Tasodifiy hikoya: CHIROYINI BOZOR QILGANLAR
Ba'zan ko'rib qolasan hayron Shayton yo'lin haq deb bilganlar Boqib turar ko'zlari haryon CHIROY...davomi

– Мен қаёқдан билай? Ана, уйимга кириб, текшириб чиқ. Тавба, у киши бир буюммидики...
Шу маҳал Меҳрихоннинг ҳам машинаси пайдо бўлди. Жувон қовоғи солиқ тушиб келди-да, салом йўқ, алик йўқ қичқирди:
– Қосим ака, тўғрисини айтинг, отам шаттамилар?
– Йў-ўқ! Сизларга бугун нима бўлди ўзи? Камол ҳам шу масалада келибди.
– Отамни уйимиздан "Тез ёрдам" олиб кетди, дейишди. Кейин билсам, уни Жамол акам олиб кетган экан.
– Унда, Жамолдан сўра бўлмасам.
– Уларникидаям йўқ. Эшигининг тагига эшакдай итини боғлаб қўйибди. Кейин болаларидан сўрадим.
– У эшакдай эмас, менинг итим – Рекс, – деди Камол ва "Ана, қаранглар, "Туяни эсласанг, қулоғи кўринади" деганлар, Жамол акамнинг ўзлариям келиб қолди-ку" – деди севиниб.
Жамол "Тиббий хизмат" машинасидан тушиб келди.
– Ў-ҳў, жамоат жам-ку!
– Ҳа, битта отам йўқ, – деди Меҳри.
– У киши шу ерда бўлади-да, қаерда бўларди?
– Ана, марҳамат, уйга киринглар, сўранглар. Кимга керак экан, у бобой?
– Ҳозир у ҳаммамизга керак, чунки пули бор, тўғрими? Мундоқ ақлни ишлатайлик. Ёш бола эмасмиз-ку, ахир! – деди Жамол куюниб.
– Хўп. Нимани таклиф қиласан?
– Тенг бўламиз. Бу масалани тезроқ ҳал қилиш керак. Агар пул йўқ бўлса, менга қарз бериб турасизлар. Қизимга гарнитур олишим керак.
– Менгаям оборотга пул керак, акажон, – деди Меҳрибон.
– Мен машинамни янгиламоқчиман бу "таракан" жонимга тегди, – деди Камол.
– Иккита буқа олишим керак. Бирини отамнинг шарафига деб халққа едириб юбордим, биласизлар-ку, ахир! – деди Қосим қассоб.
Ҳаммалари бир оз жим қолишди. Ҳал қилувчи сўзни барибир катта ака – Қосим айтиши керак эди. У оғир хўрсиниб у ёқ-бу ёққа бетоқат юрган бўлди-да, охири бир қарорга келди.
– Демак, бойликни тенг бўламиз, гап тамом! Лекин унинг қанчалиги фақат отамгаю ёлғиз худога аён. Ё бирорталарингга очиғини айтдими?
– Йў-ўқ!!!
– Ҳм-м, бўлмаса, отамизни ўртага олайлик-да, орани очиқ қилайлик. Орамиздан меҳр-оқибат кўтарилмасин, сен-менга бормайлик. Пул топилади, ака-укачилик топилмайди!
– Яшанг, ака! Бор экансиз-ку! – деб юборди Жамол.
– Бўпти-да, яхшилик билан ҳал қилиб қўя қолайлик. Пул қўлнинг кири бўлса, – деди Меҳри ҳам паст тушиб.
Улар кўчада анча вақт туришди. Қосим нима қиларини билмай қолди. Отам бизникида деса, укаларида "пулдан олган" деган гумон уйғонади. Айтмай деса, масалани тезроқ ҳал қилиш керак.
– Бўлмаса, кўчада турмайлик. Юринглар, отамни ичкарида кутайлик.
Улар ичкарига киришди. Қосимнинг хотини уларни илиқ қарши олиб, дастурхон ёзди. Қосим аста хотинининг қулоғига шипшиди:
– Ҳув анави менинг ҳужрамга бориб, отамни секин айтиб кел, хўпми? Тез бўл!
Аммо хотин чой олиб келиб, эрига: "У ерда йўқ" ишорасини қилиб қўйди.
– Қани, олишиб ўтиринглар, мен ҳозир, – деди Қосим ва ҳужрага кириб ҳайрон қолди. Отаси чиндан ҳам йўқ эди. У ёқ-бу ёқни айланиб кўрди. Йўқ. Жаҳли чиқди ва даврага шарт кириб борди.
– Тўғрисини айтинглар, ҳазиллашманглар-ей!
– Ҳа, нима гап, ака?
– Отам йўғ-у!
– Нима бало, уни ўғирлаб кетишдимикин? Пули бор, деб-а?!
– Э, бўлди. Уни анави олтиариқлик ҳожи ака олиб кетгандир-да. Биз бўлса бу ерда фол очиб ўтирибмиз, – деди Жамол кулиб.
– Унинг телефони борми? – сўради Камол.
– Муталлибжон билади, – деди Камол.
– Оббо, ҳали Муталлибниям бу гапдан хабари бор, де?

Камол Муталлибга қўнғироқ қилиб, ундан Низомхўжанинг рақамини билиб берди.
