Tasodifiy hikoya: Siynim bilan
Salom meni ismim alish yoshim 19 da oilada adam oyim opam va siynim opam 1yil oldin turmushga bergan...davomi

ikkalamiz juvonni og’ziga latta tiqdik,va navbatma navbat hirsimizni qodira boshladim..Bizdagi hayvoniy hirs shu darajada o’ziga asir qila boshlagan ediki..nima qilayotganimizni.va bu qanday oqibatlarga olib kelishi mumkunligi,hatto aqilimizga ham sig’masdi o’sha damda.. Juvonni butunlay nomusini paymol qildik.. Juvon so’nggi kuchini yig;ib qo’limizdan siltanib qocha boshladi..Ravil uni ortidan yugurdi.. Juvonni oyo’gidan yugurayotib chalib yig’itdi..Juvonni betonga yuztuban yiqilgan sharpasini ilg’adim holos..Birozdan so’ng Ravil halloslab men tomonga kela boshladi.. -O’rtoq,biz tamom bo’ldik..Bu yerdan tezda ketishimiz kerak..Ravilning ovozi qaltirab qandaydir vahima bilan chiqar edi.. Ikkalamiz juvon yiqilgan joyga yugurdik.. Juvon yiqilgan payti..eski beton qoldig’idan chiqib turgan armatura parchasiga yuztuban yiqilgan..Armatura esa uning bo’ynidan teshib chiqqan edi..Yiqilgan joyda esa qon halqoblanib oqardi.. Ikkimiz dahshatga tushdik..Endilikda nima bo’lishi miyamda kinotasmaga o’hshab aylana boshladi..Vahimadan qo’llarim qaltirar edi,Ravilning ahvoli ham menikidan beshbattar edi.. -Endi,nima qilamizzz..o’rtoq bizniu qamashadi..Tushunayapsanmi?!! biz odam o’ldirdik..Deb titrab qaqshab gapirardi Ravil.. Miyam tez ishlay boshladi..O’likni yo’qotish kerak..Faqat yo’qotish kerak.. Shundan boshqa tayinli bir fikr kelmayotgan edi,o’sha damda miyamga.. -Uni yo’qotishimiz kerak Ravil..Bitta yo’li shu dedim.. -Qaaaa qanaq qaaa qip..dedi Ravil Endi mendagi qo’ruv hissini o’zim ham hayratlanarli darajada sovuqqonlik egallay boshladi.. Ravil ikkalamiz juvonni oyoq qo’lidan ushlab..Mashina kapotiga ortdik.. Qon qoldiklarini esa oyog’uimiz bilan tepkilab..Afrofdagi tuproqdan ustiga sepdik.. Mashinani yahshiyam tutning panasiga qo’ygan ekanmiz deb o’yladim..Tungi 2 lar atrofi bizni kim ham ko’rardi bu yerda deb o’zimga taskin bera boshladim.. Mashinaga o’tirganimizda orqadan bolakayni ingragan ovozi kela boshladi,, -O’rtoq bilasanmi,bularni yo’qotmasak kamida o’limga hukm qilinamiz..Menimcha sen bilan biz yashashga loyiq odamlarmiz dedim.. -Nima qil deysan..?Faqat hidi chiqmasa bo’lgani ..dedi Ravil..Ayni paytda Ravil uchun men huddi najot farishtasidek edik..U aytgan har qanday talabimni qondirish uchun shay turardi,, -Unda nimaga o’ylayapsan..?!Iz qolmasligi kerak..bolakay esa yagona guvoh..dedim Va orqaga ishora qildim.. Qismatga ular ko'nmasa,qayerga yashrinadilar..!?Qismat tahdidan qay yo'sincha qochish mumkun..?!Qayerga berkinadilar..?! Vijdondan qochishning imkoni bormikan..?! -Gapingda,jon bor Sodiq, dedi Ravil.. Endi hushiga kelayotgan hokisor norasida,hali bizning maqsadimiz nimaligini bilish uyoqda tursin,xatto onasining o’limidan ham behabar edi..Ravil mashinani orqa eshigini ochdiyu,norasida bir ojiz go’dakni nozik bo’ynichasidan..bug’a boshladi..Go’dak esa hatto qarshilik qila ham olmadi..Biroz tipirchiladiyu,kallasi qiyshayib jon taslim qildi.. Uni ham onasiga qo’shib bagaj ga ortdik.. Ikkalamiz shu kuyi..uyga yetib keldik..Mashinani garajga qo’ydik..Endi nima qilish kerakligi haqidagi o’ylar ham ikkimizni bezovta qilar edi..Meni aqlim yetar edi bu tahlid bo’ladigan bo’lsa,yaqin orada jinoyatimiz fosh bo’lishini,hamda ikkalamizni ham,oyog’imizni yerga tekkazmasdan qamoqqa jo’natishlarini..Shu bois bo’lsa kerak ikkimiz ham har qanday jirkanch ishdan tap tortmaydigan nusxaga aylanib ulgurgan edik.Endilikda biz