Tasodifiy hikoya: Oila uchun (by LiL KinG)
Qorong'u xonaning bir burchagida bir ayol ho'ngrab yig'lab o'tiribdi.Sochlari yoyilgan to'zg'igan ho...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Qizil qor yog`ganda!

Добавил:	-MAJNUN- (04.06.2017 / 15:16)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	22290
Комментарии:	1

MUHABBAT JILG`ALARI: Qizil qor yog`ganda!

RASM



Sardor:
- O`tgan kuni, kechqurun ayol kishi yashrin raqamdan qo`ng`iroq qildi. Endi yotoqqa kirgan edik. Telifonni ayolim ko`tardi. Biroz gaplashdi-yu, rangi o`chib ketdi.

- Tinchlimi Sayyora? -dedim havotirda.
Lablari titrab, ovozi hiralashdi.
- Aanoo! - telifonni ovozini balantlatib menga uzatdi, - Siz-zi xotiniz ekan!
- Nimaaa? -telifonni qulog`imga tutdim, - A`lo kim bu?!
- ``Sardor aka men Aziza xotinizi tanimay qoldizmi?``
- Hoy adashdiz!
- ``Voy-voy-voy jon nega adasharkanman!`` -dedi va isim, familyam, tug`ulgan sanam, qachon nikohdan o`tganimiz, u bilan 2 yildan buyon yashayotganim va Odilbek ismli o`g`limz ham borligini aytdi.

Kutilmaganda bo`lgan bu telifon qo`ng`irog`idan, hushim uchdi, tilim tag`nagimga yopishib qolganday, duduqlanib nima deganimni ham bilmayman.

- ``Jon ertaga keling kutaman...``
Telifon o`chdi.

Rafiqamning, nafratdan qizargan ko`zlariga yosh quyuldi.
- Siz... Siz... - ingroq ovozda yig`lab yubordi, - Nooomard ekansiz? -dedi shaht bilan uxlab qolgan qizimizni uyg`otishga taraddutlanib.
- Shoshma... -yo`lini to`stdim, - Shoshma...
- Qochin yo`limdan... -deb ko`kragimga mushlab, - Siz insofsiz ekansiz? Qizimizni o`ylamadizmi?
- Hey o`ziyni bos! -bir siltab qo`ydim, - Men u ayolni tanimayman! Kimdur oramizni buzmoqchi shekili...

Tushuntirishga urundim. Goh gapimga ishongandek tuyuladi, goh alamli nigohlarini bilan qarab g`udurlaydi.
Shu lanati telifon qo`ng`irog`i sabab, bir necha yillik, gullab yashnayotgan hayotimiz bir onda do`zahga aylandi qoldi...

Ikki soat ichida, o`z nazlimda tubsiz bo`lib tuyuladigan sabir kosam to`lib toshdi. Alam qildi, o`z jufti halolim sadoqatimga ishonmayotgani alam qildi. Ovozini o`chirish uchun, o`zim istamagan xolda ``Bas qil, ovozin o`chir!`` deb bir tarsaki urib yubordim.
Boshqa gapirmadi, o`rniga yotib, teskari qarab oldi va tonggacha hiqqillab yig`lab chiqdi...

Erta to`ngda o`rtog`larim telifon qildi. Gapni uzoqdan opkelib, aylantirdi va kechagi telifon qo`ng`irog`i ularni xazili ekanligini aytdi.

Jahil ustida, urug` aymog`idagi barcha ayollarni oborib, opkeldim, o`sha tomonga...

Allaqachon turib, choy tayorlash uchun oshxonaga chiqib ketgan ayolim, so`kinganimi eshitib yotoqqa yugurib keldi...
- Him tinchlimi? -deb eshik oldida turib.
- Marazlar, beinsoflar... - alamim tarqamay so`kinib oldim, - Sayyor kecha o`rtog`larim hazillashishgan ekan! -dedim.

U beyihtiyor tarsaki tushgan, yuzini ushladi. Yeg`layverganidan qizarib ketgan, ko`zlarini olib, yerga tikildi, asta ortiga qayrildi.
- Hazillashmay... -deb g`udurlab qo`ydida oshxonaga qaytdi...

Besh yillik turmushimiz davomida, juda ko`p, gap talashib, tortishib, janjallashib qolganmiz. Ammo doyim u haq bo`sa ham, no haq bo`lsa ham jahlim chiqishi bilan past tushardi. Arazi ham nari borsa ikki soatga cho`zilar va yana avvalgidek inoq bo`lib bir-birimizni tushunib olardik. Hech qachon qo`l ko`tarish darajasiga bormagan edim. Shu sabab u alam bilan tonggacha yig`lab chiqdi. Tarsaki zahri tarqamay, chehrasi ochilmadi. Nonushta ham, kechki ovqat ham sukunat ichida bo`ldi.
Bunga men ham e`tiroz bildirmadim. Zarur gap bo`lmasa, gapirmadim, hatto yaqinlashmadim. Jondan ortiq sevgan yorim, sadoqatimga shufha qilib, bitta betayinni hazili sabab aytgan gaplari o`g`ir botdi...

