Tasodifiy hikoya: Savol
Savol...davomi

Tohirni nafsonyatiga tegib qo'ydi. ''Kasalmisiz'' degandi. Tohir qovog'ini solib oldida umuman gapirmay qo'ydi. Ishga erta ketib, kech keladigan odat chiqar, uyga kelsaham ''Charchadim'' deb uxlavorardi. Tobora eridan ko'ngli qolayotgan Sanobar yana eski oshig'ini qumsab oyda bir ikki uchrashib yura boshladi...

Tohir sabir bilan kutardi. Bu orada Sanobar xomilador bo'lganini bildi. Tohirga ishonib xiyonat qilayotganda ximoya vositalaridan foydalanmay qo'ygan edi. Homilador ekanligini bilgach qo'rqib ketti. Bu ayon bo'lmasligi uchun, endi Tohirni atrofida parvona bo'la boshladi. O'zini har ko'yga soldi, pardoz andoz, shirin so'z, ishvalar hech qaysisi Tohirga tasir qilmasdi. Sanobarni nazlida Tohir bir tosh yurak edi. Ammo bilmaydiki, Tohirni ham nafsi, irodasi qanday katta sinovdan o'tayotganini...Sanobar eridan yashirgandur xomilador ekanini, ammo ziyrak qaynona nigohidan hech nimani yashirib bo'lmaydi. Qaynonasi Sanobarni doktirga olib bordi. Doktir ona bo'ladi deganda. Qaynonasi quvonchdan o'ziga sig'may ketti. Sanobar bo'lsa qo'rqqanidan sal qolsa hushini yo'qotardi. U endi tushundi erini asil maqsadini...

Onayizor bu quvonchi habarni o'g'liga yetgazish uchun uni ishdan kelishini kutardi. Sanobar bo'lsa har daqiqa sharmanda bo'lishini xis qilib yuragi pukkullardi...Nihoya kun bo'yi ishlab charchagan Tohir keldi, uyda xamma bor.
- O'g'lim suyunchi ber? -onasini quvonib gapirishidan o'zi kutgan kun kelganini yuragi sezdi.
- Nima gap, tinchlikmi oyi?
- O'g'lim, dada bo'lasan hudo xolasa!
- Nima? -dedi ko'zlari hinidan chiqib ketguday bo'lib termulib.
- Dada bo'lasan! -dedi oyisi. Biroz garangsib turdida xaxolab kulib yubordi. Avvaliga onasi o'g'lim xursanligidan kulyabdi deb o'ylagan bo'sa. Keyin sezdiki, o'g'li keliniga o'qirayib qarayabdi. Kelini bo'lsa xecham xursand emas, aksincha xafa buni ustiga nimadandur qo'rqib turibdi...
- Nima bo'ldi o'g'lim xatti xarakating g'alati?
- Kelinizdan so'rang! -dedi Tohir.
- Qizim nima gap? -dedi. Sanobar nima deyishini bilmay bosh egib turaverdi.
- Oyi keliniz hiyonatkor?
- Nimalar deyabsan!
- Ha, to'ydan oldinham, to'ydan keyinham manga hiyonat qildi. Mana xiyonatini ollohimning o'zi oshkor qildi!
- Sani tushunmayabman o'g'lim, nega bunday deyabsan? -onasi dam keliniga, dam o'g'liga qarardi.
- Man to'ydan keyin, biror martaham kelinizga yaqinlashmaganman?
- Naxot shu rost qizim! -dedi. Sanobar jim turaverardi. Tohir chiday oldan mush ko'targan edi.
- To'xta birovni bolasini urma! -dedi narroqda turgan dadasi.
- Bor uyiga tashlab kel? -dedi dadasi onasiga buyrqu ohanggida...

Sanobar uyiga qaytgach bir gapni ushlab oldi.
- Tohir akam mast edi, endi manga tuxmat qilyabdi! -deb. Tabiyki salkam bir yil yashashgan, bunga uncha muncha odam ishonmaydi. Sanobarni dadasi jaxli chiqib tekshirtirishga va qizi haq bo'lsa Tohirni tuxmati uchun sudga berishga qaror qildi...Deyinka natijalar chiqadigan kuni, eshit oldida Tohirni ko'rgach paliknikaga kirolmay qoldi. Onasini bir ikki qistagan edi. Qo'rquvdanmi hushini yo'qotdi...

Paliknikani kutish xonasida o'ziga keldi. Yonida onasi yig'lab o'tirar edi.
- Ering taloq qildi... Bizni sharmanda qilding, oq padar... -dedi.

Deyinka natijalari Tohir xaqligini isbotlagandan keyin. Dadasi Sanobarni oq qilgan ekan...

Sanobar erimi aldadim deb o'ylagan edi. Aslida o'zi o'zini aldagani kech tushundi...