Tasodifiy hikoya: ONANIZM haqida
Onanizm deb jinsiy aloqasiz jinsiy organlarni tasirlantirib suniy yo'l bilan xush yoqish vujudga kel...davomi
Onanizm deb jinsiy aloqasiz jinsiy organlarni tasirlantirib suniy yo'l bilan xush yoqish vujudga kel...davomi
Библиотека | Qarindoshlar (Insent) | MUHABBAT JILG`ALARI: Qalbim O`G`RISI...
bekat qarshisiga to`xtadi. U esa boshqa yo`lovchilar ortidan, lip etib chiqvoldi. Hatto ismini so`rashga ham ulgurmadim. Jilmaygancha qo`l siltab hayrlasharkan:
- Bilaguzugim chiroylimi? -dedi hali berkilmagan aftobus eshida turib.
Hadeb silkiyotgan qo`liga qaradim, bilagida meni qo`l soatim. Be ehtiyor chap bilagimni ushladim. Rosti uni qobilyatiga tan berganim uchun, iljayib qil siltab xayrlashishdan nariga o`tolmadim...
Chamasi bir haftadan keyin edi. Ishdan uyga qaytayotgan edim. Restarandan chiqayotgan qizni ko`rdim-u, taksisdan to`xtashini iltimos qildim. Rosa paytida Oy-Sanamni oldini to`sib taksidan tushdim.
- Oy-Sanam! Qo`lga tushdingmi? -dedim.
- Assalom a`laykum! -dedi tabassum qilgancha yaqinlashib, eski tanishlarday qo`l berib so`rashdi.
- Va`alaykum assalom, Oy-Sanam... - qo`lini qo`yib yubormadim. - Saloming bo`lmaganda ikki yamlab bir yutardim. Ho`sh do`ndiqcha meni soatim qani?
Sumkachasidan soatimni oldi.
- Antiqa soat ekan, yoqimli musiqa chalarkan! Rosa qimmat bo`lsa kerag-a?
- Bobomdan meyros. Fransuzlarni soati, mukammal aniqlikda ishlaydi. To`g`ri topdiz, juda qimmat turadi. Men uchun esa beybaho!
- Unday bo`lsa mana omonatiz! Ehtiyot bo`ling yana yo`qotib qo`ymang! -deb qo`limdan qandoq epchillik bilan yechib olgan bo`lsa shunday, harakatda taqib ham qo`ydi.
- Tanishaylik meni ismim Asilbek!
Tanishmoqchi bo`lganim yoqmadi. Labini burdi-yu indamay nari ketdi. Lekin birdan ortiga qaytdi.
- Meni kechki ovqatga taklif qildizmi? -dedi ko`zlarini suzib ishshayib.
Bu gapdan biroz esankirab qoldim.
- Ha-ha... Sizni kechki ovqatga taklif qildim... -dedim dadillik bilan.
Qarshimizdagi restaran tomon ishora qildi. Ko`zlarimga qaradi.
- Ko`z qorachiqlariz qop-qora ekan! Judayam ma`noli, juda mehirli! Yaxshida inson ekanligiz qarashlarizdan malum! -dedi.
- Rahmat... -dedim hecham qizbolagan bunday gaplarni eshtmaganim uchun g`alati bo`lib ketdim. U qo`limdan qo`llarini o`tqazib patrushka qilib oldi. Bu esa undanda yoqimli bo`larkan! Huddi er-xotinday restaranga kirib bordik. Stolga o`tirdik.
- Heeey afetsant! -dedi o`zi keliyotgan afetsantni yana tezroq kelishga charlab. Afetsant yonimizga keldi. - Nimey baqirayasan? Zakas qabul qilmaysanmi?
Afetsant yigit lablarini qimirlatib ichida so`kdi. Har holda menga shunday tuyuldi.
Oy-Sanam esa meni o`rnimga ham bir dunyo narsa buyurtirib tashladi.
``Ha mayli pul ketsa ketsin obro ko`tmasin. Muhumi bu alomat, dilbar qiz bilan sehbatlashib, birga o`tiribman-u!`` deb o`zimni ovutdim.
