...
Temur asta xushiga kelar ekan, zah va mog`or hidini tuydi. Qulog`iga er-xotinni o`zora baxsi eshitildi. Sayida tegishli joyga murjat qilish keragligini, yig`lamsirab eridan iltimos qilardi. Akmalxon esa, do`stu-dushmanlari, elu-yur oldida sharmanda bo`lishdan qo`rqib, xotiniga rat javob berar, allanimalar deb so`kinardi.
Temur ko`zlarini ochdi, biton ustida, kattakon dasgohga suyanib o`tiribdi, qo`llari yuqoriga ko`tarilgan, dasgoh temiriga chilvir bilan bog`langan! Shifti past, atrofda keraksiz narsalar ko`pligidan podvol ekanligini bilib olish qiyin emas...
Boshi og`riqdan g`uvvillaydi, yuziga qandaydur suyuqlik oqib tushgan! Labini yalab ko`rdi, qon va kanyak tami!
Qo`llarini bo`shatishga urunib ko`rdi, bo`lmadi mustaxkam bog`langan...
- O`ziga keldi, anaaaa o`ziga keldi!
Sayidani ovozida, qo`rquv va hovotir qorishib ketgan.
Akmalxon ikki bor yaxshilab musht tushurdi.
- Qizimga nima qilding?
Temur qonayotgan labini yalar ekan, tirjaydi.
- Haromi. Gapir gapir! -degancha Akmalxon yana tepkiladi.
Tepkilardan biri Temurni qorniga tegdi, nafas olishi kiyinlashib yo`talib qoldi.
- Bo`ldi aytaman, aytaman...
Akmalxon ham, Sayida ham, Temur nafasini rostlab olguncha bir necha sonya jim turishdi.
Temur yo`tala-yo`tala o`ziga kelgach, qillarin bo`shatishga urunib bir-ikki qimirlatib qo`ydi...
- Itvachcha, gapir? -dedi Akmalxon sabirsizlanib.
Temur bog`liq qo`llariga qarab ishshaydi:
- O`xshashlikni qarang! Men ham qizingni qo`llarini huddi shunday bog`lagan edim. Lekin sendan farqi o`laroq, men uni yechintirib, kiravatga yotqizib bog`laganman...
Sayida ko`ksini ushlancha, beyehtiyor ortga tistarildi, oyoqlari chalishib chayqalar ekan, og`zini katta ochib, judayam achinarli ingroq ovoz chiqarib yig`ladi...
- Haa-haaa huddi shunday, -Temur kuldi, - Oyoqlarini kerib, majburlab ozorlantirgan vaqtimda, u ham huddi shunday ingragan edi...
Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-
Bir ikki kun, Akmalxoni ham, Sayidani ham ko`ngli kirlanib yurdilar. Ammo keyingi kunlari, u notanish yingitning tashrifi yodlari o`chdi. Lekin bugun qizining hayallaganidan, Sayidaning ko`ngliga havotir oralab, allanechuk g`ashlandi...
Telvizir qarshisida o`tirb mudray boshlagan erini turtdi:
- Dadasi turing, negadur Sarvinoziz hayallayabdi?
- Qo`ng`iroq qil?!
- Qildim-qildim, o`chrilgan deyabdi.
Akmalxon og`zini katta ochib esnadi.
- Telifonini quvvati tugagandur?
- Bilmadim! Hecham bunday bo`lmas edi!
- Unda o`g`lingga qo`ng`iroq qil!
- Unga ham qildim. O`ziz mol keladi degan ekansiz! Hozir omborda kelishini kutib turgan ekan!
- Haya...
- Tursangizchi yotavermay, -erini yelkasidan turtdi, - Nega buncha beyg`amsiz-a! Bollar tarbiyasi qiziqtiradimi o`z?
- Qulog` ostida shang`illamay o`l! Qizbolani urolmasam, so`kolmasan. Aslida uni tarbiyasiga sen masul bo`lishing kerak, - Akmalxon Sayidani bir bo`ralatib so`kindida, u yonboshga qarab oldi, - Halizamon kelib qoladi, havotir olma!
Akmalxonni ko`zi ilinib, shirin uyqu og`ushiga olgan ekan. Xotinining allanimalar deb vaysanib, yig`lagan ovozidan uyqusi o`chdi. Boshini ko`tardi.
- Yotavering, uxlayvering... -dedi Sayida yig`lab zardali ohangda.
- Kelmadimi?
- Soat ham o`n ikkidan oshdi hali ham yo`q?!
Akmalxon ham, halovatini yo`qotdi, miyyasini bo`lmag`ur o`y-fikrlar cho`rmab ola boshladi. Buni ustiga xotinini tinmay javranishi, battar asabiga tegardi. Shuni uchun ham segaret chekish boxonasida, hovliga chiqdi. Hovli etagida dumaloq stol qo`yilgan, atrofida to`rtta yig`ma stullar, borib bittasiga o`tirdi. Stolda yarimlab qolgan, kanyk butulkasi turardi. Oqshomda uyga qaytganida, shu yerda o`tirib, asab bosdiga ikki qadaq ko`targan edi. Negadur shu bugun, ichib bo`lgach unutib qoldiribdi. Hozir shiysha idishga, suhlanib qarar ekan, ``Unutganim bekorga emas ekan!`` degan hayol qildi va qadag`ni to`ldirdi. Shu zaylda oradan yarim soatlar vaqt o`tdi. Birdan eshik qo`ng`irog`i chalindi. ``Hayryat!`` -dedi ko`nglini o`rtayotgan o`y hayollari bosilar ekan. Qo`ng`iroq ovozidan keyin, uy ichidan Sayida ham shoshgancha chiqib, zippillagan ko`yi, ko`cha eshigi tomon ketdi...