1-IYUN bolalar kuni. Bizga ham ishdan dam berishdi. Ertalab shirin uyquda yotgandim. Qizim uyg`otgani kirdi, turtib, qulog`imga baqirib, pardalarni ochib ko`zimga quyosh nurini tushirib nihoyat uyg`otdi.

- Dada buling tez-tez nonushta qilaylik...
- Ho`p-po`p! -deb o`rnimdan turdim, yuz qo`limni yuvib oshxonga o`tdim.

Ovqat suzayotgan ekan, bir ko`z qirini tashlab salom berdi. Alik oldimda, asta stulga o`tirdim. Ovqat suzib keldi, yana o`sha skunat. Yuraklarni qon qilguvchi, araz hali hamon tarqamagan. O`zi shu o`tgan ikki kunim go`yo ikki yildak tuyulayotgandi. Bugungi kun esa, chunonan ortiqcha ko`rib ketdi.
Ovqat yeyishni to`xtatib, qizimga qaradim.

- Qizim Bonuni oyisidan so`raginchi kechagi salatidan qolganmikin?
Qizim bir boshini qimirlatib qo`ydida onasiga qaradi.
- Hoy Bonuni oyisi, kechagi salatizdan bormi?
- Bor ekan deb ayt qizim, Bonuni dadasiga! -dedi Sayyora, haliham qovog`i ochilmay.
Qizim jilmayib men tomonga qaradi. Mittov aqilliyginan, birgina imo qilishimdan fikrimni o`qivoldi. Onasiga qarab:
- Bo`lmasa opkimisizmi? Oyi bo`lib, ko`nglimizga qarangda eee! Bonu bilan dadasi ochib qoldiyu! -dedi.
- Voy-voy-voy, ena xotin bo`lmay qolgur! -dedida o`rnidan turib ketdi.
Qizalog`im, onasini labiga tabassum yugurtirib, mening ham qalbimdagi tugunni yechib yubordi.
Sayyora bilan, qizimiz orqali gaplabsib nonushta qilib oldik. Birinchi qadamni men tashladim, endi navbat unga edi. Qarasam hali ham sust, yana qizimni ishga soldim.

- Bonu, qizim qaraginchi tashqarida qizil qor yog`mabdimikin?
- Hoiz umm, qarab kelaman... -deb qizim balkonga chiqib ketdi.

Ko`z qirimni asta Sayyora tomon tashladim. Mana mening haqiqiy, mohitobonim, mening jufti halolim. Ko`zlarida sevgimiz quyoshi porlab, lablarida qalbimga malham tabassum ila termulib turibdi...

* * * * *

QIZIL QOR VOQEASI...

Oligohni tomomlab bir necha oy ish qidirdim. Nihoyat orzu qilganimdanda a`lo joydan ish o`rin topildi. Borib gaplashdim, maqul ko`rib ishga qabul qildilar. Uch kun o`tib bir qiz keldi. Keyin bilsam, u boshliqni jiyani, buni ustiga meni o`rnim unga tegishli ekan. Boshliqni jiyani bo`lsa, bir boxona bilan meni bo`shatib yuborib una yana o`rniga o`tqazishi mumkunligini his qildim.
Yo`q adashibman, unga boshqa ish o`rini topib berishdi. Bir katta xonada uch kishi, edi. U qizni ham, bizni xonaga joylashtirishdi. Avvaliga o`rnini egallab olganimga, meni hushlamay qavoq firoq qilib yurdi. Keyin asta xammasi iziga tusha boshladi. Juda quyuq bo`lmasada salom-alik qilib turardik...

Boshliqni jiyani bo`lganigami, yoki atayin jahil qilibmi, hullas vazifasiga jiddiy qaramasdi. Istagan vaqtda kelib, istalgan vaqtda ketaverardi.
O`sha kuni ham, tushlikka chiqib ketib qaytib kelmadi. Boshliq tekshirgani xonamizga kirdi.

- Qanday ishlar yaxshi ketyabdimi?
- Ha, hammasi joyida...
Boshliq, xonadosh, sheriklar bilan gaplashib olgach yonimga keldi.
- Ho`sh Sardorjon, sizda nima gap? -pichirladi - Tovuqlarni ho`rozi bo`lib o`tibsizmi?

Boshliqda hazil-hozulga moyilligi juda balant ekan. Buni suhbatga kelganimda sezgandim, lekin bunchalik ekanligini bilmabman.
Xonadagi sheriklarim nozik jins vakillari ekanligiga shama qildi. Jiyanini tovuqqa o`xshatgani mayli-kuya, ammo qalgan ikki ayol o`rta yoshli, erli ayollarni o`xshatgani quloqqa hunuk eshitildi.

- Yo`g`aa, Tolib Hasanivich, ho`rozmasmiz! - dedim.
- Iya hali siz ho`roz masmidiz?! -deb ustimdan kulganday irjaydi.
- Albatta ho`rozmas! Ilg`or mehnatkash inson, anig`rog`i