Tasodifiy hikoya: "Ikki ulfat" 3-qism
-Jamshidbek siz ko`p qiziquvchan chiqib qoldingizku? Shu yerda salom-alikimizni to`xtatamiz shekilli...davomi

yooor sani o`ylaymaaaan.
Kelgan bo`lasan qoshimga kulib,
Boqqanday bo`laman senga teeeermulib.
Yo`q sabru bardoshim dil yonib-kuyib
Yo`q sabru bardoshim dil yonib-kuuuyib
Sani o`ylayman yor sani o`ylayman.
Sani o`ylayman yor sani o`ylaymannn...

Qo`shiq ohirisida ovozim qaltirab ketdi. Sevib sevilmaganimdan, sevgida ojizligim sabab Shahrizodaga alimimni sochayotganim uchun o`zimdan nafratlanib ketdim. O`zimga-o`zim ho`rligim keldi. Ko`zimdan ikki tomchi dumalab tushdi...

Qo`shiqdan keyingi qo`shiqqa o`tishda orada biroz skut cho`kdi. Shu topda Shahrizodani hiqqilagan ovozi keldi.
Bu orada uyga yetib kelib qolgandik. Pauzani bosib endigina kuyi yangray boshlagan qo`shiq ovozini o`chirdim...
Ko`ksini ushlab, past ovozda yeg`i aralash pichirladi.
- Kesak qalb emasman... -mashina uyga yaqinlashdi, shoshgancha ko`z yoshlarini artdi, - Sevgan qalbni payqamagan, muz yurak aslida o`ziz!!!

Mashinadan tushdiyu, uyiga yugurib kirib ketdi. Uning so`zlari zulmat bosgan osmonimni tilib o`tgan chaqmoqday bo`ldi.
O`zim ahmoqman, o`z-o`zimni yog`da qovirayotgan, qalbim egasi bo`lgan qizni azob chekishga majbur qilayotgan muzyurak meni o`zim ekan aslida...

Bir necha soat to`lg`onib yotdim. Qo`limdagi uning suratidan ko`z uzmayman. Boshimda bitta o`y.

``U meni sevgan!``
Ammo taqdirlarimizni chigallatib tashlagan men o`zimman.
Yurak beyhalovat o`rnimdan turib oldim. Qandaydur chorlov meni tashqariga chiqishga undayverardi. Soat ham o`n ikkidan oshibdi. Hovliga chiqdim, uy chirog`i hali hamon yonig`, birrov ko`z tashladim. Oyim ko`rpa qaviyabdilar, do`stimni to`yi uchun astoydil kirishganlar. Ikki kundurki ko`rpa, to`shak qaplaydilar. Dadam esa bosh tomonlaridagi radioni qulog`ini pastlabib qo`yib uhlab yotibdilar.
Asta tovishsiz yurib darvozaxonaga o`tdim. Mashinam turibdi, bu mashinaga qarab battar ezilaman. Shu mashinada necha marotaba Shahrizoda bilan ishga borib kelardik. Endi esa Shahrizoda bu mashinaga boshqa o`ltirmaydi.
G`ichirlatmasdan eshikni ochib ko`chaga chiqdim. Ko`cha biram sokin, hech zoh ko`rinmaydi. Ahyon-ahyan huriyotgan itlar ovozini hisobga olmasa mutloqo tinchlik. Qanidi mening ham qalbimda shunday sokinlik kechsa. Huzir shunchalik Shahrizodani jamolini ko`rishga mushtoqman-ki, uni ko`rmagunimcha yoki ovozini eshitmagunimgacha tinchlana olmasligimni ich-ichimdan his qilib turardim. Shahrizodani ovozini eshitish ilinjida telifonimni olib telifon xotirasidan uning ismini qidirdim. Ko`k tugmachani bosdim. Afsus telifoni o`chrilgan. Zora malham bo`lar deya qo`shnini derazasiga termuldim.
Darvoza yonidagi temir panjarali, derazasi tashqariga qaragan xona Shahrizodaga tegishli. Deraza tagiga bordim. Xonasida yoqilgan tungi chiroq, hir shulasi oynadan tashqariga tushib turardi. Birozgina ikkilanish bilan panjara orasidan qo`l suqib, asta oynani chertdim. Harir parda ortida Shahrizoda ko`rindi. So`zsiz bir-birimizga termulib turaverdik. Birozdan keyin u devor ortiga o`tib oldi. Og`ir hursungancha ortga qaytdim.
Darvozadan kirdimu, mashinani orqa bagachiga suyandim. Nazarimda dunyo judayam tor tuyular. Ichimni alam o`ti kuydurar, nafasim bo`g`ilb ketaverardi. Boshimdagi o`ylarni esa hecham yechimi topilmasdi...

Yengil qadam tovushlari eshitildi. Tezda eshikni ochdim. Sochlari yoyilgan, ko`zlari jovdirab Shahrizoda turardi. Qo`lidan tutdimu, ichkariga tortdim va qattiq quchoqlab oldim.

