Tasodifiy hikoya: 'ОТАЖОН'
Ота булиш осон эмас !!! Бугун хамма хурсанд тезрок булинглар хали замон келиб колишади-йа деб, ...davomi

Tun odam (kamolov)

Добавил:	(((kamolov))) (18.07.2017 / 23:42)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	31793
Комментарии:	10

Detective hikoya ishqibozlari uChun




Ушбу ғайритабиий ва тушунтириб бўлмас можарони очиғи қандай эшитган бўлсам (ва албатта , шахсан ўзимнинг иштирок этганим учун ) қўшиб–чатмай борича ёзаман. Икки қўлимни кўтариб шонли қасам ичаман.

* июль ойининг биринчи ҳафтаси эди.

Самарқандга бу сафар тергов ёки жиноиий муҳим иш юзасидан эмас, шунчаки бийимни (биз тожикларда бувини шунақа аташади)) ёзги чорвоғига дам олгани ташриф буюргандим. Ха топдингиз, озиб тўзиб мана шу саратон ойига менга отпуска бериб қолишди.

Ҳаво чидаб бўлмас даражада қизигандан қизиган, соат энди тонгги тўққиз бўлганига қарамай кўча ҳумдондек қизиб кетган. Бунақа вақтда қария бийимнинг эски қон босими касали зўриқиб қолишидан чўчийман. Шу сафар хам дарров катта дала боғга жўнадим. Бийимнинг данғилама кошонали ҳовлиси этагида ўзи яхши кўрадиган пастаккина эски пирхонаси бор. Ўша ердан топдим.
— Вой, Шаҳриёрим келибдику. Болажоним! (бачча сўзини атай адабий қилиб қўшмадим. Текстда келадиган хамма сўзлар соф тожик тилида бўлса–да, воқеанинг асил қаймоғини кўтариш учун адабий тилдан фойдаланиб кетаябман))
Бувим шу қадар мени кўриб суюндиларки бошлари кўкка сапчирди. Салқингина шамол эпкини пастликдан райҳон ва нозбўйлар ифорини олиб келганида мен ўзимнинг яна саккиз яшар пайтимдаги беғубор дамларга қайтиб келгандек бўлдим. Қаранг–а, орадан нақ йигирма йил ўтиб кетибди.
Ҳозир пойтаҳти азимнинг .. рақамли Ж,Қ,Т. Б.исида тўрт йили беш ойдан буён фаолият олиб бораябман. Кичкина амакимнинг фарзандлари кўп, бир зумда мени гува ўраб олишди.
— Шаҳриёр ака! Шаҳа ака! Бугун кечқурун Жар кўчага сизам бир текширишга чиқинг! Ахир дадамлар сизни ҳар доим “Изқувар Шерлок Холмс” дейди ку.

Шаҳсан хаммасига ўзимнинг ҳар келганимда сўзлаб берадиган сирли ва дахшатли ҳикояларим сабаб мана . болалар энди туппа тузук жосуслар–у сирли қопқонларнинг шинавандаси бўлиб қолишибди.
Кичик амаким дадам ва аммаларимга ўхшаб билим кетидан кетмадилар, ўзини безнесга урдилар. Шундоқ маҳала пастлигидаги Жар кўчадан кейин катта трассага чиқишдаги (ўзимизнинг Грибной каналдан сал нарига) бекатга сомсахона очган. Даромади яхши. Фақат уйда кам бўлади. Аммо сал ўтмай менинг дарагимни эшитиб кичик амаким кўча тарафдан қораси кўринди.

— Ибее, Шаҳи жияним келибди –ку? – дея оғзини таноби қочди. Қучоқлашиб кўришдик.

Дастурҳон узра “енгилгина” чой–пойдан кейин амаким пастга сомсахонага олиб тушаман, деб қолди.
— Шаҳа ака, дадам сизга қўшни магазинчининг ўқишга кирган қизини кўрсатмоқчи... – пиқилаб кулди бу йили 6– синфга кўчган жиянчам Лазиза, оҳо , бу ерда детективлар хам кўпайиб кетишган–ки, сир яшириб бўлмайди!
Тағин яна ўша “эски” масала..

Уйланиш.. Албатта ўзимнинг севган қизимни оилада тўртинчиси бўлишига ойиси хам мен хам айбдормасмиз–ку! Ҳудои таолонинг бергани. Умри билан берган бўлсин, ўзимнинг асалчам Шаҳинам. ( Нафақат исмимиз эртакдаги Минг Бир Кечадаги шоҳ ва маликага мос, жисмимиз хам узукка кўз қўйгандек .. Уни илк марта кўрганимдаёқ севиб қолганман, ўшанда ишхонада иккинчи йили ишлардим. Катта опасини йўқолган телефони машмашасида опачаси билан келганда кўзимни узолмай қолганман. “Мана шу қиз менинг умрим маликаси бўлади!” дея онт ичганман) шунақа экан мингта ўқишга кирган талаба қиз бўлмайдими, фан доктори бўлмайдими, бошқасига уйланмайман!

Амакимнинг бир феъли борки, менимча бутун оиламиз генофондида шу ҳислат бор.

