Tasodifiy hikoya: Latifalar ;)
Она қизини уришяпди: - Мен свнга кечаси кўчада юришга руҳсат бермайман. Биласанми, сен энди 17 га ки...davomi
Она қизини уришяпди: - Мен свнга кечаси кўчада юришга руҳсат бермайман. Биласанми, сен энди 17 га ки...davomi
ЖАЗО 2!!!
Добавил: | SardorUmrzakov (02.05.2017 / 18:25) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 7937 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Одамларнинг айтишича бор. Акбар билан олди бердинг бўлса, ажрини қиёматда кут! Ана, уч қадам нарида турибдию, мияси уч ой, уч йил балки янаям узоқроқ вақтга етарли қинғирликларни режалаштираётгани аниқ. Палағда миясини тозалаб ташлашнинг иложи бормикин?
.... Аввал бу уйлар пастқам, деворлар нураб ётарди. Эгилиб хатламасанг пешонангни ғурра қилгувчи эшик ҳам ярим табақали, йиллаб бўёқ кўрмай занглаб ётарди. Қишлоқ подасига қўшилувчи биттагина тиррақи бузоқ ва тўрттагина кал товуғи бор Акбарнинг бисоти харобу, қалби бой эди. Элга аралашиб, хашарларда дуо оларди. Ҳозир қаёқда? Майли ўзига инсоф берсин!
Раҳимжон ака шуларни ўйлаб, қадамини тезлатди, узоқ йўлга оталанишган, Андижонгача анча бор. Ишқилиб, дўхтирлар умидини сўндиришмасинда.
Ҳаёлан энди борар манзил томон яқинроқ йўлни чамалай бошлади. Аммо, ташқарига чиқишга улгурмади. Дарвоза очиб кирган иккита барзанги унинг йўлини тўсди.
- Мирзаев Абдураҳим Холиқович?
- Ха!
- Биз билан боришингизга тўғри келади .Сиз товламачилик йўли билан пул ундиришда гумонланланяпсиз.....
У қолганини эшитмади. Ха, кўнгли ниманидир сезаётганди. Бу ифлос, чўнтагида турган пулни шунчаки бериб юбормаслигини яхши биларди, лекин бу даражага боради деб ҳаёлига келмабди.
У бу хонадонга нимага келгани тушунтарар экан , хозир узр сўраб қўйиб юборишларига милт этган ишончи бор эди. Аммо ундай бўлмади. Кутилмаганда қўллари қайрилган Раҳимжон ака уларнинг чангалидан чиқмоқ бефойда эканини билиб, фақат Аллохдангина нажот кутиб хўрсинди. Бири новча,иккинчиси ўрта бўй, кимсаларнинг чўнтакларидан чиққан гувоҳнома ҳаммасига ойдинлик киритганди.
Кейин оддий расмиятчилик дегандай, инсон шаънига , ташқарида бўзлаб қолган бемор дардига тупуриб, ўз вазифаларини давом этишди. Қаттиқ гапиришмадию, юмшоққина муомала билан Раҳимжон акага қўлидаги пулларни хонтахта устига қўйишни буюриб, ёзув- чизувга киришиб кетишганди.
Раҳимжон ака кўксида пайдо бўлган оғриқдан қалқиб, ўзини оқлашга уринар экан, бит кўзларини олиб қочаётган Акбарга нафрат билан тикилди.
Дарвоза ичкаридан танбаланиб, гувоҳлар чақиртирилган, кириб келган таниш чеҳралар ҳам нима бўлаётганига тушунмай бир Раҳимжон акага, бир Акбарга қараб талмовсираб туришарди. Хонтахтадаги дастурхон йиғиштирилиб, бояги пуллар ёйилгач, уларни эринмай бир қатор териб чиққан ўғли тенги йигит, уларни серия рақамларини ёзиб, гувоҳларга имзо чектирди. Буларнинг барчаси худди кинолардаги каби суратга муҳирланаётгани “гумондор” нинг бадтар асабига тегар Раҳимжон ака олдиндан , пухта режалаштирилган қопқонга тушганини англаб , тоғдек гавдаси шабодада тўкилар даражада титраб турарди. У ховлининг бир четидаги хужрадан чиққан, Акбарни вояга етказган чол-кампирга умидвор тикилди. Аммо улар ҳам кўзларини олиб қочиб, бир чеккада мўлтираб туришарди.
