Tasodifiy hikoya: ...BU MENING XATOIM(MI?)...[TANLOVGA]
Adminlar chiqaringlar please! Hammaga salom!Demak,men ham hikoya yozishga qaror qildim.Hikoya ko'ch...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ V-QISM ]

Добавил:	-MAJNUN- (05.05.2017 / 09:14)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	24600
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ V-QISM ]


RASM

Avvalgi qismlar...
I- QISM...
II- QISM...
III- QISM...
IV- QISM...

Onam o`sha voqealarni yodimga solib. Barnodan boshqasi kerakmas deb turib oldilar. Go`yo undan boshqa yaxshi qiz yo`qday. Irim-sirimni vaj qilib tilimni tisdilar...
Onamga tushuntirolmay halakman. Agar har qulog`ini tishlatgan qiz, o`sha yigitga tegishi majburiy bo`lsa. U holda har qanday oshiq yigit sevganiga yetish uchun, qizni rayiga qaramay qulog`ini tishlab qo`yishni uddalaydiku?
Onam hech tushunmaydilar. Ohiri o`ylay-o`ylay onam Oydinni ko`rmagunlarigacha fikrlarini o`zgartirmaydilar degan qarorga keldim.

Bilaman onam ham nimani o`ylamoqdalar. Aytganlaridek Barno tengi yo`q qiz, yaratgan undan hayo, ibo, chiroy, a`ql, fahmu-farosatni qismagan. Boshidan ko`p savdolar o`tgan ammo u hammasiga chidab sabir qilib kelgan. Bolaligida dadasi va akasi avto halokat sabab olamdan o`tgan. Avto halokatga Barno va uning onasigi guvoh bo`lishgan. Shundan keyin onasi a`qldan ozib ruhiy kasallar shifonasiga yotgan. Endigina maktabga chiqgan Barno tog`asini qo`lida qolib ketgan. Onam bohcha mudirasi bo`lib ishlagan vaqtlar, Barnoning onasi tarbiyachi, yana onamning sirdosh dugonalari ekan. Taqtir sabab a`qlan ojizga aylangan dugonalarining qiziga g`amho`rlik qilishga harakat qila boshladilar. Yoshlik chog`lari, Barno tatilni biznikida o`tqazardi. Oyim oyda bir, ikki bor uyga olib kelardilar. Singillarim qatori nima olsalar Barnoni ham unutmasdilar. Keyinchalik tog`asi oyla qurdi. ``Endi hammasi iziga tushadi, kelnoyisi onalik qiladi, Barno qarovsiz qolmaydi!`` deb quvongan edilar. Afsuski oyladagi xokimyat karta xonimi (Dama) qo`liga o`tib, Barno cho`riga aylanib qoldi. Avvalgidek uyimizga kelmay, kamnamo bo`lib ketdi. Onam har oyda 3, 4 marotaba bo`lajak kelinimni haqqi deb sovg`a-salomlar, latta-puttalar jo`natib turadilar. Bu sovg`a, lattalar jodugarni singlisi Barnoga ozor bermasligi uchun pora! Ammo bilib olish oson, Barnoni haraktiga e`tibor berilsa, u ayol qanday munosabatta bo`layotgani seziladi...

Biznikiga kelib, singillarin bilan kulishib yurardi. Ammo ko`zlari judayam mayus, tabassumi omonatliga bir qarashda ko`zga tashlanardi. Avvallari men kelajakda Barno bilan oyla qurishga qarshi emasdim. U menga yoqardi. Shuni uchun ham Maktab davrimda, Inistitutda qancha qizlar bilan ishqiy suhbatlar qurgan bo`lmay, hech qaysisiga jiddiy qaramas edim. Yurakdagi muhabbat urug`ini Barnoga tegishli ekanligini his qilib turardim...

Ammo... Ammo men haqiqiy muhbbat tuyg`usini Oydinni uchratibgina tuydim. Oydinning oyi huddi quyosh kabi charog`on nur sochib ko`zlarimni qamashtirdi. Tafti yuragimni muhabbat olovida shunday ilitdiki, Barno ekkan uruq, Oydinning sharofati bilan nihol kabi o`sib, gur-kirab ketdi. Yuakda bitta bog`, bitta daraxt ammo ikkita bog`bon qiz. Menga esa faqat bittasi kerak...

* * * * *

- Yodgor aka qo`yining, hozir qanday kiramiz?
- Yur jonim, iltimos yuraqo!

Oydin qancha tiqirlik qilmasin bir ammalab mahallagacha olib keldim.
- Jonim mana yetib ham keldik. Manabu uy bizniki!
Uyimizni hashamati birozgina cho`chitdi shekili, turib qoldi.
- Siz boy ekansizda? -dedi salgina yutunib.

