Tasodifiy hikoya: Qiziqarli atamalar. Yusuff Amin
Quyidagi atamalar sizni hayron qoldirishi aniq : - Transvestizm bu ayoallarni kiyimini kiyib, o'zi...davomi

Parilar OROLI... [ 9 - Qism...]

Добавил:	-MAJNUN- (30.06.2017 / 11:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18684
Комментарии:	13

Parilar Oroli...

RASM

Avvalgi 1 -2 -3 -4 -5 -6 -7 -
8 -Qismlar...

Aqlim lol. Ko`z oldimdagi manzara ertakni o`zi. Go`yo Ming bir kecha ertagidagi saroy xovlisia turgandek edim...
Zohiran nigohlarimni hayratga solgan go`zallikka tarif berasam. Orol tabiati suniy yaratilganga o`xshaydi. Daraxtlar, mevalar fanga nomalum yoki juda kamyob. Havosi namgir, shu qadar tozzaki, har nafasda huzur qilib yutib to`ymaysan!
Turgan joyimdan qaraganda, bir tomoni dengiz sohiligacha cho`zilgan katta maydoni egallag bog`. Bog` fanga malum-nomalum, turfa-rangli gullarga to`la. Mendan biroz narida ajabtovur, tut butasini eslatuvchi, anchayin kichikroq butalar bo`lib. Kulcha nonday kattalikda gul barg yozgan. Olcha guliga o`xshash yaproq yozgan gullarda g`ayri tabiy paypaslagichlar bor, huddi joni bordan tuyuladi. Gullardan sarhush qilgudek bo`y taralardi. Bog`ning lanshaftiga etib bergan inson yana bir bor hayratga tushadi. Yevropani manaman degan borg`larida ham bunchayin ko`p turfa o`simliklar bo`lmasa kerak. Chap tomonimda, qadimgi uslubda mohirlik bilan terilgan, pastak uzun tosh devor. Bu bog` chegarasini belgilab turgan devor ham bog`ga o`zgacha chiroy bergan. O`ng tomonim yunon va rim memorchiliga hos, sanoqsiz ustumlardan iborat ayvonlar. Uning orqa tomonlarida, bir-birni takrorlamagan kichikroq qurilgan imoratlar. Bir qarashdayoq qishloqni eslatadi.
Nihoyat qarshimda, anchagina katta maydonni egallagan. Qurilish ashyosi sifatida giranit va marmardan qurilgan qadimiy balan bino. Uch qavat balantligidagi imorat, devorlarga qimnatbaho toshlarda ishlov berilgan. Yuqori qavat, oynalari nihoyatda ajabtovur. Orqa tomoni, anchayin uzoqdan, salgina shovqini eshitilayotgan sharshara va qalin o`rmon tomongacha cho`zilgan usti berk tosh kulbalar tizmasi...

- Yuring mehmon...

Bardeni ortidan qarshimdagi bino ichiga kirdim. Ichkari huddi muzeyni eslatadi, juda go`zal, yorug` va keng. Shiftga osilgan san-sanoqsiz olmos toshlar ko`zni o`ynatadi. To`g`ridagi devorga chizilgan yarim yalang`och qizlar tasvirlari va devorlardagi chizma naqishlar asab tizimini tinchlantirib qo`yarkan.
O`ng tomondagi eshik va ikki tomonidagi marmar devorni o`yib ishlangan juda katta kitob javoni etiborimni tortdi. Sanoqsiz kitoblar.
Chap tomondagi devorga qaradim. Voh bir-biridan ajoyib chinni, oltin, billur idishlar. Devordagi peshtaxtalar, ajabtovur buyumlarga to`la. Bundaylari hach qanday muzaydan ham topilmasa kerak.
Pol oltindan qilganga o`xshaydi. Xonani turli yeriga oltin tuvaklarda tabiy buta daraxtlari qo`yilgan. Daraxtlarda ikki, uch shingildan uzum donasiga o`xshash mevalari ham bor...

Bog`ga qaragan oyna! Oyna tomonga ko`z tashladim. Turishidan oynaga o`xshasada aslida oyna emas. Qavariqli va qing`ir bo`lib, be nihoya shaffof. Bir qarashdayoq bu jismning ijodkori tabiyatning o`zi ekanligini tushunish mumkun. Shu qadar mohirlik bilan joylashtirilganki, huddi shu xona uchun yaritilganday. Oynadan bog`, favvora va dengiz kaftagidek ko`rib turadi...

Go`zallik aqilni shoshiradi, kishini maftun qilib qo`yadi. Rosti go`zallikdan boshim aylanib, bir muddat xona o`rtasida turib qoldim.

