Tasodifiy hikoya: Mani yig`latgan hikoya. By FARISHTA
Ertalab choy ichib o’tirgandim ayolim kelibyonimga o’tirdi. Piyolaga choy quyib uzatarkan, asta gapb...davomi

йўқ, деб айтди. Сўнг эса нимадир ёдига тушиб “эҳаа” деди.

— Биринчи тайм тугаган вақтда Файзи ака хам бировга келиб кетганди.

Менинг кўзларим чарақлаб кетди! Мана бўлмаса !
— Адашмаябсанми? – шошиб қолдим мен
— Ака, унинг тунда фосфорли трикосини саккиз километр наридан биламан.. – деди Мирфайз фаҳр билан.
Мен айнан мана шу вақтда хамма гапни тушунгандек бўлдим.

— Файзи ака синфдоши Ризо акам билан бироз гаплашиб турди–да , сўнг қаёққадир кетиб қолди. Ризо акам менинг катта холамни ўғли. Бор гап шу..

Мен ўрнимдан туриб кетдим. Шошилиб амакимнинг ёнига чопдим. Шуҳрат амаким ичкарида кассанинг ёнида нималарнидир ковлаб ўтирарди.
— Ээ, Шаҳижон. Нима гап ? – деди амаким қизиқсиниб мен ўйланиб қолгандим.

«Файзи . Файзулла... Унда нимадир бир гап бор ? айнан у .. ўша куни хамманинг эътиборидан четда қолиб кетган. Унда нега у ? эрталаб қонли манзарани гувоҳи бўлиб хаммага овоза қилган. Унинг ўрнида мен бўлганимда бу ҳавфли жойдан тезроқ кетган бўлмасмидим? »
Ахир у учун яхшигина “баҳона” хам бор. Ўқишга тайёргарлик кўриш учун. Қулай фурсат.

— Амак, Адҳамбойнинг ҳотини хақида нималар биласиз?
— Уни иккинчи хотин бўлиб тушганига тўрт йил бўлиб қолди. Хали хам фарзандли бўлмаган. Эри хар куни уради. Ўзиям оғзи роса чатоқда.
Унга фақат усти бош ва ейишга овқат тегади , халос. Уй хам пул хам унга тегмайди барибир. Худди чўридек яшайди.

Мен иккиланиб қолдим.
“Агар шу кеча мен хаммасини фош этмасам.. эртага хаммаси изсиз ғойиб бўлади.”

Ташқарига чиқишим билан яна Мирфаёзга тўқнаш келдим. Унинг кўзлари ола кула эди.
— Ака.... деди у секингина ва йўл тарафадаги одамни кўрсатди. Бу сониялар ичида бўлиб ўтди. Буни мен хам у хам кўриб турардик.
Қоп қора саробга ўхшаш нарса тутундек бир чайқалиб сўнг буғланиб кетди.

— Бу нима эди? – ажабландим очиғи бунақа эфимер олам мавжудотларига ишона олмайман , барибир.

“Қасоскор руҳ” ҳаёлига шу нарса келди Мирфаёзнинг

— Мени излаб келган .. – тили қалтиради унинг аммо менга бу ҳақида бошқа гап очмади.
Бир ҳўранда уни чорлаган эди , чопиб кетиб қолди.



Диққатимни аллақандай паст аммо шубҳали шовқин бузди. Амакимнинг ёнидаги нариги дўкон қаршисида Зиё хола билан бир нотаниш йигитнинг тортишаётганини кўрдим. Шу он кассадан амаким чиқиб келди.

— Ха , “куёв” яна келибди–да! – деди амаким минғилаб қўйди.
— Қанақа куёв ? – ажабландим мен хам .
— Маъмурага унаштирилган йигит мана шу . Ризо. Оҳирги ҳафта ичида катта жанжал бўлди. Маъмуранинг товоғи қайтарилади, деб хам эшитгандим. Куёв бола айнаб қолганмиш.

“Хмм, шунга Маъмурани кайфияти мотамсаро эканда?“
— Мирфаёзнинг холавачча акаси . Жуда яхши бола эди. Нимагадир оҳирги пайтда айниди қўйди. Шу Суҳроб ишга киргандан бери Зиё холанинг боши ғалвадан чиқмай қолди.

— Эээ.. бошим айланиб кетди! Суҳроб ( ўлган йигит) Зиё холани қўлида ишлаганми??

— Ха.. шундай ...да. кундуз куни Маъмура , кечга эса Суҳроб ишларди..

“Жуда қизиқ тус олди –ку, Воқеалар!”

Мен шошганча шаббўйлар оралаб қишлоққа Маъмураларнинг уйига ошиқдим. Хамма калит ўша ерда. Саволлар жавоби ўша ерди. Аксига олиб эшикни ҳеч ким очмади. Дарвоза қулф эди.

Қизиқ бу вақтда қиз болалар уйда ўтириши керак–ку???

Ҳаёлимни дарвоза ёнидаги дераза тортди. Диёранинг деразаси. Ёғоч ромнинг пастида нимадир қизарган рангни кўрдим. Қизғиш нимадир? Қонми ?

Энди у томонга юрган хам эдим. Ортимдан:
— Сизга нима керак ?? – деди кимдир.