U ``Oling!`` dediyu u-yoq-bu yoqqa qaramay, har narsalardan cho`qilab-cho`qilab yeyaverdi.
Men u-bu narsa chaynagan bo`lib unga, qarab qo`yaman.
- Oy-Sanam! Ismizni haligacha bilmayman! -dedim.
U yoqimli jilmaydi.
- Ismimni nima qilas? O`ziz chiroyli qilib ism qo`yvoldiz-u Oy-Sanam deb! Menga shunday chaqirishiz yoqyabdi!
- Nima ish qilasiz, yoki o`qiysizmi?
Ko`z suzib jilmaydida cho`ntagidan kalitini olib, stol chetiga qo`ydi. Dasrumolchasini olib, lablarini artib, kalitlari ustiga ularni ustidan esa salfetka bostirib qo`ydi. Asta o`rnidan qo`zg`aldi.
- Maylimi birovga tashqariga chiqib kelsam! Tez qaytaman!
Qochib ketmasmikan degan o`y ko`nglimga keldi-yu, ammo stol chetiga qo`yilgan kalt va rumolchasiga qarab ketib qolmasligiga ishonchim oshdi.
- Mayli bemalol! - dedim.
U chiqib ketdi. Men ovqatlanib bo`ldim. Lekin Oy-Sanam, ha deganda qaytavermadi. Ketib qolganiga hislarim ishonadi, ammo aqlim emas. Ahir kaliti va dasrumolchasi turubdi. Sekin salfetkani ko`tardim. Eh, rumolcha o`zimniki, buni ustiga tagida hech qanday kalit yo`q. Afsus qilgancha:
- Hissobni bering!
Afetsantni chaqirdim.
- Bizdan qancha bo`ldi?
- ... Shuncha bo`ladi!
Cho`ntagimga qo`l soldim va boshqasiga va yana boshqasiga afsuski pulim ham, qo`limdagi soatim ham yo`q. Makkora huddi sehirgarga o`xshaydi, qora ko`zlar haqida bir nimalar deb chalg`itibdiyu shilib ketibdi.
- Menga qarang, pulumni yo`qotib qo`yibman! -biroz qiyinchilik bilan, barmog`imdagi uzugimni chiqardim, - Mana-buni olib tursayz ertaga pulini to`lab olib ketardim!
- Unaqa emasda aka... -dedi afetsant biroz norozi ohangda. Uzukka qararkan tilla ekaniga ishonqiramay, - Biz gap eshitamiz! -dedi.
- Haqiqiy tilla, yeb-ichkanimizdan ancha qimmat turadi!
Afetsant boshqa bir sherigini chaqirdi. Ikkovlashib uzukni nazoratdan o`tqazib:
- Ho`p mayli! -dedishdi...
Oy-Sanamdan hafa bo`lmadim desam, aldagan bo`laman. Chunki uyga piyoda ketishimga to`g`ri keldi. Yana bir bor uchratsam, adabini beraman deb qaror qildim. Ammo qanday? O`zini samimiy tutadi, qo`ng`iroqday ovozi quloqqa yoqimli, bir zumda jodulab oladi. Unda nima ham deyman! Qarashlari yurakka jiz-jiz etib tegib turgan bir paytdi. Ilojsizman u menga yoqadi, shuni uchun ham hafa qilish qo`limdan kelmaydi. Har qalay insofli ekaniga, narsalarimni qaytib berishiga ishonaman!
Ertasi kuni tushlik mahali, pulni to`lab, uzugimni qaytib olish maqsadida o`sha restaranga kirdim. Afetsant meni ko`rib yonimga keldi.
- Kechagini haqqini to`lagani keldim!
- Mohira to`lab qo`ydi. Mana uzugiz, man-bu ham sezga ekan! -dedi afetsant uzuk, soatni va kecha yo`qotgan pulimni bir qismini qo`limga tutqazib.
Demak Oy-Sanamni ismi Mohira ekan, afetsant uni ismini aytganidan sezdim-ki, uni taniydi.
