Tasodifiy hikoya: Котиба ва Раис
Раис ёш келинчакни кабулхонага ишга олди. Келинчак 22 ёшда, буй-басти келишган, кухликкина булиб исм...davomi

kelaverdim, - deb gapimni tugatdim men.
- unng sumkasini qayerda ?- so'radi Retnik.
- Bilmadim. Qotil o'zi bilan olib ketgan bolishi ham mumkin .
Retnik o'ylanib , iyagini qashidi, og'zidan sigarani chiqardi, menga bir oz qarab turdi-yu, so'ngra uni yana og'ziga soldi.
- Sumkada nima bor edi? Sen uni nima uchun o'ldirding?
Men Retnikdan boshqa gapni kumasdim ham . polisiyani chaqirar ekanman, birinchi gumondor odam o'zim bo'lishimga allaqachon ishongan edim.
- Agar bordi-yu, bu xitoylik qizda Ko'hinur olmosi bo'lganida ham men uni bu yerda o'ldirmasdim, - tishimni tishimga qo'yib javob berdim men. - Mantiqan qaraganda, u qayerda yashasada, o'sha yerda o'ldirishdi, izidan borib.
- Unday bo'lsa , bu yerda nima qilgan , umuman , qanday kelib qoldi?
-0 O'ylashimcha, bu ayolning menda ishi bo'lgan . O'zini Jon Xardvik deb atagan yigit bizning uchrashishimizni istamagan. nima uchunligini bilmayman, men faqat faraz qilyapman, xolos . Xardvik meni bo'sh uyni qo'riqlashdga yuborgan-u, shundan foydalanib, men yo'qligimda bu yerda ayolni qabul qilmoqchi bo'lgan. U ayolni shu yerda kutgan: idora eshiklaridagi qulflar oddiy , ularni ochish qiyin emas. Shubhasiz, ayol kiganida yigit mening stolimda o'tirgan. ayol kirganida yigit mening stolimda o'tirgan. Ayol uni mening o'rnimda ko'rgan va o'zining boshidan kechirganlarini bemalol gapirib bergan, shunda yigit unga to'satdan o'q uzgan. Ayol, hatto sarosimaga tushishga ham ulgurmay qolgfan.
Rethik Palskiga qaradi:
- Bu izquvarga indamasak, bizning hamma ishimizni tortib olmoqchi.
Palski indamadi va gilamga tupurdi. Gap-so'zlar ochiqdan- ochiq unga aloqador emas edi go'yo : u proffesional tinglovchi rolini bajarayotganday edi. Retnik esa o'y sura boshladi, aftidan, fikrlash jarayoni uning g'am- alamiga sabab bo'ldi.
Nihoyat, u shunday dedi:
- Ko'ryapmanki, donishmand sening taxminlaringda nimadir sira mos kelmayapdi! Xardvik aeroportda turib, telefonda gaplashgan, aeroport esa bu yerdan ikki mil uzoqda . Agar sen aldamayotrgan bo'lsang, bu yerdan soat oltidan keyin ketgansan, u esa transport harakati juda tig'iz bo'lgani uchun soat yetti yarimgacha bu yerga kelolmasdi. Har qanday kishi, hatto sariq tanli odam ham shuni yaxshi bilishi kerakki, bu endi ish vaqtienas. Ayol avval idoraga qo'ng'iroq qilib ko'rar edi, shundan shunga tusmollab kelmasdi.
- Siz qayerdan bilasiz, balki u qo'ng'iroq qilgandir? Shak- shubha yo'qki, ayol qo'ng'iroq qilganida Xardvik javob bergan va uning kelishini tayinlangan.

