Tasodifiy hikoya: Amni hovriga tut
Bir kal bor ekan . U kalligidan juda siqilarkan .keyin doktorga boribdi . Doktir men kalman , nima ...davomi

ekan? Sevgani bormikin?
Shunga o`xshash yuzlab javobsiz savollab miyamni band etdi. Uni o`ylab daqiqalar qanday yugrib o`tib ketayotganini sezmay qodim. Bir qarasam bir, keyin ikki va uch.
Birdan uning chuqur nafas olgani eshitildi. Ko`zlarimni ochdim va u tomonga asta ko`z tashladim. U gavdasini tuyqus ko`tardiyu, allaqaydan qo`rquv bilan hansirab menga tikildi. Ko`zlari jovdirab mashinani har yeriga ko`z tashladi. Birrov hadiksib usti boshiga ko`z yugurtirdi. Qo`llari bilan boshiga yostiq qilingan ko`rpachani ushlab turdi. Nazarimda nimanidur tushunib, tinchlanganday bo`ldi. Oyog`iga yopilgan kiyimimni qattiq changallab menga tikildi. Ko`zimni uni qorachiqlari goh pastga, goh menga qadalayotgan manoli shahlo ko`zlariga tikdim. Ko`zlarida allaqanday chaqin bordek edi. Salgina qimirlab etagini tog`irab oldi. Qo`lidagi sifartifkamni uzatarkan, past qaltiroq ovozda:
- Rahamat... -dedi.
Mashinadan tushgach atrofga bir qarab oldi va jadallagancha 5, 6 qadam nari odimladi. Ammo taqqa to`xtab ortiga qaytdi. Mashinani eshigini ochib yarim gavdamni tashqariga chiqardim. U boshini ham qilgancha yelka qisib dedi:
- Uzur pulim yo`q!
Shunchaki jilmayib qo`yaqoldim.
U yana bir bor rahmat aytdiyu, temir panjaralar bilan o`ralgan gulzorlar panasidan jadallagancha ketdi. Chap tomondan uchunchi hashamatli honadonga kirib ketdi. Biroz turgach ortimga qaytdim. Yuragim allanechuk tez-tez urar, tomirlarimdagi qonim gupurib oqardi. Dam isib, dam sovub ketayotganday. Ko`zlarimga uyqu kelmasdi, tonggacha mashina o`rindig`idan qimirlamadim. Tong yorishdi, ishga borishim kerak, lekin hafsalam yo`q. Shunga qaramay yuvinib, taranib nonushta qilgan o`ltirdim. Ilgarilar uydagilarni hamma gapi asabimga tegardi. Negadur ularni gap-so`ziga mutloqo beyparvo bo`lib qolgandim. Faqat o`sha qiz haqida o`ylayverardim. Yeyishimda ham mazza yo`q. Tanam ish foalyati butkul o`zgarib qolgan. Tuzalmas kasallikka chalinganim tayin. Bilaman endi tuzalishim amrimahol...

Chala-chulpa nonushta qilgan bo`ldim-u ishga shoshdim. Hovlida chiqqanimda qulog`imga allaqanday musiqa ovozi eshitilganday bo`ldi. Diqqat bilan quloq solsam, mashina ichidan kelyabdi. Radio yoniq qolgan deb o`ylab, eshikni ochdim ovoz kuchaydi. Orqa o`rindiq tastida qizg`ich kichikroq sumkacha yotibdi, ovoz uni ichidan chiqyabdi. To olgunimcha ovoz ham o`chdi. Sumkacha o`rindiqqa og`dardim. Ichidan telifon, dastrumolcha, pamada, lak va bitta yurakcha shakli bor zanjir chiqdi. Qiziqib yurakchani ichini ochdim. Yoshgina qizaloq va bir chiroyli ayol suratlari joylashtirilgan. Bu orada telifondan yana musiqa yangradi. Birzum erkandagi no`merda tikildim, ko`k tug`mani bosdim va qulog`imga tutdim. Qizbola ekanligini his qilib turardim, lekin negadur jim edi. Men ham ``a`lo``, deyishga shoshmadim.
Orada bir daqiqa yaqin sukun bo`ldi.

