Tasodifiy hikoya: Isqirtlar makoni.
Kun buyi erimni kutib rosa ziq buldim. Chunki juda sog`ingan edim. Meni inqillatib sikmaganiga ham a...davomi

joygada, keyin buryo`la mana-bu sumkani tashlab ketaman!
- Sayoq yurmay tezda qaytib kel. Mundoq uyda ham o`tirginda bolam. Ha desa ko`chaga chopormay!
- Ho`p oyi ho`p... -dedimu uydan chiqib ketdim.

Yo`l-yo`lakay to`rtta issiq non olib Oydinni oldiga shoshdim.

Eshik oldida turib, hapqirib turgan yurakni biroz ovutdim va eshik qo`ng`irog`ini bosdim. Yengil qadam tovushi eshitildi.

- Kim u?
Maftunani ovozi.
- Men Yodgor...
Eshik ochildi.
- Assalom a`laykum!
- Va`alaykum... Qalaysilar yaxshi joylashib oldilaringmi! O`zi kecha xabar olmoqchi edim kelolmadim! -dedim sumka va qo`limdagi nonlarni Maftunaga uzatar ekanman.
- Yaxshi rahmat joylashvoldik, - sumkani olarkan hijolat tortib. - Vooy qo`yormaysizmi! -dedi.
Oshxonadan choynak ko`targan Oydin chiqdi. Meni ko`rishi bilan darov yonimga keldi. Jonimga huzur bag`ishlab chiroyli tabassum bilan salomlashdi.
- Oydin bemovrit keldim shekili-a!
- Ayni vohtida keldiz, qani ichkariga choy ichamiz... -dedi taklif qilib.
- Yo`q boshqa safar hozir shunchaki bir ahvol so`rab qo`yay degandim...
Istamaygina ortimga qaytishga shaylandim.
- Hoy ertalabki nasibadan qaytma deyishadi. Qani ichkariga kiring bir piyola choy ichib ketasiz...
Eshikni katta ochib, qo`lini ko`ksiga qo`yib, ichkariga taklif qilib, jilmayib turardi.
Avvalgi taklifida, bu qizlar oldiga kirib olishni o`zim uchun uyat deb bilgan bo`lsam. Endi Oydinning samimiy bu taklifidan keyim rat etishim, ularga bo`lgan hurmatsizlik edi. Asta ichkariga kirdim. Kirganim hamoni dimog`imga yoqimli atir hidi uruldi. Xonalar juda orasta, pardalarni yuvib, dazmollab ilib qo`yishibdi. Deraza oynalari artilgan, jihozlar o`rni biroz o`zgargan. Bu esa xonaga o`zgacha shinamlik baxsh etgandi. Kichik xontaxta ikki yoniga baxmal to`shaklar solingan. Xontaxta ustida dazmol bosilgan, oppoq dasturxon. Bir chetida kichik qo`l sochuq, ikkita piyola va tagiga likopacha qo`yilgan choynak. Bir so`z bilan aytilganda fazy bor edi.
- Yodgor aka marhamat o`tring... -dedi Maftuna ikkita nonni dasturxonga qo`yarkan.
Yigitchasiga chordana qurib o`tirib oldim.
Oydin to`rtta likopchada ozroq-ozroq, pechenni, parvarda, mayiz va oqqand olib chiqib qo`ydi. O`zi esa ro`paramga o`tirdi. Biroz o`tib Maftuna uchta kosada yarim-yarim mastava suzib chiqdi. Bu orada Oydin choyni qaytarib, piyolaga quyib tavoze bilan uzatdi.
Iymanib, tortinib qizlarni hijolatga qo`yishni istamadim...

- O`o`o` oqqandku-ku! -deb qantdan bir donasini piyolamga soldim.
- Oling Yodgor aka!
Oydin kosani oldimga surdi.
Yalpiz hidi dimog`imga uruldi. Ovqat betida qurutilib, maydalab tuyulgan yalpiz barglari suzub yurardi.
- Qoyile yalpizmi-bu?
Yon tomonimda o`tirgan Maftunaga qaradim.
- Ha... Qani boshlang...

Bismilloni aytib ovqatdan bir qoshiq og`zimga soldim. Juda totli.
- Mazali... Kim pishirdi?
Oydinga qaradim.
- Maftuna gali edi!
- Maftunani qo`li shirin ekan, - mamnun jilmayib turgan Maftunga qaradim. - Oydinni galichi? Nima Oydinn galida, osh yeymizmi?
- Jonim bilan damlab beraman... - Oydin jilmayib, ko`ksiga qo`lini qo`ydi. - Siz mehmonga kelib tursayz bo`lgani!

