Tasodifiy hikoya: Devstvinnik
19 yoshdaman...davomi

ажаблантираябди.

Ахир бу ерда на автоҳалокат ва на жиноят содир бўлган?
— Сув қаъридаги илгакли арматураларга илашиб қолган. – деди битта ғаввос ларё туби тасвирга олинган видео манзарани қўйиб берди.

Авалига сарғиш жигарранг сув оралаб фақат лойқа тубсизлик ва сув ўтлари кўринди. Сўнгра эса ... қора доғга ўхшаш ўпқонми нимадир балолар элас элас акс этаркан. Бир пайтлар бетон кўтармалар қўйилган кўприк синчларидан чиқиб турган ажаловор арматура тиғлари кўриниб турарди.
Бу худди кўҳна Римда гладиаторлар жангида яраланган асирларни кўксидан санчиб сўнг деворларга хайвонларга тириклай ем қилиш учун осилган чангакли найзаларни эслатарди.

— Кимки юқоридан сакраса бу чангакларга санчилиб қолиши эхтимолга яқинми? – деди Хамидов йиғилганларга қараб.
— Аммо бу холат 100 тадан биттага учраши мумкин .. – деди ғаввос — Харакат траекторияси ва сув оқимини назарга олсак ( ҳар қалай у сув ости бўйича мутаҳассис. Уят бўлса хам Хамидов тан олди сузиш тугул сувга калла ташлашни билмасди. Қандай қилиб бўлса хам сув ва сув ости жиноятлари бўлмаслигини худодан сўрарди. Жиноят ўз йўлига ўзининг шармандали айбини фош этишни истмасди.

— Агарда сув оқими Шарқдан Ғарубга қараб оқар экан, демакки, – деди Назаров синчков нигоҳи билан артофга бир қараб олди.

— Кўприкдан сув юзасигача баландлик неча метр?

Ғаввослардан бири ажабланиб Назаорвга қаради: — Бу жуда муҳими?
Хамидов эса Назаровнинг навбатдаги “изқуварлик”ка уриниши дея мийиғида кулди.

— Тахминан 6 метр .. – чамалади ғаввосларнинг иккинчиси
— Дарё тубигача қанча метр чуқурлик бўлиши мумкин? – Назаров хамон бўш келмас, негадир кўприк тарафга қадам ташлади.

— Мен ўзимни кўприкдан ташламоқчиман...

— Буниси энди ортиқча .. — деди Хамидов ва нажот истагандек эксперт танатологга қаради:
— Ўзингиз айтингиз ку, бу бахтсиз ходиса деб..

Қасддан бошга зарба берилмаган ёки тан жароҳати йўқ ..

— Агар бахтсиз ходиса бўлган тақдирда хам мастликда бўлган бўлиши мумкин.. Тана суюқлигини текшириш учун хозироқ мурдаларни олиб кетишим керак...

Аммо Назаров ўзи билан икки ғаввосни олганича юқорига чиқиб кетаётганди.

— Бу “маҳмадона” яна қанақа ҳунар чиқараркан.. – асабийлашди Ҳамидов , ўткан сафарги очилган жиноятда хам қасддан ўлдирилган дея шубҳаланган Назаров заҳарли дон солиб пиширилган ҳалимни таваккалига еб сал қолса, нариги дунёга равона бўларди. Аммо шу бахонада хамма қилмиш кирдикорлар фош бўлиб айбсиз одамлар озод этилиб ҳақиқий айбдор жазога тортилганди.

Мана энди эса мана бу “тентак” изқувар ўзини кўприкдан ташламоқчи?

Сув оқими тезлиги ва дарё тубини чуқурлигини ҳисобламасдан бунақа таваккал қилиб бўлмайди ахир?

Ёки бошлиғимиз Аюб ака айтганидек “ Ҳаётдан тўйганмикан?”

Ишқилиб Назаров анча пайт юқорида ғаввослар билан куймаланиб турди. Сўнгра эса эгнидаги формасин ечиб битта трусикда қолди. Кўприкнинг айнан калла суяги топилган жойга юқоридан дрёга сакради.

“ Агар ўша 100 тадан битта эхтимол уни бошига тушса, уни хатто ғаввослар хам эсон омон юқорига олиб чиқиша олмайди.”

Ҳамидов ўйлаган фикридан ўзи уялиб кетди. Ўзи бир умр сувдан қўрққани сабаб ўзгага ҳасад қилаётганидан ўзидан нафратланиб кетди.

Бир икки дақиқадан сўнг , ҳайрият Назаров сув юзасига чиқди.
Кўприк устидаги дамасчи йигитлар қойил қолишганидан қарсак чалиб юборишди.

Ҳамидов боядан бери мурдалар ёнида меровсираб юрган таксичи йигитни назардан қочирганига эътибор берди.

— Бизни машина ғилдраги ёрилиб қолибди. Ўзидан ўзи — деди экспертиза машинаси ҳайдовчиси, марказдан машина чақириш керак...

