Tasodifiy hikoya: Mashinada
Eshitgan voqeani aytib bermoqchiman. O'sha bola nomidan aytaman. Man taksichiman. Bir kuni kechasi v...davomi

bekat qarshisiga to`xtadi. U esa boshqa yo`lovchilar ortidan, lip etib chiqvoldi. Hatto ismini so`rashga ham ulgurmadim. Jilmaygancha qo`l siltab hayrlasharkan:
- Bilaguzugim chiroylimi? -dedi hali berkilmagan aftobus eshida turib.

Hadeb silkiyotgan qo`liga qaradim, bilagida meni qo`l soatim. Be ehtiyor chap bilagimni ushladim. Rosti uni qobilyatiga tan berganim uchun, iljayib qil siltab xayrlashishdan nariga o`tolmadim...

Chamasi bir haftadan keyin edi. Ishdan uyga qaytayotgan edim. Restarandan chiqayotgan qizni ko`rdim-u, taksisdan to`xtashini iltimos qildim. Rosa paytida Oy-Sanamni oldini to`sib taksidan tushdim.

- Oy-Sanam! Qo`lga tushdingmi? -dedim.
- Assalom a`laykum! -dedi tabassum qilgancha yaqinlashib, eski tanishlarday qo`l berib so`rashdi.
- Va`alaykum assalom, Oy-Sanam... - qo`lini qo`yib yubormadim. - Saloming bo`lmaganda ikki yamlab bir yutardim. Ho`sh do`ndiqcha meni soatim qani?

Sumkachasidan soatimni oldi.
- Antiqa soat ekan, yoqimli musiqa chalarkan! Rosa qimmat bo`lsa kerag-a?
- Bobomdan meyros. Fransuzlarni soati, mukammal aniqlikda ishlaydi. To`g`ri topdiz, juda qimmat turadi. Men uchun esa beybaho!
- Unday bo`lsa mana omonatiz! Ehtiyot bo`ling yana yo`qotib qo`ymang! -deb qo`limdan qandoq epchillik bilan yechib olgan bo`lsa shunday, harakatda taqib ham qo`ydi.

- Tanishaylik meni ismim Asilbek!
Tanishmoqchi bo`lganim yoqmadi. Labini burdi-yu indamay nari ketdi. Lekin birdan ortiga qaytdi.
- Meni kechki ovqatga taklif qildizmi? -dedi ko`zlarini suzib ishshayib.

Bu gapdan biroz esankirab qoldim.
- Ha-ha... Sizni kechki ovqatga taklif qildim... -dedim dadillik bilan.

Qarshimizdagi restaran tomon ishora qildi. Ko`zlarimga qaradi.
- Ko`z qorachiqlariz qop-qora ekan! Judayam ma`noli, juda mehirli! Yaxshida inson ekanligiz qarashlarizdan malum! -dedi.
- Rahmat... -dedim hecham qizbolagan bunday gaplarni eshtmaganim uchun g`alati bo`lib ketdim. U qo`limdan qo`llarini o`tqazib patrushka qilib oldi. Bu esa undanda yoqimli bo`larkan! Huddi er-xotinday restaranga kirib bordik. Stolga o`tirdik.

- Heeey afetsant! -dedi o`zi keliyotgan afetsantni yana tezroq kelishga charlab. Afetsant yonimizga keldi. - Nimey baqirayasan? Zakas qabul qilmaysanmi?

Afetsant yigit lablarini qimirlatib ichida so`kdi. Har holda menga shunday tuyuldi.
Oy-Sanam esa meni o`rnimga ham bir dunyo narsa buyurtirib tashladi.
``Ha mayli pul ketsa ketsin obro ko`tmasin. Muhumi bu alomat, dilbar qiz bilan sehbatlashib, birga o`tiribman-u!`` deb o`zimni ovutdim.

U ``Oling!`` dediyu u-yoq-bu yoqqa qaramay, har narsalardan cho`qilab-cho`qilab yeyaverdi.

Men u-bu narsa chaynagan bo`lib unga, qarab qo`yaman.

- Oy-Sanam! Ismizni haligacha bilmayman! -dedim.
U yoqimli jilmaydi.
- Ismimni nima qilas? O`ziz chiroyli qilib ism qo`yvoldiz-u Oy-Sanam deb! Menga shunday chaqirishiz yoqyabdi!
- Nima ish qilasiz, yoki o`qiysizmi?

Ko`z suzib jilmaydida cho`ntagidan kalitini olib, stol chetiga qo`ydi. Dasrumolchasini olib, lablarini artib, kalitlari ustiga ularni ustidan esa salfetka bostirib qo`ydi. Asta o`rnidan qo`zg`aldi.
- Maylimi birovga tashqariga chiqib kelsam! Tez qaytaman!
Qochib ketmasmikan degan o`y ko`nglimga keldi-yu, ammo stol chetiga qo`yilgan kalt va rumolchasiga qarab ketib qolmasligiga ishonchim oshdi.