- ``A`loo...`` -degan qizbolani ovizi keldi.
- ``Eshitaman!``
- ``Aaaassalom a`laykum!`` ovozida biroz hayojonni bor edi.
- ``Va`alaykum assalom!``
- ``Kechirasiz, qo`lizdagi telifon sizga qanday tushib qoldi?`` -dedi muloyimlik bilan gapirarkan bir tomoq qirib oldi, - ``Meni telifonim edi!``
Ehtiyotkorlik bilan gapirayotganini tushunib olish qiyinmas edi.
- ``Seni telifoning bo`lsa, meni mashinamga, qanday tusib qoldi?``
O`ylanib qoldi shekili, yana biroz jim bo`lib qoldi.
- ``Siz bugun tongda, uyimga olib kelib qo`ygan taksi egasi emasmisiz?`` -dedi.
- ``Agar mashinada uhlab qoladigan qiz sen bo`lsang, men o`shaman!``
Yana biroz skut.
- ``Sumkacha ham bormikin?``
- ``Bor...``
- ``Anovi yoshiz nechida?``
- ``Yoshimni nima ahamyati bor?`` -dedim, lekin aytgim keldi, - ``21 da!``
- ``Akajon iltimos narsalarimni opkelib bering!``
- ``Hozir vaqtim yo`q ishga shoshyabman!``
- ``Unday bo`lsa, narsalarimni ehtiyotlab qo`ying iltimos! Ha o`zizni no`mirizni ham aytvorin, vaqtimizga qarab qo`ng`iroqlashamiz!``
- ``Ho`p, yozib ol...`` -unga telifon no`merimni berdim, - ``Kechki payt bo`shayman vaqtinga qarab biror joyni aytsang narsalaringni elitib beraman!``
- ``Voy rahmat... Anovi meni telifonimni o`chrib qo`yin iltimos... Ko`rishguncha hayr!``
- ``Hayr...``

Aytganidek telifonini o`chrib qo`ydim. Narsalarini sumkachasiga soldim-u, xonamga olib kirib qo`ydim.

* * * * *

Ishdan qaytib uni sumkachasini olvoldimda yana taksi qilgani chiqib ketdim.
Mashinada o`ltirarkanman qo`ng`iroq qilishini kuta boshladim. Har telifon jiringlaganda u bo`lsa kerak deb o`ylardim. Ammo undan darak yo`q.
``Qanidi tezroq ko`rishsagu sumkachasi qaytarsam, shunda u lobarni yana bir bor ko`rardim!``
Ichim to`lib uh tortarkanman uning sumkachasi qo`limga oldim. Ichidagilarini o`rindiq ustiga to`kdim. Boyagi zanjirni yana qo`limga oldim. Yurakcha ichidagi suratlarga diqqat bilan tikildi. Har ikki suratda ham anovi qizga o`xshab ketadigan jihatlar bor. Menimcha kichik qizaloq o`sha qiz, ayol esa uning onasi...
Narsalarini sumkachasiga qayta soalarkanman, nafis gullar tasviri tushurilgan dasrumolchasi diqqatimni tortdi. Asta qo`limga oldim. Undan hushbo`y ifor kelardi. Asta barmoqlarim bilan siladim. Nazarimda huddi uning barmoqlarini silayotgandek edim...

``Eee jin ursin, menga nima bo`lyabdi o`zi!`` Turib-turib o`zimdan-o`zim uyalib ketdim.

``Nahotki o`sha qizni sevib qoldim. Bir uchratishdaya? Yana ichadigan yetti yot kishiga ``Jonim-jonim!`` deb murojat qiladigan beytarbiya qizniya!``

O`zimni u qanchalar yomon qiz deb ishontirishga urunmay, yurak qurg`ur menga qarshi chiqayotganday. U hayolimga keldi deguncha battaroq dupurlardi. Go`yo yurak bir tomonu, aql bir tomon. Yaproqlari cheksiz gulni ko`tarib olganmanu, sevaman, sevmayman deb yaproqlarni uzib olaveraman ammo bu yaproqlar hecham tugamaydi.
``Lanati qayoqdanam o`sha qizni uchratdim-aaa!``
Jinniga o`xshab peshonamni rulga ura boshladim.
Bir qarasam yo`paramda ikkit begona anchayin yoshroq qizlar og`zi ochilib qarab turibdi. Umirda menday jinnini ko`rmagan shekili.

``Nima?`` degan manoda qosh uchurdim.
Biri kuldi, ikkinchisi ko`rsatkich barmog`ini chakkasida o`ynatdi, ``Esi pas!`` deganday.

To`satdan qattiq signalni chalvordim. Ikkisi ham bir sapchib tushdi. Ularni jahldan bujmaytirgan yuzlarini ko`rim menam ustilaridan kuldim. Shu payt telifonim jiringlayotganini payqab qoldim. Bu safar bizor beyparvo bo`lib ko`tardim.

- ``A`lo, eshitaman!``
Eee voh, yana o`sha yoqimli ovoz salomlashdi.
- ``Akajon vaqtiz bormi, narsalarimi olib kelib berolasizmi?``
- ``Ha albatta! O`sha joyga olib boraymi?``
- ``Yo`q uyerga kelmang. Katta yo`ldan kiraverishizda Sharshara go`zallik saloni bor, uni yonida bolakaylar uchun o`yingoh qurilgan, shu yerni kelolasizmi?``
- ``Himm hozir boraman!``
- ``Ho`p kutaman!``

Mashinani tezda o`sha manzil tomon haydadim. Osong`ina topib keldim. Mashinani o`chirarkanman qayerda ekan deb atrofga ko`z tashladim. Yon tomonimdagi uyni derazasidan kimdur qaraganday bo`ldi. Ha bu o`sha ekan, ko`p kuttirmay o`sha uydan chiqib keldi. Mashinadan tushdim,