- Hudo haqqi seni men sevganchalik, hechkim sevolmaydi! -deb shivirladim qulog`i ostida.
- Men-n-n-n ha-a-am...
Ovozi qaltiradi. Belimdan qattiq quchib, yuzini ko`ksimga bosdi. Faqat uni beytartib nafasini, ahyon-ahyon o`pkasi to`lib hiqqilayotgan ovozini eshitardim. Bir necha vaqtdan keyin uni quchog`imdan bo`shatdim.
Charos ko`zlari yoshga to`libdi. Asta yoshlarini sidirdim. Tim qora sochlarini o`ynab erkalagan bo`ldim. Egnida yupun, etagigi keng kalta, yenggi qisqa oq gulli havorang shtanpil yotoq ko`ylagi. Shu matodan lozim, oyog`ida shippak. Biram hokisor, biram oddiy qizki. Yana qo`l oyog`i qaltirab, ko`zi to`la yosh mo`ltirab turibdi. G`arqi lobar... Yana bir bor bag`rimga bosdim.

- Nahot seni yo`qotsam-a? -uni o`zimdan nari itardim, - Sevgimga yetganimda-ya!
- Nega avval aytgandiz sevgizni?
- Bilmadim! -qaltiroq bosgan qo`llarini ohista siqdim, - Balki seni yo`qotishdan qo`rqandurman. Ahir dilingni bilmasdim!
- Yolg`on... Siz qo`rqoqsiz! -ko`kragimga yengil mushtladi, - Har bir qarashimda, harakatimda muhabbatim aks etardi. Siz o`ziz ko`rishni istagansiz!
Shahrizodani bunchalar to`lib ketganini o`ylamabman ham. U mendan ko`ra ko`proq azob chekayotgan ekan.
- Ahir Otabek...
- Otabekka! Men hech qachon unga turmushga chiqmayman!
Tegsam faqat sevganimga tegaman...
Mahkam quchoqlab oldi.

Ikki o`t orasidaman, shunaqayam murakkab tanlov bo`ladimi? Do`stim desam, sevgim qurbon bo`ladi. Sevgi desam, do`stlik!!!
Bunday murakkab vaziyatda, dilga ollohni nomi kelarkan.
``Ey rabbim, o`zing yo`l ko`rsat!``

Shahrizoda quchog`imdan chib, ko`zimga termuldi.
- Jimib qoldiz?
- Qay ko`zimga cho`p tiqay?
- Do`stiz tomon yon bosyabsiz! Sevgiz uchun kurashmaysizmi?
- Sani desam necha yillik do`stim, Otabekni ko`ngli sinadi...
- Meni ko`nglimchi? -dedi.
- Biz bugun sevishdiki-ku?
- Avvalchi?
- Avval do`st edik!

Bu gapimdan keyin, u ustimdan kulgangan alamli jilmaydi.
- Siz yana qo`rqyabsiz!
- Ha, qo`rqyabman... Judayam qo`rqyabman! -asil haqiqatni, ko`ngil buyurayotgan haqiqatni anglaganday edim.
- Sen o`zing qo`rqmayabsanmi? Oyinga nima deysan, dangachi?
U ham ojizligidan achiq haqiqatni tuyganday, ko`zlarini yumib, bir qimtinib labini tishlagancha iyagini yuqori ko`tardi. Ko`zlaridan yana yosh sizdi.
- Ayting sevgimizni o`ziz rat etyabsiz, men nima qilay endi? -dedi yig`idan ovozi bo`g`lib.
- Hislaringni yashir, hechkim bilmasin...
- Dil berganimga qo`lsiltab, o`zgaga tegib ketaveraymi?
- O`sha o`zga yomon odam emas-ku! Balki taqdirning o`zi atayin bizga shu qismatni ravo ko`rayatgandur! Otabekdan ko`ra, uning qiziga kelakdirsan!

Ko`zlarini kafti bilan artib oldida, o`tkir nigohlari bilan ko`zimga tik boqdi.
- Unday bo`lsa, o`zga turmushga chiqganim bo`lsin... Ammo siz afsus qilmaysizmi keyin?
- Qilaman! Lekin do`stlarim yonimda qoladi-ku...
- Unday bo`lsa hayr Sobir, uyga kirmasam bo`lmaydi... -dediyu eshikni ochdi, eshikdan chiqar ekan, yelkasi osha men tomonga qaradi, - Qismatimga ming lanat... -dedi, dirrildoq ovozda...

Shahrizoda chiqib ketayotganda aygan ohirgi so`zlari yuragimni qiymalab tashladi. Joyimdan ham qimirlagim kelmay qoldi. Xonamga kirishga o`zimda kuch topolmadim. Mashinaga o`tirdim, o`rindiqni ortga surib, suyanchig`ini yotqizdim. Endi umrimni ohirigacha, Armon o`tida yuragimni dog`lab yashayman.
Biroq bir tomondan chigallikni yechimi topilganidan sal yengil torgandim.

``Nima bo`lganda ham ular baxtli bo`lishi kerak!``
Bekorchi o`ylardan halos bo`lish uchun, qo`shiq eshitib chalg`irman degan hayolda, mini pultini bosdim.