Tasodifiy hikoya: Rustam (eromafia) 2-fasl 3- qism
Qorg'u xonada Rustam kursida qo'lida vino quyilgan qadahni ushlagancha o'tirardi, behosdan qadahdagi...davomi

yaqinlashib salomlashdi. Bey ihtiyor unga qo`l cho`zibman. Qo`limni qaytarmadi ohista siqib so`rashdi.

- Mana shumkachang!
- Rahmat...
Shosha pisha sumkasini titkilab. Birinchi bo`lib, yurakchali zanjirni qo`liga olganidan birdimki unga juda qadrli.

- Kattakon rahmat... -yana jilmayib pastki labini tishladi, - Kechring, bu gal ham pul olvolish yodimdan ko`tarilibdi! -dedi hijolat tortib.
- Hechqisi yo`q, bo`p turadi!

Hayrlashganday boshini qimrlatib qo`ydida ortiga o`g`rildi. Shu joyda biror mo`jiza, yoki qandaydir biror gap aytishini kutgandim.

- Meni ismim Sharof... -dedim, uni to`xtatishga chog`lanib. Ortiga qarab bir bosh qimirlatib qo`ydi, aslida u ham ismini aytadi deb o`ylagandim. U kirib ketib qolmasin deb biroz shoshib qoldim, - Balki no`meringni berarsan?

Indamadi bir labini qiyshaytirdiyu darvozadan kirib ketdi. Shu topda ichimdan birnima uzib ketganday bo`ldi. Ich-ichimdan alamni tuydim. O`rnimda boshqasi bo`lganda. Istagan vaqtida telifonini yoqib no`mirini bilib olardi. Bunday g`iromlik qilmagandim. Yoki mashinadagi holat, boshqa birov bo`lganda balki vaziyatdan foydalanib qolarmidi. Ismini aytganda ham bunchalik alam qilmasdi. Boshqa hech qachon ko`rishmasmiz, ammo hech yo`q sevib qolgan insonimni ismini bilardim...

Bir alamdan ichim qaynasa, bir o`zimni ovutaman.

``Balki sevgani bordur! Unga yoqmagandurman! Yokim senlab qo`pollik qilgandurman!``
Turlihil tahmimlarga bordim.

Har tomonini o`yladim. Nima bo`lganda ham undan o`pkalashim no to`g`ri edi. Men sevdim degani, u ham meni sevishi kerak degani emasligini yaxshi tushunardim.
O`zimni ovutishga, uni yurakdan chiqarib tashlashga chog`landim.

``Aslida bir-birimizga munosib emasdik!`` deya o`zimni ishontira boshladim. ``Shunchaki go`zallik oldida, his tuyg`ularga erk bervordim. Bu sevgi emas. Shunchaki havas... Havas... Havas... Vassalom!``

Uyga kelgach beyhos cho`ntagimga qo`limni soldim. Cho`ntagimdan uning dastrumolchasi chiqdi. Qachon o`g`irlab olishga ulgurdim esimda yo`q. Burnimga yaqinroq olib keldim. Hushbo`yi dimog`imga uruldi.
``Yana bir kun uchratsam berarman! Balki o`zimda olib qolarman!``
Ikkilanish bilan cho`ntagimga solib qo`ydim. Yotog`imga kirdim, kiymlarni alishtirib o`ringa yotdim. Budennikka qo`yish maqsadida telifonimni oldim. Qarasam SMS kelibdi. Mashinada ekanligimda kelgan bo`lsa eshitmagandurman. SMS ni ochdim.

*ISMIM Dilmira yuzi qizargan smayl va tagida telifon no`mer!!!*

Shoshgancha unga qo`ng`iroq qilishga tushdim. Ammo tezda shashtimdan qaytdim. Sevgi degan achchiq og`uni yulib, bir kecha kunduz uning qiynog`ini o`z tanamga his qilganim uchun. Balki boshqa ko`ngilda no`mer bergandur!
Tezda qo`ngiroq qilsam, ``Yuragidan uribman!`` degan fikrga borib, keyin meni battar qiynoqqa solchi! O`ylab ko`rdimu men ham SMS yozdim:

*ISMIM Sharof o`yga tolgan smayl va telifon no`merim!!!*

Negadur shu SMS jo`natib ancha hotirjam tortib qoldim. Har qalay uyqu bosdi. O`rnimdan turib shimimni cho`ntagiga solib qo`ygan uni dastrumolchasi oldida ko`kragim ustiga qo`yib uhlab qolibman...

Budennik ovozi... Yana bir farahbahsh tong otdi. Turib yuvinib taranib ishga taraddudlandim. Telifonni olarkanman unga SMS kelgani ko`rdim. Ochdim.

*Hayrli tong, yaxshi odam!*

Tezda javob yozdim:
*O`zinga ham hayrli tong go`zal qiz!*

Voh bunday SMS dan keyin dunyo ko`zimga boshqacha ko`rinib ketdi. Xonamdan chiqarkanman, allaqachon qo`limga ushlab olgan uning dastrumolchasini bir hidlab oldimda cho`ntagimga soldim. Men uchun Baxt tutmorchasi vazifasini bajarayotgandek edi.