- Mayli bemalol! - dedim.
U chiqib ketdi. Men ovqatlanib bo`ldim. Lekin Oy-Sanam, ha deganda qaytavermadi. Ketib qolganiga hislarim ishonadi, ammo aqlim emas. Ahir kaliti va dasrumolchasi turubdi. Sekin salfetkani ko`tardim. Eh, rumolcha o`zimniki, buni ustiga tagida hech qanday kalit yo`q. Afsus qilgancha:
- Hissobni bering!
Afetsantni chaqirdim.
- Bizdan qancha bo`ldi?
- ... Shuncha bo`ladi!

Cho`ntagimga qo`l soldim va boshqasiga va yana boshqasiga afsuski pulim ham, qo`limdagi soatim ham yo`q. Makkora huddi sehirgarga o`xshaydi, qora ko`zlar haqida bir nimalar deb chalg`itibdiyu shilib ketibdi.

- Menga qarang, pulumni yo`qotib qo`yibman! -biroz qiyinchilik bilan, barmog`imdagi uzugimni chiqardim, - Mana-buni olib tursayz ertaga pulini to`lab olib ketardim!
- Unaqa emasda aka... -dedi afetsant biroz norozi ohangda. Uzukka qararkan tilla ekaniga ishonqiramay, - Biz gap eshitamiz! -dedi.
- Haqiqiy tilla, yeb-ichkanimizdan ancha qimmat turadi!

Afetsant boshqa bir sherigini chaqirdi. Ikkovlashib uzukni nazoratdan o`tqazib:
- Ho`p mayli! -dedishdi...

Oy-Sanamdan hafa bo`lmadim desam, aldagan bo`laman. Chunki uyga piyoda ketishimga to`g`ri keldi. Yana bir bor uchratsam, adabini beraman deb qaror qildim. Ammo qanday? O`zini samimiy tutadi, qo`ng`iroqday ovozi quloqqa yoqimli, bir zumda jodulab oladi. Unda nima ham deyman! Qarashlari yurakka jiz-jiz etib tegib turgan bir paytdi. Ilojsizman u menga yoqadi, shuni uchun ham hafa qilish qo`limdan kelmaydi. Har qalay insofli ekaniga, narsalarimni qaytib berishiga ishonaman!

Ertasi kuni tushlik mahali, pulni to`lab, uzugimni qaytib olish maqsadida o`sha restaranga kirdim. Afetsant meni ko`rib yonimga keldi.

- Kechagini haqqini to`lagani keldim!
- Mohira to`lab qo`ydi. Mana uzugiz, man-bu ham sezga ekan! -dedi afetsant uzuk, soatni va kecha yo`qotgan pulimni bir qismini qo`limga tutqazib.

Demak Oy-Sanamni ismi Mohira ekan, afetsant uni ismini aytganidan sezdim-ki, uni taniydi.

- Mohirani o`zini qattan topsam bo`ladi?
- U hozir bant! O`zi unga kim bo`las?
- Qarindoshi!

Afetsant biroz ikkilanib turdi.
- Hov anovi honaga kiring! -dedi, bir eshikka ishora qilib.

Eshikni ikki bor taqillatib, asta ochdim.
- Kiring!
Uning ovozi. Xona ichkarisiga ko`z tashlar ekanman, yana bir bor lol qoldim. Bu Oy-Sanamni qo`llari gul ekan, u professanal karvingchi ekan!

- Assalom a`laykum! -dedi jaranglatib qo`ngiroq ovozda.
- Va`alaykum assalom!
- Ho`sh qalay? -dedi, rang-barang yaratgan ishlariga qarab.
- Zo`r qo`llariz gul ekan, qoyil qoldim!
- Rahmat... Haliga mendan jahliz chiqmadim? -dedi tarvuz yuziga allaqanday rasmlar chizar ekan.
Gapini eshitmaslikka olib, sabzavotlardan yasalgan har-hil shakillarni tomosha qildim.
- Ko`zlarizdan ko`rib turibman, siz ko`ngli ochiq insonsiz! -dedi.
Negadur shu maqtovida yuragim ``shig`!`` ettiyu bey ehtiyor pul solingan cho`ntagim va satimni ushlab qo`ydim.

Oy-Sanam ko`z qirini menga tashlarkan, iljayib kulib qo`ydi.

- Ko`zlar, qalb yana allanimalar haqida gapirishing bilan, meni bir nimalarim yo`qolib qolyabdi! -dedim, bey ehtiyor qilgan, harakatimga izoh berib.
- Iyaaa... Senlab qolibsizmi?
- Deyarli qadirdon bo`lib qoldik, mulozamatga ne hotjat! Nima senlasa yoqmaydimi Mohira?
- Ismimni bilib olibsizda... Men uchun ``Oy-Sanam!`` deb atashiz yoqimli edi!
- Unda Oy-Sanam deganim bo`lsin!

U tarvuz yuzasida judayam chiroyli Atirgul shaklini yaratdi. Qo`lida avaylab ko`tardi.
- Sizga yoqdim?
- Ha... Ammo buni chiroyini ko`rib, yeging kelarmikin?
- Yeyish shart emas, muhimi dasturxon ko`rki,