Tasodifiy hikoya: Caraleva ♥♥♥ Dior(Glamourniy familiy) Ijodidan baxtli ertagimiza davom etadi...
Bu voqea, bu hodisani paydo bo'lishiga mani xatoyim sabab bo'ldi. Xullas man 1 haftaga yo'q bo'l...davomi

Россияда пул топиб бой бўламан деб,
Бой бўлсам, машина, той оламан деб.
Осмонда юлдузу ой бўламан деб,
Хато қилдик биз, хато қилманг сиз!

Автобусда ўзиям юз киши кетдик,
Билолмадик, билмадик, қайлардан ўтдик.
Ниҳоят, ит топмас манзилга етдик,
Хато қилдик-ей, хато қилдик биз.

Ишимиз ўрмонда бир бино қуриш,
Тунимиз ит ётиш ва мирза туриш.
Ботқоғу захларда исқиртдай юриш,
Хато қилдик, ҳай, хато қилдик-да.

"Россияда минг доллар маош оласан",
Десалар ишонма, бало оласан.
Ўзбошимча кетсанг, гадо бўласан,
Хато қилдим мен, хато қилма сен!

Хотингаям икки йилда ёзолмадим хат,
Ошналар, ҳамюртлар, сизга маслаҳат.
Ватанда ишлар кўп, ана, марҳамат,
Хато қилдик биз, хато қилманг сиз!

Сўнгра Эдик, Татьяналар ҳам ўз ёқтирган қўшиқларини куйлашди. Йўл азобидан хуфтон бўлган диллар бир зум бўлсада ёришди. Эрбек тоғорани доира қилиб чалиб берди. Қўшиқлар рақсларга уланди ва ғарибона базму жамшид тонггача давом этди.
Аммо биргина Ашуралининг кўнгли ғаш эди. "Буларнинг нияти нима ўзи? Тўғри йўл қолиб, нега бу томондан юришди? Наҳотки, нариги автобусдагиларни алдаб бошқа жойга юборишган бўлишса?...". негадир йўлда тушиб қолган лўли хотиннинг ҳайдовчига қараб "Сен шайтонга шериксан!" дегани кўз олдига келаверди. Ёдига Айбике тушиб қолди ва унинг рақамларини терди. Аммо "Абонент рақами ўчирилган" деган овоз янграйверди. Ҳамма ўзи билан ўзи овора. Фермер хонадонининг ичкарисидан гўдак йиғиси эшитиларди. Бир аёл чақалоқли Барнони ичкарига олиб кириб кетди. Ташқарида қор ёғар, оппоқ оқариб тонг ёришиб борарди.
Ашурали деярли ухлай олмади. Думалаб, хашакларни шитирлатиб, беҳол ағанаб чиқди. Бир пайт телефонига "СМС" келгани ҳақидаги хабар келди. "СМС" матни уни ҳушёр торттирди. Унда қирғиз тилида шундай ёзилганди:
"Байке. Жардам берингыздер! Биздерды алдашыпды. Бир жайға қамашды. Пистолетдеры бар. Адресимызды анав шафердер билет. Айбике".
Буни ўқиган Ашурали шарт ўрнидан туриб кетди ва ташқарига отилди. Нима қиларини билолмай у ёқ-бу ёққа безовта юра бошлади. "Оббо муттаҳам, ифлослар-ей! Кўринишидан одамга ўхшашади-я, шайтонлар! Бу ҳақда ҳозирча ҳеч кимга чурқ этмаслигим керак. Акс ҳолда тўполон бошланади. Йигитлар билан секин маслаҳатлашиб олишим лозим. Демак, автобус тузалгунича бир оз вақт бор. Мана, кимлар одамларимизни қул қилиб сотаяпти! Йигитларимиз қаёққа ғойиб бўлаяпти десам, гап бу ёқда экан-да! Илоннинг сирти юмшоқ, ичи заҳар бўлади, деб бежиз айтишмаган...".