Биз катта кичик хаммамиз сирли жумбоқлар ва ақлий заковат ўйинларига қизиқамиз. Дадам пойтаҳтда ўқиб университетда қолганлар, кейин магистратурани хам битириб ўз ўқув даргоҳида ўқитиувчи бўлиб ишлаб қолдилар. Институтларининг ўзида бирга ўқиган онамга уйланиб иккиси “пойтахтлик” бўлиб кетишди.
Аммаларим хам олдинма кетин акасига иҳлос қилиб яхши олийгоҳларда ўқиб олдилар. Поччамлар хам худди рафиқаларидек олий маълумотли, фақат мана хозир Жар ариқнинг шаббўй босиб кетган чакалагидан кетиб бораётган мана шу Шуҳрат амаким ўқишни хоҳламади. Аммо бу дегани ҳабаротдан орқада қолди , деганимас.

Мана ҳозирам барибир улар топган қизга уйланмаслигимни билсалар хам, энг сўнгги ҳабарни менга сўзлаб беришдан
тийила олмади.

— Э баракалла! Шаҳижон, келганинг жуда яхши бўлди–да, билсанг ўзим сенга қўнғироқ қиламан, деб турган эдим.
— Нима гап, амаки, – амакимнинг хар хил миш мишлар урчиб юрадиган мана шу митти гўшада навбатдаги жумбоғини эшитишга диққат қилдим.

Катта сўқмоқ тарафдан бир қиз биз тарафга қараб юриб келарди. Қизнинг силлиқ тарашлаган қора сочлар икки ёнга ташлаган, эгнида маҳалла қизлари орасида урф бўлган ғижима газлама либос яшил сариқ тусда ўзига роса ҳусн бағишлаб турарди.
Соланиб юришига ва менинг жигарранг шимим ва эгнимдаги ҳарбийча матода тикилган футболкамга суқланиб қараб ўтганидан бу қиз кўринишидек жа сода эмаслигини таҳмин қилдим.
—Салималйкум... – дея қўғирчоқдай салом бериб ўтиб кетди.
Амаким қуруққина қилиб “вэлейкум салом” деган бўлди ва қиз то ўтиб кетгач тўхтаган жойидан гапини давом этди:

— Ман санга мана шу қизни кўрсатмоқчи эдим... Ният тоза экан , қара оёқ тагидан ўзи чиқди.. Хе хе, не афтингни бурасан.. Яна ўшанақа гапми? Сан болани даданг уйлантираман, демаябдими, нима бало? Ўттизга чиққанингда уйлайдими?
Битта ўғил бўлсанг—у, қилиғингни қара, янгамга хам ажабланаман.. Кўп ўқийвериб оврўполашиб кетгансанлар..
Кейин амаким жеркигандек манга қаради : — Қанақа сўз эди?
— Карьера .. – минғиладим ман.

— Хи, ўшани деб, бу туришда якка ўтиб кетасан..
— Фақат шуни айтаман, дегандингизми? – энсам қотгандек яқин келиб қолган шлоқо блоқ қурилиши тугаган янги дўконлар карвонига қарадим.

— Бу ҳамда, аммо бошқа жуда қизиқ гап бор . жиян.. – амаким яна қанақа топишмоқ топибди.

— Мана шу қиз.. боя ўтиб кетди–ку, Жар кўчанинг оҳирига туради. Исми Диёра. Бу йил биринчи курсни тамомлади. Шу қиз СамДУда битириб чиқсачи, аянгдек институтда дарс берарди..
Хай , гап бошқа ёқда..
Шу Диёраларнинг кўчасида бензинфуруш Адхамбойларнинг уйига ўғирлик бўлган... Сенинг изқуварлик ишинг борку.. Жа сан боп иш . Хаммаси жуда ғалати.

— Нима бўлибди? – қизиқиб кетдим ўзим хам . қадамимни секинлатиб ))

— Мен билганимча айтиб бераман эшитганимизни...

Шуҳрат Амакимнинг ҳикояси

Тўрт кун олдин кечқурун нариги маҳалада қий чув бўлди. Хатто бизлар эшитдик. Адҳамбойнинг чала битган ҳовлиси бор. Ўзи эса шунга қўшни ҳовлида ота онаси билан яшайди. Қасрмисан қаср!
Қурилиш бўлаётган майдонда кечқурун одамлар қоп қора одамнинг шарпасини кўришибди. Нақ учта одам ҳар хил пайтда кўрган.
Аммо ўша куни Адҳамбойнинг уйида ўғирлик бўлибди. Эшик хам , дарвоза хам қулфланган бўлган, аммо “ўғри” бемалол хаводан эриб ўтгандек уй ичидаги барча тиллами, нуқра*(кумуш)ми , долларми хаммасини битта қўймай териб қочиб кетган. Аммо ўғри узоққа қочмаган, дейишаябди. Сабаби Ғулом қассобнинг катта дарвозаси олдида хамма қишлоқдаги такасалтанглар ярим тунгача Финални (Германия v/s Чили) футбол транслациясини катта телевизорда кўриб тугатишганди. Адҳамбой хам ўша ерда эди.
Уйга қайтса шунақа гап! Хотини дод вой солади. Йўқ ўғрини изи хам йўқ.
Аммо душанба куни