- Mohirani o`zini qattan topsam bo`ladi?
- U hozir bant! O`zi unga kim bo`las?
- Qarindoshi!
Afetsant biroz ikkilanib turdi.
- Hov anovi honaga kiring! -dedi, bir eshikka ishora qilib.
Eshikni ikki bor taqillatib, asta ochdim.
- Kiring!
Uning ovozi. Xona ichkarisiga ko`z tashlar ekanman, yana bir bor lol qoldim. Bu Oy-Sanamni qo`llari gul ekan, u professanal karvingchi ekan!
- Assalom a`laykum! -dedi jaranglatib qo`ngiroq ovozda.
- Va`alaykum assalom!
- Ho`sh qalay? -dedi, rang-barang yaratgan ishlariga qarab.
- Zo`r qo`llariz gul ekan, qoyil qoldim!
- Rahmat... Haliga mendan jahliz chiqmadim? -dedi tarvuz yuziga allaqanday rasmlar chizar ekan.
Gapini eshitmaslikka olib, sabzavotlardan yasalgan har-hil shakillarni tomosha qildim.
- Ko`zlarizdan ko`rib turibman, siz ko`ngli ochiq insonsiz! -dedi.
Negadur shu maqtovida yuragim ``shig`!`` ettiyu bey ehtiyor pul solingan cho`ntagim va satimni ushlab qo`ydim.
Oy-Sanam ko`z qirini menga tashlarkan, iljayib kulib qo`ydi.
- Ko`zlar, qalb yana allanimalar haqida gapirishing bilan, meni bir nimalarim yo`qolib qolyabdi! -dedim, bey ehtiyor qilgan, harakatimga izoh berib.
- Iyaaa... Senlab qolibsizmi?
- Deyarli qadirdon bo`lib qoldik, mulozamatga ne hotjat! Nima senlasa yoqmaydimi Mohira?
- Ismimni bilib olibsizda... Men uchun ``Oy-Sanam!`` deb atashiz yoqimli edi!
- Unda Oy-Sanam deganim bo`lsin!
U tarvuz yuzasida judayam chiroyli Atirgul shaklini yaratdi. Qo`lida avaylab ko`tardi.
- Sizga yoqdim?
- Ha... Ammo buni chiroyini ko`rib, yeging kelarmikin?
- Yeyish shart emas, muhimi dasturxon ko`rki,
- Bilaguzugim chiroylimi? -dedi hali berkilmagan aftobus eshida turib.
Hadeb silkiyotgan qo`liga qaradim, bilagida meni qo`l soatim. Be ehtiyor chap bilagimni ushladim. Rosti uni qobilyatiga tan berganim uchun, iljayib qil siltab xayrlashishdan nariga o`tolmadim...
Chamasi bir haftadan keyin edi. Ishdan uyga qaytayotgan edim. Restarandan chiqayotgan qizni ko`rdim-u, taksisdan to`xtashini iltimos qildim. Rosa paytida Oy-Sanamni oldini to`sib taksidan tushdim.
- Oy-Sanam! Qo`lga tushdingmi? -dedim.
- Assalom a`laykum! -dedi tabassum qilgancha yaqinlashib, eski tanishlarday qo`l berib so`rashdi.
- Va`alaykum assalom, Oy-Sanam... - qo`lini qo`yib yubormadim. - Saloming bo`lmaganda ikki yamlab bir yutardim. Ho`sh do`ndiqcha meni soatim qani?
Sumkachasidan soatimni oldi.
- Antiqa soat ekan, yoqimli musiqa chalarkan! Rosa qimmat bo`lsa kerag-a?
- Bobomdan meyros. Fransuzlarni soati, mukammal aniqlikda ishlaydi. To`g`ri topdiz, juda qimmat turadi. Men uchun esa beybaho!
- Unday bo`lsa mana omonatiz! Ehtiyot bo`ling yana yo`qotib qo`ymang! -deb qo`limdan qandoq epchillik bilan yechib olgan bo`lsa shunday, harakatda taqib ham qo`ydi.