* * *


Тутқунларни алдаб олиб келинган жой ташландиқ олмос кони бўлиб, бу ердан тош қазиб олинар ва майдаланарди. Корхона олд томони баланд, тиканли симли тўсиқ билан ўралган, орқа томони бепоён ботқоқлик эди. Назоратчиларнинг ёнларида тўппонча, қўлларида резина таёқ ўйнарди.
Йигитлар хўрликка чидай олишмади. Бир соқчи ўтиб қолганди, уни тирқишдан кўришди ва қичқира бошлашди:
– Эй сволоч! Отпусти нас!
– Замолчи! – деди соқчи бепарво.
– Что от нас хотите, эй! – дея қичқирди Хумора ҳам.
– Сейчас придет начальник и сам объяснит.
– Мы кушать хотим. Воду давай!
– Потерпи...
– А я в туалет хочу! – деди бир йигит.
– Пожалуйста, – деди соқчи масхараомуз бош кийимини ечиб.
– Майли, бир оз чидайлик, – уҳ тортди Шерқул.
– Ҳа, ақлни ишлатиш керак. Шунча одам наҳот аҳмоқ бўлиб қолаверсак, – деди Шамсия.
– Биздерды сатыб кетишген, – деди Айбике.
– Йўғ-е, қаердан биласиз? – сўради Зоҳир деган йигит ажабланиб.
– Тўғри. Бизлар қулмиз! Нақадар жарангли! – хитоб қилди Жўшқин ва кутилмаганда темир эшикни жаҳл билан тепди.
– Фойдаси йўқ. Эшикни бузиш керак. Қаранглар-чи, бирор темир-терсак йўқмикан?
Йигитлар еру деворларни пайпаслай бошладилар. Ҳеч нима қўлга илинмади. Хона томи ҳам бетондан қилинган, текис эди.
– Тўхтанглар, – деди Шерқул. – Аввал биз уларнинг шартини эшитайлик-чи. Бу ер тош кони экан. Демак, тош бор, яна ускуналарни тузатишга ишлатиладиган темир-терсаклар ҳам бўлади. Булар биз учун қурол, тушундингларми?
– Яна электр токи ҳам бор, – дея қўшиб қўйди Жўшқин.
– Муштимиз ҳам бор, – дея дўриллаб қўшиб қўйди Зайни.
– Бўпти, анави "қисиқ кўз"ни сенга берамиз.
Йигитлар кулиб олишди.
– Ҳеч нима қилолмайсизлар. Улар қуролланган. Пашшадек аямай отиб ташлашади, – деди Шамсия.
– Демак, уларнинг қуролини тортиб олиш ҳақида ўйлашимиз керак.
– Ҳа, ҳийла ишлатиш керак. Кимда қандай таклиф бор?
Ҳамма жим туриб қолди.
– Бирорта соқчи ухлаб қолишини пойлаш керак-да, унинг қуролини тортиб олиш керак.
– Тўғри, лекин қачон? Биз бунинг учун озодликда бемалол юришимиз, буларнинг ишончига киришимиз керак.
– Тўғри, улар бизни мажбуран ишлатишадиган бўлса, биринчи навбатда мана шу эркинлик шартини қўяйлик.
– Нима, рози бўлишади, деб ўйлайсанми?
– Ҳа. Биз уларга: "Бўпти, биз меҳнатдан қочмаймиз, яхши ишлаймиз. Фақат бизга яхши шароит, овқат ва маош берасанлар", дейлик.
– Яхши. Кейин-чи?
– Кейин пайт пойлаб туриб таппа босамиз-да, сурамиз.
– Бўлмаса, келишдик-а, болалар, – деди Шерқул ташаббусни қўлга олиб. – Ҳаммамизнинг тилимиз, мақсадимиз бир бўлиши керак. Ҳеч ким ўзича ҳаракат қилмасин. Дим-дим, эшакка миндим.
– Ҳа, бу ер мусофир жой. Бемақсад ўлиб кетиш ёки ногирон бўлиб қолиш ҳеч гапмас. Ҳали биз яшашимиз, оиламизга эсон-омон етиб олишимиз керак, – деди Жўшқин Шерқулнинг фикрини маъқуллаб.
– Мендаям бир таклиф бор, – деди кутилмаганда Шамсия. – Ҳаммамиз ҳозир бир кемага тушиб қолдик, тўғрими, йигитлар? Бу – жуда оғир қисмат. Қутулиб кетиш мақсад экан, мен билан Хуморага ёмон кўз билан қарамайсанлар.
– Бу нима деганинг? – сўради Зайни қовоғини уюб.
– Бўпти. Очиқ айтаман. Анави қуролланган ифлосларнинг кўнглини овлашга биз уриниб кўрамиз, – деди у Хумора томон ишора қилиб.
– Йўғ-е! – деб юборди Дамир деган йигит.
У уйланмаган, ор-номусли, содда йигит эди. Ўзбек қизининг бундай фикрлаши уни ажаблантирди.

– Бу ҳам бир ҳийла-да. Мақсадимиз ҳаммани қутқариш экан, биз ўзимизни, ўз танамизни аямоқчи эмасмиз.
– Мен разы имесмен, – деди Айбике қўрқиб ва йиғлаб юборди.
– Ҳой қиз, сени ҳеч ким мажбурлаётгани йўқ. Лекин ўзингни эҳтиёт қил. Биз нима, бир ожизалар бўлсак. Пешонангга тўппончани тираб туришса, нимаям қила олардинг. Ундан кўра ақлни ишлатиб, бу ердан қутулиш йўлини ахтариш керак.
Орага тушган оғир сукунатни эшик қулфининг шарақлаб очилгани бузди. Аввал "қисиқ кўз", қуролли соқчилар ва чарм куртка ҳамда бошига улкан шляпа кийиб, оғзига сигарета қистириб олган шопмўйлов, қориндор киши кириб келди.
– Добро пожаловать в наш рай! – дея масхараомуз хитоб қилди "қисиқ кўз" ва йигитларга бир-бир қараб, ёвқараш билан яна жисмоний имкониятларини чамалаб кўра бошлади.
– Менинг исмим Гога! – деди бошлиқ рус тилида. – Яширмайман. Сизларни биз сотиб олдик. Шунинг учун яхшиликча олти ой ишлаб берасизлар. Йўқ, десанглар, ана, катта кўча, бепоён ўрмон, бечора айиқларимиз оч.
– Нима иш қиламиз? – сўради Жўшқин.
– Бу ер олмос кони. Ҳар бир кунингиз учун кунлик норма бир тоннадан тошни майдалаш, тушунарлими? Бундан ташқари, бу ердан қочиб кетганлар, ўлганлар, майиб бўлганлар учун ҳам қолган соғлар ишлайди. Ўттиз беш киши тирикми, ўликми, бизга фарқи йўқ. Нормани хоҳласанглар икки смена