Qattiq hayajon sabab, aytgandi. Nima uchun bunday deganini, gapni ma`nosini tushundim. Ammo:
- Boshimda ota-onam belganlaridan keyin boyman-da! -dedim gapm ma`nosini boshqa tomonga burib.
- Uzur, meni kechiring! Kirolmayman!
- Nega ahir jonim?
- Qo`rqib ketyabman!
- Qo`rqma men yoningdaman! Meni sevsang yur jonim!

Eshikni ochdim, Oydinni qo`lidan mahkam ushlab ichkariga boshladim.
- Yuraver bu paytda uyda onamdan boshqa hechkim bo`lmaydi. Mana ko`rasan onam ajoyib ayollar. Bizni tushunadilar!

Oydinni zalga olib kirdim. Onamni izlab xonalariga kirdim. Allaqanday hujjatlarni varaqlab o`tirgan ekanlar.
- Assalomu a`laykum onajon!
- Kim u qiz? -dedilar alik ham olmay.
- Sizga aytganim... O`sha men yoqtirgan qiz!
Onam yana oyoq tirab, Barno haqida gapira boshladilar. Undan boshqasini tan olmasdilar.
- Onajon siz bir bora ko`ring, ikki og`iz gaplashing iltimos!
- Yo`q istamayman!

Huddi onamni alishtirib qo`yishgandek.
- Ona siz uni bilmaysiz-ku?
- Bilishni ham ko`rishni ham istamayman! Ayt ketsin...
- Onajon ahir nega tushunmaysiz! Menda ham ko`ngil bor-ku?
- Barnoda ko`ngil yo`qmi?
Judayam jahlim chiqib, ko`z oldim, a`qlim hiralashib ketdi.
- Sizni topib olganiz Barno! Meni haqimda o`ylamaysiz!... Onam hayot bo`lganlarida meni tushungan bo`lardilar!...
A`qlim hissiyotlarim qarshisida ojizlanib, nima deganimni bilmay qoldi.
Onam jim bo`lib qoldilar, jilmaygancha og`ir harakat bilan kursiga cho`kdilar. Lablariga titroq kirdi. Ko`zlariga quyulgan ko`zyoshlar lahzada pastga yo`l topdi. Onamning ko`zlarida shunday istirobni ko`rdim-ki, buni tariflashga ojizman...

- Kechring onajon! - poylariga tiz cho`kib qattiq quchoqlab oldim. - Badbaxt o`g`lizni kechring ona? Til suyaksiz ekan, kechring onajon, iltimos kechring?

Boshimni siladilar.
- Agar Bornoni ko`ngli cho`ksa sendan rozi emasman!
- Onajon qaytib oling! So`zlarimni qaytib oldim deng! Rahmiz kelsin o`tinaman onajon!
Onamga o`tindim, yalindim.
O`zlari ham aytgan gaplari pushaymon bo`ldilarmi yig`lab yubordilar.
- Sen ham tushun Barnogina nima qiladi?
Lekin so`zlarini qaytib olmadilar.
Qani edi yuzumni sidirib tashlab, Oydin bilan xatoga yo`l qo`yganimizni onamga ayta olsam edi! Balkim o`shanda bizni tushunarmidilar? Ammo Oydinni qo`lidan yuzsizlik qilish kelmaydi, bunday sirlarimiz oshkora bolganidan keyin u o`lsa ham bu xonadonga kelin bo`lib kelishga ko`nmaydi...

Shu payt derazadan Oydinni ko`chaga chopib chiqib ketayotganiga ko`zim tushdi. Shundoq qarasam, eshik yarim ochiq xolatda! U hamma gaplarimizni eshitgan... Ortidan o`qday uchib chiqdim. Onam: - Qayt Yodgor, qayt bolam! -degancha qolib ketdilar. Darvozadan chiqib, ko`cha u-boshidan-bu boshiga qaradim. Oydin huddi arvohday g`oyib bo`libdi. Qayoqqa yurishimni bilmayman, atrofdan izlab alangladim ammo yo`q. Telifonimni olib unga qo`ng`iroq qildim. Ikki, uch bor chaqirdi ammo qizil tugmachani bosib qo`ydi. Qayta qilganimda o`chirilgan edi. Qulog`imga tepadan, tizim-tizim bo`lib uchayotgan Turnalar ovozi eshitildi. Yuqoriga qaradim, yuzlab turnalar, go`yo ular Oydinni o`zlari bilan olib ketayotgandek! Ammo bu bo`lishi mumkun emas! Oydin yugurib ketgan taqdirda ham endi mahalladan chiqib ulgurgan bo`lishi kerak. Ortimdan onam ham hovliqib chiqdilar.

- O`g`lim, shoshma quloq sol! -deb qo`limdan ushlab oldilar.
- Iltimos ona qo`yvoring!
Onamning qo`llaridan yuliqib chiqdim.