Tasodifiy hikoya: Erofantaziya 2 qism
Erofentize 2 qism. “Hayotda har doim biz o’ylagandek bo’lavermaydi” 7 yoshida boshidan kechirgan voqeadan so’ng Bunyod psixiatr muolajalariga qatnadi. Ancha xotirjam va indamas bolaga aylangan, hayot qandaydir rangsiz tuyulardi go’dakka. Mutaxassislar bu boshning ortiqcha zo’riqishi asorati degan xulosaga kelishdi . Shunday bo’lsa ham o’sha yoqimsiz lavhalar yodi uni hech qachon tark etmas, qo’rqinchli tush bo’lib ham esga olinaverar edi. Uning gungsifat, odamovilik xarakteri albatta o’sm...davomi

ЭХ ДУНЁ...

Добавил:	SaRDoR_UmRZoQoV (08.08.2017 / 13:43)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9793
Комментарии:	Комментарии закрыты

Кеча ёнимиздаги масжиднинг олдида бир аёлга кўзим тушди.
У эҳсон қутисининг кичкина ёриғидан пул ташлашга уринар, аммо уддасидан чиқа олмас. Сабаби, қўллари қаттиқ титрарди. Ёрдамлашиб юборганимдан сўнг менга синиқ жилмайди ва четроққа чиқишимни илтимос қилди. Юрагида хозир кимгадир айтмаса бўлмайдиган дарди борлигини хис қилиб қулоқ тутдим.
-Ғалатироқ хотин экан, деб ўйлаятгандирсиз?- гап бошлади суҳбатдошим.
Аёл жавобимни кутмай, сумкасидан чиройли бир қизнинг суратини чиқарди.
-Бу Зулайхо,-деди овози бўғилиб, -юзига эътибор беринг нурли-а?
Дархақиқат қўхликкина қизнинг юзидан нур балқиб турарди.
-Ўзим Тошкентлик эмасман, -давом этди суратни жойига солган аёл, - Чимкетликмиз. Ўзбекистонга келин бўлиб тушганимга анча бўлди. Эрим жуда ақлли, тижорат билан шуғулланадилар. Бирин-кетин уч фарзандли бўлдик. Ўзимизга тинч, тўқ оиламиз....
Аёл қанчалик бахтиёр бўлмасин, бир нуқтага қараб қотиб қолган шахло кўзларида қандайдир мудхиш воқеанинг дахшати зохир эди.
—Шу йил баҳорда бозор айланиб юрган эдим, —давом этди у. Савдо қилаётган чиройликкина бир қиз кўзимга ўтдек кўринди. Танигач, қувончдан бақириб юборибман:
—Зулайхо!
Унинг опаси билан қалин дугона бўлиб, ўн йил бир синфда ўқиган эдик. Йилларни тез ўтишини қаранг. Уйларига дарс тайёрлагани борганимизда бешикда ётган қиз, улғайиб чехрасида опасининг қиёфаси акс этиб турарди.
У ҳам мени таниб хурсанд бўлиб, қучоқлаб олди. Анча вақтгача у ёғ, бу ёғдан гаплашиб турдик. Ота-онаси, дугонам, ўзимизникилар хақидаги саволларим билан бироз соғинчим босилгач, ўзи хақида оғиз очдим.
Зулайҳо Тошкентда алақайси олийгохда битирувчи босқич талабаси бўлиб, шанба-якшанба кунлари эса аёлларнинг рўмол ва шарфларини олиб сотар экан.
-Ишламасам бўлмайди Раъно опа. Бошқа давлат фуқороси бўлганим учун контрактим ҳам шунга яраша. Ўқишимгаку отам ва акаларим амаллаб тўлайди аммо ўзим ҳам қимирлаб турсам айбмаску, тўғрими?
-Тўғри,-дедим унинг харидорлар билан муомаласидан завқланиб,-Бинойидек эплаяпсан. Қандингни ур!
-Онамга ҳам бу ишим маъқул бўлди. Улар “Ўғрилик, ғарлик уят! Қолгани халолинг бўлсин қизим!” дейдилар.
Зулайхоларнинг онасини яхши билганим учун бунга шубҳам йўқ , отаси ҳам халол одам.
Унга манзилим ёзилган қоғоз ва телефон рақамимни берар эканман, якшанба куни уйимизга меҳмонга таклиф этдим.
У уч якшанбадан сўнг, кунларнинг бирида болаларимга совға саломлар кўтариб кириб келди. Шунчалик севинганимдан ўтирғизгани жой топа олмайман. Болаларимку “опача”лаб бири ширинлик солинган тақсимчаларни олиб келса, бири музлаткичдан яхна гўшт олиб кесади. Норин тайёрлаётган эдим. У ҳам енгини шимариб ишга унаб кетди. Гап гапга уланиб, бир пасда таом ҳам тайёр бўлди. Энг кичкинам Зулайҳонинг қўлидан тутиб, “мен экскурсоводман” деб уйларимизни кўрсатиб чиқди.
-Вой опажон буюрсин!-деди астойдил севинган қиз. –Эшитгандиму, аммо бунчалик чиройли уйда яшашингизни рости тасаввур ҳам қилмасдим. Ўн саккиз хонами?
Унинг соддалигидан кулиб юбордим. Кичкинамнинг айби! У девор –дармиён қўшниларнинг уйини ҳам бизники дейди. Саноқни яхши билмагани учун хоналар сонини ошириб айтаверади. Аслида, хоналар сони саккизта экани, кичик қайнимни уйласак, ҳаммамиз бирга яшашимиз учун ҳам қўшимча қурилишлар қилганимизни тушунтирдим.
Кечки еттиларда кириб келган турмуш ўртоғимга уч хафтадан буён таърифини келтираётган қизни таништирар эканман, “мана менинг қишлоғимдан қанақа ҳаракатчан, эпчил, оқила сингилчаларим бор” деб ғурурланиб ҳам қўйдим. Ҳаммамиз ўтириб мазза қилиб овқатландик .
Зулайхонинг хозирги турар жойи билан қизиққан қайнотамнинг чеҳраси тундлашди.
-Қизим,-деди у чўрт кесиб, - ўрисникида туришинг яхши эмас! Келиним хурмат қиладиган оила фарзанди экансан. Ана уйлар бўш ётибди. Эртагаёқ кўчиб келиб шу ерда яша. Раънопангга ҳам ёрдаминг тегади.
Зулайхо пича ўйланиб туриб, рози бўлди. Севинганимдан қайнотамга қанақа миннатдорчилик билдиришни билмайман. Уни қайтишига йўл қўймай, олиб қолдик.
Эрталаб машинамда у айтган манзилига йўл олдик. Уч-тўрт халтача чиққан нарсаларини олиб, уйимизнинг энг чиройли хонасига жойлаштирдим. Синфдош дугонамни кўриб тургандек айланиб –ўргиламан. Хуллас бемалол дарс қила олиши учун ҳамма шароитларни яратиб бердим.
Зулайхо бу эътибордан ўнғайсизланар ва яхшилигимизни қайтариш учун тиним билмасди. Ҳаммадан биринчи туриб, ховлиларни чинни-чироқ қилиб супургани майли, дарсдан қайтгач ҳам апил-тапил овқатланиб, уй ишларига ёрдамлашишга ошиқарди.