Ортимда Маъмура турарди. Қўлида бир челак памидор.
Маҳзун қаради–ю, секин қўйнидан калит шодасини олиб, улардан бирини дарвоза қулфига суқди.

— Мени сизга бир иккита саволим бор эди... – гапим тилимда қолди.
— Мен хаммасини айтиб бердим. Хеч нарсани кўрганим йўқ. Эшитганим хам йўқ.

Бу сира хам сокин жавоб эмсди. Ич ичидан отилиб чиқаётган ғазабнинг бўғилиши эди.

— Мен фақат бир нарсани сўрай, дегандим. . Шошиб гапира кетдим.
— Ўлган йигит .. Суҳроб. У аянгизнинг қўлида ишлардими?

Шу онда қизнинг чеҳрасида бир сониялик ҳурсандчилик ифодаси акс этиб кетди.

( Ўлганингдан хурсандман!))

— Ха шунақа эди.. – қисқагина минғилади у ,
— Унинг бирор бир қўл телефон аппарати ёки уяли бирор воситаси бормиди?
Нозик саволга узоқдан жавоб бериши керак–ку ??

— У аямнинг телефонидан уйдагиларга қўнғироқ қиларди..

— Ха тушунарли.. ( Мирфаёз эса “каттагина планшети бор”, деганди ) секин жилмайиб унга яна бошдан оёқ қарадим ва хайрлашдим.
— Майли , яхши қолинг .. – дедим секингина, у эса ҳўрсинди (Қандай бахт!))

« Мен уни аввалдан билардим... Аммо бунақа иш қилишини ҳаёлимга келтира олмасдим..» кечқурун дастурхон устида Шуҳрат амаким менинг таҳминларимдан қўрқиб кетса–да, барибир ўзининг ҳақлигини айтарди.
Фирдавснинг ғояларига ўхшаб гапираябди, бу кишим хам.

— Содда қизнинг бошини айлантириб унинг номусига теккан бўлса, қиз буни қандай қилиб қаллиғига айтади? Ва тўй хам рад этилади? – чуннонам асабийлашди Амаким
— Йўқ бунга тоқат қилишни ўзи ахмоқлик! Унақада , Ризо йигит ўлгурни сўйиб...

Мен анграйиб қолган амакимнинг юзига қараб қўйдим.

— Ха жинни Мирфаёз–а !! ? – асабийлашиб шогирдини сўкди
— У Маъмура билан Суҳробни ўртасида нимадир бор деб холаваччасига айтган.

Мен тезроқ ўша беҳосият қурилишга боришим керак! У ерда бир гап бор.
— Мен хам бораман... – деди Шуҳрат амаким менга барибир эди. аммо ишни пачавасини чиқармаса эди.
— Яхшиси орган ходимларига қўнғироқ қилиб қўйинг... Мени чақирувини кутинг , жиннилик қилиб бирор гап қилиб юрманг...


Менинг ичимдаги гумон ақлдан оздириши тайин эди!
Аллақандай овлоқ ерда дахшатли Мориарти яшаса–ю, менгина буни тушуниб қолганлар беҳавотир юрсалар.

У ким бўлса хам парда ортидан иш кўрябди. У хаммасини пуҳта режа қилган. Хамманинг ўша вақтда қаерда нима қилаётганигача пухта тузиб чиққан.


Аммо ўша вақтдда ўзи қаерда бўлган бўлса?

Мен етиб келганимда аллақачон атрофни қоронғулик қоплаган, бирор дахшатли нарсадан чўчигандек итларнинг хам овози ўчган. Шу онда мен қоронғули аро сояларни кўргандек бўлдим. Бу жуда антиқа ходиса эди. Тунданда қоп қора ранг бўлишини тасаввур этаябсизми?

“Кулрангнинг 50 жилваси” асарини ўқиганман, аммо “Қоранинг 51–жилваси ҳақида тасаввур хам қилмасдим. Мана энди у намоён бўлди.

У қаршимда совуқ мозор хидини таратганча қақайиб турарди. Унинг ғуссали қизил кўзлари шу қадар маъюс эдики, менинг тобора унга рахмим келиб кетарди.

Уни нега ўлдиришди? Нега ? Қани эди , мана шу шарпа хаммасига жавоб бера олса?

Аммо у гўнг эди, марҳумлар гапира олишмасди. Аммо асло бундан норози эмас, у ўз қўлларини кенг ёйганича худди учишга тайёрдек мен томонга отилди. Бир сонияда бошим айланиб кетди. худди ўрама қуюн ичида қолгандек гандиракладим. Сўнг эса ҳушимдан кетиб йиқилдим.

Қанча ётдим билмайман .

Аммо бир туш кўрдим. Гўё мен айнан бўлган воқеаларни шахсан ўз кўзим билан кўриб турардим. Хаммаси аниқ ва тиниқ кўринди. Мана ўша ўғри орқа эшикдан елкасида сарғиш рюкзакда пайдо бўлди.
Тунда хам ёнадиган фосфорли трикосида аниқ уни кузатиб турардим. Қанақадир гаплар эшитиларди. Аммо қулоғим қабул