Раҳимжон аканинг томирларидаги қон қотиб, қулоқларини чиппа ёпгандай ўзига берилаётган саволларни эшитмас, бошига тушган бу кўргулик сабабчиси бўлган “тобуткаши” нинг нигоҳини тутиш билан овора эди. Йўқ, Акбар у томонга қарамади. Унинг кўзлари хонтахта устидаги ёйилган пулларда, қилган ишидан асло пушаймон бўлмай, ўзига берилаётган саволларга дона-дона жавоб берарди....
... Бу жавоблар кейин суд залида ҳам такрор –такрор янгради. Саидхоннинг “Амаким айбдор эмас, пулни олишни мен илтимос қилган эдим” деган ” иқрори инобатга олинган, айбланувчи курсисига жияни ўтиргач озод қилинди. Аммо Раҳимжон ак осонликча қутулмай, шу машмашалар туфайли қанд касалини ортиришга улгурди.
Акбар энди унинг жияни- собиқ хисобчисини бир ёқлик қилиш мақсадида эди. Ўзидан кўрсин, нега кўрнамаклик қилиб солиқ инспекцияси номидан қўрқитади?! Бир неча марта таҳдид ҳам қилдия.
У суд раисига дийдиё қилар экан, сал қолса йиғлаб юборай деди. Ахийри махсус ташкилотга шикоят қилишдан бошқа чораси қолмаганини ҳам қистириб, суд залида бир бурда бўлиб ўтирган айбланувчининг ота-онасини юпатиб қўйишни ҳам унутмади. Аммо қанча сайрамасин, у жабрланувчидан кўра, ўзини оқлашга уринаётган айбдорга ўхшар, хали йигирма бешга ҳам кирмаган боланинг соддалигидан фойдаланиб қолгани кундай равшан эди.
-...Шунақа ўртоқ судья. Мен айбланувчини ноқонуний ҳаракатлари ва менга нисбатан қилган таҳдидлари учун жазолашингизни сўрайман. Уни кечиришим ҳам мумкин эди, бироқ у бошқа фермерларни ҳам шу тарзда қийнаб қўймаслигига кафолат борми? Биз кечани кеча, кундузни кундуз демай меҳнат қилиб, халқимиз дастурхонини тўкин бўлиши учун елиб югурсагу, булар товламачилик қилаверса. Уйимга бир неча маротаба бостириб келгани майли, вой кўча-кўйда ҳам юра олмай қолдимку.
.... Аввал бу уйлар пастқам, деворлар нураб ётарди. Эгилиб хатламасанг пешонангни ғурра қилгувчи эшик ҳам ярим табақали, йиллаб бўёқ кўрмай занглаб ётарди. Қишлоқ подасига қўшилувчи биттагина тиррақи бузоқ ва тўрттагина кал товуғи бор Акбарнинг бисоти харобу, қалби бой эди. Элга аралашиб, хашарларда дуо оларди. Ҳозир қаёқда? Майли ўзига инсоф берсин!
Раҳимжон ака шуларни ўйлаб, қадамини тезлатди, узоқ йўлга оталанишган, Андижонгача анча бор. Ишқилиб, дўхтирлар умидини сўндиришмасинда.
Ҳаёлан энди борар манзил томон яқинроқ йўлни чамалай бошлади. Аммо, ташқарига чиқишга улгурмади. Дарвоза очиб кирган иккита барзанги унинг йўлини тўсди.
- Мирзаев Абдураҳим Холиқович?
- Ха!
- Биз билан боришингизга тўғри келади .Сиз товламачилик йўли билан пул ундиришда гумонланланяпсиз.....
У қолганини эшитмади. Ха, кўнгли ниманидир сезаётганди. Бу ифлос, чўнтагида турган пулни шунчаки бериб юбормаслигини яхши биларди, лекин бу даражага боради деб ҳаёлига келмабди.
У бу хонадонга нимага келгани тушунтарар экан , хозир узр сўраб қўйиб юборишларига милт этган ишончи бор эди. Аммо ундай бўлмади. Кутилмаганда қўллари қайрилган Раҳимжон ака уларнинг чангалидан чиқмоқ бефойда эканини билиб, фақат Аллохдангина нажот кутиб хўрсинди. Бири новча,иккинчиси ўрта бўй, кимсаларнинг чўнтакларидан чиққан гувоҳнома ҳаммасига ойдинлик киритганди.
