Tasodifiy hikoya: Жажжи "Фаришталар" ( Good-Boy-1997)
Бир кишининг олтита қизи бор бўлиб,аёли еттинчи фарзандига ҳомиладор эди. У шу фарзандини ўғил ...davomi

esa gazetalar ichidagi krasvordi bor sahifalarni oldim. Dadam gazetani katta qilib ochib o`qiy boshladilar. Ona esa varoqlab foydali maslahatlar bor sahifalarni izlardilar. Men savollarga javob topib kataklarnh to`ldira boshladim...
Sal o`tib singlim kitob daftarini ko`tarib tushdi.

- Aka, manabu misollarni yecholmayabman!
- Ko`rsatginchi!

Tirsagimni stolga, kaftimni chakkamga tiragncha, yonimda o`tirib uy vazifalarini tayorlayotgan singlimdan ko`z olmayman. O`rgatganlarimni to`g`ri bajaryabdimikin deb!

Dadam bir ikki bor onamga ma`noli qarab qo`ydilar.

- Yodgor...
- Hoo, oyi!
- Hotining, qachonidi ``Hayirli tun`` tilab kirib ketgani! Yoniga kirmaysanmi?
- Ho`p. Yaxshi yotib turilar!
Yotog`imga qaytdim, ichkaridan ``hiq-hiq`` qilib yig`layotgan Barnoni ovozi kelyabdi. Ichkariga kirishga shoshmadim asta eshkni ochdim. Bechora ohiri to`lib toshibdi. Kirishim bilan yuzini teskari burib, ko`zlarini artib oldi. Unga rahmim kelib ketdi. Hech shirin so`z aytmabman. Faqat buyruq beribman. Onam haq, aslida bu bechorada nima ayib. Buni ham qacha-qacha orzulari bordur. O`z shaxzodasi bilan baxtli yashashni orzu qilgandur...

Biz Oydin ikkimiz baxtsiz bo`ldik. Shu bechora baxtli bo`laqolsin. Onam uchum, Barno avval torgan azoblari uchun ham o`zimni fido qilay. Qaror qildim, eng yaxshi! Yo`q supper er niqobini kiyishga qatiy qaror qildim...

- Bulutlar tashqarida-yu, yomg`im uyda yog`yabdimi?
- Yoo.. -dedi o`rnidan turib yotoqni tartibga solar ekan.
- Hotinjon... Bilimingni tekshirsam nima deysan?
- Ho`p!
- Manabu nechchi? -dedim faqat ikkita barmog`imni ko`rsatib.
- Ikki! -dedi tajjublanib.
- O`zing ikkichi ahir bu 11 ku!
Yuzida tabssum yoyilib jilmaydi.
- Senga kulish yarashadi, doyim jilmayib yur! -dedimda o`rnimga yotib esnadim. - Agar yana yig`laganingni ko`rsam seni tashlab ketaman!
Men tomonga qarab yonboshlab o`rniga yotdi.
- Qayoqqa tashlab ketasiz? -dedi salgina yutunib.
- Boshqa xonaga!

Munosabatim soxta ekanligini ko`zlarim sezdirib qo`ymasligi uchun. Ko`zlarimni olib qochdim. Yana ham osonroq bo`lishi uchun, telvizirni yoqib qo`ydim. Futbor berayotgan ekan. Intir - Roma o`yini. Intirning yulduzli tarkibi qiziqib o`yinni ko`ra boshladim. Barno o`tirib oldi.
- Ha, nima bo`ldi azizam? -dedim to`yimizdan keyin birinchi bor ismini aytmay shunday murjat qildim. - Fudbol yoqmasa boshqa kanalga olaman!
- Ko`rgiz kelayotgan bo`lsa ko`ravering!

Ichidan to`lib, bir nimalar demoqchi bo`layabdi-yu, ammo aytolmayabdi.

- Gapir ichingda qolib ketmasin? -dedim telvizirni o`chirib. Oramizga biroz skunat cho`kdi. Balki to`satdan muloyim bo`lib qolganimdan hayratdadur.

- Ayib ish qildimmi? -dedi pichirlab.
- Yo`q sen hamma vazifangni a`lo darajada bajaryabsan!
- Unda siz oyim bilan...
- Suhbatimizni aytayabsanmi? Bu oyla qurmasimizdan avval bo`lgan voqealar sababli!
- Sababchi menmi?
- Aslo, senga taluqli emas! O`zim sababchi... Muammolarim sabab senga e`tibor berolmadim. Endi hammasi yaxshi bo`ldi! -asta quchib yelkalarini siladim. - Azizam bilib-bilmay, qilgan qo`polligim og`ir botgan bo`lsa kechir!

Barno burnini tortib, hiqqilladi. So`zlarimdan ko`nli erib ketdi, ko`zlarida yana yosh...

