Tasodifiy hikoya: Xiyonatning zamoniy turi*COPY*
Анчадан бери кўрмаган таниш аёлни учратиб қолдим. Салом-алик, ҳол сўрашишлар мобайнида аёл хотирж...davomi

Bilmadim nima uchun u tashlagan, qurolni qo`limga oldim. Balki uni ortidan otmoqchi bo`lgandurman. Ortimdan ingroq ovozni eshitdim. Marco uzgan o`q, Serena ko`kragiga tegibdi. Bir lahzaga nima qilarimni bilmay qotib qoldim.
Qonga belangan ko`kragini ushlab, gaprishga urunayotgan Serenani ko`rib, birinchi yordam ko`rsatishga urundim...
Unga aytgan ohirgi so`zlarim.
``Hammasi yaxshi bo`ladi!``
Barchasi bir zumda sodir bo`lgandi. Huddi daxshatli tush ko`rayotgandek edim. Ammo bu tushu emas va allaqachon uning tanasi, jonsiz qolgandi. Ochiq qolgan ko`zlarida, qo`rquv va afsus qorishib ketganini ko`rdim...

``Endi nima bo`ladi!``
Shu topda, o`zim tomon kelayotgan kopgina sohil qo`riqchilariga ko`zim tushdi. Miyamga kelgan fikr, no-to`g`ridur balki to`g`ri... O`sha damda miyam o`ylash salohiyatini to`xtatib qo`ygandek, faqatgina qochish haqida buyruq berardi. Marco haydagan yaxtaga o`tirib, dengizga chiqib ketdim. Qayoqqa ketayotganimni ang`lay olmasdim, faqatgina qo`limda joni uzilgan Serera haqida o`ylardim. Shu axvolda katta tezlikda janub tomon ketaverdim...
Ortimdan quvishdimi, yoki yo`q, bunisini ham bilmayman. Yoqilg`i tugab, yaxta to`xtaganda men hafsiz yerda edim...

SHUKRONA:
- G`irt ahmoqona ish qilgansiz, qochib ketib...

FARRUH:
- Men ham buni tushunib yetganimda ancha kech edi... Ortga qaytishga yoqilg`i yo`q, yana qandaydur sabab tufayli, yaxtani elektr manbayiga ham zarar yetgandi... Birdan bir najod, meni o`zlari qidirib kelishlari, yoki birorta kema duch kelishi edi. Aksiga olib ulardan darak yo`q, buni ustiga dengiz kasalligidan azob chekardim. Yegulik va ichimlik suvim ham tugab borardi. Besh kecha kunduz tinmay chayqalayotgan dengizda, jon saqladim. Bu aytishgagina oson, tashnalik, ochlik, miyyamni churmab olayotan daxshatli fikrlar. Ayovshz kuydirayotgan qiyosh. Bu daxshatini boshdan kechirgan insongina meni tushuna oladi. Ichaklarim shunaqa burashib, og`rir tinmay qayt qilgim kelar. Ammo hech narsa yemaganim uchun, chiqara olmasdim. Oltinchi kunga o`tib, butkul xoldan toydim. O`sha kuni, kechga borib g`ayritabiy bulut uyumi paydo bo`ldi. Negadur dengiz chayqalishdan to`xtab, huddi oynadany bo`lib qoldi. Bulut uyuri, to`g`ri ustimga bostirib kelardi. Yuragimni qurquv tark etti.
Bardoshim tugab taqdirga tan berdim shekili.

``Nahot shunday o`lib ketsan?``
Ko`zlarimni chir yumib, yaqinlarimni chehralarini ko`z oldimga keltirdim. Bobom, buvim, dadam, oyim. Ular bilan hayolan vidolashdim ham. Huddi kuchli magnit maydoni borday, yaxta qattiq silkina boshladi. Ko`zlarimni bazozo`r ochdim.
Bulut ustimga kelgan, eliktir tokiga oxshash yorqin yug`du ichida edim... Hushumni yo`qotmasimdan avval ko`rganlarim shular edi...

SHUKRONA:
- Davom eturing... Men kutayotgan, joyga kelganda, nega to`xtab qoldiz?

FARRUH:
- Vaqt allamahal bo`lib qoldi... Balki uyinga ketarsan?

SHUKRONA:
- Bu yerni rahbariga ancha katta pora berganman... -Shukrona turib eshikni qoqdi. Sal o`tib, aravacha yetaklagan oshpaz turli issiq taomlar, mazali shirinliklar, ichimliklar olib keldi, - Farruh qorin ochib ketdi... Qolganini kechki ovqatdan keyin aytib berasiz!

FARRUH:
- Senga qoyil qolmay ilojim yo`q. Maqsading yo`lida hech nimadan toymaysan shekili!

SHUKRONA:
- Ovqatga qarang Farruh...

* * * * *

NOTANISH SOHIBJAMOL...

FARRUH:
- Nimalar ro`y berdi. Qanday u yerga tushib qoldim, buni idrok etolmasdim. Tomog`im qurib, xolsiz bazo`r pichirlab suv so`ragandim... Kimdur og`zimga bir qultum qan mazasi kelib turuvchi, sharob quydi. Yo`q, bu sharobdan ko`ra, super quvvat eliksiriga o`xshardi... Agar dunyoda shunday mo`jizakor, ichimlik bo`lsa...
G`ayri tabiy super ichimlik, tanamga shunday tez tasir o`tqazdiki, agar yana bir qultum ichganimda battamom avvalgi quvvatim tiklab olgan bo`lardim.
Ko`zlarimni ochganimda, hayratdan bemajol bo`ldim. Qarshimda a`qilni shoshiradigan darajada go`zal, ayol turardi. Huddi onadan endi tug`ulganday, kiyimsiz...


Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-