Tasodifiy hikoya: Tuzoq 7 (kamolov)
Бизларни қўйиб юбораётганга ўхшамайди булар, — деди Oчил пичирлаб. — Менам шундай деб ўйлаяпман. ...davomi

ishdan qaytadi. Uyda ovqat tayorlashim kerak!
- Kenaying, uyda o`tiradi ovqat qilib tursa bo`lmaydimi?
Barno bosh egib, salgina bosh qimirlatdi.
Onamni yuz qiyofalari jiddiy tus oldi.
- Mayli jahli chiqsa, senga kun bermay qo`yadi...
Onam yengil hursunib dasturxon haqqiga duo qildilar.
- Tur Yodgor, Barnoni uyiga olibborib qo`y...
- Hola o`zim yetvolaman...
- Qizim ana mashina hozir Yodgor g`izzillatib uyinga qo`yib keladi. Sen shoshmaginchi! -dedilarda uyga kirib ketdilar, sal o`tib bir paket ko`tarib chiqdilar. - Barno manabuni kenayinga berib qo`ygin!
- Voy hola qo`ying...
Barno hijolat bo`ldi. Ammo onam qo`yarga-qo`ymay qo`liga tutqazdilar.

Bornoni uyiga tashlab kelish uchun ketyabman. U yonimdagi o`rindiqda qizarib o`tibdi. Uyalganidan gapirmaydi ham, men ham indamay kemayin deya asta gapirdim.
- Qalaysan tatillarni yaxshi o`tqazib oldingmi?
- Ha rahmat... -dedi.
- Buyog`iga nima qilasan? O`qimoqchimisan?
- Yoo...
- Nega?
- Hunar o`rgansam deyman!

Rul boshqarib ketarkanman, ko`z tashlab qo`yayotganini sezdim. U ham mendan umidvor. Qanday qilib Oydin haqida gapirib, ``Mendan umid qilma!`` deb aytish haqida o`ylayman.

Uyiga yetishimizga o`n, yigirma metrlar qolganda mashinani to`xtatdim.
- Barno!
- Ho`!
Uni qarashlari shu qadar xokisor, masumki, unga qattiq gapirishga yurak betlamaydi. Uni qalbi huddi nafis billur haykalchaga o`xshaydi. Ammo u tokcha burchagida omon turgan haykalcha. Sal qattiq yo`talgudek bo`lsan, yerga tushadiyu chil-chil bo`ladi. Ammo ikkinchi tomonda, Oydinginam. Huddi oy kabi meni qalbimni yoritadi. Bordi-yu, u hafa bo`lsa bulut ortiga berkinib oladi. Oydinsiz yuragimni zulmat qoplaydi. Yonida esa Barno necha yellardan buyun qachondir meniki bo`lishiga ishonib yaxshagan...
Yumshoqroq, qalbiga ozor bermaydigan so`z topolmay Barnoga uzoq termulib qoldim. Bu termulishimni u o`zgacha tushundi chog`i, jilmayib ko`zlarini olib qoldi.

- Yoqtirganing bormi?
Skunat uzoq cho`zilganigami, shu gapni aytib yubordim.
Barno birdan sergak tortdida.
- Hayer... Yaxshi yetib oling! -dedi mayin ovozda. Mashinadan tushdiyu yengil qadamlar bilan, tez-tez yurib uyi tomonga shoshildi. Eshigidan kirib ketar chog`da, ortiga qarab siniqqina jilmayib qo`ydi. Afsuski biroz shoshib qoldim, o`ylamay keraksiz so`zlarni ishlatib yubordim. Barnoni hurkovuch ohuday qochib ketishini nazarga olmabman. Uyga qaytmoqchi edim, qarasam Barno olib ketishi kerak bo`lgan paket orqa o`rindiqda qolib ketibdi. Qaytarib olib ketguday bo`lsam onam hafa bo`ladilar, no iloj berib qo`yish uchun mashinadan tushdim.

Ularni darvozasi yoniga keldim, ichkaridan ayol kishining be andishalik bilan aytayotgan so`zlari eshitilardi. Yuragim betlamasa ham eshik qoqdim.

- Azim akaooo!
- Ha-a... Kim-m!

Eshikni ochib asta ichkariga kirdim. Biroz narida tunt qiyofadagi ayol qarab turardi. Salomlashdim. Ayol sohta tabassum bilan, qo`limdagi paketga tez-tez nazar tashlarkan, ismimni aytib ichkariga taklif qildi.
Barnoni kelnoyisi, nigohlari sovuq yoqimsiz ayol. Unga qaraganim hamoni, ilmiy ommabop filmda ko`rsatishgan, zaharli ilon yodimga tushdi.

