Tasodifiy hikoya: Bilagimdan ushladi...(Xiyonat qaytmasin)
Bir zargar ayoli bilan kichik hovlida yashar edi. Ularni torgina tomorqasi bo’lib, eri zargarlik do’...davomi
Bir zargar ayoli bilan kichik hovlida yashar edi. Ularni torgina tomorqasi bo’lib, eri zargarlik do’...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ VI-QISM ]
| Добавил: | -MAJNUN- (08.05.2017 / 10:32) |
| Рейтинг: |  (1) |
| Прочтений: | 24169 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ VI-QISM ]
RASM
Avvalgi qismlar...
I- QISM...
II- QISM...
III- QISM...
IV- QISM...
V- QISM...
Onam yig`lab dadamni tinchlantirishga urundilar.
- Bo`ldi yetar... Bolamga rahmiz kelsin!..
- Aralashma!..
Singlimning yig`i ovozi keldi. Inginchka ovozda chinqirib:
- Dadajon akami urmeng... -deb o`tindi.
Dadam hansiragancha to`xtab qoldilar.
- Menga qara?
Orqami devorga qilib dadam tomonga o`grildim.
- O`ta-onang tirik ekan! Sen 80 yoshga kirganingda ham bolasan? Agar haq yo`lda yurmay, el oldida boshimni egadigan bo`lsang, senday farzanddan vos kechganim bo`lsin! -dedilar kamarni buklab yelkamga yengil urib.
- Gunohim sevganimmi?
- Ha... Lanat bildingmi, lanat! -dadam qo`llaridagi kamarni oyog` ostiga uloqtirdilar. - Nima keragi bor, hammani dilini og`ritadigan bunaqa sevgini? Onang sho`rlik ertalabdan buyon yig`laydi. Seni ahmoqni deb, biz ne hayollarda o`tirganimizni bilasanmi?
Qilgan ishimdan pushaymon boshimni egdim. Tilimga biror so`z ham kelmaydi, o`zimni oqlay desam.
- Sevish kerak avvalo Ollohni, sevish keraka ota-onani, sevish kerak jigarlarni, sevish kerak seni sevganlarni!
- Dada, men ham... -dedim fikrlarimni bayon etolmay.
Dadam gapimni bo`lib:
- O`g`lim... Hissiyotga suyanib yashayman desang, qoqilib qolasan! Hayotta a`qlga, imonga tayanib biror nimaga erishish mumkun? -dadam ichlaridan toshib uh tortdilar. - Bilmadim seni bu ketishingda! Senga qanday ishonaman. Ortimda qolib chirog`imni yoqib o`tirishingga qanday ishonaman?! Tarbiyada xato qildimmi?!.. Lanat o`zimga lanat...
Dadam bir lov etib yondilar-u yana o`zlariga keldilar.
- Kechiring dada...
Yelkamdan asta quchdilar, yelkamga qo`llarini qo`ydilar.
- To`ying bo`ladi. Barno qizga uylanasan! Yo`q desang dadam oq qildilar deb bilginu, uydan chiqib ket!
Qo`rqib ketgan singlimni quchoqlab turgan onamdan umidvoq u kishiga boqdim. Onam ham dadamni qarorlarini hurmat qilishdan o`zga choralari yo`q! Singlimni boshini silagan ko`yi, afsusda skut saqlashdan nari o`tolmadilar.
- Gap shu!
Dadam uyga kirib ketdilar.
Qanday cho`kka tushib qoldim bilmayman. Fikrlarim, hayollarim, Oydinga bog`liq bo`lgan barcha o`ylar, miyyamga sig`may chiqib ketganu atrofimda g`ujg`on aylanadi. Go`yo mittigina o`yinchoqqa, aylanib qolganma-u, taqdir beybosh boladay meni har kuyga solmoqda edi.
Yurak uvvos soladiyu, ko`zga nam kelmaydi. Ruhiy azob shunchayin og`riqli bo`lar ekan, uni davosi yo`q. Shunday paytda tillar o`z-o`zidan hudoga nola qilar ekan!
- Eey hudo... Bundan ortiq, murakkab shart bormikin?
Boshimni changallagancha peshonamni polga urdim. Dunyo shunchalar siqilib ketdi-ki, hozir porchalanib ketadigandek edim. Onam yonimga cho`kkalab bag`irlariga boshdilar. Yig`lab nima deb ovutdilar, bilmayman. Ammo uyolmay onam bag`riga bosh qo`yib yig`lab yubordim...
