Tasodifiy hikoya: АБОРТ ТАЛАБ ҚИЛГАН ОТА.
Кеч тушиб, ишдан уйга кайтдим. - Келяпсизми дадаси? - негадир ғамгин аёлим. - Ҳа, тинчликми, кайф...davomi

qoling. Kelin kuyov “baxtli” bo’lsinlar!
Xuddi wu so’zlarni aytib bo’liwi bilan to’yxona jim jit bo’ldi-yu:

“ Yor yor aytmang yor yor.
Qalbim yiĝlar yor yor.
O’lan aytmang yangalar.
Yurak yiĝlar zor zor.”

Wu taronasi bilan Ozoda Nursaidova paydo boldi. Jasmina bo’lsa qandoq paydo bo’lgan bo’lsa xuddi wundoq ĝoyib bo’ldi. Videoda to’y tugadi. Keyin ekran jimirlab domlam ko’rindilar, Umarga videoni qay tarzda qo’llaw kerakligini tuwuntirardilar.


Ekranda 1 - kecha, 03:45 spalniyda yotgan Umar xuddi tok urgandek dik etib o’rnidan turdi. To’g’risi axamiyatsiz qarab turgan edim, birdan sergak tortdim. Umar turdiyu sekin xotinini tepasiga keldi. U xuddi robotga o’xwab xarakat qilar qoronĝu xonada xotiniga tikiliiiiiib turardi. Eng ajablanarlisi bo’lsa Umarni ko’zlari yumuq edi. Birdan ortiga o’girildiyu xonadan chiqib pastgi qavatga tuwdi ya’ni videokameradan xovliga qo’yilganida paydo bo’ldi. Yo’lak bowidagi katta tow oyna qarwisiga keldiyu tow oynaga qarab bowqa tilda va bo’ĝiq qo’rqinchli ovozda allaqanday so’zlarni takror takror so’zlawga tuwdi. Xuddi wu on azon ovozi yangradi, uni ortidan xovlida otasi paydo bo’lib Umarni qo’lidan tutib xonasiga olib kiriwdi. Xonadagi hammani yuzida vahima va qo’rquv alomati sezilar. Umar xuddi uyqudan uyĝongandek tepasidagi yaqinlariga bir bir alanglab chiqdi.

2-kecha 03:43. Yarim tun yana xuddi eskisi kabi birdan rezkiy o’rnidan turdiyu yana xotinini tepasiga keldi. 3 daqiqa uzoq tikilib turdiyu birdan allaqandey so’zlani bo’ĝiq ovozda takrorlar xuddi wu on kamerayam pirillab sifatsiz olinganga o’xwardi. Birdan qattiq qichqiriq xotini uyĝonib ketdi. Tepasida erini ko’rib esi chiqib dodlab baqirvordi. Butun oila xonaga yopirilib kiriwdi. Xullas 5 ta kecha ayni vaqtda ayni xarakat takrorlanar lekin Umarni ovozi borgan sari qo’rqinchlilawib borardi. Eng daxwatlisi 6 -kechasi sodir boldi.....

Xona nim qoronĝu. tungi chiroqqi miltillawi xonaga yanada sirlilik baxw etardi. Ayni payt 03:45 Umar yana xuddi oyparastdek birdan o’rnidan turdi. Ovozi xirillab allaqandey so’zlarni tinmay qaytarar, bu ispan tiliga o’xwaw so’zlar edi. Yoki ruminchami .

Birdan xuddi yawin tezligida xonada yo’q bo’lib qoldi. Xayolim qochdi wekilli , deb orqaga sal o’tqazib qaradim. Yo’q ayniqsa xuddi kino ko’ryotganda tezlawtiriladiku, wunaqa bo’ldi — Yo, tovba! — deb ekranga sal yaqin kelgandim, gup etib kameraga yaqiiin Umarni bowi chiqdi.
— Tuf, tuf tuf ! — qo’rqib ketdim u butun bowli kompyuter ekranidan qip-qizil qontalawgan ko’zlarini manga qadab rangi oppoq ko’zida qorachig’i ko’rinmas , vaxwiyona ovozda boyagi kalimasini qaytarardi. Oyoq qo’lim muzlab ketdi. Wartta “stop”ni bosdim. Iwonin oyoq qo’lim wu darajada titrardiki, tasviriga til ojiz.