- Tanishaylik meni ismim Asilbek!
Tanishmoqchi bo`lganim yoqmadi. Labini burdi-yu indamay nari ketdi. Lekin birdan ortiga qaytdi.
- Meni kechki ovqatga taklif qildizmi? -dedi ko`zlarini suzib ishshayib.
Bu gapdan biroz esankirab qoldim.
- Ha-ha... Sizni kechki ovqatga taklif qildim... -dedim dadillik bilan.
Qarshimizdagi restaran tomon ishora qildi. Ko`zlarimga qaradi.
- Ko`z qorachiqlariz qop-qora ekan! Judayam ma`noli, juda mehirli! Yaxshida inson ekanligiz qarashlarizdan malum! -dedi.
- Rahmat... -dedim hecham qizbolagan bunday gaplarni eshtmaganim uchun g`alati bo`lib ketdim. U qo`limdan qo`llarini o`tqazib patrushka qilib oldi. Bu esa undanda yoqimli bo`larkan! Huddi er-xotinday restaranga kirib bordik. Stolga o`tirdik.
- Heeey afetsant! -dedi o`zi keliyotgan afetsantni yana tezroq kelishga charlab. Afetsant yonimizga keldi. - Nimey baqirayasan? Zakas qabul qilmaysanmi?
Afetsant yigit lablarini qimirlatib ichida so`kdi. Har holda menga shunday tuyuldi.
Oy-Sanam esa meni o`rnimga ham bir dunyo narsa buyurtirib tashladi.
``Ha mayli pul ketsa ketsin obro ko`tmasin. Muhumi bu alomat, dilbar qiz bilan sehbatlashib, birga o`tiribman-u!`` deb o`zimni ovutdim.
U ``Oling!`` dediyu u-yoq-bu yoqqa qaramay, har narsalardan cho`qilab-cho`qilab yeyaverdi.
Men u-bu narsa chaynagan bo`lib unga, qarab qo`yaman.
- Oy-Sanam! Ismizni haligacha bilmayman! -dedim.
U yoqimli jilmaydi.
- Ismimni nima qilas? O`ziz chiroyli qilib ism qo`yvoldiz-u Oy-Sanam deb! Menga shunday chaqirishiz yoqyabdi!
- Nima ish qilasiz, yoki o`qiysizmi?
Ko`z suzib jilmaydida cho`ntagidan kalitini olib, stol chetiga qo`ydi. Dasrumolchasini olib, lablarini artib, kalitlari ustiga ularni ustidan esa salfetka bostirib qo`ydi. Asta o`rnidan qo`zg`aldi.
- Maylimi birovga tashqariga chiqib kelsam! Tez qaytaman!
Qochib ketmasmikan degan o`y ko`nglimga keldi-yu, ammo stol chetiga qo`yilgan kalt va rumolchasiga qarab ketib qolmasligiga ishonchim oshdi.
- Mayli bemalol! - dedim.
U chiqib ketdi. Men ovqatlanib bo`ldim. Lekin Oy-Sanam, ha deganda qaytavermadi. Ketib qolganiga hislarim ishonadi, ammo aqlim emas. Ahir kaliti va dasrumolchasi turubdi. Sekin salfetkani ko`tardim. Eh, rumolcha o`zimniki, buni ustiga tagida hech qanday kalit yo`q. Afsus qilgancha:
- Hissobni bering!
Afetsantni chaqirdim.
- Bizdan qancha bo`ldi?
- ... Shuncha bo`ladi!
Cho`ntagimga qo`l soldim va boshqasiga va yana boshqasiga afsuski pulim ham, qo`limdagi soatim ham yo`q. Makkora huddi sehirgarga o`xshaydi, qora ko`zlar haqida bir nimalar deb chalg`itibdiyu shilib ketibdi.
- Menga qarang, pulumni yo`qotib qo`yibman! -biroz qiyinchilik bilan, barmog`imdagi uzugimni chiqardim, - Mana-buni olib tursayz ertaga pulini to`lab olib ketardim!