Men go`yo vagzaldaman, qorong`u, zulmat qoplagan. Yolg`izlikdan yurakni vohim bosadi. Qo`limda ikkita chipta, birida Oydin birida Barno tomon elituvchi poezd beletlapi. Oydin o`tirgan poyez allaqachon harakatni boshlagan. Uni ortidan yuguray desam, yelkamga zil-zambilday ota qarg`ishi yuklanadi, bu yuk bilan esa poyezga yetib olishim amri mahol. Boshqa tomonda yana bir poyez. U poyez men chiqmagunimgacha, yurmaydi. Bir qizni baxtiga chang solib, shanida yuvib ham ketmaydigan dog` qoldirib, qanday vijdan bilan u poyezga chiqaman?!
Sevganimdan uzoqqa olib ketadigan, bu poyezga chiqsam manzilim qaygacha boladi? Birkun emas birkuni halokat yuz bermasmikin?!
Menga qolsa bir umur shu qorong`u, vahimali vagzalda qolib ketganim afzal edi. Ammo meni shunday majburlashdiki Barno o`tirgan poyezga chiqishdan o`zga choram qolmadi...
* * * * *
To`y harakatlari boshlanib ketdi. Bir oyga ham yetmay to`y kunim keldi. Shu zulmatga aylangan kunlar, Oydinsiz ekanligimni his qilgan kechalar. Bir jonsiz haykaldan yashadim. Biroq qalbimda bir nafrat, og`usida sugorilgan giyoh ko`kka bo`y cho`za boshlagandi. Oydindan ayro bo`lishimga sababchi bo`lgan, ota-onamni jodulab olgan jodugarga atalgan, Barnoga atalgan zaharli giyoh...
To`yim boshlandi. Dadam vada berganidek shohona to`y, ammo men uchun azadan farqi yo`q. Oylam obro`yi uchun, tabassum qilaman. Lekin ichimda qiyomat. ``BAXTLI BO`LILAR!`` deb tilak aytishadi. Qulog`imga yoqimsiz sadoday eshitiladi. Do`stlarimga, urug`larimga, tanishlarga og`zimni to`ldirib, ``BAXTLIMAN!`` deb aytaman. Ammo zahar yutganday bo`g`zim achishadi...
To`yim o`z xovlimizda bo`lmoqda. Kelinni uyidan chiqgach, BAXT UYIDA nikohni rasmiylashtirib oldik. So`ng rasmiyatchilik uchun, hiyobonda biroz aylandik. Mashinada uyga qaytarkanmiz, Barnoga qarab qo`yaman. U o`zicha baxtli. Ko`zlari chaqnagan labida, tabassum qotib qolgan. Ko`zlari pastga qaragan, goh-goh ko`z tashab qo`yadi. Bilagimdan mahkam uchlab, barmoqlarimni kaftlari orasiga olib tizasiga qo`yib olgan. Yelkasini yelkamga asta suyab oladi. U shunchalar baxtliki, hatto unga hadiya etayotgan sohta tabassumimni ham, sezmaydi. Undan shunchalar nafratlanamanki, u tasovur ham qilolmaydi. Qani edi, tovonim ostiga olib qumursqaday ezg`ilab tashlasam. Yana jilmayib qaraydi. Unga qo`limni tutqazaman, barmoqlarimni ohista silab o`ynab qo`yadi. Yelkasini yana ham dadilroq suyab oladi. Ahmoq qiz, bilmaydiki, yelka suyagan insonini yuragi allaqachon muzga aylangan. Bilmaydiki, bu uyda boshiga qanday azoblar tushadi. Bilganda edi, bunchalik baxtdan sarmast entikmagan bo`larmidi...
Mashina kelib darvoza qarshisiga to`xtadi. Mashinadan tushar ekanman ichkaridan yor-yor qo`shig`i sadolari yangray boshladi. Barnoga yordam berish uchun, nozik barmog`laridan tutib tushib olishiga ko`maklashdim. Bu ham kamera uchun, chiroyli tasvir uchun. Sohta tabassum bilan qo`llariga guldasta tutdim...
Guldastani olar chog`i, harir yopinchig`i ostidan bir on tikib qoldi. Ko`zlaridan mehir bulg`i oqib chiqayotgandek go`yo. Lablari qimirladi, nima deganiga tushuna olmay, o`ng`aysizlandim. Manoli kiprik qoqib, oyog`ini biroz oldinga chiqarib:
- Bosib qo`ymadiz? -dedi.
Uning oppoq, tufilisi uchuni asta bosar ekanman. Ko`ksimda bir nima duburlab borligini eslatdi.