Кейин оддий расмиятчилик дегандай, инсон шаънига , ташқарида бўзлаб қолган бемор дардига тупуриб, ўз вазифаларини давом этишди. Қаттиқ гапиришмадию, юмшоққина муомала билан Раҳимжон акага қўлидаги пулларни хонтахта устига қўйишни буюриб, ёзув- чизувга киришиб кетишганди.
Раҳимжон ака кўксида пайдо бўлган оғриқдан қалқиб, ўзини оқлашга уринар экан, бит кўзларини олиб қочаётган Акбарга нафрат билан тикилди.
Дарвоза ичкаридан танбаланиб, гувоҳлар чақиртирилган, кириб келган таниш чеҳралар ҳам нима бўлаётганига тушунмай бир Раҳимжон акага, бир Акбарга қараб талмовсираб туришарди. Хонтахтадаги дастурхон йиғиштирилиб, бояги пуллар ёйилгач, уларни эринмай бир қатор териб чиққан ўғли тенги йигит, уларни серия рақамларини ёзиб, гувоҳларга имзо чектирди. Буларнинг барчаси худди кинолардаги каби суратга муҳирланаётгани “гумондор” нинг бадтар асабига тегар Раҳимжон ака олдиндан , пухта режалаштирилган қопқонга тушганини англаб , тоғдек гавдаси шабодада тўкилар даражада титраб турарди. У ховлининг бир четидаги хужрадан чиққан, Акбарни вояга етказган чол-кампирга умидвор тикилди. Аммо улар ҳам кўзларини олиб қочиб, бир чеккада мўлтираб туришарди.
Раҳимжон аканинг томирларидаги қон қотиб, қулоқларини чиппа ёпгандай ўзига берилаётган саволларни эшитмас, бошига тушган бу кўргулик сабабчиси бўлган “тобуткаши” нинг нигоҳини тутиш билан овора эди. Йўқ, Акбар у томонга қарамади. Унинг кўзлари хонтахта устидаги ёйилган пулларда, қилган ишидан асло пушаймон бўлмай, ўзига берилаётган саволларга дона-дона жавоб берарди....
... Бу жавоблар кейин суд залида ҳам такрор –такрор янгради. Саидхоннинг “Амаким айбдор эмас, пулни олишни мен илтимос қилган эдим” деган ” иқрори инобатга олинган, айбланувчи курсисига жияни ўтиргач озод қилинди. Аммо Раҳимжон ак осонликча қутулмай, шу машмашалар туфайли қанд касалини ортиришга улгурди.
Акбар энди унинг жияни- собиқ хисобчисини бир ёқлик қилиш мақсадида эди. Ўзидан кўрсин, нега кўрнамаклик қилиб солиқ инспекцияси номидан қўрқитади?! Бир неча марта таҳдид ҳам қилдия.
У суд раисига дийдиё қилар экан, сал қолса йиғлаб юборай деди. Ахийри махсус ташкилотга шикоят қилишдан бошқа чораси қолмаганини ҳам қистириб, суд залида бир бурда бўлиб ўтирган айбланувчининг ота-онасини юпатиб қўйишни ҳам унутмади. Аммо қанча сайрамасин, у жабрланувчидан кўра, ўзини оқлашга уринаётган айбдорга ўхшар, хали йигирма бешга ҳам кирмаган боланинг соддалигидан фойдаланиб қолгани кундай равшан эди.
-...Шунақа ўртоқ судья. Мен айбланувчини ноқонуний ҳаракатлари ва менга нисбатан қилган таҳдидлари учун жазолашингизни сўрайман. Уни кечиришим ҳам мумкин эди, бироқ у бошқа фермерларни ҳам шу тарзда қийнаб қўймаслигига кафолат борми? Биз кечани кеча, кундузни кундуз демай меҳнат қилиб, халқимиз дастурхонини тўкин бўлиши учун елиб югурсагу, булар товламачилик қилаверса. Уйимга бир неча маротаба бостириб келгани майли, вой кўча-кўйда ҳам юра олмай қолдимку.