Tasodifiy hikoya: МАРДИКОР КИЗ кисса: 11 кисм. (Реал вокеа)
��ирпасдан кейин эса тор шим ва кенг куйлак кийиб буйнига тилло занжир илиб олган Шерзод йулакда пайдо булди. У янги хизматкорларга бузрайганча бокиб утиб кетди. Унинг, айникса, Мохигулга ташлаган назари галати эди. Йигитнинг хати-харакати Барнонинг иззат-нафсига тегиб "Соков булса керак" деди киноя билан. Тушлик пайти Назокат опа бошчилигида таом тайёрланди. Аввалрок бека Барно билан Мохигулга "сизлар ошхонада овкатланасизлар" деганди, бирок Бурхон аканинг амрона таклифи билан улар хам оила дав...davomi

olib ko`rdiz?
- Tuppa tuzuk shipiyonsan!...
- Siz bo`lsayz!...
- Ha, men o`shaman... -u ham meni qapqon qo`yishda ayblamoqchi edi, gapini cho`rt bo`ldim. - Ho`sh shipiyonkam qanday udadalaganingni ayt?
- Har galgidek bu safar ham qiyin bo`lmadi. Ammo shunga qaramay ikkinchi martasida uddaladim...
Pastda yotgan chinor bargini olish uchun engashdi va krasofkamni bog`ichini bo`shatib qo`ydi. Ammo bargni ko`rsatib e`tiborimni chalg`itdi.
Shu zahoti bir muncha vaqt avvalgi voqeani esladim.
Uchrashganimiz hamoni, pastdagi chinor bargini olgandi va
``Qarang qanday chiroyli tabiyat mo`jizasi!`` deb qo`lidagi barkga tarif berdi, so`ng oyoq kiyimimga ishora qilib, ``Voy bog`ichi bo`shab ketibdi!`` degan edi.

- Boya yechilib ketganda ham, seni qo`ling bor ekanda? -dedim.
- Ha! -deb jilmaydi. - Bog`lab olasizmi? -dedi.

Endi engashgan edim, u ham menday biroz egildi va bir qo`lini shunday bir mohirlik bilan ichki cho`ntagimga solib, qaytib oldi.
Agar diqqatim boshqayoqqa qaratilgan bo`lganida sezmagan bo`lardim ham!

Bir lahzaga tilim lol zabonsiz qoldim. U esa qoyilmaqom harakatidan, g`ururlanib, yoqimli jilmayib turardi. Uni shu lahzada, yanaham ko`proq yaxshi ko`rib ketdim. Dilimda bir istak paydo bo`ldi, har gal u meni lol qoldiradi. Bu gal men ham bir lol qoldirishim kerak edi.

- Ko`zingni yum, men ham senga ajoyib fokus ko`rsataman! -dedim.
- Ho`p! -dedida ko`zlarini yumdi.
- Yaxshilab yumdingmi?
- Himmm! -dedi ko`zlarini yumib.

Bir lahza uning g`uncha lablarida termuldim-u, bo`sa oldim.
Ko`zlari hinidan chiqqudek katta-katta ochilib ketdi. Taxtadey qotib qoldi. Bunday o`pib olishimni kutmagan edi. Bir yutib olgach, beqaror qadam tashlagancha yo`lda davom etdi. Ohista qo`lidan ushlab oldim. Bulbuligo`yo qiz, bir bo`sadan tilini yo`qatib qo`yganday gung bo`lib qoldi. Nima deyishmni bilmayman.
Ko`nglini olish uchun, o`zimcha qo`shiq hirgoya qildim.
- Bog`im bor-u, bog`im bor,
Bog`imda anorim bor.
Peshonasi sho`r yigitmannneee,
Barmoqlari kesilgan yorim bor...