Ishtiyoq, kuch, g`ayrat, yashash zavqi! Biror o`lchov asbobi bo`lganda bu hislar menda keragidan ham ko`pni ko`rsatishi tayin...

* * * * *

Kun bo`yi SMS almashdik, 10, 20 lab SMS lar. Ammo hech birimiz birinchi qo`ng`iroq qilmadik.
O`yin qilmayotganini his qilardim. Shuni uchun kechga borib o`zim qo`ng`iroq qildim.
O`ziyam kutib turgan ekanmi ikkinchi go`dokdayoq ko`tardi.

Birinchisi shunchaki oldi, qochdi gaplar. 5, 10 daqiqa suhbatlashdik. Keyin bu odatga aylanib bordi. Har kuni saat tungi o`ndan keyin qo`ng`iroqlashadigan 10, 15 daqiqa suhbatlashadigan, tun bo`lishini intizor kutadigan bo`ldik. Suhbatimiz xar hil mavzuda bo`lardi. Shunchaki suhbatlashsak, bir-birimizni ovozimizni eshitsak bizga shu yetarli edi.
Ismimizni aytib murojat qilmasdik. Dilmira har gal, ``Yaxshi odam!`` deb gap boshlasa. Men ``Malhamijon!`` der edim. Shu tariqa deyari bir oy telifon orqali dildan yaqinlashdik. Endi ishonchim komil, Dilmiraga yoqaman. Biroq sevgimni aytganimcha yo`q. Uchrashmagunimizgacha unga dil izhori qilmaslikka qaror qilgandim. Telifondagi izhori dildan ko`r, yuzma-yuz ko`rishganimiz men uchun maqul. Har qalay ko`zlar qalb oynasi...

* * * * *

Sabrim yetmasdi. U bilan yana yuzma-yuz ko`rishgim kelardi. Navbatdagi qo`ng`iroq qilishimda aynan shuni maqsad qilgandim.

- ``Salom Yaxshi odam, meni sog`indizmi?`` -dedi telifonni ko`targani hamoni.
- ``A`lik... Juda sog`indimda! Seni ko`rish uchun ayni damda ko`p narsadan vos kechardim.``
Shu bugungi suhbatimiz ohirida taklif qildim:
- ``Kel dam olish kuni biror joyda uchrashaylik!`` -u jim bo`lib qoldi, - ``A`lo`... Eshityabsanmi yaxshi qiz?``
- ``Uzur Sharof aka!``

``Nega?`` degan savolni berib o`tirmadim. Qandaydur sababi bo`lmasa, darovdan rat etmasligini tushunardim.
- ``Hijolat bo`lma, shunchaki taklifda... Vaqti bo`pqolar aylanishga ham!``
- ``Hafa bo`meng, jon derdim, lekin...``
- ``Mayli ertagacha. Tushumga kirarsan, senga zo`r joylarni ko`rsataman!``
- ``Yo`g`ee, unda tushda kurushgunch!``- uning kulgusi eshitildi, - ``Hayrli tun!``

Shu tariqa hayrlashdik.

* * * * *

Orada 10, 15 kun o`tdi. Dam olish kuni edi. Tushga yaqin telifonim jiring`lab qoldi. Qarasam Dilmira. O`zi qo`ng`iroq qilganidan judayam quvonib ketdim. Telifonni ko`tardim.

- ``Vaaay malhamijon o`zinmisan?``
U shunday masum ohangda salomlashdi-ki, uni yig`layotganini darhol tushundim.
- ``Hee nima bo`ldi nega yig`layabsan?``
Telifonda jimlik. Bilib turibman, ovozini yashirib yig`layabdi. Yuragimni g`ashlik bosdi. Telifondan mutloqo begona qizning ovozi eshitildi.
- ``Sharof akamisiz? Iltimos ........ shu yerga keling!`` -dedi.
- ``Mana hozir tezda yetiba boraman...``

Shoshib mashinani yurg`azdim. Aytgan manzili tomon o`qdek uchdim. Sumkachsini olib borib berganimda, bir uydan chiqgan edi. U uy dugonasini uyi ekan. Bu gal ham o`sha xonadondan chiqdi. Qo`lida kattakon sumka dugonasi ikkisi shoshib chiqishdi. Nimadur bo`layotgani tayin, dugonasi Dilmarani qaytarishga urunardi. Hatto bir necha daqiqa ushlab ham turdi. Biroq u shoshtidan qaytmadi, mashinaga o`ltirib oldi.

- Sharof aka yuroqoling tezroq...
- Qayoqqa?
- Bilmimanan qayoqa busayam tezroq ketaylik!..

Uning ko`chasidan chiqib katta yo`lga tushgandik, shundan keyin bir chetga o`tib to`xtadim.

Huddi nima qilarini bilmay qolgan telba.
- Gapir senga nima bo`lyabdi?
Ko`ziga yosh quyildi.