Retnikning yuziga qarayman-u, uning men aytgan farazlar haqida bosh qotirayotganiga amin bo'laman. Eshikda zambil ko'targan ikki sanitar va vrach ko'rindi. Ularni ko'rib serjant Palski norozi bo'lgannimo eshikdan chetlandi va conaga kirib keldi. Retnik esa bo'yinbog'idagi marvarid qadalgan to'g'nag'ichni tuzatdi.
- Uni iziga tushish qiyin bo'lmaydi, - dedi u go'yo o'zi-o'zi bilan gaplashganday. - Xitoylik ayol juda chiroyli, bashang kiyingan , bundaylar beixtiyor diqqatini o'ziga tortishi- turgan gap. Xo'sh, shunday qilib, Xardvik sen bilan uchrashiga va'da qildi?
- Ertadan keyin, juma kuni.
- Uni keladi, deb o'ylaysizmi ?
- Shak-shubhasiz
U esnab soatiga qaradi:
- Quloq sol, sen juda g'arib ko'rinayapsan! Balki bir chashka qahva ichganing yashidir ? Shu atrofda, albatta. Boshqalarga esa bu haqda vaysab yurmaganing ma'qul! Men sen bilan yarim soatrdan keyin gaplashib olaman.
O'z- o'zidan ma'lumki, Retnikning g'amxo'rligi meni aslo aldamayapdi: u guvohni ma'lum vaqt haydab yuborishni hohlayapdi.
- Qahvani -u icharman, - dedim men, - balki uyga borib dush qabul qilib, kiyinib kelarman?
- Nima qilsang, ixtiyoring,- javob berdi Retnik. - Men senga, shu yaqin atrofda qahva ichgin, deb aytdim!
Men lift orqali pastga tushdim. Garchi yigirtakam sakkiz bo'lsa-da, podezd oldida bir guruh odam to'plangan, ular to'rt polisiyachi va sanitar mashinasidan qiziqib , bu yerdan ko'z uzmas edilar. Barga kiraverishda orqamdan og'ir qadam tovushlarini eshitdim va endi menga shunisi ayon ediki, qahvani polisiyachining kuchli nazorati ostida ichimizga to'g'ri keladi. Men barga kirib, kursiga joylashib oldim. Sperrou ko'zini zo'rg'a derazadan uzib, ko'chadagi voqealarni kuzatishdan tiyildi va nimanidir so'ramoqchiday menga tikildi.
- Sizga nima tayyorlab beray, janob Rayan?
- Qahva, achchiqroq va issiqroq bo'lsin, keyin qo'ymoq bilan dudlangan cho'chqa go'shti keltirsangiz.
Meni izimdan kuzatib kelgan polisiyachi barga kirmadi, eshik ortida turdi. Chiday olmasdan tipirchilab qolgan Sperrou menga qahva quyib berdi va quymoq tayyorlashga kirishdi.
- Janob Rayan , biror kishi o'ldimi? - deb so'radi u tuxumini sindirib, qizib turgan tovaga solar ekan.
- sen kecha barni soat nechada yopgan eding? - deya murojaat qildim men savolga savol bilan eshik yonida turganlarga ko'z qirimni tashlab.
- Soat o'nda, - javob berdi Sperrou, - u yerda nimalar bo'lyapdi?
- Xitoylik ayol o'ldirilgan, - men qhvani ichdim. - Uni yarim soat oldin idoramdan topdim.
Sperrou toqatsizlikdan tipirchilab qoldi:
- Rostmi shu?
- Rost ham gapmi ? - dedim qahvani simirar ekanman.

- Yana bir chashka bergin!
-Xitoylik ayol deysizmi?
- Ha, menga boshqa savol berma! Sen qanchalik bilsang, men ham bu voqeani shuncha bilaman! Men ketgandan keyin xitoylik ayolga ko'zing tushmadimi?
Yo'q, - bosh chayqadi u va menga yana qahva qo'ydi. - Agar u soat o'ngacha o'tgan bo'lsa, men uni payqagan bo'lardim, chunki kecha ishim kam edi.
Azoyi badanimni asta- sekin sovuq ter bosib kela boshladi. Mening soat sakkizga qadar aybimni yengillashtiradigan asos bor edi, chunki mashinam yonidan it yetaklagan qiz o'tgan. hisob-kitobimga ko'ra, aynan ana shu vaqtda xitoylik ayol idoraga kirgan. Kechaning qolgan qismi uchun mening so'zlarimga ishonsa bo'ladi, bu paytda men Mayersning bo'm- bo'sh uyi atrofida tentiragan edim.
- Men ketgandan keyin birorta begona kishini payqadingmi?
- Menimcha, yo'q. izquvar , odati bo'yicha, eshikni soat o'nda berkitdi, - Sperrou oldimga quymoq qo'ydi. - Uni kim o'ldirgan?
- Bilmayamn...
Mening ishtaham bo'g'ilgan edi. Ishim pachava bo'layotgandi. men Retnikni sal-pal bilaman: bu yigit salla desa, kallani oladiganlar toifasidan. Bu tirranchani ishontira oladigan temir asoslar kerak, aks holda la'nati Retnik meni hol-jonimga qo'ymaydi.
- Sen unga bir qarab qo'ya olmaysanmi?
- Balki ko'rarman. Men hamma vaqt derazaga qarab o'tirganim yo'q!
Ikki erkak kirib, nonushta buyurishdi. Ular Sperroudan nima hodisa ro'y berganini so'rashdi. Barmen men tomonga ko'z qirini tashlab, hech nimani bilmasligini aytdi.kelganlardan biri - baqaloq, kurtka kiygan Marlon Bpando edi:
- Kimnidir urib ketishibdimi, "tez yordam" turibdi?
Men likopchani kavladim va uni chetga surib qo'ydim: tomog'imdan mutlaqo o'tmadi. Qahvani oxirigacha ichib, kursidan turdim. Sperrou ranjigan qiyofada menga qaradi:
-Quymoq yoqmadi-ya sizga, janob Rayan?
- Yo'q men kuchimni hisobga olmagan ekanman! Yozib qo'y.
Men ko'chaga chiqdim va ortimdan kuzatib yurgan