Bir o`qirayib qarab qo`ydi.
- Uzur... -deb iljaydim. - Bog`im bor-u, bog`im bor,
Cho`ntagimda hamyonim bor! - har ehtimolga qarshi hamyonni tekshirib qo`ydim, joyida ekan.
- Omadi bor yigitmannneee,
Qo`llari gul yorim bor...
Boshqa tomonga qarab oldi, asta ko`z tashlasam jilmayyabdi. Hayryat yengil tortdim, ammo hali ham jim. Bu sassizlik yo`lga chiqgunizgacha davom etdi.

- Uyga ketamizmi? -dedi past ovozda.
- Hozir uyga ketmay qayoqqa ketyabmiz?! -dedim.
- Himm...

``Voy Asil, shunday uchar, shaddat qizni ahvolini qaraya! Bir bo`sadan keyin hushi o`zidan ketib, nima qilayotgani bilmay qolyabdi-ya!!!`` dedim o`zimga o`zim.

Taksi tutdik, mashina ichida ketayabmiz churq etmaydiya! Asta yelkam bilan turtdim.
- Mohira... Ho`y Oy-Sanam! -dedim shivirlab.
- Himm...
- Barmog`ingni kesganim uchun, kechir senga ozor berishni istamagan edim.
- Hechqisi yo`q... -dedi jilmayib.
So`ng barmog`idagi uzukka zavqlanib qarab qo`ydi.

Uyini oldiga kelganda taksi to`xtadi. Taksisdan biroz kutib turishini so`rab, u bilan mashinadan tushdim.
- Ertagacha yaxshi dam oling, -jilmaydi, - Tushizda meni ko`ring! -dedi.
- Mohiraa... Ertaga biznikidegilar keladi, uydagilaringni ogohlantirib, aytib qo`ygin ho`p?

Biroz uyalib ko`zlarini olib qochdi. Boshini qimirlatib, rozilik ishorasini qildi va uyiga kirib ketdi...

* * * * *

RASM


O`g`ilcham, suyukli jufti halolim va men...
Bizning baxtli onlarimiz tasvirlangan surat qarshisida bir on turib qoldim. Rafiqam qo`lida kastimimni qo`lida ko`targancha ortimda turardi.

- Dadasi! -dedi asta kiyg`azib qo`yishga shaylanib.
- Mana hozir... -dedim kastimimni kiyib. Rafiqamni peshonasidan o`pdim. - Sizlar meni quvonchim... Sizlar meni baxtim...
- Siz esa suyangan tog`imizsiz!

* * * * *

Zinadan tusharkanman, Mohira erini ishga kuzatib, hali ham eshik oldida turardi.
- Salom qo`shni, ho`jayinni ishga kuzatib qo`ydizmi? - u tanimay hayron tikildi. - Men yuqori qavatdagi qo`shniz, yaqinda ko`chib keldim. MAJNUN muallifman...
- Aaaa... Sizmi o`sha MAJNUN?
- Qaysinisini nazarda tutganizni tushunmadim! Ammo shu asar muallifi...
- Eee odam-podam emas ekansiz MAJNUN...
- Nega?
- Qalam qo`lazda bo`lsa, sizdan nima ketdi. ``Asilbek va Mohira to`ydan keyin latarya o`ynab Kaptiva yutib oldi!`` deb yozib qo`ysayz bo`lardi. Qarang ho`jayinim hali ham ishga taksida qatnamoqdalar!
- Eee qo`shni noshukur bo`lmang... Hammasiga asta sekin erishasizlar... Ana o`tgan asardagi Yodgorni qarang hammanarsasi bor, ammo baxtsiz... Sizda esa baxt bor, shukur qiling qo`shni shukur qiling! -deb zinadan asta pastga tusha boshladim...
- Hoy MAJNUN, - u kuldi, - Hazilashdim... Mang soatiz tushib qoldi!
Shundoq qo`limni ushlasam soatim yo`q. Borib soatimni oldim.
- O`zi ``Bu odatini tashladi!`` deb yozib qo`ysam bo`larkan...

U jilmaygancha uyiga kirib ketdi...

Tamom...

Muallif: -MAJNUN-