— Вақтимиз оз.. — деди Ҳамидов ишчи машина ёлаймиз

— Сиз. Укам. – деди Ҳамидов бояги дамасчига қаради.

Йигит кўзлари ола кула бўлиб у томонга яқинлашди
— Машинангизда Шаҳар МОРГига бирга борасиз..
\
Йигитни кўзи косасидан чиқиб кетди аммо шуни кўтиб тургандек мурдалар жойланган целофон замбиллар тарафга юрди.

— Жамоатчилардан олишимиз шартмиди? – деди хафа бўлгандек эксперт– танаталог
— Бегоналарни аралаштирмаганиз яхши эди...

– Билмадим, негадир кўнглим ғаш... – деди Ҳамидов ва Назаровнинг “дедукция” қонунларини ўзича синаб кўрмоқчи бўлди.

— Ёрилган шина, сирли ва нотаниш шахснинг жиноят жойи атрофида изғиб қолиши .. ва тўсатдан ўз ҳизматини таклиф қилиши.. Хаммаси бироз шубҳали ..

— Лазиз, – деди Ҳамидов ёшгина милиция ходимига , йигитча анчагина норғул ва дадил фақат унга озроқ тажриба етишмаётганди. — сен улар билан кетасан.. ҳайдовчидан кўзингни узма.. Тушундингми?

— Хўп бўлади, ўртоқ командир.. – деди Лазиз ва экспертиза ходимлари билан анави яшил дамасда кетди.

Бу вақт ичида капитан Назаров яна икки марта сувга сакрашга улгурган, хар сакрагаидан аввалгисидан кўпроқ дарё қаърида қолиб кетаётганди.


“Эхтимол у ақлдан озгандир? “ деган ҳаёт келди Ҳамидовнинг миясига, “ахир ҳақиқий гумондор ҳозиргина ўз машинасида қурбонларини олиб кетди. Мана бунинг томошасига қаранг!”

Сал туриб Назаров жиққа хўл битта трусигида чилп чулп қилиб оёқ яланг пастликка тушиб кеди. Сал нарида иккита жонон қизлар кўзларини бунақа бақувват ва шаввоз фигурали йигитдан уза олишмай ноз карашма билан ху анави уйлар тарафга қараб юрғалашди.

— У томонда қанақа уйлар бор? – деб сўради Ҳамидов офтобдан кўзини пана қилиб боядан бери томошадан ортмаётган Шокирга қараб.

— Ээ акам нахотки эркак бўлиб бу ерларни довруғини эшитмаган бўлсангиз? – хихилади Шокир , — У ер ахир дачалар ку. Бутун шаҳарнинг барча фоҳишалари макон қилган жой..

Шокир яна қанча алжираши мумкинлигини билмадим, аммо капитан Назаров шимини кия кия Ҳамидовга қараб баёнот берди.

— Бу ерда оддий бахтсиз ходиса содир бўлмаган...
— Ха . да – деб тасдиқлади Ҳамидов ваниҳоят ғолиблик наъшасидан севиниб қўшиб қўйди : — Ўтканларнинг бир ақлли гапи бор . “Қотил ўз қурбонларини ёнига қачондир қайтиб келади” деган. Бизнинг қотилимиз хозиргина ўз оёғи билан тузоғимга тушди.

— Бўлиши мумкин эмас! – деди Назаров ҳайрон бўлиб дарё тарафга қаради:
— Қотил мана шу сокин дарё қаърида беркиниб ётибди...

Дарё соҳилида жойлашган фоҳишахонадан битта шалақи қақалаганча ташқарига отилиб чиқди:
— Дониёр ака ! Азизим! Энди нима қиламан !!! ааа!! Уааа !!

Дод фарёд қилганича атрофга аланг жаланг қилди–ю, хозиргина “гўёки Дониёрнинг ўртоғи “ бўлиб келган Назаровнинг унга қараб турганини кўриб попуги пасайиб қолди.

— Дониёр акам менга уйланаман деганди. Ўзи хам пужмурда шароитда яшагани учун унга хам қийин эди. “Вақтинча шу ерда яшаб тур, янги квартира топсам ўшаққа кўчиб кетамиз”, деганди..
— Хўп .. Аммо уни оҳирги марта март ойида кўргандим деябсизку.. – деди муғомбирлик қилиб Назаров қув кўзлари билан тикилди.

— Ха аммо ўша пайтда опаси билан бирга ўзини квартирасида яшарди. Опаси билан .. – деди шалақи жувон ошкора Назаровга хирс билан қаради. “Еб тўймаган ялаб тўярмиди”? Икки метр қалинликда пудра сепиб олган, қовоғини тагига хам бир коса тен ми қиз болалар суртадиган суртма ранг баранг бинафша яшил тусли ёғли бир нарса .
“Мен учига чиққан фоҳишаман” дея башараси айтиб турарди.

— Исминг нима? – деб сўради Назаров.