Allanechuk bo`lib tipirchilab ketdi. Balki yana mehir, muhabbatni tuygandir. Hovliga qadam qo`yar ekanmiz, Barno asta egilib tazim qildi. Har ikki qadamda tazim qilib borarkan. Lablari pichirlardi. Uning yanida bo`lganim uchun, har egilganda pichirlab aytayotgan niyatlari qulog`imga sal bo`lsada chalinib qolardi. Negadur butun vijudimni, huddi sovuqdan uyushgandek, titroq bosdi. Ichimda allaqayday isyon ko`tarilganidan
RASM
Avvalgi qismlar...
I- QISM...
II- QISM...
III- QISM...
IV- QISM...
V- QISM...
Onam yig`lab dadamni tinchlantirishga urundilar.
- Bo`ldi yetar... Bolamga rahmiz kelsin!..
- Aralashma!..
Singlimning yig`i ovozi keldi. Inginchka ovozda chinqirib:
- Dadajon akami urmeng... -deb o`tindi.
Dadam hansiragancha to`xtab qoldilar.
- Menga qara?
Orqami devorga qilib dadam tomonga o`grildim.
- O`ta-onang tirik ekan! Sen 80 yoshga kirganingda ham bolasan? Agar haq yo`lda yurmay, el oldida boshimni egadigan bo`lsang, senday farzanddan vos kechganim bo`lsin! -dedilar kamarni buklab yelkamga yengil urib.
- Gunohim sevganimmi?
- Ha... Lanat bildingmi, lanat! -dadam qo`llaridagi kamarni oyog` ostiga uloqtirdilar. - Nima keragi bor, hammani dilini og`ritadigan bunaqa sevgini? Onang sho`rlik ertalabdan buyon yig`laydi. Seni ahmoqni deb, biz ne hayollarda o`tirganimizni bilasanmi?
Qilgan ishimdan pushaymon boshimni egdim. Tilimga biror so`z ham kelmaydi, o`zimni oqlay desam.
- Sevish kerak avvalo Ollohni, sevish keraka ota-onani, sevish kerak jigarlarni, sevish kerak seni sevganlarni!
- Dada, men ham... -dedim fikrlarimni bayon etolmay.
Dadam gapimni bo`lib:
- O`g`lim... Hissiyotga suyanib yashayman desang, qoqilib qolasan! Hayotta a`qlga, imonga tayanib biror nimaga erishish mumkun? -dadam ichlaridan toshib uh tortdilar. - Bilmadim seni bu ketishingda! Senga qanday ishonaman. Ortimda qolib chirog`imni yoqib o`tirishingga qanday ishonaman?! Tarbiyada xato qildimmi?!.. Lanat o`zimga lanat...
Dadam bir lov etib yondilar-u yana o`zlariga keldilar.
- Kechiring dada...
Yelkamdan asta quchdilar, yelkamga qo`llarini qo`ydilar.
- To`ying bo`ladi. Barno qizga uylanasan! Yo`q desang dadam oq qildilar deb bilginu, uydan chiqib ket!
Qo`rqib ketgan singlimni quchoqlab turgan onamdan umidvoq u kishiga boqdim. Onam ham dadamni qarorlarini hurmat qilishdan o`zga choralari yo`q! Singlimni boshini silagan ko`yi, afsusda skut saqlashdan nari o`tolmadilar.
- Gap shu!
Dadam uyga kirib ketdilar.
Qanday cho`kka tushib qoldim bilmayman. Fikrlarim, hayollarim, Oydinga bog`liq bo`lgan barcha o`ylar, miyyamga sig`may chiqib ketganu atrofimda g`ujg`on aylanadi. Go`yo mittigina o`yinchoqqa, aylanib qolganma-u, taqdir beybosh boladay meni har kuyga solmoqda edi.
Yurak uvvos soladiyu, ko`zga nam kelmaydi. Ruhiy azob shunchayin og`riqli bo`lar ekan, uni davosi yo`q. Shunday paytda tillar o`z-o`zidan hudoga nola qilar ekan!
- Eey hudo... Bundan ortiq, murakkab shart bormikin?
Boshimni changallagancha peshonamni polga urdim. Dunyo shunchalar siqilib ketdi-ki, hozir porchalanib ketadigandek edim. Onam yonimga cho`kkalab bag`irlariga boshdilar. Yig`lab nima deb ovutdilar, bilmayman. Ammo uyolmay onam bag`riga bosh qo`yib yig`lab yubordim...
Men go`yo vagzaldaman, qorong`u, zulmat qoplagan. Yolg`izlikdan yurakni vohim bosadi. Qo`limda ikkita chipta, birida Oydin birida Barno tomon elituvchi poezd beletlapi. Oydin o`tirgan poyez allaqachon harakatni boshlagan. Uni ortidan yuguray desam, yelkamga zil-zambilday ota qarg`ishi yuklanadi, bu yuk bilan esa poyezga yetib olishim amri mahol. Boshqa tomonda yana bir poyez. U poyez men chiqmagunimgacha, yurmaydi. Bir qizni baxtiga chang solib, shanida yuvib ham ketmaydigan dog` qoldirib, qanday vijdan bilan u poyezga chiqaman?!