- Unaqa emasda aka... -dedi afetsant biroz norozi ohangda. Uzukka qararkan tilla ekaniga ishonqiramay, - Biz gap eshitamiz! -dedi.
- Haqiqiy tilla, yeb-ichkanimizdan ancha qimmat turadi!
Afetsant boshqa bir sherigini chaqirdi. Ikkovlashib uzukni nazoratdan o`tqazib:
- Ho`p mayli! -dedishdi...
Oy-Sanamdan hafa bo`lmadim desam, aldagan bo`laman. Chunki uyga piyoda ketishimga to`g`ri keldi. Yana bir bor uchratsam, adabini beraman deb qaror qildim. Ammo qanday? O`zini samimiy tutadi, qo`ng`iroqday ovozi quloqqa yoqimli, bir zumda jodulab oladi. Unda nima ham deyman! Qarashlari yurakka jiz-jiz etib tegib turgan bir paytdi. Ilojsizman u menga yoqadi, shuni uchun ham hafa qilish qo`limdan kelmaydi. Har qalay insofli ekaniga, narsalarimni qaytib berishiga ishonaman!
Ertasi kuni tushlik mahali, pulni to`lab, uzugimni qaytib olish maqsadida o`sha restaranga kirdim. Afetsant meni ko`rib yonimga keldi.
- Kechagini haqqini to`lagani keldim!
- Mohira to`lab qo`ydi. Mana uzugiz, man-bu ham sezga ekan! -dedi afetsant uzuk, soatni va kecha yo`qotgan pulimni bir qismini qo`limga tutqazib.
Demak Oy-Sanamni ismi Mohira ekan, afetsant uni ismini aytganidan sezdim-ki, uni taniydi.
- Mohirani o`zini qattan topsam bo`ladi?
- U hozir bant! O`zi unga kim bo`las?
- Qarindoshi!
Afetsant biroz ikkilanib turdi.
- Hov anovi honaga kiring! -dedi, bir eshikka ishora qilib.
Eshikni ikki bor taqillatib, asta ochdim.
- Kiring!
Uning ovozi. Xona ichkarisiga ko`z tashlar ekanman, yana bir bor lol qoldim. Bu Oy-Sanamni qo`llari gul ekan, u professanal karvingchi ekan!
- Assalom a`laykum! -dedi jaranglatib qo`ngiroq ovozda.
- Va`alaykum assalom!
- Ho`sh qalay? -dedi, rang-barang yaratgan ishlariga qarab.
- Zo`r qo`llariz gul ekan, qoyil qoldim!
- Rahmat... Haliga mendan jahliz chiqmadim? -dedi tarvuz yuziga allaqanday rasmlar chizar ekan.
Gapini eshitmaslikka olib, sabzavotlardan yasalgan har-hil shakillarni tomosha qildim.
- Ko`zlarizdan ko`rib turibman, siz ko`ngli ochiq insonsiz! -dedi.
Negadur shu maqtovida yuragim ``shig`!`` ettiyu bey ehtiyor pul solingan cho`ntagim va satimni ushlab qo`ydim.
Oy-Sanam ko`z qirini menga tashlarkan, iljayib kulib qo`ydi.
- Ko`zlar, qalb yana allanimalar haqida gapirishing bilan, meni bir nimalarim yo`qolib qolyabdi! -dedim, bey ehtiyor qilgan, harakatimga izoh berib.
- Iyaaa... Senlab qolibsizmi?
- Deyarli qadirdon bo`lib qoldik, mulozamatga ne hotjat! Nima senlasa yoqmaydimi Mohira?
- Ismimni bilib olibsizda... Men uchun ``Oy-Sanam!`` deb atashiz yoqimli edi!
- Unda Oy-Sanam deganim bo`lsin!
U tarvuz yuzasida judayam chiroyli Atirgul shaklini yaratdi. Qo`lida avaylab ko`tardi.
- Sizga yoqdim?
- Ha... Ammo buni chiroyini ko`rib, yeging kelarmikin?
- Yeyish shart emas, muhimi dasturxon ko`rki,