- Ana endi seni tashlab ketaman... -deb o`rnimdan qo`zg`adim. - Yig`loqi o`zin yotaver! -dedim yolg`ontakamiga qo`rqitib.
- Bo`ldi mana-mana, -dedi yoshlarini artib, - Boshqa yosh to`kmayman!
- Rostdanmi? Qara yomg`irda uxlagim yo`q!
- Rostdan! -dedi yostiqlarni to`g`irlab, yonida yotishimni istimos qilib.
Chiroqni o`chirib asta joyimga yotdim. Barno skin quchoqlab oldi. Shundagida o`z ro`limni ishonarli o`ynaganimga amin bo`ldim...

Kunlar shu zaylda o`ta boshladi. Bir kun yo`qki, gul yoki sovg`a ko`tarib kelmagan bo`lsam! Har kuni ishdan qaytishimda gul do`koniga kiraman, mobodo u yer berk bo`lsa do`kondan sovg`a olaman! Farqi yo`q, shirinlik, yoki yumshoq o`yinchoq. Muhumi Baroni e`tiborsiz, shirin so`zlar bilan erkalashlarsiz qoldirmasam bo`lgani. U esa e`tiborimdan kundan-kunga yashnab bormoqda edi, shu qadar baxtdan masrurki hatto mehrim sohtaligini sezmaydi. Menga shunisi ham maqul, muhumi u baxtli, onam minnadur...

Lekin kun o`tgani sayin, o`z ro`limni tobeyiga aylanib bormoqda edim. Negadur Barnoni tabassumini ko`rgim, beyg`ubor kulgusini eshitgim kelaverar, uni humori tutaverardi. Hatto do`stlarim bilan, to`y, marosimlar, gap, o`tirishlarda bo`lganimda ham tezroq uyga qaytish haqida o`ylaydigan bo`lib qolardim. U ham munosib taqdirlab borardi. Menga juda mehribon, boshimda parvona. Hali 19 ga ham to`lmagan-u, ammo bolalik onaga ohshab tunda o`n martalab uyg`onadi. Ustim ochilib qolmadimikin deb qarab qo`yadi. Kiyimlarimni bitta kiysam bo`ldi, darov yuviladi, dazmol bosiladi. Bo`sh vaqtlarimiz juda hush o`tadi. Oyto`lib chiqganda kichik teliskopdan oyga qaraymiz. Sovuq kunda ko`rpada o`ranvolib, radioda musiqa eshitamiz turli viktarinalarda qatnashamiz yoki biror kimni tug`ulgan kuni bilan tabriklab qo`shiq qo`yib berishlarini so`raymiz! Har safar biror yaqinimizni ismini aytaveramiz, uni tugulgan sanasi umuman boshqa kunda bo`lsa ham. Yoki gazetalardan hikoyalar o`qiymiz...

* * * * *

Kechki vaqtda bir og`aynim bilan Parfemeryaga kirgan edik. Qayoqdandur ayollar atiri ifori kiyimimga o`rnashib qolibdi. Ishdan qandsan, hidlanib rashki kelib qoldi. Tushuntira olmadim, arazlab qoldi. Arazi o`ziga yarashdi, rashkidan ko`nglim tog`day ko`tarildi. Quchib erkalashimga yo`l qo`ymadi. Noz qildi. Qo`yib berdim, ertalab ham arazi tarqamadi.
Nonushta vaqtida, ko`z qisib, pinhona ishoralar qilayotgandim. Zumrasha singlim ko`rib turgan ekan, qiqirlab kulib yubordi. Barno sarosimaga tushib, uyalgancha: - Choy damlab kelay! -dediyu oshxonaga shoshdi. Adashibman, bizni nafaqat singlim balki dadam bilan onam ham kuzatib o`tirishgan ekanlar. Onam biqinimdan chichidilar.
- Hee, uyatsiz...
- Ha... Endi, shirin tatib ketdi!
- Uyaltirvording bechorani!
- Qo`yovring ertaga esidan chiqib qoladi.
- Sharmamda, o`zi senda bet qolmabdi!

Onam biroz koyigan bo`ldilar. Barno uyalib ketganidan oshxonadan chiqay demaydi. Arazi uzoq cho`zilganidan o`zimni ham ko`nglim g`ash bo`lib qoldi. Qanday ko`nglini olish haqida o`yladim.

- Hoo` hotinnn. -dedim.
- Labby, ho`jayin.
- Kiyimlarimni topolmayabman.
- Hammasi shkafda!
- U yerda, menga yoqadigan oq ko`ylak yo`q!
Kelib shikafni ochdi.
- Manabuni aytoumidiz?
Ko`ylakni qo`limga tutqazdi. O`zi esa devonni chetiga o`tirib, qo`llarini ko`kragiga qovushtirib, qovog`ini solib oldi. Tayyor
bog`langan galstukni bo`shatib tashladi.

- Hov hotin manabuni bog`la!
Labini burib, ``Chiqq!`` degan tovush chiqardi.
- Bo`l tez-tez ishga kech qolyabman!
Qovoqlarini solgancha yaqinlashdi. Yoqalarimni ko`tarib bo`yinbog`ni o`tqazdi. Bu holat judayam yoqib tirjaydim. U esa labini burib, tirjayishim yoqmayotganini nomoyish qildi.

- Arazlaring biram yarashibdi?
- Ajab bo`pti!
Yuzidan o`pib qo`ymoqchi