- Oyim mana-buni berib yuborgan edilar!
Yaqinlashib kelgan ayolga paketni uzatdim.
- Vooy qo`yishormaydilarmi! Doyim shunday tortiqlar bilan meni hijolat qilib qo`yadilar! -dedi ikkitagina yaltiroq tirishini ko`rsatib tirjayib.
Bu orada, yo`paradagi kichikroq xonadan Barno shoshgancha yo`l-yo`lakay boshiga rumolini o`rab chiqardi. Bir zumda kiyimlarini alishtirib ustiga sipogina ko`ylak, lozim kiyib olibdi.

- Barnoxon choy qo`yvoring, kuyovbola kelib qolishdi! -dedi o`t olib ketolmayotgan eski zaporojday ``hir-hir`` qilib kularkan.
Yuzsiz ayol hozirgina og`zidan adi kirib badi chiqayotgandi. Meni oldimda esa Barnoxonlab qoldi.
Barno shoshganidan eshitilar eshitilmas ``ho`p`` dediyu oshxonadan olib chiqqan choynakka jumrakdan suv to`ldirib kirib ketdi.

- Ovara bo`lishmasin, opa men qaytaman!
- Darrov ketasizmi? O`tirsayz bo`lardi?
- Boshqa safar. Tez qaygin deyishgandi!
Tezroq bu ayol yonidan uzoqlashish uchun mashinam tomon odimladim.
- Oyizlarga salom aytib qo`ying!
- Ho`p! -dedim-u, juftakni rosladim...

Kechki ovqat vaqtida. Osh laganga suzub kelinganidan to tugagunga qadar, onam bilan dadam Barnoni maqtashdam, duo qilishdan charchamadilar. Bu holat esa o`zi kuyib yotgan yuzagimni, timtalardi. Yechimini izlardim, bu muammomni kim bilan hal qilish haqida o`ylardim. Dadam bilan erkakchasiga gaplashib olay desam, dadamni jahilari anchayin tezroq. Mavzu Barno haqida ketganda yakun qanday bo`lishi so`roq. Onam ham Barno masalasida dadamdan qolishmaydilar. Ammo ayol kishi baribir yumshoqroq, har holda doyim so`zlarimni inobatga olib kelganlar.
Qulay fursat dadam hufton nomozini o`qishga ketganlaridan keyin bo`ldi. Ayni shu damda onam ham Barno haqida gapirayotgan edilar.

- Oyi...
- Ha, o`g`lim!
- Hadeb Barno haqida gapiryabsiz! Bilaman Barno yaxshi qiz, uni judayam yaxshi ko`rasiz... Lekin oyi Barno menga yoqmaydi...
- Undan dema o`g`lim. Barnodaqa qizni boshqa yerdan topolmaysan!
- Topgan bo`lsamchi?
- Yo`q aslo o`ylama ham... Barno sen uchun atalgan qiz. Shunday qizni rat etib bo`ladimi? Ahir taqdirlaringiz bolalik paytlarizdanoq birlashtirilgan!
- Oyi meni ko`nglimchi?
- Barnoni ko`nglichi?
- Barnoday qizlarni haridori qalashib yotibdi. Ishonchim komil, u baxtini topib ketadi...
- Shuncha kutib-kutib bir qadam qolganda!.. Qo`y o`g`lim bekorchi gaplar bilan yuragimni siqma?

U desam, bu dedilar, bu desam u dedilar. Bitta gapni ushlab olganlar, ``Bolaliginda uni o`zingniki qilgansan, unashtirilgansiz!``

O`sha vaqtlarda yosh o`yinqaroq bolala edim. Barno yetti yo sakkiz yoshli qizaloq edi. Onam tez tez uyga olib kelardilar. Singillarim bilan o`ynab yurardi, uy yumushlariga qarashardi...

Bir kuni singillarim qatori onamga uy yumushlarida qarashib, xovlilarni supurayotgan edi. Shu topda 3, 4 qo`shni ayol chiqib qolishdi. Barnoni ko`rib, og`izlaridan bol tomib maqdashdi.

- Opa Yodgorjonga qiz tayyor ekanda? -deb kulishishdi.
- Ha tayyor!
- Juda o`g`lizga munosib ekanda?
- Nimasini aytasiz!
- Yodgor ishqilib qulog`ini tishlab qo`yganmisan? -deyishdi kulishib.
- Hali tishlagancha yo`q holajonlar! -deyishdi onam...

Yoshlikmi! Sho`qlikmi! Hullas onamga va qo`shni ayollarga o`zim ko`rsatib qo`yishni istadim chog`i. Barnoni yoniga borib, ``Qulog`inga aytadigan gapim bor!`` degan boxona bilan uni qulog`ini tishlab oldim.
Barno esa yig`lab yubordi.

- Vooy opa... Anovi Yodgoriz qizginani qulog`ini tishlab oldi! -dedi qo`shni ayollardan biri.

- Ha bolasi tushmagur!
Onam javragancha Barnoni yoniga yugurib keldilar. Uni ovutib yuz-ko`zlaridan o`pdilar.
- Qo`y yig`laman, o`zim seni kilin qilaman! -deya yupatib boshini silagandilar...


Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-