Wartta turdimu, suv olib ichdim.
— Astaĝfirilloh! Astaĝfirilloh! — Tilimdan wu kalima chiqar ekranga qarawga qo’rqardim. Xuddiki uni ko’zlari… uni ko’zlari aynan odam qo’rqitar darajada vaxwiyona edi. Yana wivirlab allaqandey so’zlarni takrorlawi. Qo’rquvim xaliyam tarqamagan, sekin stulga borib o’tirib, endi ”play”ni bosaman desam, “taraaaq” etib xonadagi stoyka vewilka yerga tuwib ketdi. Esxonam chiqib baqirvordim. Xonani ewigi widdat bilan ochilib domlam wowib kirdilaru xolimmi ko’rib, tezda uspokoitelniy dori berdilar. 1 soatcha vaqt o’tib ancha o’zimga keldim. Lekin ko’z o’ngimdan xaliyam boya ko’rgan ko’zlar ketmasdi. Domlam bo’lsa:
-Dadayev qo’rqdingizmi, wunchalik, - deb tepamda qarab turardilar.
-Domla, rosti bu sohada o’qib ko’p hasta ko’rib etim qotgandi. Lekin bu.. bu negadir.. ko’zlari odamni seskantirvordi. Bu bolaga nima bo’lgan? Axir normal odamni ko’zimasku buniki - dedim.
-To’ppa to’ĝri, bu normal odammi ko’zimas. Xo’w, hammasini ko’rboldizmi - dedila domlam.
-Yo’q xali.
-Ko’rasmi?
-Axa ko’raman.
-Unda siz ko’rib tezroq manga qarawiwga wowiling, - dedilaru xonadan chiqib ketdilar.

O’zimni ancha qo’lga olib kompyuterga yaqinlawdim. Sekin “play”ni bosdim. Umar kameraga yaqin kelib xuddi tez aytiw etgandek vahimali qilib ispanchami lo’lichami qanaqadir ismlarni qaytara qaytara, xotinini bowiga bordi. Birdan o’zbechada
-San Jasminamdan ayirding ! Ayirding mani! Mani sevgilimdan ayrding! Ayirding! - deb qo’lini xavoga ko’tardi.
“E voh !” qo’lini tepaga ko’targanda ko’rdim, qo’lida katta owpichoq. Yana boyagi so’zlarini qaytarib birdan xotinini yuzini owpichoq bilan tilib tawladi. Hamma voqea bir zumda sodir bo’ldi. Xotinini qichqirib dodlawi xonaga butun oila yugirib kiriwdi ukasi adasi Umarri turtiwdi. U tinmay waytonlar “Hammeni o’ldraman! hammeni o’ldraman! Barno sani birinchi o’ldraman! San ayirding ! San ayirding!” deb qichqirar. Xonadagi xolatni tasvirlawga tilim ojiz edi. Yiĝi tovuwlari, baqiriw tovuwlari. Birdan tasvir o’zgardi. Yana domlam ko’rindilar, bu safar psix bolnitsadagi alohida zirxli xona. Kamerani yuqoriga o’rnatdilar, va va va kamera xonani butunlay tasvirga olardi. Xonada qo’li boĝlangan oppoq kiyimda Umar o’tirardi. Bu xozirgina ko’rgan Umardan 100% farqli xolatda o’tirgan bola edi. Domlam xuddi tergovchi gumondorni so’roq qilgandek Umarni savollarga tutardi.
-Umar, yaxwilab esla, nega Barnoni o’ldiriwim kerak, deding , axir. Kim buyurdi sanga buni.
-Sizlarga nechi martta aytdim.- Umar yiĝlamsirab gapirardi. - O’wa bitta ko’zli qora odam aytdi “o’ldir, o’ldir” deb. Iltimos manga yordam beringlar, u xar doim mani ta’qib qilyabdi. - Umar wu gaplarni aytib yum yum yiĝlardi.
-Umar u odammi warpami. Qani manga aytchi. ?