- Farruh! - yo`paramga kelgan Aona hayolimni buzdi. Qo`llarini yozib jilmaydi, - Senga yoqdimi?
- Ha... - o`zim ham sezmagan holda uni yelkalaridan tutdim. - Tilim lol... Ajoyib, Aona bu jauda ajoyib!
- Hali bu hammasi emas. Hali ko`p lol qolasan... Ishonaver!

Aona gapini tugatmay, devor tomon yurdi. Devdagi qandaydur jismni surdi. Shu zahoti xona to`ridagi suratga harakat kirdi. Avval e`tibor bermaganimni qarang, devordagi surat huddi Aonani o`zi. Aslida ham chizilgan surat Aonaga ikki tomchi suvdek jonliga o`xshaydi. Surat biroz oldiga chiqdi va ikki tomonga eshikday ochildi.
Silindir shaklidagi yashrin luk bor ekan. O`ng tomondan tepaga, chap tomonidan pastga olib tushuvchi bir kishiga mo`ljanlangan aylanma zinalar joylashgan.

Barde yo`limni to`sib, u tomonga yurishimga yo`l qo`ymadi.

- Mehmon charchagndursiz? -dedi ayyorona qiyofada, iltifot
bilan oyna yonidagi oromkursi tomon ishora qilarkan, - Hali ulgurasiz... Ishonavering qochgani joy topolmay qolasiz!

Uning bu ohangdagi gapidan so`ng, Aona ikkisa yana o`sha ajnabiy tilda gap talashib qolishdi. Bardening so`zlari manosini chaqishga urundim. U nimadandur hadiksirayabdi, ayni damda Aonani rashk qilayotganga ham o`xshaydi. Aona esa, boshdan-bosh sirlarini aytib kelmoqda. Bundan malumki, u men bu oroldan ketolmasligimga ishonadi. Harne bo`lgada ham u menga yaxshi munosabatta bo`lyabdi. Meni deb nizoga bormasliklari kerak degan fikrga keldi.
- Aona, -ular ikkisi ham men tomon yuz burdi, - Meni deb nizoga bormang! Nima qilsam ikkingizga ham muqul bo`ladi?
- Ha, Farruh... - Aona bir menga bir Bardega qarab qo`ydi. - Boshingdan ancha voqealarni o`tqazdim. Hozircha biroz o`zingga kelvol...
Aona ham oromkursi tomon imlab qo`ydi. Bu fikr Bardega ham maqul tushdi.

Mezbonni izzatini, o`zi joyiga qo`yib, minnadorchilik bildirdim va borib oromkursiga joylashdim.
Aona o`sha zinadan yuqoriga ko`tarilib ketdi. Shu zahoti suratham yana o`z xolatiga keldi.
Barde esa jimgina oynada oldida tashqariga tikilib turardi.
Taqdir meni shu oralga tashlagan ekan. Demak taqdirga ko`nib, orol ahli bilan til topishishim kerak. Kimgadur suyanib, kamdandur himoyalanish beyfoyda. Bir no o`rin harakatim, qonho`rlar o`lkasida o`zimga o`qilgan janoza. Bardeni skut saqlab turishida ham hatar borday.
Yurak yutib unga gap qotdim.

- Janob!
Sovuqqan nigohini men tomon tashlaganda, bir onga gapimni yo`qotib qo`ydim.
- Maylimi, ko`rsam!
Xonadagi narsalarni tomosha qilish uchun ruhsat so`ragan bo`ldim. Barde yengilgina bosh irg`ab ruhsat berdi.
Avvaliga devordagi yarim-yalang`och qizlar tasvirini maroq bilan tomosha qildim. So`ngra qimmatboxo idishlar qo`yilgan devor tomon yurdim.
Hayolimda o`tqiza boshladim.
``Hammasi asil, buyumlar rosa qimmat tursa kerak! Vohhh bu nima?`` qo`l yetgulik joyda, huddi bir savat olmani chinni idishga solib qo`yganday, bir dunyo qopqora olmoslar turibdi. Har biri tuxumday-tuxumday. Asta bittasini qo`limga oldim. ``Vohh haqiqiy olmas, necha milyart turarkin bular!`` Qo`limdagi olmos quvvatini sezayotganday edim. Jilosidan ko`zlarim qinidan chiqqiduy bo`lib ketdi. ``Ahir bu butun avlodimga yetadiku! Bittasini olsam, bilmasa kerak!`` O`g`rincha Bardega ko`z tashlarkanman, shuvurimni egallab olayotgan olmos jilvasi sabab, yana