Ҳожи акага Қосим телефон қилди ва у билан анчагина сохта мулозамат қилиб гурунглашган бўлди.
– Мабодо сиз отамни меҳмонга олиб кетмадингизми?
– Йўқ. Ўзи сизларникига яқин орада ўтмоқчиман. Ҳа, у кишига айтиб қўярсиз, бизга Россиядан келишда ҳамроҳ бўлган Жамшид билан Нилуфар деганнинг тўйлари бўлаяпти. Улар сизларни ҳам айтгани бориб қолишлари мумкин. Отангизга мендан дуои салом айтинг.
Отанинг йўқолгани ҳақидаги нохуш ҳолат узоқ баҳсга сабаб бўлди. Ниҳоят, асаблар таранглашиб турганида Қосимнинг аёли севиниб кириб келди.
– Ана келдилар. Кўчада эканлар.
Оға-инилар гув ўринларидан туриб кетдилар ва падари бузрукворининг пойи қадамларига пешвоз чиқдилар.
– Қосим ака, масалани чўзмай шарт кўндаланг қилиб қўя қолинг, – деди Меҳри.
Отани ҳурмат билан тўрга ўтқазишди ва дуога қўл очишди.
– Айтинг, ота, бир дуо қилинг.
– Пусть всегда будет мир!
– Облоҳу акбар!!!
– Қаёққа кетиб қолдингиз, ота? Биз сизни тоза қидирдик.
– Проголодался. Никто меня не покормил и пошёл в чайхану. Чайханшик Икрам мне угостил. Он сказал "Оставайтесь", но я вот пришёл к вам. Так что, меники очень рад.
– Ўзбекчани қачон ўрганасиз-а, отажон? – ўсмоқчилаб сўради Меҳри.
– Потихоньку.
Камол томоғини маъноли қириб, Қосимни туртиб қўйди.
– Майли-майли, секин-аста ўрганиб кетадилар-да. Отажон! Энди бир дақиқа бизга қулоқ берасиз. Агар тушунмасангиз, объяснить этамиз, хўпми?
– Давайте.
– Аввало, сиз бизнинг бағримизга кечроқ бўлсаям қайтиб келдингиз, шунисигаям шукур.
– Что поделаешь, жена заставляла и сказала "Иди к своим и пусть там тебя свои дети похоронят". Вот и приехал.
– Узр, ота. Биз сизнинг узоқ бедарак кетганингиз учун ўлган деб ўйлаб, рамзий қабрингизни тиклаб қўйгандик. Уни олиб ташлаб қабрнинг ўрнини текислаб қўйдик. Бу ишгаям анчагина пулимиз кетди, – деди Қосим ва томоғини қаттиқ қириб олди.
– Қисқароқ қилаверинг, ака. Мен ишга боришим керак эди, – деди Жамол бетоқатлик билан.
– Ҳа-ҳа, тезроқ уйга боришимиз керак, хамир қилиб қўювдим, – деди Меҳри.
– Ота, сиз кеч бўлсаям мардлик қилиб бизни қидириб келдингиз, тўғрими? Ўз вақтида бизга тарбия бермадингиз, меҳрингизни бермадингиз, сиз қиладиган ишнинг ҳаммасини ойимиз қилдилар. Майли, биз сизни кечирдик. Ўртага ташланг энди, ҳалигингизни! Бўлинг, бўлинг! – деди у ва дўпписини ечиб дастурхон ўртасига "поп" этказиб урди.
– Я не понял...
– Вы же к нам с пустыми руками не пришли-же, да?
Саидвафо фарзандларига ҳайрон бўлиб бир-бир қараб чиқди. Уларнинг нигоҳлари жиддий эди.
– Я пришёл с чистой душой, как ваше отец. Что вы ещё от меня хотите?
Қосим тушунтира олмагани учун энсаси қотди. Энди бу ёғига Жамол тушунтира кетди. У рус тилини яхши биларди.
– Вот, отец, смотрите. Вы там за границой жили сорок лет, правильно? Если каждый год, например, накопили бы по тысячи долларов, это было бы больше сорок тысяча. Теперь поняли? Я к примеру говорю. Может быть, у вас их больше...
– А-а, вот что вы хотели. Но я же ничего не принёс. Я же ваш отец, живой, разве это не богатство?! Вы же мои дети, и ещё один есть в России – его зовут Рустам. Как это называют по узбекски?
– Пушти камаридан бўлган, – деди Жамол секин.
– Вот правильно, пушти камар бўлган. Разве это не богатство?..
Даврадагилар лол қолишди. Тарвузлари қўлтиқларидан тушди. Саидвафо фарзандларидан қаттиқ хафа бўлди. У бундай ҳолатни кутмаганди. Тўғри, у ҳар йили йиққан-терганини жамғариб борган ва ҳаммасини Ларисага ташлаб келганди. У ватанига қайтишга ижозат бергани учун хотинидан миннатдор эди. У меҳрибонлик билан "Сен энди юртингга кет, ҳаво алмаштир. Бу ерда бошинг касалликдан чиқмайди. Сизлар томонни иссиқ дейишади. Ҳар хил витаминлар, озиқ-овқат кўп. Қуёш нури шифобахш. Одамлар кўчаларда ҳам совқотмай, тоза ҳаво олиб бемалол ухлайверишаркан.