Tasodifiy hikoya: Tuzoq 2 (kamolov)
— Русларнинг ароғи ана шундай ўткир бўлади. Ҳечқиси йўқ, ҳали ўрганиб кетасан, — деди Семён Рустамни...davomi

iborat. Kerakli kiyim - kechakdan tashqari unchalik katta bo'lmagan Budda haykalchasi hamda chekish tayoqchasi bor edi.
- Jefferson bilan ham gaplashdingizmi?
U aftini burishtirdi.

- Ha gaplashdim.. qaynog'amning Jefferson bilan unchalik sozi yo'q, suhbat chog'ida millioner o'zini tutolmagan. Baribir nufuzli oiladan uylanish yomon, albatta.
-Ammo bunday nikoh o'zining afzalliklariga ham ega-da, - dedim uni bir oz tinchitish ma'nosida.
retnik bo'yinbog'idan to'g'nag'ichni o'ynab, o'ychan holda burnini qashib qo'ydi.
-Ba'zi hollarda , shunday... Har ehtimolga qarshi, bu qari ahmoq aytganki, men kelining qotilini topishim kerak, aks holda juda katta tashvishga qolar ekanman. U aytganini qiladi. Jefferson shaharda salmog'i katta shaxs hisoblanadi.
-U yodamini tavsiya qilmadimi?
- Yo'q,albatta.
- Siz xat- xabarlarni zudlik bilan yetkazuvchi agentlik xabarchisi bilan gaplashdingizmi? U qotilni ko'rgan bo'lishi kerak.
- Gaplashdim, hech nimadan xabari yo'q. Pul solingan konvert idoraga ertalab soat to'tda berilgan ekan. Mijoz tayinlagan. Afsuski, kichik xodimlardan, ya'ni klerklardan birortasi ham unga e'tibor bermagan ekan.
-Siz Geron korporasiyasidan so'rab bildingizmi, u yerda Xardvik ishlarmikan yoki yo'qmi?
-So'radim. Bunday familiyadagi kishi u yerda mutlaqo yo'q.
Retnik esnadi, o'rnidan turib ketdi.
-Men uyga borib bir oz uxlamoqchiman. Ehtimol, dam olgan kallaga ertaga biron yangi fikr kelib qolar. Bugunga esa yetar.
Men ham o'rnimdan turdim.
-Xitoylik juvon mening to'pponchamdan otib o'ldirilganmi?
-Ha. Ammo qotil sening to'pponchangda ham, mashinangda ham birorta iz qoldirmagan. Bu nusxa o'ta ehtiyotkor, ammo qachonlardir baribir albatta qo'lga tushadi...Jinoyatchilar hamisha xato qilishadi.
-Umid qilamiz...

Retnik uyqusiragan ko'zlari bilan menga qarab qoldi.
-Men seni qo'limdan kelgancha avayladim, endi sen ham menga yordam ber! Agar kallangga biror fikr kelib qolguday bo'lsa, menga albatta xabar qilgin - bu juda han zarur.
Men uni unutmasligimni aytdim. Keyin mashinamga o'tirib, uyga uxlagani jo'nab ketdim.
Ertasi kuni o'z idoramga soat to'qqizda keldim. Eshik yonida meni ikki reportyor kutib turardi. Ular mendan kecha intervyu olmoqchi bo'lgan ekan- u, ammo hech qayerdan toisholmabdi. Reportyorlar qotillik to'g'risidagi barcha tafsilotlarni to'liq bilmoqchi, shuningdek, mening kechagi kunni qayerda o'tkazganimdan ham xabardor bo'lmoqchi ekan. Men ularni xonamga boshlab kirdim hamda qotillik to'g'risida juda kam , hatto ulardan ham oz bilishimni bayon qildim.
- Men bu xitoylik juvonning nima uchun idoramga , qolaversa shunday kech paytda kelganiga hech aqlim bovar qilmayapti.
Repotyorlar yana savollar bilan "o'qqa" tutishdi, ammo bari natijasiz edi, shuning uchun ular norozi bo'lib, ketib qolishdi. Men nomimga kelgan xat-xabarlarni diqqat bilan ko'rib chiqdim, yarmini esa savatga uloqtirdim. Bitta xat Palma Mauntenda istiqomat qiladigan ayoldan ekan. U itini zaharlagan kishini topib berishimni so'rabdi. Men unga boadabgina javob yozib, ishim boshimdan oshib yotganini bildirdim. Shu asnoda eshikni taqillatisgdi va men kirishga ijozat berdim. Xonaga qo'shnim Jek Ueyd kirdi. U xijolat tortgan qiyofada menga murojaat qildi:
- Sizni ishdan qoldirmadimmi? Albatta, bu mening ishim emas-ku, ammo bilmoqchi edim: qoyil topildimmi?
Uning sinchkovligi meni hayron qoldirgani yo'q. Ueyd jinoyatga aralashib yurishni yaxshi ko'radigan kishilarni nihoyatda yoqtiradi, shunday odamlar toifasidan.
-Yo'q, topa olganim yo'q, - deb javob berdim men.
- Bu sizga yordam beradi, deb o'ylayman - u, ammo bir narsa esimga tushdi.
Davomi bor