Tasodifiy hikoya: Qotmadrommika
Iznas...davomi

farzand ko`rmaganlar. Shunda bolalar uyidan bir uzbek millatiga mansub qizaloq asrab olganlar. Taqdir taqazosi bilan, onam Italyaga o`qishga kelib shu yerlik yigitga turmushga chiqqan. Keyin men tug`uldim...

- Ana aytdim-ku yolg`onchisan deb! Cho`pchagingni boshqa joyda aytasan...
- Farruh gapimni qolgangini eshiting... Men O`zbekiston fuqorosiman, 11 yoshgacha Poytaxt Toshkentda yashaganman. Buvim meni O`zbek qizlaridek tarbiya qilganlar. Ismimni ham o`zlari qo`yganlar. O`zimni O`zbek deb bilaman. Har holda, yurtim urf-odatlarini sizdan yaxshiroq bilaman...
- Aaahaaa, men senchalik bilmasman lekin, -yigit ayolga yaqinroq keldi. - Birinchidan isming o`zbekona bo`lgani bilan zarracha O`zbek qizining hayo-ibosi senda yo`q. Ikkinchidan oppoq oyoqlaringni ko`z-ko`z qilmaginda qorangni o`chir. Yolg`iz qolishni istayman...
- Ahmoq ekansan Farrux... Men senga yordam bermoqchiman...
- Sen yordam berasanmi? Zayifa seni qo`lingdan nimaham kelardi! -yigit temir panjarali deraza oldida kelib tashqariga tikilgancha turib qoldi. - Menga o`z otam yordam bera olmayabdi-ku, senga yo`l bo`lsin...

Ayol qiqirlab kulib yubordi.
- Nega kulyabsan?
- Otangizni kimligini bilaman... Qaysi katta karparatsiyalarni aksiyadori ekanligidan ham xabardorman. Otangizni ismi...
- Bass... Otamni ismini tilinga olma, nahangni o`ljasiga aylanib qolasan...
- Bu bilan otangizni nahang demoqchisiz, - Ayol yana kuldi. - Siz meni otam kimligini bilasizmi Farrux?
Ayol bir bo`lak qog`ozga kimningdur ismi sharifini yozdi va yigitga uzatdi.

Yigit qog`ozchadagi ismni o`qigach qah-qah. urub kulib yubordi.
- Mafiya otasini qizi! Bunaqangi ahmoqona yolg`onni umrim bino bo`lib eshitmagandim...

Ayol sumkachasidan birnechta suratni olib yigitga uzatdi.
Yigit suratlarni ko`rishi bilan ovozi o`chdi. Haqiqatdan suratdagi Yevropada dong taratgan, Italyam mafiyozi. Otasi ham hafsizligi uchun, shu mafiyaga ulush berib turgani uchun. Uning asil qiyofasidan habardor edi. Foto suratdagi, kishining yonidagi qiz qarshisida o`tiribdi. Baribir ishonqiramay, foto suratdagi kishi va ayolni yuz qiyofasini solishtirdi. Ayrim joylar, yuz, ko`zlari, quloqlari o`xshash...

- Bu fotoshopda qilingan... -dedi bunga o`zi ishonmasada.
- Yo`q haqiqiy! -ayol suratlarni oldi.
- Juda qiziq shunday badavlat kishining qizi oddiy jurnalist...
- Amakim bor Francesco Marotta... Katta baliqchilik sanoatiga egalik qiladi. Ammo, otam ikkisi baliqni qarmoqda tutib, o`zlari pishirib yeydi?
- Bu bilan yong`oqni shiqirlashi yoqadi demoqchimisan?
- Qanday yong`oq tushunmadim?
- Qo`yaver... Shunchaki aytdim... - yigit qizga yaqinlashdi, - Hoy chiroyli, menga aytchi asil ismni sharifing, aslida kimliging, maqsadingni bilmoqchiman?
- Boya aytganimda o`zbekcha ismin Shukrona... Italyancha ismim Valerina Marotta... Chindan ham jurnalistman...
- Maqsading nima menday a`qildan ozgan kimsadan nima istaysan?
Ayol javob berishga shoshilmay jilmaydi. Yigit birdam, termuldada ayyorona tirjaydi va ayol tomon yaqinlashdi. Ayol telbani ruhiyatidagi o`zgarishni ko`rib, sergak tortdi.

- Farruh nima qilmoqchisan? - ko`kragi tomon qo`l cho`zga yigitni, qo`liga jahil bilar urib, uni o`zidan nari itardi, - Yaramas bu nima qilganing?
Yigit o`zini ayoldan nari oldi.
- Seni sinab ko`rdim...

Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-

Faqat bir yo`nalishda to`xtab qolmay deb, mistik, fantastik janirga qo`l urdim. Bu asarni sinov tariqasida yozaman, kamchiliklar bulsa oldindan uzur...