Tasodifiy hikoya: BEVA XOTIN BILAN!
Bundan bir yil oldingi voqea Man u paytlar maktabda o'qirdim Bitta qo'wnimiz bor Yowi 39 da.Nomi chi...davomi

Sevgi uchburchagi 2... Yoxud alamli sevgi qissasi...

Добавил:	SardorUmrzakov (06.04.2017 / 22:36)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	8728
Комментарии:	Комментарии закрыты

Endi ikkovimiz ham bir butun bo'lib ketdik, bellaridan asta qo'limni tepaga ko'tarib silab borayotganimda qo'llarim ko'kragiga tegdi, endi bo'rtib chiqib kelayotgan ko'kraklarni birinchi ushlab ko'rayotgandim, Xolida birdan baqirib yubordi.
- Ha tinchlikmi? Nega baqirasan? Kayfni ham beliga tepdi.
- Jinnimisan qo'lingni ol!
- Nega ekan endi?
- Voy manavini. Yoqmay ketsin?
- ...
Xullas birinchi marta kayf qildim. Endi har kuni Xolida soatlab gaplashardik, u bo'lsa nuqul mendan qochardi, yonimda bo'lsa faqat tegajog'lik qilardim. Baribir mendan qochib ketolmasdi, belidan mahkam quchoqvolib qo'ymasdim, bu paytda asbobim ham uyg'onib azob berardi, oxirgi paytlarda judayam ko'p o'pishardik. Ikkimiz chirmovuqday bir-birimizga yopishib ketardik. Ko'kraklari ham endi ancha kattalashib qolgandi meni nazarimda, lekin beldan pastini ushlashga umuman yo'l qo'ymasdi. Nima emish mumkin emas ekan, men shu yog'iga ham rozi edim, bu yoqimli lahzalar har doim bo'lishini hohlardim.
Bu yurishimizdan Nozima ham xabar topibdi, keyingi kunlarda ilmoqli gaplari bilan odamni esdan og'diradi tavba.
- Qodir, Xolida ikkoviz orangizda qanday munosabat bor, biz ham bilsak bo'ladimi deya butun sinfga ovoza qilib yubordi.
Jahlim chiqdi, qo'yib bersa shu yerning o'zida bo'g'ib qo'ysam. O'zimni zo'rg'a qo'lga olib mayinlik bilan.
- Nozima hali ham shu odating qolmabdida-a?
- Qanaqa odat? Bu bilan nima demoqchisan?
- Chaqimchi eding, baribir chaqimchisan, hech qachon odam bo'lmaysan sen qiz, hayf shuncha yil sen bilan do'stligimiz.
Bu orada Xolida ham sinfga kirib keldi.
- Nima bo'lyapti Qodir bu yerda?
- Hech nima bo'lgan yo'q.
- Tinchlikka o'xshamayaptida?
- Unday bo'lsa eshit.
- Manavi dugonam deb yurgan Nozima aslida seni ko'rolmaydi, baxil, birovni baxtini ayniqsa. Ikkimiz haqimizda hammaga joriya qildi bu chaqimchi. Bu so'zlarim Nozimaga og'ir botdimi bilmayman, yuzini qo'llari bilan yopgancha yig'lab sinfdan o'qday otilib chiqib ketdi o'ziyam.
- Qodir bu nima qilganing axir?
- Nima qilibman, men faqat haqiqatni aytdim. Ana shunaqa haqiqat achchiq bo'ladi Xolida, dugonam deb yurganing aslida qo'yningdagi zaharli ilon...
Hamma bu gaplarimdan lol bo'lib qoldi. Xolida yonimga keldida yuzimga tarsaki tushirib sinfdan chiqib ketdi. Haqiqatni aytganimdan benihoya xursand edim, xuddi ichim bo'm-bo'sh bo'lib qoldi, o'zim-o'zimga hayron qoldim qayoqdan shuncha gaplar. Bir ikki oy arazlashib yurdik Xolida bilan. Nozimaniku aytmasa ham bo'ladi salom alik yo'q, imkon qadar uni ko'rmaslikka harakat qilardim. Ko'rib qolsam ham bezrayib, dushmanimni ko'rganday bo'lib o'tib ketardim, keyin eshitimcha bir sinf yuqorida o'qiydigan qo'shni mahalladan Avaz ismli bola bilan yurib ketibdi, maktabni bitirish arafasida yana avvalgiday Xolida bilan apoq-chapoq bo'lib ketdik. Xolida bilan kechalari ham uchrashadigan bo'ldik, uyimizning yonida katta bog' bo'lib, anhor oqib o'tardi. Anhor bo'yida ikkimiz bir-birimizga suyanib ehtirosli onlarga berilib ketardik, yoz kunlari edi o'shanda bog'imizda chayla bor yoziga o'sha yerda yotardim. Qisqasi Xolidani uyidan arang chaqirib oldim, shu paytgacha emchaklarini umuman ko'rmagandim, chaylaga kirdik qalin qilib to'shalgan joyga yotdik, tinimsiz o'pishardik, endi bo'yinlarini ham o'pishga tushdim. Quloqlarini nomigagina tishlab battar ehtirosini qo'zg'atardim.
- Qodir, immm begim!
- Asalim meni!
Qanday qilib uni ko'ylagini yechganimni bilmayman. Bezgaltir, lozimda turardi. Bezgaltirni yechmoqchi bo'luvdim
- Balki to'xtatarmiz Qodir, keyin afsuslanib qolmaylik.
- Nega jonim! Kel endi.
Xolida ham butunlay ehtiroslariga erk berib o'zini menga topshirdi. Ikkimiz ham ehtiroslar ummonida suzardik, ana endi bezgaltirini yechib tashadim eh bu ko'kraklar ozodlikka chiqqandi, piyoladay keladigan emchaklarining no'xatday keladigan uchlarini ushlab qo'lim bilan ohista chimchilab qo'yardim. Xolida butunlay tamom bo'ldi o'ziyam tez-tez nafas olib hansirardi, men bo'lsam endi qo'llarimni to'ldirib turgan ko'kraklarni qattiq eza boshladim.
- Begim!!!
- Asalim!
Emchaklarining uchini ohista tishlab tortib qo'yib, so'ra boshladim. Mazza edi bu onlar hech tugamasa edi. Allaqachon asbob turgan ozodlikka chiqqisi kelardi. Hamma narsaning chegarasi bo'larkan, buni men qo'limni lozimiga olib borganda bildim.
Xolida burga chaqqanday sapchib tushdi.
- Kerakmas! Qodir.
- Nega? Kelaqol asalim!
- Yo'q begim!
- Eh...
Bu safar ham kayf yarim yo'lda qolib ketdi ... Afsus!
- Bas qilmasang uyga ketaman.
- Mayli, mayli asalim!
Yana bir soatlarcha gaplashib yotdik. Xolidani uyiga kuzatib qo'ydim. Keyingi paytlarda Xolida ozib ketdi. Kasali kuchayibdi, oxirgi marta dorisi ham foyda bermagach, kasalxonaga olib ketishdi. Tez yordamda. Shifokorlarning gapini eshitdim bir amallab. Aytishicha endi umid yo'q ekan nari borsa yana olti oy umri qolibdi. Balki undan ham kamdir.
Dunyo ko'zimga shunaqanggi tor va qorong'u bo'lib ketdi, nahotki hamma sig'gan olamga Xolida sig'masa.
Uni o'ylab bir ish qildim...



Davomi bor...



Adminga Rahmat!