Sevganimdan uzoqqa olib ketadigan, bu poyezga chiqsam manzilim qaygacha boladi? Birkun emas birkuni halokat yuz bermasmikin?!
Menga qolsa bir umur shu qorong`u, vahimali vagzalda qolib ketganim afzal edi. Ammo meni shunday majburlashdiki Barno o`tirgan poyezga chiqishdan o`zga choram qolmadi...
* * * * *
To`y harakatlari boshlanib ketdi. Bir oyga ham yetmay to`y kunim keldi. Shu zulmatga aylangan kunlar, Oydinsiz ekanligimni his qilgan kechalar. Bir jonsiz haykaldan yashadim. Biroq qalbimda bir nafrat, og`usida sugorilgan giyoh ko`kka bo`y cho`za boshlagandi. Oydindan ayro bo`lishimga sababchi bo`lgan, ota-onamni jodulab olgan jodugarga atalgan, Barnoga atalgan zaharli giyoh...
To`yim boshlandi. Dadam vada berganidek shohona to`y, ammo men uchun azadan farqi yo`q. Oylam obro`yi uchun, tabassum qilaman. Lekin ichimda qiyomat. ``BAXTLI BO`LILAR!`` deb tilak aytishadi. Qulog`imga yoqimsiz sadoday eshitiladi. Do`stlarimga, urug`larimga, tanishlarga og`zimni to`ldirib, ``BAXTLIMAN!`` deb aytaman. Ammo zahar yutganday bo`g`zim achishadi...
To`yim o`z xovlimizda bo`lmoqda. Kelinni uyidan chiqgach, BAXT UYIDA nikohni rasmiylashtirib oldik. So`ng rasmiyatchilik uchun, hiyobonda biroz aylandik. Mashinada uyga qaytarkanmiz, Barnoga qarab qo`yaman. U o`zicha baxtli. Ko`zlari chaqnagan labida, tabassum qotib qolgan. Ko`zlari pastga qaragan, goh-goh ko`z tashab qo`yadi. Bilagimdan mahkam uchlab, barmoqlarimni kaftlari orasiga olib tizasiga qo`yib olgan. Yelkasini yelkamga asta suyab oladi. U shunchalar baxtliki, hatto unga hadiya etayotgan sohta tabassumimni ham, sezmaydi. Undan shunchalar nafratlanamanki, u tasovur ham qilolmaydi. Qani edi, tovonim ostiga olib qumursqaday ezg`ilab tashlasam. Yana jilmayib qaraydi. Unga qo`limni tutqazaman, barmoqlarimni ohista silab o`ynab qo`yadi. Yelkasini yana ham dadilroq suyab oladi. Ahmoq qiz, bilmaydiki, yelka suyagan insonini yuragi allaqachon muzga aylangan. Bilmaydiki, bu uyda boshiga qanday azoblar tushadi. Bilganda edi, bunchalik baxtdan sarmast entikmagan bo`larmidi...
Mashina kelib darvoza qarshisiga to`xtadi. Mashinadan tushar ekanman ichkaridan yor-yor qo`shig`i sadolari yangray boshladi. Barnoga yordam berish uchun, nozik barmog`laridan tutib tushib olishiga ko`maklashdim. Bu ham kamera uchun, chiroyli tasvir uchun. Sohta tabassum bilan qo`llariga guldasta tutdim...
Guldastani olar chog`i, harir yopinchig`i ostidan bir on tikib qoldi. Ko`zlaridan mehir bulg`i oqib chiqayotgandek go`yo. Lablari qimirladi, nima deganiga tushuna olmay, o`ng`aysizlandim. Manoli kiprik qoqib, oyog`ini biroz oldinga chiqarib:
- Bosib qo`ymadiz? -dedi.
Uning oppoq, tufilisi uchuni asta bosar ekanman. Ko`ksimda bir nima duburlab borligini eslatdi.
Allanechuk bo`lib tipirchilab ketdi. Balki yana mehir, muhabbatni tuygandir. Hovliga qadam qo`yar ekanmiz, Barno asta egilib tazim qildi. Har ikki qadamda tazim qilib borarkan. Lablari pichirlardi. Uning yanida bo`lganim uchun, har egilganda pichirlab aytayotgan niyatlari qulog`imga sal bo`lsada chalinib qolardi. Negadur butun vijudimni, huddi sovuqdan uyushgandek, titroq bosdi. Ichimda allaqayday isyon ko`tarilganidan
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!