Tasodifiy hikoya: Ayanchli taqdir.
1998-yil,Samarqand. -Uka iltimos mana bu sumkamga qarab tur,vagonda yana yukim bor olib chiqay. Anva...davomi

этиб ваннадан чиқиб келдим. Қўшним қаршимда айбдордек бош эгиб турар эди...
- Минг бор узр кеча тунда чўмилиш учун ваннага сув тўлдириб қўйиб ётоқхонага кириб кўзим илиниб қолибди... у бошини айбдорона эгиб турар эди.
- Кечирасиз, албатта етказилаган зарарни тўлаб бераман!
Ман бироз талмовсираб қолган эдим.
- Хижолат бўлманг, бўлиб туради... хожати йўқ, қўшничиликда бу каби майда нарсаларга дарровда эътибор беравериш ярамайди...- яна нималар дедим ўзим ҳам англаганим йўқ эдим...
- Бепарволигим қурсин, хаммани безовта қилдим...- у ўз-ўзидан ғазабланар эди.
- Айтдим-ку хечқиси йўқ, бўлар иш бўлди... бундан кейин хушёр бўласиз - бироз жилмайгандек бўлиб эшик томон юзландим.
- Ану акага нима дейман? Сиз-ку тушундингиз... у...
- Хижолат бўлманг ўзим тинчитаман сиз уйингизни тоззалаб олаверинг... мен эшик дастасини ушлаб у томонга қарадим, у қўллари билан хамон халати этагини кўтариб турар, бу сафар уни қаршисида бўлганим учун энди менга унинг оппоқ сонларини ички томонлари хатто чоти оралиғига қадар кўринар эди. У манга қараб ўзи ҳам билмаган холда халатини юқори кўтарилиб кетганини сезию қолди ва дув қизариб халати учини қўйиб юборди. Мен қўлга тушган ўғридек довдираб эшик дастасига қаттиқроқ ёпишдим ва уни итариб очиб ташқарига йўналдим.
Подездда норози қиёфадаги иркит қўшним мани кутиб олди.
- Шу ойимча ўтказдириб юборибдими? - у сурбетларча қўшни аёлга суқланиб қаради.
- Йўқ у кишини айби йўқ шунчаки тўртинчи ва учунчи қават ўртасидаги сувни централнийси ёрилиб кетибди - деб қўшнимни алдадим.
У норози қиёфада ишонқирамасдан манга қараб турар эди. Ман вазиятни яхшилаш учун унга зарарларини қоплаб беришимни айтдим, у бироз бўлсада тинчланиб тўнғиллаб пастга тушиб кетди. Ман қўшни аёлга юзландим у манга мамнун қиёфада қараб турар эди, мен унга бир жилмайдим ва пастга қараб одимладим, ахир мани увиган ваннам кутар эди.
Уйга тушиб яна ўша ахволга кўзим тушиб бу бетартибликдан кўнглим ғаш бўлди, ванна ва уни атрофи ивиган, йўлка гиламчаларигача хўл бўлиб кетган эди, юрагим сиқилиб қўлим хеч ишга бормади. Ошхонага ўтиб газ плитасига сув қўйдим ва қахва дамлаб бироз тамадди қилиб тин олдим. Бироздан сўнг ўзимга келиб кийиниб кўча эшик томон отландим машинамга ўтириб ўйлаган ишимни амалга ошириш учун йўлга тушиш учун эндигина йўлга тушган ҳам эдимки қўшни аёлни машинаси олдида хуноб бўлиб уёқдан буёққа бориб келаётгани, телефонда кимгадир қизишиб гапираётганига гувох бўлдим. Аста машинамга ўт бериб уни олдига яқинлашдим ва шундоққина қаршисида тўхтаб машина ойнасини тушириб сўз қотдим:
- Тинчликми қўшни нима бўлди?
У телефонни қулоғидан олиб ялт этиб менга қаради ва хижолатомуз жилмайиб сўзлай бошлай кетди:
- Шу ўша кўнгилсизликни бартараф этиш учун йўлга тушган эдим, кўрмайсизми машинам юрмай қолди, таниш усталарим эса хозир банд эканликларини айтишмоқда...- деб каловланди.
- Хоҳласангиз ёрдам бераман?- таклиф киритдим.
- Вой машина тузатишни биласизми?
- Йўқ шунчаки сизни хоҳлаган жойингизга машинамда элтиб қўйишим мумкин ишингизни битираверасиз, унгача усталар бўшаб машинангизни кўриб беришади-деб жилмайдим.
У бироз уйланиб қолдида бошқа тўғри йўл кўрмади шекилли рози бўлди, мен машинамга ишора қилдим ва ўзим ўтирган томонни орқа эшигини очиб "мархамат"-деб кўрсатдим.