Akmalxon boshini quyi solgancha segaretini tortar ekan, qiziga aytajak achchiq-achchiq gaplarni tayorlardi...
- Yana senmi surbet! Yana nega kelding?
Sayidani alamli chiyildoq, ovozidan keyin, Akmalxon boshini ko`tardi. Ko`tardiyu, yana o`sha Temurni ko`rdi. Biroq negadur bugun u boshqacha, yuzida iljayish, qo`llari cho`ntagida. Asta o`ynoqi qadam bosar, huddi Samarqand obidalarida ziyorat qilib yurgan sayyohday. Uyining har tomoniga angrayib qarab kelardi...
Tumur Akmalxonga yaqin kelganda lablarini keng yoyib tirjaydi. Qo`llarini cho`ntagidan olmagan xolda, qarshisidagi stulni oyog`i bilan beri tortib. So`ng chuqur ``oh`` tortib sutulga o`tirdi, oyoqlarini chalishtirib, tomdagi tarnovlarga o`ynoqi nazar tashladi...
Hali ham, jig`i biyron bo`laryotgan Sayida Temurga yaqin kelib, qo`llarini bigir qildi.
- Sen yarim tunda uyimizga nega kelding?
Temur masxaraomuz tirjaydi va ko`z qirini Akmalxonga tashlab Sayidaga javob qildi:
- Xonim hamma narsaga yetgan a`qliz, nega ishlamay qoldi? -oppoq tishlarini ko`rsatgancha endi Sayidaga qaradi, - Boy otadan so`rangchi, nazarimda, aftilaridan nega kelganim malum bo`lib turibdi!
Temurning bunchalik surbetlarcha kirib kelishi, endi bu gaplari! Akmalxonning ham, Sayidaning ham gumonlariga tastiq bo`ldi.
- Vooy sho`rim! - Sayida lablari va burnini kaftlari orasi oldi. Ko`ziga yosh to`ldi, - Iymonsiz! Qizimda nima ayib? Insofing bormi seni?
Temur xo-xolab kuldi: - Xonim. Iymon, insof haqida gaprish sizga yarashmas ekan!
- Ho`o`o` haromi, - Akmolxon o`rnidan turib ketdi, ovozi dag`allashib g`azabi oshdi, - Agar Sarvinozni boshidan bir tola yerga tushsa, o`ldiraman. Go`shini itlarga beraman!
- Boyota, o`g`lizni sharofati bilan endi murdadan farqim yo`q! Siz bu dag`dag`ayzi boshqalarga qilasiz. Qizizni bir tola sochiga kelsak! Sochidan sudragan vaqtim ko`pam to`kilgan bo`lishi mumkun! - Tumur yana masxaraomus hiringladi, - Aytishadi-yu, qonga-qon, jonga-joooo!
Tumur gapini ohiriga yetqazishga ulgurmadi. Boshiga qattiq teygan, kanyek butulkasining shiysha parchalari atrofga sochib ketdi. Sayida qo`rqanidan, qotib qolgandi. Akmalxonning qo`lida, yarimta bo`tilka qoldig`i. Temur esa, beyhush yerga yeqildi...
Temur asta xushiga kelar ekan, zah va mog`or hidini tuydi. Qulog`iga er-xotinni o`zora baxsi eshitildi. Sayida tegishli joyga murjat qilish keragligini, yig`lamsirab eridan iltimos qilardi. Akmalxon esa, do`stu-dushmanlari, elu-yur oldida sharmanda bo`lishdan qo`rqib, xotiniga rat javob berar, allanimalar deb so`kinardi.
Temur ko`zlarini ochdi, biton ustida, kattakon dasgohga suyanib o`tiribdi, qo`llari yuqoriga ko`tarilgan, dasgoh temiriga chilvir bilan bog`langan! Shifti past, atrofda keraksiz narsalar ko`pligidan podvol ekanligini bilib olish qiyin emas...
Boshi og`riqdan g`uvvillaydi, yuziga qandaydur suyuqlik oqib tushgan! Labini yalab ko`rdi, qon va kanyak tami!
Qo`llarini bo`shatishga urunib ko`rdi, bo`lmadi mustaxkam bog`langan...
- O`ziga keldi, anaaaa o`ziga keldi!
Sayidani ovozida, qo`rquv va hovotir qorishib ketgan.
Akmalxon ikki bor yaxshilab musht tushurdi.
- Qizimga nima qilding?
Temur qonayotgan labini yalar ekan, tirjaydi.
- Haromi. Gapir gapir! -degancha Akmalxon yana tepkiladi.
Tepkilardan biri Temurni qorniga tegdi, nafas olishi kiyinlashib yo`talib qoldi.
- Bo`ldi aytaman, aytaman...
Akmalxon ham, Sayida ham, Temur nafasini rostlab olguncha bir necha sonya jim turishdi.
Temur yo`tala-yo`tala o`ziga kelgach, qillarin bo`shatishga urunib bir-ikki qimirlatib qo`ydi...
- Itvachcha, gapir? -dedi Akmalxon sabirsizlanib.
Temur bog`liq qo`llariga qarab ishshaydi:
- O`xshashlikni qarang! Men ham qizingni qo`llarini huddi shunday bog`lagan edim. Lekin sendan farqi o`laroq, men uni yechintirib, kiravatga yotqizib bog`laganman...
Sayida ko`ksini ushlancha, beyehtiyor ortga tistarildi, oyoqlari chalishib chayqalar ekan, og`zini katta ochib, judayam achinarli ingroq ovoz chiqarib yig`ladi...
- Haa-haaa huddi shunday, -Temur kuldi, - Oyoqlarini kerib, majburlab ozorlantirgan vaqtimda, u ham huddi shunday ingragan edi...
Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-