ikkalamiz ushbu jinoyatni yashirish haqidagi o’ylarimiz,bundan-da jirkanch ishlarga undar edi.. -Nima qilamiz Sodiq dedi Ravil menga jovdirab qarar ekan.. Nima qilish kerak…?!ushbu savol haqida harchand o’ylamay miyamga tayinli bir fikr kela qolmasdi..Shu vaqt qandaydir ko’rsatuvda ko’rganim esimga tushdi..Haaa..men bir qarorga kelgan edim.. -Ularni bo’laklaymiz Ravil dedim.. Ravil bu gapni eshitgach taxtadek qotib qoldi.. -Qaaaa qannaa qa qilib Sodiq..dedi..U qo’rquvdan dag’dag’qaltirardi.. -Bilaman bu ishni qiyinligini..lekin mana bu narsadan ozroq tatib ko’rsak..Hammasi oson ko’chadi…dedim va yomon kunlarga deb asrab qo’ygan Marixuannani olarkanman.. Ikkalamiz narkotikni qabul qilgach,nimagadir qo’rquv hissi tumandek tarqab ketdi..Huddi tog’ni ursa talqon qiladigan holatga kelgan edik..Haqiqatdan ham tanamizga singigan marixuanna o’z kuchini qilgan..va biz yetarli darajada sovuqqon bo’lgan edik.. Men ravilga omborga tushib,bolta va kerakli anjomlarni olib kelishni buyurdim.. O’zim esa garajni obdon qulflab,mashinaning bagajidan ikkita murdani stol ustiga ko’tarib oldim.. Ayolning murdasining nigohi nihoyatda sovuq yatrirar edi..Unga biroz tikilib turish asnosida o’zimga o’zim shivirlab gapirdim ..”Do’ndiqcham..nima qilarding qochib,agar qochmaganingda hammasi joyida bo’lardi.Demak sen o’z taqdiringni o’zing belgilading..Endi mendan hafa bo’lma”deb shivirlardim. Nihoyat Ravil kerakli asboblarni keltirgach..Ayol bilan o’g’lini bo’laklashga kirishib ketdim, Avval ayolni boshini tanadan ajratib oldik..So’ngra esa qo’l oyoqlari..Barchasini erinmay bolta bilam suyagigacha maydalab..Qopga sola boshladim.. -Sodiq..boshini nima qilamiz..Eshitishimcha yuzdan tanib qolishsa surishtira boshlashadi..Suyakdan ham toppish mumkun deb eshitganman deb So’rab qoldi Ravil.. -Demak biz..uni boshini terisidan ajratib olamiz…Men bu ishni qilgunimcha sen bolakayni suyaklarini go’shtidan ajratib ol..! dedim Ravil ishga kirishib ketdi..Biz uchun marixuanna ta’sirida ayol va bolakayni nimalash nihoyatda sipolik bilan o’tardi,, Men ayolni bosh qismini,terisini shilib oldim..Qo’l oyoq va tos suyaklarini go’shtidan ajratib oldim..Ravil ham o’z ishini qoyilmaqom uddaladi.. Ayol va bolasini kalla suyagiga boltadan tushgan qator zarbalardan keyin mayda suyak bo’laklariga aylanib qoldi..Ayol va bolasini go’shtini alohida polietilin qopga joyladik.. Suyaklarni alohida xalataga joyladik..Go’shtlarni kuni bo’yi nimatalaganimiz sababli u juda mayda bo’laklarga bo’linib ketgan edi..Umuman odam go’shtiga o’hshamas edi.. Birgalikda mashinaga o’tirdik va shahar chetidagi daryo tomonga bordik.. Yo’lda Ravil gapirib qoldi.. -O’rtoq,bularni qayerga yashiramiz..? -Havotir olma,hozir go’shti parchalarini daryoga tashlaymiz..suyaklarini biror joyga ko’mib qo’yamiz deb javob berdim, -Ularni hech kim topolmagani yahshi.men hali qamoqda chirishni istamayman dedi Ravil.. Men indamadim.. Birozdan so’ng esa biz daryoni bo’yiga yetib keldik.. Ayol va o’g’lining qiymalangan go’sht bo’laklarini dayoda oqizib yubordik..Go’sht bo’laklari suv yuzida biroz qalqib turdi-da,suv tubiga ravona bo’ldi.. Suyaklarni esa daryodan ancha uzoqroqdagi tepalikka o’hshash joyga obdon ko’mdik..Barcha narsalarni tinchitib bo’lgach esa,ikkalamiz hech narsa bo’lmagandek..Uyga kelib uxladik. Oradan 5-6 kun o’tgach esa ona bola qidirilayotgani to’g’risidagi e’lonlar shahardagi simyog’ochlardan joy oldi.. Biz esa oldinda bizni nimalar kutayotganidan butunlay behabar..avvalgidek tarallabedod hayotni davom ettirardik..
Davomi bor...