Бироздан сўнг биз яшайдиган массивимиздан катта йўлга чиқию олдик салондаги орқани кўрсатадиган ойна орқали унга қарадим меи орқамда бўлгани учун яхши кўринмади, шунда унга сўз қотдим:
- Қаранг мани кўчиб келганимга ҳам чамаси 5-6 ой бўлиб қолди лекин хеч яқиндан сўзлашмаган эканмиз, қўни-қўшничилик ҳам бор бўлсин... - уни кузатиш учун кўзгуга қарадим у эса кўринмас эди, лекин майин овозда жавоб берди:
- Ха, ҳамма ўз иши билан банд, мен ҳам эрта кетиб кеч келаман, буни устига мени ҳам кўчиб келганимга кўп бўлгани йўқ роса борса бир йил бўлди бу ерга кеганимга - деди ва у ҳам менга қарашни истади шекилли орқамдан ноқулайлиги учун ўриндиқда чап томонга сурилиб кўзгу орқали кўринадиган жойга жойлашиб олди. Уни харакатини кузатиш учун ортимга қарадим ва шунда у сурилаётганда тиззасидан бўлган юбкаси ўриндиққа ёпишиб қолди ва бир томонга тортилиб кетди бу эса шундоқ ҳам зўрға ёпилиб турган сонларни озодликка чиқазиб, менга ўзларини ялт-ялт қилиб кўратишларига сабаб бўлди. Кўзларим шундоққина қўл чўзса еткудек масофада ялонғоч турган бир жуфт оппоқ тиззага ва уни юқорироғида ларсиллаб турган, майда ва кўзга аранг сезиладиган мўйлари бор сонларга тушди... Томоғимга бир нима тиқилиб қолгандек бўлди, юрак ҳам алланечук бўлиб кетди, бир ютиниб ҳам томоқдаги тиқилишни кетказа олмагач бир юталиб қўйдим, бу тиқилиб қолиш мияяда рўй бергандек азойи баданимдаги томирларим торайиб кетгандек эди ва танамдаги қонларни хайдаб бориб оёқларим орасидаги "эркаклигим"га тиқилиб қолгандек у секин катталашиб кета бошлади.
Бу холатлар био зумда бўлиб ўтаётган эди, қўшним худди хеч нарса содир бўлмаганидек ойна орқали ташқарига бир қараб олдида хали ҳамон ялонғоч турган сонларини юбкасини этаги билан тўсди, шунда ҳам оппоқ тиззалар барибир ёпилмаган эди, у сўзида давом этар экан хозир юзага келган холатга парво ҳам қилмаганлиги кўриниб турар эди.
- Мумкин бўлса мени шаҳар четидаги "Устабозор"га ташлаб ўтсангиз - деди.
- Яхши, лекин тасодифни қарангки мен ҳам айнан ўша ерга кетаётган эдим, йўлимиз бир экан - дедим. У бу сўзимдан "у ерда нима қиласиз?"-деган саволни тушунди шекилли жавоб беришга чоғланди:
- 1-2 мардикор аёлни ёдлаб уйимни тоззалатаман бугун дам олиш куни уни уй тоззалаш билан зтказмоқчи эмасман...- кўзгу орқали менга қаради.
- Тавба мен ҳам айнан мардикор аёл ёллаб уйимни тоззалатмоқчи эдим - деб у томон жилмайиб қарадим.
- Йўғээээ, қаранг мени эхтиётсизлигимдан дам олиш кунингизни ҳам кўнгилсизлик билан бошлабсизда? - у хижолат бўлиб қизаргандек бўлди.
- Хечқиси йўқ, ўзингизни хадеб койишни бас қилинг, мана манзилга ҳам келдик! - деб машинани тўхтатдим. Йўл четидаги гавжум аёллар тўдаси биз томон тезлашишди ва бир зумда машинамни ўраб олишди уларни ҳаммаси орқа ўриндиқда ўтирган қўшнимга қараб бараварига ўзларини тавсия қилишар "бека"лаб ширин сўзлари билан аврашга ҳаракат қилишар эди. Мен секин машинадан тушдимда йўл четидаги ўриндиқда пинагини ҳам бузмасдан бошқалар каби машинам атрофида ўралашмасдан телефонини кавлаб ўтирган 23 ёшлардаги жувонни теппасига келдим у мени теппасига борганимни ҳам сезмаган эди, бошини ўтариб менга қаради ва жилмайди.
- Ассалому алайкум хожам, тузукмисиз? - у кулиб турган кўзларини сузиб менга қўл чўзди...
- Асал сенга айтган эдим-ку бу ишларни йиғиштиргин деб, ахир қулоқ солмадингми - унинг қўлларини махкам қисдим. У оғриқни сезиб қўлларини тортишга ҳаракат қилиб бир кўзини қисиб юзини буруштирди...
- Аков қўлим оғриди, бўлди... ахир биласу пул керак буни устига ман барибир оғир иш қилмайман, болага қараш, кир ювиш, уй йиғиштириш... у қўл бармоқларини битта биттадан букиб осон уй юмушларини санаб кетди...
- Бўлди-бўлди - дедим, бор машинамга чиқ бугун уйимни йиғиштириб берасан, ўтган галгидек чиннидек қилиб қўйишинг керак...
- Ўтган галгидек ёғ тушса