Tasodifiy hikoya: abudan iwxonada
Исмим гулшан ёошим 43 да каспим терапеф доктир буп кишлогда ишлардим эрим 2 нафар фарзандим бор у...davomi

iltijo qilishibdi. Ularning ohu faryodi, iltijolari ko‘kka yetibdi. Or-nomusini hamma narsadan ustun qo‘ygan qizlar toshga aylanishibdi.Mahbuba ham harom yo‘lga kirgandan ko‘ra o‘limni afzal ko‘rdi. Men-chi... men esa arzimagan pul uchun nomusimni sotdim, el-yurt oldida yuzim shuvut bo‘ldi... Erimning uyida yegan kaltaklarim, ezilganlarim buvoqealarning oldida hech nima bo‘lmay qoldi. Agar sabr qilganimda, erimdan shirin gapimni, ozgina mehrimni ayamaganimda balki uning ko‘ngliyumshab, hozir baxtli yashayotgan bo‘larmidik? Qaynonam zuhum qilganda, tilimni tiyib, “Oyijon” deb yelib-yugurib xizmat qilganimda bu kunlar boshimga tushmasmidi? Bekorga xalqimiz sabrning tagi sariq oltin demagan ekan. Inson boshiga tushgan ko‘rgiliklarga, sinovlarga chidasa, sabr-bardoshlibo‘lsa, Yaratganning o‘zi uni qo‘llab-quvvatlarkan...