Shunday bir ajoyib muhit edikiki, biz huddi ko`p yillik qadrdonlarday suxbat qurib nonushta qilardik. Ovqatni yeb bo`ldik, Maftuna kosalarni yig`ishtirib oshxonaga olib ketdim.
- Oydin silarni hechkim bezovta qilmadimi?
- Yo... Faqat bir kishi keldi, jahildor amaki... Bilsak sizni dadangiz ekanlar...
- Ha, dadam bo`ladilar... Ho`sh silarga nima dedilar?
- Bizni so`roqqa tutishdi. Keyin ``Yaxshi qizlarim, yashayverilar!`` -deb chiqib ketdilar!
- Boshqa narsa demadilarmi?
- Yo...
- Oydin, yosh qizaloq emassizlar. Ammo ogohlantirib qo`yay bu yerda, qo`shni qo`shnini tanimaydi. Ko`pincha atrofda alkash, kashandalar daydib yuradi. Silarni qo`rqitish niyatim yo`q. Bilib bo`lmaydi, bunday odamlarni qo`lidan, nima kelishini. Har-holda o`zlaringa ehtiyot bo`linganlar ho`pmi. -dedim.
- Ha albatta, -dedi meni to`g`ri tushunib.

Maftuna kelib yana davramizga qo`shildi. U-yoq-bu yoqdan gaplashdik. Har birimiz o`zimiz haqimizda, oz-moz gapirib berdik. So`ng bir, ikkita qiziq voqealar aytib ularni kuldurdim. Shunday qilib kamtarona dasturxon ustida, bo`lgan maroqli suxbatga ham yakun yasash vaqti keldi. Ular yonidan hecham ketgim kelmasdi, ammo vaqtini sarhisob qilib sarflaydigan bu qizlarni qimmatli vaqtini o`g`irlashim insofdan emasdi.

- Oydin, Maftuna ajoyib nonushta uchun tashakkur... Endi qaytaqolay!
- Voy yana biroz o`tirsayz bo`lardi...
- Zarur ishlarim bor edi... -dedim, aslida g`irt bekorchi bo`lsam ham.

- Unday bo`lsa, darturxon xaqqiga duo qiling... -deya
qizlar qo`llarini duoga ochishdi.
Kaftlarimni duoga ochdim.
- Iloho omin... Yaratgan egam, har bir oshiqni o`z sevganiga yetishtirsin, shu jumladan meni ham omin!
Yuzimga fotixa tortdim.
Maftuna nim kosa tagidagi manoni darov tushundi. - Omin! -deb yuziga fotixa tortarkan, dugonasini g`ashiga tegib qiqirlab kulib yubordi.
Oydin duv etib qizardi-yu, uyalganidan ko`zlarini olib qochdi. Past ovozda ``Omin!`` -deb yuziga fotixa qildi. Biroz jilmayib yerga qarab turdida, so`ng nigohlarimdan uyali o`rnidan turib ketdi. Non bo`laklari va likopchalarni ko`tarib oshxona tomon ketdi...

O`rnimdan turdim, Maftuna meni eshik oldigacha kuzatib chiqdi. Atayin ketmay, Maftuna bilan gaplashib turaverdim. Nihoyat Oshxonaga bekinib olgan Oydin, yerga qarab asta eshik oldiga keldi. Maftuna juda fahm-farosatli qiz ekan, Oydin yaqinlashishi bilan, ``Idishlarni yuvib qo`yay!`` -degan baxona bilan bizni yolg`iz qoldirdi...

Boyagina dugonasini oldida, uyaltirib qo`yganimgami! Negadur qarashga botina olmasdim. Aksiga olib qizlarni oldida bulbulday sayraydigan tilim ham qotib qolgandi. Bir necha daqiqa skunat orqali, sassiz gaplashdik. Skunatni buzub, endi og`iz juflagan edim. U ham bir nima demoqchi bo`ldi. Bir birimizni ovozimizdan, to`xtab qoldik.
- Oydin nima demoqchi ediz?
- Avval siz aytaqoling!
- Oydin, sizni sen desam hafa bo`lmaysizmi?
- Yoo, senlayvering... -dedi jilmayib.
- Sen nima demoqchi eding?

Bir lahza gapini topolmay o`ylanib turdi.
- O`sha kuni!
- Qaysi kuni?
- Bekatda... Hamma gaplaringni eshitib turgandim... Siz kelib tanishmoqchi bo`lganizda atayin o`zimni kar-soqovga solib oldim. Keyin o`ylagandursiz, o`sha ishi noto`g`ri deb, men shuchaki...
- Ha o`yladim, juda ko`p... Ammo tushudim, sen to`g`ri qilgansan. Betamiz bollarni gapini eshitgandan kar bo`lgan. Ularga gapirgandan ko`ra, bezabon bo`lgan yaxshi degansan o`shanda topdimmi?
- Ha topdiz!
- Oydin shuni uchun ham seni...
Chap ko`kragimga, kurtkam ustidan barmog`im bilan, yurakcha shaklini chizdim.
Asta zina poyalaridan pastga tusha boshladim. Negadur oyoqlarim, Oydinni yonidan ketgisi kelmasdi. Nigohlarimni undan uzmasdim. U ham kuzatib turardi. Bir amallab, birinchi qavatga tushdim.
- Oydinnnnn... -dedim tepaga qarab baqirib.
Zinalar orasidagi tor tuynukdan, Oydin pastga qaradi.